ผีจ๋า!!...ฉันรักเธอ(The Ghorst Of Love)

ลำดับตอนที่ #1 : ช่วงลองของ!!

                   คำว่า ภูตผีและวิญญาณ มักจะเป็นคำเรียกของชีวิตคนหลังความตาย  เป็นสิ่งที่ผู้คนไม่ค่อยอยากจะเกี่ยวข้อง...จะปรากฎให้เห็นในหลายรูปแบบ แบบมีตัวตน  แบบมโนภาพ และอื่นๆ  เป็นเรื่องวิทยาศาสตร์ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้...จึงมักมีบ่อยครั้งที่คนเรามักอยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่างด้วยตนเอง  จนกระทั่งปัจจุบันได้มีรายการที่ทำเรื่องเกี่ยวสิ่งเล้นลับต่างๆเกิดขึ้นมากมาย...และจะไปพิสูจน์ตามสถานที่ล้ำลือต่างๆ  และคืนนี้...ก็เป็นอีกคืนที่เค้าจะมาทำอะไรกัน ณ ที่แห่งหนึ่ง...



                    ณ ที่บ้านร้าง2ชั้นแห่งแถบชานเมือง...เวลาตี3.



                    \"สวัสดีครับท่านผู้ชมทุกๆท่าน...กระผมเดจี ป๋อ จากรายการ -13 เขย่าขวัญ- ครับ  วันนี้คืนนี้ในช่วง -ลองของ- เราจะมาทำการพิสูจน์ความกล้าและความจริงกัน ณ ที่บ้านแห่งนี้...ที่นี้แต่ก่อนเคยเป็นบ้านธรรมดาหลังนึงแต่เนื่องจากเจ้าของบ้านหลังนี้...ถูกฆาตกรรมทั้งครอบครัว  ที่นี้เลยถูกปล่อยร้างทิ้งไว้  และเมื่อไม่นานมานี้ก็เกิดคดีฆ่าข่มขืนหญิงสาวแล้วนำศพของเธอมาทิ้งไว้ในบ้านหลังนี้  จนกระทั่งเคยมีชาวบ้านในแถบนี้บางที่เคยเห็นหญิงสาวผมยาวยืนอยู่ตรงระเบียบกอ่นที่จะค่อยๆหายไป...หรือบางครั้ง...ก็ได้ยินเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือ  แหม...เคยได้ยินได้ฟังมาแค่นี้ก็ขนลุกแล้วครับ  และวันนี้ก็มีอาสาสมัครเป็นวัยรุ่น 4 คน ที่จะมาเข้าไปในบ้านหลังเพื่อ ลองของ ครับ\"  ชายร่างอ้วนหน้าตาของลูกครึ่ง(ครึ่งผีครึ่งคน)พิธีกรรายการทีวีชื่อดัง พูดจบก็ทำการพาเหล่ากลุ่มนักท้าสำรวจเข้าไปในตัวบ้าน



                    \"เราจะทำการแบ่งเป็น 2 กลุ่ม...มีน้อง นิด กับ หน่อยไปชั้นสอง...ส่วน โม กับ เมย์ อยู่ชั้น1...แล้วอีกครึ่งชั่วโมงให้ออกมาเจอกันหน้าบ้านนะ\"  เดจี ป๋อ บอกแนะนำพวกเค้าออกรายการ  ...กลุ่มวัยทั้งหมดก็ต่างแบ่งกลุ่มและสำรวจตามที่ที่สั่งโดยมี ตากล้อง ติดตัวไปทีมล่ะคน...ส่วนดีเจ ป๋อ ...นั่งรอดูเหตุการณ์อยู่ภายนอกกับลูกทีมอีกนับสิบ(ที่ถูกลากให้มาอยู่เป็นเพื่อน...แถมเปิดไฟสว่างจ้าเลย)



                    \"ครับจากที่ได้ยินมา...ชั้นที่1นั้นเคยเป็นที่ที่ศพหญิงสาวถูกนำมาทั้งไว้  เราจะถามเหตุการณ์กับกลุ่มที่1กันนะครับ...กลุ่มของชั้นแรกเป็นยังไงกันบ้างคับ?\" เดจีชายถามตากล้องที่เดินไปกับกลุ่มแรกด้วยน้ำเสียงหวาดๆ(ตามฟอร์ม)



                    \"ก็...บรรยากาศโดยรอบก็ไม่มีอะไรผิดปกติน่ะครับ\"  ตากล้องตอบกับมาด้วยวิทยุติดตามตัว...



                    \"ครับแล้วพวกน้องๆล่ะ?\"  เค้าถามวัยรุ่น2คน



                    \"รู้สึกเหมือนมีใครกำลังจ้องมองอยู่เลยค่ะพี่\"  หญิงสาวตอบกลับ.



                    \"อะคับ...ต่อเราจะไปดูที่ชั้นสอง  ที่ชั้นบนเคยมีเจ้าของบ้านหลังนี้ตายคาห้องนอนของตนพร้อมกับครอบครัว...ตอนพวกเค้าเข้าไปในห้องห้องนั้นแล้วครับ\"  พิธีกรป๋อพูดอย่างตื่นเต้น...



                    \"ในห้องนี้ถึงจะเป็นห้องโล่งๆแต่ก็ยังคงความน่ากลัวได้เป็นอย่างดี.../กรี๊ด~~~!!\"  ในขณะที่เค้ากำลังอธิบาย  จู่ๆก็เกิดเสียงจากชั้น2...แน่นอนว่าคงเจอกับอะไรบ้างอย่าง...และไม่นาน  เด็กสาวก็วิ่งออกมาจากบ้านด้วยท่าทางตื่นกลัว



                    \"น้องโมน้องโม...อย่าวิ่งๆ...มีอะไร!?\"  พิธีกรรีบวิ่งมารั้งตัวเด็กสาวพร้อมพูดปลอบอย่างร้อนรน



                    \"นะ...หนูเห้นคนมองมาจากหน้าต่าง\"  เด็กสาวพูดแค่นั้นแล้วทุกคนก็ดูท่าทางหวาดกลัว...จนกระทั่งถ่ายกันไปเรื่อยหลายนาทีจนกระทั่งถึงช่วงสุดท้าย...



                    \"จากการลองของวันนี้ก็ทำให้เราได้เจออะไรมากมายเลยนะครับ...โดยเฉพาน้องโมที่รู้สึกว่ามีใครมองมาทางหน้าต่าง  ซึ่งทางรายการเรารอบไปสำรวจดูแล้วและบริเวณแถวนั้น...ไม่มีต้นไม้หรืออะไรที่จะสามารถปีนขึ้นไปได้   จากทั้งก็อยู่ที่ตัวท่านผู้ชมแล้วล่ะคับ...ว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ  ถึงเมื่อท่านจะไม่เชื่อ...แต่อย่าลบหลู่นะครับ  เจอกันวันศุกร์หน้ากับช่วง -ลองของ-นะคับ  สวัสดีครับ\"  หลังจากที่เค้าพูดจบ...กล้องวีดีโอถูกปิดลง...ทุกคนในที่นั้นจากสภาพที่ดูตื่นกลัวก็กลับกลายเป็นปกติ  กลุ่มวัยรุ่นก็หัวเราะเฮฮาออกมา...เดจี ป๋อ ก็เช่นกัน  เค้าเดินไปหากลุ่มวัยรุ่นเหล่านั้น



                    \"โห...พวกน้องๆนี้เล่นได้เนียนจัง  อย่างนี้สิถึงจะคุ้มกับที่จ่ายหน่อย\"  เค้ากล่าวปนหัวเราะ



                    \"โธ่พี่...แค่ให้มาเล่นท่าทางกลัวนู่นกลัวนี่พวกเราสบาย  ว่าแต่พี่เถอะ...จ่ายส่วนของอีกครึ่งมาซะสิ...พวกเราจะได้ไปเที่ยวกันต่อ\"  วัยรุ่นชายคนนึงที่ชื่อ หน่อยพูดทวง



                    \"ได้ๆ...แต่แหม...พี่ขอชมโมหน่อยเถอะ  เล่นได้ดี~~~มาก...ร้องเสียงลั่นจนพี่ยังกลัวเลยถึงแม้ว่าจะพูดผิดก็เถอะ\"  เดจี ป๋อ พูดในขญะที่กำลังล้วงประเป๋าเพื่อนำเงินมาจ่าย...



                   \"หนูพูดอะไรผิดเหรอค่ะพี่?\"  โมถาม



                   \"ก็...ตอนที่เธอพูดหลังจากออกมาจากบ้านไง...ที่บอกว่าเห้นผู้ชายแต่ความจิงน้องต้องบอกเห็นผู้หญิงนะ\"  พูดแค่นั้นโดยไม่คิดอะไรแต่



                   \"เอ๋...พี่ป๋อบอกให้หนูพูดตามที่หนูเห็นนิ\"  โมสงสัย



                   \"แล้วเธอไปเห้น หญิงเป็นชายได้ไงเล่า...พีอุตสาใช่ทีมงานสาวปีนบันไดไปยืน\"  ป๋อบอกกลับ



                   \"ก็หนูเห็นเป็นผู้ชายนิ\"  โมเถียง



                   \"งั้นเดี๋ยวดูใหม่...จี๊ดๆ...จี๊ดมาทางนี้หน่อยเร็ว\"  ชายอ้วนเรียก1ในทีมงาน...จี๊ดทีมงานสาวที่หน้าตาธรรมดาก็จริง...แต่ต่อให้มืดยังไงก็น่าดูออกว่าเป็นผู้หญิง



                   \"เอ้า...ดูใหม่\"  ป๋อพูดพร้อมกับดันจี๊ดออกมาข้างหน้าในโมสำรวจ



                   \"เอ่อ...พี่ พี่ให้คนนี้เป็นคนขึ้นไปยืนตรงหน้าต่างแน่เหรอ?\"  โมถามด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไป



                   \"ก็แหงล่ะสิ...ทำไม?\"  ป๋อเริ่มสงสัย



                   \"แต่ที่หนูเห็นน่ะ...เป็นหน้าของผู้ชายผมสั้นเลยนะ\"  เธอพูดแค่นั้นทุกบริเวณใกล้ๆได้ยินถึงกับชะงัก...ป๋อถึงกับกลืนน้ำลายลงเอื๊อกใหญ่



                   \"ธะ..เธอเห็นตรงไหนหน้าต่างบานไหน?\"  ป๋อถามเสียงสั้นๆ



                   \"หน้าต่างบานที่3\"  หลังที่พูดจบทีมงานทุกคนใจเริ่มตกไปอยู่แถวตาตุ่ม...โมยังไม่เข้าใจ



                   \"ก็...ยัยจี๊ดมันไม่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างบานแรกไม่ใช่เหรอ?\"  ป๋อพูดพลางยิ้มแห้งๆ...โมเองก็เพิ่งรู้สึกว่าเหงื่อของตนเริ่มเยอะ



                   \"หนูว่า...พวกเรารีบออกไปจากที่นี้เหอะ\"  นิด1ในกลุ่มวัยรุ่นรีบออกความคิดเห็น...หลังจากนั้นทุกคนก็รีบเก้บเครื่องมือต่างๆ  ป๋อเองก้เช่นกันเค้าเร่งรีบจนกระทั่งทำของตกหล่นกระจาย



                   \"โธ่เว้ย...ทำไมมาหล่นเอาตอนนี้\"  ป๋อบ่นแล้วรีบโกยของของตนเข้ากระเป๋า...และเมื่อตอนที่เค้ากำลังลุกขึ้นยืน



                   \"พี่ชาย...ตรงนี้อีกชิ้นแน่ะ\"  เสียงของชายหนุ่มคนนึงดังมาจากข้างหลังเค้า  เดจีร่างอ้วนรีบหันไปดู...เค้าเห็นเป็นชายหนุ่มร่างสูงอยู่ในชุดสีขาวกางเกงดำ...ผมสั้นธรรมดา  เค้ากำลังชี้นิ้วมาทางข้างหน้าเค้าที่มี ไฟฉาย ของเดจีตกอยู่พอดี



                    \"อ้าว...ขอบใจมากน้อง  เอ๊ะ...น้องไม่ใช่คนในทีมงานพี่นิ\"  ป๋อกล่าวขอบคุณแต่ก็ยังแปลกใจ



                    \"ผมเป็นคนแถวนี้ครับ..เห็นพวกพี่เข้ามาที่นี้ผมเลยแอบดูอยู่\"  ชายหนุ่มพูดพลางลูบผมตัวเองอย่างเจียมตน



                    \"งั้นเหรอ?...คราวหลังก็ไม่ต้องแอบก็ได้  วันหลังก็ไปอยู่ข้างนอกกับพวกเราก้แล้วกัน\"  ป๋อพูดอย่างใจดีจนชายหนุ่มอดยิ้มไม่ได้



                    \"ขอบคุณครับ...คือผมมีเรื่องอยากให้พี่ช่วยหน่อย\"  ชายหนุ่มเริ่มพูดด้วยสีหน้าจริงจัง



                    \"เรื่องอะไรล่ะ?\"  ชายร่างอ้วนถามกลับ



                    \"คือว่า.../พี่ ป๋อ ไปกันเถอะ...ว้าย!!\"  โมเดินเข้าพอดี...และดูเธอตกใจกับอะไรบางอย่าง



                    \"มีเรื่องอะไรอีกล่ะยัยโม...ชอบร้องให้คนเสียขวัญ\"  ป๋อหันมาพูดอย่างไม่สมอารมณ์...โมค่อยยกมือขึ้นมาชี้ที่ชายหนุ่ม



                    \"พี่...พี่ป๋อ...คนนั้น...คนที่หนูเห็นตรงหน้าต่าง\"  หลังจากพูดจบ...ป๋อเองค่อยๆหันมามองที่ชายหนุ่มอีกที  มองจนสามารถสังเกตุเห็นความผิดปกติบางอย่าง...\"ทำไมตัวไอ้หนุ่มมันดูจางๆ?\"  เค้าคิดแค่นั้นก่อนที่จะค่อยยกไฟฉายขึ้นจ่อที่ตัวชายหนุ่ม...และ...

    

                    \"กริ๊ก\"  เสียงเปิดสวิตไฟฉายดังขึ้น...แสงที่สาดส่องมาทางชายหนุ่มดูแปลกๆ  แทนที่แสงไฟจะมาส่องที่ตัวเค้าแต่กลับส่องไปทางกำแพงด้านหลังชายหนุ่มแทนราวกับมันทะลุตัวเค้าไป  โมและป๋อถึงอ้าปากค้าง...ชายหนุ่มเองก็ตกใจแต่ก็ค่อยๆเดินมาทางพวกเค้าทั้ง 2 ที่ตาค้างกับสิ่งที่เห็น



                   \"คือ...พี่...ใจเย็นๆนะ..ฟังผมพูดก่อนแล้วค่อย...\"



                   \"ผีหลอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~~~~~~~~~~~~!!\"  ป๋อกับโมตะโกนเสียงลั่นพร้อมกัน...ทุกคนในที่นั้นต่างวิ่งหนีกันหัวซุกหัวซุนส่วนป๋อเองก็กำลังจะวิ่งออกจากเขตรั้วบ้านโดยที่มีชายหนุ่มลอยมาหลังมา



                   \"พี่เดี๋ยวก่อน...อย่าเพิ่งไป...ผมมีเรื่องอยากให้ช่วย เดี๋ยวพี่...โอ้ย!!\"  ชายหนุ่มลอยตามชายร่างอ้วนอยู่ดีๆก็กระเด็นถอยมาเมื่อถึงประตูเขตรั้วบ้าน...ป๋อรีบกระโดดขึ้นแล้วรถตู้ก็รีบขับปึ่งออกมาจากที่นั้นทันที



                   \"โธ่...อุตส่าห์เจอคนที่มองเห็นเราได้แล้วเชียว...แล้วเมื่อไหร่เราจะได้ออกไปจากที่นี้สักทีเนี้ย!!\"  ชายหนุ่มคร่ำครวญอย่างหดหู่...เขตรั้วดูเหมือนจะมีกระแสไฟฟ้าสีแดงรอบตัวบ้าน...ชายหนุ่มมองดูรอบๆแล้วถอนใจ  ก่อนที่จะค่อยๆลอยกลับเข้าบ้านร้างก่อนที่หายไป



จบตอนแรก