ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : อาวุธชิ้นใหม่...-The New Weapon-
เหตุการณ์ผ่านไปได้ 2 อาทิตย์...ทุกอย่างยังคงเป็นปกติ ยังไม่มีแวมไพร์มารุกรานในช่วงเวลานี้....บลัดยังคงค่อยรับส่งโฮลี่ตลอด2อาทิตย์ และทั้งดูผูกพันกันมากขึ้น....ครอสใช้เวลาตลอดทั้งเวลาในห้องทดลองและจะออกมาต่อเมื่อถึงเวลารับประทานอาหารและของว่างเท่านั้น.....จนกระทั่งหลังเวลาอาหารเย็นของวันนึง.....
\"บลัด....เดี๋ยวหลังจากทานอาหารเสร็จนายไปหาชั้นในห้องทดลองนะ\" เธอพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องอาหารไป....บลัดงุนงงกับคำพูดนั้น....เค้าไม่เข้าใจว่าเค้าต้องไปทำอะไรในนั้น
\"โฮลี่....เธอว่าครอสเค้าจะให้พ่อไปทำอะไร?\" เค้าพูดกับเธอในขณะที่กำลังตักชิ้นเนื้อชิ้นสุดท้ายเข้าปากอยู่...โฮลี่เองก็กำลังดื่มน้ำส้มหลังอาหารอยู่เช่นกัน
\"ไม่รู้สิคะ...เค้าคงพาไปดูกระสุนใหม่ที่คุณพ่อคริสยิงฟุ่มเฟือยเมื่อตอนนั้นมั่งคะ?\" เธอพูดพลางหัวเราะเบาๆแล้วเดินเก็บจานทั้งหมด
\"นี้ๆๆ....เดี๋ยวนี้กล้าล้อพ่อแล้วเรอะ?\" เค้าบอกพลางใช้มือขยี้ผมเธอเบาๆ....แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะพร้อมกัน
\"รีบไปเถอะค่ะ....ปล่อยให้คุณครอสรอนานมันจะไม่ดีนะคะ....เดี๋ยวถ้าคุณครอสเกิดโมโหขึ้นมาอีกหนูช่วยไม่ได้นะ....ฮิฮิฮิ\" เธอพูดเสร็จแล้วแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปเพราะบลัดลุกขึ้นมาจะตะครุบตัวเธอเอาไว้
\"กล้าแซวพ่อแล้วเรอะโฮลี่?...กลับมาให้ทำโทษซะดีๆ...จริงๆเลยเด็กคนนี้\" เค้าพุดพลางยิ้มส่ายหน้าไปมาเบาๆเพราะความซุกซนของลูกสาวบุญธรรมของตน.....แล้วก็ออกจากห้องอาหารจนมาถึงหน้าประตูห้องทดลอง
\"ตึ่ง...ตึ่ง...ตึ่ง...\" เค้าเคาะประตูเหล็กเลื้อนหนาเพื่อบอกเธอว่าเค้ามาถึงแล้ว
\"บลัดเหรอ?.....เข้ามาเลยชั้นกำลังรอนายอยู่\" เธอเรียกให้เค้าเข้าไปข้างใน....ภายในห้องทดลองประกอบไปด้วยโต๊ะหนาขนาดใหญ่อยู่หลายตัว...บนโต๊ะจะถูกวางด้วยขวดแก้วและหลอดทดลองต่างๆ.....ครอสกำลังยืนอยู่หน้าตรงโต๊ะยาวตัวนึงที่มีของบางอย่างถูกคลุมผ้าอยู่
\"เธอเรียกชั้นมามีเรื่องอะไรเหรอ?\" เค้าถามเรียบๆพลันมองไปทางสิ่งที่ถูกคลุมผ้าบนโต๊ะอย่างสงสัย....เพราะมันไม่เคยมีมาก่อน
\"ชั้นได้ตัดสินใจแล้ว...ว่าชั้นจะจำกัดจำนวนกระสุนของนายตอนออกจากบ้านและตอนทำงาน\" ครอสมองหน้าและบอกเค้าเรียบ....บลัดรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
\"จำกัดกระสุน...เธอหมายความว่ายังไง?\" เค้างุนงงกับคำพูดของเธอ
\"เราจำเป็นต้องทำอย่างนี้นะ..บลัด...งบเรามีไม่เพียงพอสำหรับใช้จ่ายค่ากระสุนมากๆได้....และชั้นก็ตัดสินใจประดิษฐ์ของอย่างนึงมา\" เธอพูดจบก็หันไปดึงผ้าที่คลุมของอย่างนึงออก....สิ่งที่บลัดเห็นคือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายไม้เท้าของผู้ดีอังกฤษเท่านั้นเอง...เพียงแต่มันถูกทำมาจากเงินทั้งอัน...และน่าจะมีความยาวกว่าไม้เท้าธรรมดานิดหน่อย
\"นั้นอะไรน่ะ?....เธออย่าบอกนะว่าเธอใช้เวลาทั้ง2อาทิตย์ทำไม้เท้าแค่นี้ขึ้นมาน่ะ\" บลัดรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย..
\"นายไปถือมันก่อนสิ\" เธอบอกเค้าเรียบๆแล้วหลีกทางให้บลัดเดินเข้าจับไม้เท้าอันนั้น
\"........ก็แค่ไม้เท้าเงินที่มีน้ำหนักนิดหน่อยกับมีความกว้างไม้นิดหน่อยเท่านั้นเองนิ\" เค้าได้ลองถือไม้เท้าขึ้นมามองดู...แล้วลองใช้ค้ำตัวเอง...ความยาวของมันพอดีกับส่วนสูง185ซม.ของเค้าพอดี...และมันมีห่วงตราเครื่อง VHV อยู่ตรงครอบช่วงข้ออีกซึ่งมีความกว้าง 2ซม....
\"นายลองหมุนตรงห่วงนั้นไปทางซ้ายดูสิ\" ครอสบอกบลัดพลางชี้ไปที่ห่วงนั้น.....
\"นี้น่ะเหรอ?....โอ๊ะ!!\" ทันทีที่บลัดค่อยๆหมุนห่วงนั้น....บางอย่างจากไม้เท้าเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง....ด้ามจับเริ่มมีขนาดสั้นลงจนมีขนาดพอดีมือ....ส่วนกลางของไม้เริ่มมีขนาดยื่นออก....จากรูปทรงกลมทรงกระบอกเริ่มมีขนาดแบนราบลงและเริ่มมีความคมของขอบเกิดขึ้น...และตรงช่วงนึงของด้ามจับเริ่มมีเงินยื่นออกมาจากด้านข้างทั้ง2ด้าน....ตอนนี้มันไม่ต่างจากดาบเรียวยาวทรงไม้กางเขนดีๆนี้เอง
\"นี่มัน....??\" บลัดรู้สึกอึ้งเล็กน้อยแล้วหันไปมองทางครอส
\"Silver Cross Sword (ดาบกางเขนเงิน) ความยาวจากไม้เท้า 1.30เมตร กลายเป็น 1.80 เมตรร่วมด้ามจับที่ยาว 20 ซม. ที่ป้องมือเงินยาวเรียว 30 ซม. .....ดาบเงินบางมีความหนาแค่ 1 ซม. ....แต่มีความคงทนสูง หนัก 80 กก. เพื่อป้องกันการถูกขโมยจากมนุษย์ มีที่ตรวจจับเซ็นเซอร์ลายนิ้วมือและชีพจรเพราะถ้าไม่ใช่ผู้ที่เป็นเจ้าของมาถือ....ระบบรักษาความปรอดภัยจะทำงานและเพื่อป้องกันแวมไพร์ตัวอื่นๆไม่ให้ใช้มันด้วย.......ชั้นว่ารูปทรงมันคงเหมาะรูปร่างผอมเพรียวแบบนาย\" ครอสพูดยิ้มๆ
\"นี่เธออย่าบอกนะว่า....\" บลัดกำลังจะพูดแต่ครอสยกมือห้ามเอาไว้เพราะเธอรู้ดีว่าเค้าต้องการจะพูดอะไร
\"ใช่แล้ว....หลังจากนี้ไปนายจำเป็นต้องใช้ดาบนี้แทนเมื่อกระสุนหมด\" ครอสบอกสั้นๆ
\"ขอเหตุดีๆสัก2-3ข้อได้มั้ย...คุณผู้หญิง?\" บลัดถามพลางลองควงดาบดู....เค้ารู้สึกว่ามันมีน้ำหนักและขนาดเหมาะมืออย่างบอกไม่ถูก
\"1.หลังจากนี้นายอาจจะต้องเจอกับฝูงซอมบี้อีก...นายก็รู้ว่ากระสุนทำอะไรมันไม่ได้...นายจึงจำเป็นต้องตัดคอพวกมันด้วยดาบเท่านั้น
2.อาจจะมีแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์มาโจมตีตอนไหนก็ไม่รู้...จริงอยู่ว่าช่วงนี้อาจจะมีแต่พวกถูกกัดเยอะกว่า...แต่เราก็น่าจะป้องกันเอาไว้ก่อน....กระสุนเงินจะไม่ระคายผิวของพวกเลือดบริสุทธิ์...นอกจากหัวจะหลุดจากบ่าหรือโดนควักหัวใจเท่านั้น
3.ชั้นไม่อยากให้นายใช้พลังนั้นอีก......\"...เธอพูดแล้วหยุดไปชั่วครู่ก่อนที่จะเริ่มพูดต่อ
\"ถ้าเกิดนายใช้พลังนั้นอีกที...ก็ไม่รู้ว่าจะโชดดีเหมือนคราวที่แล้วหรือเปล่า....บางนายอาจจะพลั้งมือทำอะไรโฮลี่ขึ้นมาจริงๆก็ได้....นายคงไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นหรอกนะบลัด\" เธอพูดต่อจนจบ...บลัดทำสีหน้าครุ่นคิด....เค้าคิดดูแล้วก็อาจจะจริงอย่างที่ครอสพูดก็ได้
\"อืมก็ตามใจ....ชั้นเองก็รู้สึกถูกใจดาบนี้เหมือนกัน\" เค้าบอกยิ้มๆพลางตวัดดาบไปมาอย่างคล่องแคล่วอย่างชำนาญจนครอสก็เพิ่งสังเกตุเห็นว่าบลัดสามารถเรียนรู้มันได้อย่างรวดเร็ว
\"ชั้นไม่ยักรู้นะว่านายฟันดาบเป็น?\" เธอถามอย่างแปลกใจ
\"หืม!?!.....อะไรนะ?....ไม่รู้สิ....ชั้นรู้สึกเหมือนกับเคยจับดาบฟันมาก่อน....แต่ชั้นก็จำไม่ได้แล้วว่าตอนไหน\" เค้าพูดขึ้นพลางนึกไปเรื่อยว่าเค้าเคยจำวิธีการตวัดดาบแบบนี้มาจากไหน?....ทำไมเค้าจำไม่ได้.....
\"ฉันไม่อยากเชื่อนะว่าเธอจะสามารถสร้างเล่มนี้ขึ้นมาได้....\" เค้าเอะใจ
\"ชั้นก็ไม่ได้สร้างเองซะหน่อย....ทาง องค์กร เค้าส่งมาเพราะเค้ารู้ว่าทางนี้มันบางปัญหาเกิดขึ้น...นายก็รู้ชั้นแค่มีหน้าที่ทำกระสุนได้เท่านั้น...ชั้นไม่เก่งจนขนาดตีดาบได้หรอก\" เธอตอบเค้า
\" องค์กร อีกแล้วเรอะ?....เฮ้อ....ท่าทางมีอิธพลมากกว่าที่เราคิดอีก.....แล้วเธอใช้เวลาทำอะไรในนี้ตลอด 2 อาทิตย์\" บลัดถามอย่างสงสัย
\"จริงอยู่...ที่ชั้นไม่ได้ทำดาบเงินนี้....แต่ชั้นก็มีหน้าที่ตรวจเช็คสภาพการใช้งาน....ถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น....ชั้นก็จะค่อยส่งกลับไปให้ทางองค์กรเบื้องบนแก้ไข...ชั้นส่งไปแก้ไขถึง 5 รอบแล้ว\" เธอพูดพร้อมยกนิ้วขึ้น 5 นิ้ว
\"อืม.......ชั้นก็หวังคงจะได้ใช้มัน...\" เค้าพูดจบก็หมุนตรงห่วงนั้นกลับแล้วรูปทรงทุกอย่างก็กลับมาเป็นอย่างเดิม...แล้วถือมันเดินออกจากห้องทดลองไป....สู่ห้องนอนของลูกสาวตนอย่างที่เคยทำทุกคืน....เพื่อคอยนอนเป็นเพื่อนเธอ...เพื่อคอยดูแลเธออย่างใกล้ชิด...และมีแต่เค้าคนเดียวที่ทำให้โฮลี่เลิกหายจากอาการฝันร้ายนั้นได้....
จบตอน9...เหนื่อย
\"บลัด....เดี๋ยวหลังจากทานอาหารเสร็จนายไปหาชั้นในห้องทดลองนะ\" เธอพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องอาหารไป....บลัดงุนงงกับคำพูดนั้น....เค้าไม่เข้าใจว่าเค้าต้องไปทำอะไรในนั้น
\"โฮลี่....เธอว่าครอสเค้าจะให้พ่อไปทำอะไร?\" เค้าพูดกับเธอในขณะที่กำลังตักชิ้นเนื้อชิ้นสุดท้ายเข้าปากอยู่...โฮลี่เองก็กำลังดื่มน้ำส้มหลังอาหารอยู่เช่นกัน
\"ไม่รู้สิคะ...เค้าคงพาไปดูกระสุนใหม่ที่คุณพ่อคริสยิงฟุ่มเฟือยเมื่อตอนนั้นมั่งคะ?\" เธอพูดพลางหัวเราะเบาๆแล้วเดินเก็บจานทั้งหมด
\"นี้ๆๆ....เดี๋ยวนี้กล้าล้อพ่อแล้วเรอะ?\" เค้าบอกพลางใช้มือขยี้ผมเธอเบาๆ....แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะพร้อมกัน
\"รีบไปเถอะค่ะ....ปล่อยให้คุณครอสรอนานมันจะไม่ดีนะคะ....เดี๋ยวถ้าคุณครอสเกิดโมโหขึ้นมาอีกหนูช่วยไม่ได้นะ....ฮิฮิฮิ\" เธอพูดเสร็จแล้วแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปเพราะบลัดลุกขึ้นมาจะตะครุบตัวเธอเอาไว้
\"กล้าแซวพ่อแล้วเรอะโฮลี่?...กลับมาให้ทำโทษซะดีๆ...จริงๆเลยเด็กคนนี้\" เค้าพุดพลางยิ้มส่ายหน้าไปมาเบาๆเพราะความซุกซนของลูกสาวบุญธรรมของตน.....แล้วก็ออกจากห้องอาหารจนมาถึงหน้าประตูห้องทดลอง
\"ตึ่ง...ตึ่ง...ตึ่ง...\" เค้าเคาะประตูเหล็กเลื้อนหนาเพื่อบอกเธอว่าเค้ามาถึงแล้ว
\"บลัดเหรอ?.....เข้ามาเลยชั้นกำลังรอนายอยู่\" เธอเรียกให้เค้าเข้าไปข้างใน....ภายในห้องทดลองประกอบไปด้วยโต๊ะหนาขนาดใหญ่อยู่หลายตัว...บนโต๊ะจะถูกวางด้วยขวดแก้วและหลอดทดลองต่างๆ.....ครอสกำลังยืนอยู่หน้าตรงโต๊ะยาวตัวนึงที่มีของบางอย่างถูกคลุมผ้าอยู่
\"เธอเรียกชั้นมามีเรื่องอะไรเหรอ?\" เค้าถามเรียบๆพลันมองไปทางสิ่งที่ถูกคลุมผ้าบนโต๊ะอย่างสงสัย....เพราะมันไม่เคยมีมาก่อน
\"ชั้นได้ตัดสินใจแล้ว...ว่าชั้นจะจำกัดจำนวนกระสุนของนายตอนออกจากบ้านและตอนทำงาน\" ครอสมองหน้าและบอกเค้าเรียบ....บลัดรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
\"จำกัดกระสุน...เธอหมายความว่ายังไง?\" เค้างุนงงกับคำพูดของเธอ
\"เราจำเป็นต้องทำอย่างนี้นะ..บลัด...งบเรามีไม่เพียงพอสำหรับใช้จ่ายค่ากระสุนมากๆได้....และชั้นก็ตัดสินใจประดิษฐ์ของอย่างนึงมา\" เธอพูดจบก็หันไปดึงผ้าที่คลุมของอย่างนึงออก....สิ่งที่บลัดเห็นคือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายไม้เท้าของผู้ดีอังกฤษเท่านั้นเอง...เพียงแต่มันถูกทำมาจากเงินทั้งอัน...และน่าจะมีความยาวกว่าไม้เท้าธรรมดานิดหน่อย
\"นั้นอะไรน่ะ?....เธออย่าบอกนะว่าเธอใช้เวลาทั้ง2อาทิตย์ทำไม้เท้าแค่นี้ขึ้นมาน่ะ\" บลัดรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย..
\"นายไปถือมันก่อนสิ\" เธอบอกเค้าเรียบๆแล้วหลีกทางให้บลัดเดินเข้าจับไม้เท้าอันนั้น
\"........ก็แค่ไม้เท้าเงินที่มีน้ำหนักนิดหน่อยกับมีความกว้างไม้นิดหน่อยเท่านั้นเองนิ\" เค้าได้ลองถือไม้เท้าขึ้นมามองดู...แล้วลองใช้ค้ำตัวเอง...ความยาวของมันพอดีกับส่วนสูง185ซม.ของเค้าพอดี...และมันมีห่วงตราเครื่อง VHV อยู่ตรงครอบช่วงข้ออีกซึ่งมีความกว้าง 2ซม....
\"นายลองหมุนตรงห่วงนั้นไปทางซ้ายดูสิ\" ครอสบอกบลัดพลางชี้ไปที่ห่วงนั้น.....
\"นี้น่ะเหรอ?....โอ๊ะ!!\" ทันทีที่บลัดค่อยๆหมุนห่วงนั้น....บางอย่างจากไม้เท้าเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง....ด้ามจับเริ่มมีขนาดสั้นลงจนมีขนาดพอดีมือ....ส่วนกลางของไม้เริ่มมีขนาดยื่นออก....จากรูปทรงกลมทรงกระบอกเริ่มมีขนาดแบนราบลงและเริ่มมีความคมของขอบเกิดขึ้น...และตรงช่วงนึงของด้ามจับเริ่มมีเงินยื่นออกมาจากด้านข้างทั้ง2ด้าน....ตอนนี้มันไม่ต่างจากดาบเรียวยาวทรงไม้กางเขนดีๆนี้เอง
\"นี่มัน....??\" บลัดรู้สึกอึ้งเล็กน้อยแล้วหันไปมองทางครอส
\"Silver Cross Sword (ดาบกางเขนเงิน) ความยาวจากไม้เท้า 1.30เมตร กลายเป็น 1.80 เมตรร่วมด้ามจับที่ยาว 20 ซม. ที่ป้องมือเงินยาวเรียว 30 ซม. .....ดาบเงินบางมีความหนาแค่ 1 ซม. ....แต่มีความคงทนสูง หนัก 80 กก. เพื่อป้องกันการถูกขโมยจากมนุษย์ มีที่ตรวจจับเซ็นเซอร์ลายนิ้วมือและชีพจรเพราะถ้าไม่ใช่ผู้ที่เป็นเจ้าของมาถือ....ระบบรักษาความปรอดภัยจะทำงานและเพื่อป้องกันแวมไพร์ตัวอื่นๆไม่ให้ใช้มันด้วย.......ชั้นว่ารูปทรงมันคงเหมาะรูปร่างผอมเพรียวแบบนาย\" ครอสพูดยิ้มๆ
\"นี่เธออย่าบอกนะว่า....\" บลัดกำลังจะพูดแต่ครอสยกมือห้ามเอาไว้เพราะเธอรู้ดีว่าเค้าต้องการจะพูดอะไร
\"ใช่แล้ว....หลังจากนี้ไปนายจำเป็นต้องใช้ดาบนี้แทนเมื่อกระสุนหมด\" ครอสบอกสั้นๆ
\"ขอเหตุดีๆสัก2-3ข้อได้มั้ย...คุณผู้หญิง?\" บลัดถามพลางลองควงดาบดู....เค้ารู้สึกว่ามันมีน้ำหนักและขนาดเหมาะมืออย่างบอกไม่ถูก
\"1.หลังจากนี้นายอาจจะต้องเจอกับฝูงซอมบี้อีก...นายก็รู้ว่ากระสุนทำอะไรมันไม่ได้...นายจึงจำเป็นต้องตัดคอพวกมันด้วยดาบเท่านั้น
2.อาจจะมีแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์มาโจมตีตอนไหนก็ไม่รู้...จริงอยู่ว่าช่วงนี้อาจจะมีแต่พวกถูกกัดเยอะกว่า...แต่เราก็น่าจะป้องกันเอาไว้ก่อน....กระสุนเงินจะไม่ระคายผิวของพวกเลือดบริสุทธิ์...นอกจากหัวจะหลุดจากบ่าหรือโดนควักหัวใจเท่านั้น
3.ชั้นไม่อยากให้นายใช้พลังนั้นอีก......\"...เธอพูดแล้วหยุดไปชั่วครู่ก่อนที่จะเริ่มพูดต่อ
\"ถ้าเกิดนายใช้พลังนั้นอีกที...ก็ไม่รู้ว่าจะโชดดีเหมือนคราวที่แล้วหรือเปล่า....บางนายอาจจะพลั้งมือทำอะไรโฮลี่ขึ้นมาจริงๆก็ได้....นายคงไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นหรอกนะบลัด\" เธอพูดต่อจนจบ...บลัดทำสีหน้าครุ่นคิด....เค้าคิดดูแล้วก็อาจจะจริงอย่างที่ครอสพูดก็ได้
\"อืมก็ตามใจ....ชั้นเองก็รู้สึกถูกใจดาบนี้เหมือนกัน\" เค้าบอกยิ้มๆพลางตวัดดาบไปมาอย่างคล่องแคล่วอย่างชำนาญจนครอสก็เพิ่งสังเกตุเห็นว่าบลัดสามารถเรียนรู้มันได้อย่างรวดเร็ว
\"ชั้นไม่ยักรู้นะว่านายฟันดาบเป็น?\" เธอถามอย่างแปลกใจ
\"หืม!?!.....อะไรนะ?....ไม่รู้สิ....ชั้นรู้สึกเหมือนกับเคยจับดาบฟันมาก่อน....แต่ชั้นก็จำไม่ได้แล้วว่าตอนไหน\" เค้าพูดขึ้นพลางนึกไปเรื่อยว่าเค้าเคยจำวิธีการตวัดดาบแบบนี้มาจากไหน?....ทำไมเค้าจำไม่ได้.....
\"ฉันไม่อยากเชื่อนะว่าเธอจะสามารถสร้างเล่มนี้ขึ้นมาได้....\" เค้าเอะใจ
\"ชั้นก็ไม่ได้สร้างเองซะหน่อย....ทาง องค์กร เค้าส่งมาเพราะเค้ารู้ว่าทางนี้มันบางปัญหาเกิดขึ้น...นายก็รู้ชั้นแค่มีหน้าที่ทำกระสุนได้เท่านั้น...ชั้นไม่เก่งจนขนาดตีดาบได้หรอก\" เธอตอบเค้า
\" องค์กร อีกแล้วเรอะ?....เฮ้อ....ท่าทางมีอิธพลมากกว่าที่เราคิดอีก.....แล้วเธอใช้เวลาทำอะไรในนี้ตลอด 2 อาทิตย์\" บลัดถามอย่างสงสัย
\"จริงอยู่...ที่ชั้นไม่ได้ทำดาบเงินนี้....แต่ชั้นก็มีหน้าที่ตรวจเช็คสภาพการใช้งาน....ถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น....ชั้นก็จะค่อยส่งกลับไปให้ทางองค์กรเบื้องบนแก้ไข...ชั้นส่งไปแก้ไขถึง 5 รอบแล้ว\" เธอพูดพร้อมยกนิ้วขึ้น 5 นิ้ว
\"อืม.......ชั้นก็หวังคงจะได้ใช้มัน...\" เค้าพูดจบก็หมุนตรงห่วงนั้นกลับแล้วรูปทรงทุกอย่างก็กลับมาเป็นอย่างเดิม...แล้วถือมันเดินออกจากห้องทดลองไป....สู่ห้องนอนของลูกสาวตนอย่างที่เคยทำทุกคืน....เพื่อคอยนอนเป็นเพื่อนเธอ...เพื่อคอยดูแลเธออย่างใกล้ชิด...และมีแต่เค้าคนเดียวที่ทำให้โฮลี่เลิกหายจากอาการฝันร้ายนั้นได้....
จบตอน9...เหนื่อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น