[osomatsu-san] มาเฟียงี่เง่ากับสาวน้อยเจ้าปัญหา

เมื่อเรื่องน้อยใจเล็กๆน้อยๆคือชนวนเหตุที่ทำให้ฉันเลือกที่จะหนีออกจากบ้าน

*ไร้ประโยนช์เหมือนพ่อมันจริงๆ* 

คำพูดแดกดันลอยๆเหมือนทุกครั้งแต่ มันเป็นเหตุผลบ้าๆที่ทำให้ฉันเลือกที่จะ 'หนีออกจากบ้าน' ความบ้าบิ่นเลยทำให้จุดหมายที่ฉันไปนั้นเกินความคาดหมายของใครหลายๆคน  จากสาววัยรุ่นอายุ18ปีใกล้จะ19ปี ฐานปานกลาง ลูกสาวคนรองที่ใกล้จะเรียนจบแล้วมีงานทำ เป็นตัวสำรองของพี่ชายและน้องสาว กลัวที่จะทำอะไรผิดพลาด กลัวไปซะเกือบซะทุกอย่าง แต่ว่าฉันเลือกที่จะทิ้งทุกอย่างและวางแผนหนีไป 'ญี่ปุ่น' ชั่วคราว ก็นะความคิดโง่ๆของผู้หญิงบ้าๆที่หนีออกจากบ้านเพราะน้อยใจที่พ่อแม่ไม่รัก ไม่สิ....พวกเค้าไม่เคยรักฉันตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ

*ถ้าแม่คิดว่าหนูไร้ประโยชน์ ก็ไม่เป็นไร เพราะหนูจะไม่อยู่ให้แม่บ่นอีกต่อไปแล้ว ทั้งชีวิตเลยพอใจคุณมั้ยคะ?คุณผู้หญิง*

*ยิ้มแบบนั้น เป็นใครก็รู้ว่านั้นน่ะ เป็นแค่หน้ากากที่สร้างขึ้นมา*-??

*ในหัวใจของเธอมันว่างเปล่านะรู้มั้ย ว่างเปล่าเหมือนชื่อของฉันไง*-??

*ทำตัวแบบนี้ เท่ากับว่าเธอก็เลือกที่จะทิ้งความรู้สึกด้วยใช่มั้ย?*-??

*ขยะก็อยู่ส่วนขยะ แต่เธอแน่ใจแล้วหรอ ว่าตัวเองเป็นเศษขยะ*-??

*ไฮ!ๆ เธอเหมาะกับรอยยิ้มนะ เพราะฉะนั้น อย่ายิ้มทั้งที่น้ำตายังไหลไม่หยุดดีกว่า เพราะแทนที่เธอจะมีความสุข จะกลายเป็นทุกข์เอานะ*-??

*หนีออกจากบ้าน มาไกลขนาดนี้ บ้าบิ่นเหมือนใครกันนะ*-??

(นิยายเรื่องนี้ก่อขึ้นจากพลังงานด้านลบของเราเอง เป็นนิยายที่เขียนขึ้นเพราะความน้อยใจของไรต์เองล้วนๆ ไหนขอดูสิว่านิยายที่ออกมาจากด้านลบของไรต์จะมาม่าได้ซะเท่าไหร่)