ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สหายเก่า...ศัตรูใหม่ ...-Old Friend...New Enemy-
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่ป่านอกเมือง...โฮลี่ดูผ่อนคลายขึ้นมาก...และดูเธอจะรักและติดบลัดมากขึ้นไปด้วย...หน้าของเธอดูแจ่มใสขึ้นอีกครั้ง บลัดอุ้มโฮลี่มาตลอดทางตั้งแต่นอกประตูเข้าเมืองจนมาถึงหน้าประตูของโรงเรียนประถมประจำเมือง
\"โฮลี่...\" เค้าเอ่ยปากพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน
\"มีอะไรค่ะ?\" เธอถามเสียงใส
\"เวลาอยู่ข้างนอก...เธออย่าเรียกฉันว่า บลัด นะ\" เค้ากระชิบข้างหูเธอในขณะที่กำลังอุ้มเธออยู่
\"ทำไมล่ะค่ะ?\" เด็กน้อยสงสัยกับคำพูดนั้น
\"ชื่อ บลัด ของฉัน มันมีความหมายที่ไม่ดีนัก...ถ้าคนอื่นได้ยินมันจะไม่ดีสำหรับตัวเธอเองนะ\" เค้าพูดอย่างอ่อนโยนต่อเธอ
\"อืม.....แล้วหนูจะเรียกคุณบลัดใหม่ว่าอะไรดีล่ะคะ?\" เธอสงสัยและท่าทางเหมือนคิด
\"นั้นสิ......อืม.........จริงสิ!!\" เค้าอุทานขึ้นเหมือนนึกอะไรออก
\"โฮลี่....ความจริงฉันไม่ได้ชื่อ บลัด หรอกนะ....แต่ฉันมีอีกชื่อนึงที่เลิกใช้ไปนานแล้ว\" เค้าอธิบาย...สีหน้าเค้าดูไม่ดีนัก
\"หนูก็ว่า...คนใจดีอย่างคุณจะมีชื่อน่ากลัวแบบนี้ได้ยัง...แล้วอีกชื่อนี่ชื่ออะไรเหรอคะ?\" โฮลี่ถามอย่างอยากรู้
\"...คริส......คริสเตียน มอร์แกน(Christian Morgan).....เรียกฉันว่าคริส(Christ)ก็ได้.....คราวหลังเธอใช้ชื่อนี้เรียกฉันนะ...รู้มั้ย?\" เค้าพูดช้าๆแล้วสั่งเธอพร้อมกับรอยยิ้ม
\"ได้ค่ะ...คุณคริส\" เธอยิ้มพร้อมกับตอบรับเค้าอย่างร่าเริง.......สักพักเสียงระฆังเข้าเรียนก็ดังขึ้น
\"เอาล่ะ...เดี๋ยวต้องเข้าเรียนแล้วนะ...เดี๋ยวจะฉันวางเธอลงแล้วพาไปส่งในโรงเรียนก็แล้วกัน\" เค้าพูดเสร็จก็ปล่อยลงจากอ้อมอกของเค้าเพื่อส่งเธอให้เข้าโรงเรียน.........ไม่นานก็มีผู้หญิงร่างท้วมดูท่าทางใจดีคนนึงเดินมาที่หน้าโรงเรียนเพื่อเรียกเด็กๆให้เข้าห้องเรียนของแต่ล่ะคน
\"เอาล่ะจ้ะ...เอาล่ะจ้ะ...ระฆังดังแล้วนะจ้ะ....เข้าห้องเรียนได้แล้ว\" เธอพูดเพื่อต้อนเด็กๆบางกลุ่มที่กำลังเล่นกันอยู่ให้เข้าเรียน...แล้วสักพักเธอก็เห็นบลัดและโฮลี่จึงเดินเข้ามาทักทาย
\"สวัดดีตอนเช้าจ้ะโฮลี่ ไวเทิล(Holy Vital)...วันมีคุณพ่อพามาส่งเหรอจ้ะ?\" คุณครูร่างท้วมสังเกตุเห็นบลัดที่เดินกำลังจูงมือโฮลี่อยู่ แล้วพูดขึ้น
\"...........\" โฮลี่ไม่ยอมตอบ เธอได้แต่ก้มหน้าเงียบ
\"ดิฉันชื่อมาเรียค่ะ...เป็นครูประจำชั้นของหนูโฮลี่.....ไม่ทราบว่าคุณพ่อของโฮลี่ชื่ออะไรค่ะ?...รู้สึกว่าเมื่อวานจะไม่ได้มากับโฮลี่?\" เธอถามเค้าอย่างยิ้มแย้ม...แต่เธอไม่ได้สังเกตุเห็นโฮลี่ว่าตอนนี้กำลังจะร้องไห้อีกครั้ง
\"เอ่อ....คือ....\" บลัดไม่รู้ว่าจะตอบยังไง...แต่เมื่อก้มลงสังเกตุท่าทางของโฮลี่แล้วเค้าจึงต้องตัดสินใจตอบออกไป....
\"ผมชื่อคริส ไวเทิล(Christ Vital)เป็นพ่อของโฮลี่ครับ คือเมื่อวานผมมีงานนิดหน่อยเลยมากับโฮลี่ไม่ได้ ขอขอบพระคุณนะครับที่ช่วยดูแลลูกสาวผม\" บลัดตอบออกมาอย่างแน้วแน่...โฮลี่หันขึ้นมามองอย่างแปลกใจกับคำตอบที่เค้าพูดขึ้นมา
\"ไม่เป็นไรหรอกคะคุณคริส...มันหน้าที่ของดิชั้นอยู่แล้วที่ต้องคอยดูแลเด็กๆทั้งหลายในโรงเรียน...แหมน่าอิจฉาหนูโฮลี่จังเลยนะคะ....ที่มีคุณพ่อทั้งหล่อทั้งหนุ่มแบบนี้\" เธอพูดแล้วหัวเราะออกมา
\"เดี๋ยวก็ได้เวลาเรียนแล้วนะจ้ะ...เดี๋ยวก็รีบตามครูมาก็แล้วกัน\" เธอหันไปพูดกับโฮลี่แล้วเดินจากไป
\".........ทำไมถึงต้องพูดแบบนั้นด้วยล่ะคะ?.....ทำไมต้องออกรับเป็นคุณพ่อของหนูด้วย?......ทำไมล่ะค่ะ?\" เธอถามเค้าแล้วน้ำตาก็กำลังจะเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง
\"โฮลี่.....ชั้นให้สัญญากับเธอแล้ว...ว่าฉันจะดูแลเธออย่างดี...ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถสู้ความรักของพ่อจริงๆของเธอได้...แต่ชั้นจะรักเธอเหมือนลูกสาวแแท้ๆของชั้น...ตอนนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ...ดูสิ...ตอนนี้ฉันเปลี่ยนนามสกุลของฉันกลายนามสกุลเดียวกันกับเธอแล้วนะ...\" เค้านั่งลงชันเข่าพูดกับเธอพร้อมเอามือลูบผมเธออย่างแผวเบา
\"...............คุณคริสค่ะ!!\" เธอโผกอดเค้าแล้วเริ่มร้องร้องไห้อีกครั้ง....แต่การร้องไห้ครั้งไม่ใช่เกิดจากความเศร้าโศกเสียใจแต่อย่างใด....แต่มันเกิดจากความซาบซึ้งในใจที่มีอยู่เปี่ยมล้น....
\"โฮลี่.............อืม....เอาล่ะ....เงียบซะนะๆ...ขี้แงจังนะเลยนะเธอเนี่ย....ร้องไห้บ่อยๆเดี๋ยวไม่สวยนะ....\" เค้ายิ้มพูดปลอบพร้อมกับยื่นมือที่ใหญ่โตของเค้าสัมผัสที่แก้มอันบอบบางเธอแล้วใช้นิ้วหัวแม่มือค่อยๆปาดน้ำตาเธอทิ้งไปจนเธอเริ่มยิ้มออก
\"อืมค่ะ...ต่อไปหนูจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว\" เธอยิ้มให้เค้าแล้วยกแขนขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจนหมด
\"ดีมากเลย....โฮลี่......รีบเข้าห้องเรียนเถอะ...เธอคงไม่อยากเข้าเรียนสายหรอกนะ....จริงมั้ย?\"
\"ค่ะ......งั้นหนูไปเข้าห้องเรียนก่อนนะคะคุณคริส...\" เธอยิ้มออกมาอย่างร่าเริงแล้วเริ่มวิ่งเข้าโรงเรียน.....แต่พอเธอวิ่งไปได้สักระยะเธอก็หยุดแล้วหันกลับมาหาเค้า
\"ขอบคุณมากค่ะ....คุณคริส\" เธอหันมาพูดพร้อมๆกับรอยยิ้ม
\"อืม.....ตั้งใจเรียนนะโฮลี่...ตอนเลิกเรียนฉันจะรีบมารับไปทานขนม\" เค้าตะโกนบอกเธอ
\"ค่า~~....แล้วเจอกันตอนเลิกเรียนนะค่ะคุณคริส\" เธอตะโกนกลับมาแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป
ตอนนี้ในใจของบลัดเหมือนกับได้รับความรู้สึกบางอย่างที่ขาดหายไปนานมาก...ความรู้สึกเป็นสุขอย่างล้นปรีที่แทบจะลืมมันไปแล้ว...เค้ายิ้มให้กับตัวเองแล้วเดินออกมาจากที่ตรงนั้นเพื่อกลับสำนักงาน...แต่พอเดินทางออกมาได้ถึงประมาณนอกเมืองกำลังจะเข้าป่า....เค้ารู้สึกเหมือนมีใครบางคนเดินตามเค้าอยู่...แต่เค้ากลับไม่มีความแปลกใจตั้งแต่น้อย
\"ออกมาซะ!!...ชั้นรู้ว่านายติดตามชั้นมานานแล้วตั้งแต่เข้าเมือง!!\" เค้าเดินมาถึงที่สุสานที่ๆไม่ผู้คนแล้วจึงเรียกใครบางคนออกมาจากที่ซ่อน
\"ฮะฮะฮะฮะฮะ.....ไม่เจอกันตั้งนานนะคริส.....ไม่สิ!!...ต้องเรียกว่า บลัด มือปราบแวมไพร์ ถึงจะถูก....จริงมั้ย?\" ชายคนนึงเดินออกมาจากด้านหลังป้ายหลุมศพหินขนาดใหญ่ แล้วทักทายเค้าด้วยน้ำเสียงยียวน เค้ามีผมสีเงินยาวถึงกลางหลัง...นัยน์ตาสีขาวเทาและมีรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัย...สวมชุดคลุมสีดำ สูงพอๆกับบลัดและผิวของเค้าไม่ต่างจากสีผิวของบลัดมากนัก
\"นายต้องการอะไร....ชิลเวอร์??\" บลัดถามชายผู้นั้นด้วยน้ำเสียงที่ดูเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว
\"เปล่า.....แค่มาทักทายเฉยๆ....นายยังคงทำตัวใจดีเหมือนเดิมนะคริส....ไม่เปลี่ยนไปเลยนิสัยนาย เมื่อ2ปีก่อนก็เป็นแบบนี้\" เค้าพูดขึ้น
\"นายมาที่นี้ทำไม?....ตั้งแต่เมื่อ 2 ปีก่อนชั้นจำได้ว่านายลาออกจาก -องกรค์- แล้วบอกว่าจะไม่กลับมาที่ลอนดอนอีก\" เค้าถามน้ำเสียงเย็นชา
\"ชั้นมีธุระจำเป็นเลยต้องกลับมาที่นี้อีกที\" เค้าพูด
\"ธุระอะไร?\" บลัดถาม
\"นายคงรู้เรื่องของ-เลือดศักดิ์สิทธิ์-ใช่มั้ย?\" เค้าเอ่ยถาม
\"...อืม\" เค้าตอบสั้นๆ
\"แล้วนายก็คงรู้ว่ามันอยู่ที่ไหนใช่มั้ย?\" เค้ายิ้มออกมาพร้อมๆกับฉายแววตาที่ดูน่ากลัว
\"ชั้นไม่รู้...\" บลัดตอบเรียบๆ
\"แต่ชั้นนว่านายน่าจะรู้นะ...และตัวชั้นเองก็เริ่มเดาออกแล้วด้วยว่ามันอยู่ที่ไหน?\" เค้าพูดกับบลัดด้วยน้ำเสียงรื่นเริงก็ที่จะเริ่มพูดต่อ....บลัดมีท่าทีสนใจนิดหน่อย
\"มันจะไม่น่าแปลกไปหน่อยเหรอที่เมื่อ1-2อาทิตย์ก่อน...เกิดเหตุการณ์แวมไพร์เลือดสกปรกนับสิบๆตัวบุกโจมตีหมู่บ้านเล็กๆที่มีคนไม่ถึง100....\" ชิลเวอร์พูดอธิบาย
\"...และถึงแม้ว่านายจะเป็นคนไปจัดการพวกมันหมดทั้งหมดก็จริง....แต่พวกมันก็ทยอยมาเรื่อยๆ.....จนกระทั่งนายกลับออกมาจากหมู่บ้านนั้นพร้อมคนคนนึง....เหตุการณ์ถึงสงบ....\" เค้าเสร็จแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆบลัด
\"...นายคงรู้นะว่าฉันหมายความว่าไง?\" เค้ากระชิบ
\"โฮลี่อย่างนั้นเหรอ!?!\" เค้าตกใจขึ้นทันที
\"ใช่....เพราะตั้งแต่เด็กคนนั้นติดมากับนาย...พวกแวมไพร์ต่างๆ...ก็เดินทางมาที่ลอนดอนเพื่อที่จะต้องการเลือดของเด็กคนนั้น\" เค้าพูดพร้อมๆกับมีรอยยิ้มที่มุมปาก
\"แล้ว...นายต้องการเลือดของหล่อนหรือเปล่า?\" บลัดถามเค้าน้ำเสียงดูเย็นใจก็จริงแต่หน้าตาและท่าทางของเค้ากลับไม่เป็นอย่างนั้น
\"นายก็น่าจะรู้นิสัยชั้นดีนะคริส....สิ่งที่ทำให้ชั้นยิ่งใหญ่และมีอำนาจได้....ฉันต้องการทั้งนั้น และนายก็คงจำได้ตอนที่ชั้นลาออกจาก องกรค์ ก็เพราะว่าชั้นต้องการที่จะยิ่งใหญ่ด้วยความสามารถของชั้น\" เค้าพูดออกมาด้วยน้ำจริงเสียงจริงจัง.....เมื่อบลัดได้ยินอย่างนั้นจึงพุ่งเข้าใส่ชิลเวอร์ทันที...จนทำให้เค้าถูกดันไปติดกับป้ายหลุมศพขนาดใหญ่อย่างแรงจนหินยุบและปริแตก
\"ถ้านายกล้าแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเส้นผมล่ะก็......ฉันไม่เอานายไว้แน่!!\" บลัดตะโกนออกมาอย่างดังพร้อมเอามือจับคอเสื้อเค้าไว้พร้อมกับชักปืนของเค้ามาจ้อใต้คางของชิลเวอร์ทันที....ตอนนี้ตาของเค้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะความโมโห
\"จุๆๆๆ...ใจเย็นสิคุณสุภาพบุรุษ....นายกำลังทำเสื้อกับผ้าคลุมของชั้นยับนะ\" เค้าพูดอย่างใจเย็นและไม่รู้สึกเจ็บจากการโดนกระแทกเลยแม้แต่น้อย....บลัดจึงเอามือออกจากคอเสื้อเค้า....แววตาของเค้ากลับเป็นเหมือนเดิม
\"ไม่ต้องห่วงเรื่องที่ฉันจะทำอะไรองค์หญิงน้อยของนายหรอก...คริส ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ล่าเหยื่อหรอก...คนที่นายควรระวังน่ะไม่ใช่ชั้น....แต่เป็นคนอื่นมากกว่า....นายก็รู้ว่า-เลือดศักดิ์สิทธิ์-น่ะ...เป็นที่ต้องการขอแวมไพร์ทุกๆตัว...ไม่ว่าจะแวมไพร์แท้หรือจะเป็นพวกโดนกัดก็ตาม\" เค้าพูดในขณะที่กำลังเอามือปัดฝุ่นและเศษหินที่ติดตามเสื้อคลุมของเค้าอยู่
\"แต่นายก็อย่าลืมนะว่าฉันกับนายก็เป็นแวมไพร์เหมือนกัน....ตอนนี้อุดมคติของเราแตกต่างกันแล้ว....ครั้งหน้าถ้าเจอจะถือว่านายเป็นศัตรูของชั้น....ดูแลองค์หญิงน้อยของนายให้ดีๆเถอะ....ฉันมาเตือนนายแค่นี้แหละคริส\" เค้าพูดจบก็เดินจากไป
\"คริส...นายยังคงเป็นคู่แข่งของชั้นเสมอ\" ชิลเวอร์หันหลังพูดกับชายหนุ่ม....ก่อนที่จะค่อยหายตัวเข้าไปในป่า..
ตอนนี้บลัดไม่สามารถหลีกเลียงปัญหาได้แล้ว...เค้าจะต้องเจอคู่ต่อสู้ที่แวมไพร์ต่างๆที่กำลังจะเข้ามาในรัศมีเมืองแห่งนี้ เค้าจะต้องดูแลโฮลี่ให้ใกล้ชิดมากขึ้นไปอีก.....
จบตอนที่ 5
\"โฮลี่...\" เค้าเอ่ยปากพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน
\"มีอะไรค่ะ?\" เธอถามเสียงใส
\"เวลาอยู่ข้างนอก...เธออย่าเรียกฉันว่า บลัด นะ\" เค้ากระชิบข้างหูเธอในขณะที่กำลังอุ้มเธออยู่
\"ทำไมล่ะค่ะ?\" เด็กน้อยสงสัยกับคำพูดนั้น
\"ชื่อ บลัด ของฉัน มันมีความหมายที่ไม่ดีนัก...ถ้าคนอื่นได้ยินมันจะไม่ดีสำหรับตัวเธอเองนะ\" เค้าพูดอย่างอ่อนโยนต่อเธอ
\"อืม.....แล้วหนูจะเรียกคุณบลัดใหม่ว่าอะไรดีล่ะคะ?\" เธอสงสัยและท่าทางเหมือนคิด
\"นั้นสิ......อืม.........จริงสิ!!\" เค้าอุทานขึ้นเหมือนนึกอะไรออก
\"โฮลี่....ความจริงฉันไม่ได้ชื่อ บลัด หรอกนะ....แต่ฉันมีอีกชื่อนึงที่เลิกใช้ไปนานแล้ว\" เค้าอธิบาย...สีหน้าเค้าดูไม่ดีนัก
\"หนูก็ว่า...คนใจดีอย่างคุณจะมีชื่อน่ากลัวแบบนี้ได้ยัง...แล้วอีกชื่อนี่ชื่ออะไรเหรอคะ?\" โฮลี่ถามอย่างอยากรู้
\"...คริส......คริสเตียน มอร์แกน(Christian Morgan).....เรียกฉันว่าคริส(Christ)ก็ได้.....คราวหลังเธอใช้ชื่อนี้เรียกฉันนะ...รู้มั้ย?\" เค้าพูดช้าๆแล้วสั่งเธอพร้อมกับรอยยิ้ม
\"ได้ค่ะ...คุณคริส\" เธอยิ้มพร้อมกับตอบรับเค้าอย่างร่าเริง.......สักพักเสียงระฆังเข้าเรียนก็ดังขึ้น
\"เอาล่ะ...เดี๋ยวต้องเข้าเรียนแล้วนะ...เดี๋ยวจะฉันวางเธอลงแล้วพาไปส่งในโรงเรียนก็แล้วกัน\" เค้าพูดเสร็จก็ปล่อยลงจากอ้อมอกของเค้าเพื่อส่งเธอให้เข้าโรงเรียน.........ไม่นานก็มีผู้หญิงร่างท้วมดูท่าทางใจดีคนนึงเดินมาที่หน้าโรงเรียนเพื่อเรียกเด็กๆให้เข้าห้องเรียนของแต่ล่ะคน
\"เอาล่ะจ้ะ...เอาล่ะจ้ะ...ระฆังดังแล้วนะจ้ะ....เข้าห้องเรียนได้แล้ว\" เธอพูดเพื่อต้อนเด็กๆบางกลุ่มที่กำลังเล่นกันอยู่ให้เข้าเรียน...แล้วสักพักเธอก็เห็นบลัดและโฮลี่จึงเดินเข้ามาทักทาย
\"สวัดดีตอนเช้าจ้ะโฮลี่ ไวเทิล(Holy Vital)...วันมีคุณพ่อพามาส่งเหรอจ้ะ?\" คุณครูร่างท้วมสังเกตุเห็นบลัดที่เดินกำลังจูงมือโฮลี่อยู่ แล้วพูดขึ้น
\"...........\" โฮลี่ไม่ยอมตอบ เธอได้แต่ก้มหน้าเงียบ
\"ดิฉันชื่อมาเรียค่ะ...เป็นครูประจำชั้นของหนูโฮลี่.....ไม่ทราบว่าคุณพ่อของโฮลี่ชื่ออะไรค่ะ?...รู้สึกว่าเมื่อวานจะไม่ได้มากับโฮลี่?\" เธอถามเค้าอย่างยิ้มแย้ม...แต่เธอไม่ได้สังเกตุเห็นโฮลี่ว่าตอนนี้กำลังจะร้องไห้อีกครั้ง
\"เอ่อ....คือ....\" บลัดไม่รู้ว่าจะตอบยังไง...แต่เมื่อก้มลงสังเกตุท่าทางของโฮลี่แล้วเค้าจึงต้องตัดสินใจตอบออกไป....
\"ผมชื่อคริส ไวเทิล(Christ Vital)เป็นพ่อของโฮลี่ครับ คือเมื่อวานผมมีงานนิดหน่อยเลยมากับโฮลี่ไม่ได้ ขอขอบพระคุณนะครับที่ช่วยดูแลลูกสาวผม\" บลัดตอบออกมาอย่างแน้วแน่...โฮลี่หันขึ้นมามองอย่างแปลกใจกับคำตอบที่เค้าพูดขึ้นมา
\"ไม่เป็นไรหรอกคะคุณคริส...มันหน้าที่ของดิชั้นอยู่แล้วที่ต้องคอยดูแลเด็กๆทั้งหลายในโรงเรียน...แหมน่าอิจฉาหนูโฮลี่จังเลยนะคะ....ที่มีคุณพ่อทั้งหล่อทั้งหนุ่มแบบนี้\" เธอพูดแล้วหัวเราะออกมา
\"เดี๋ยวก็ได้เวลาเรียนแล้วนะจ้ะ...เดี๋ยวก็รีบตามครูมาก็แล้วกัน\" เธอหันไปพูดกับโฮลี่แล้วเดินจากไป
\".........ทำไมถึงต้องพูดแบบนั้นด้วยล่ะคะ?.....ทำไมต้องออกรับเป็นคุณพ่อของหนูด้วย?......ทำไมล่ะค่ะ?\" เธอถามเค้าแล้วน้ำตาก็กำลังจะเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง
\"โฮลี่.....ชั้นให้สัญญากับเธอแล้ว...ว่าฉันจะดูแลเธออย่างดี...ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถสู้ความรักของพ่อจริงๆของเธอได้...แต่ชั้นจะรักเธอเหมือนลูกสาวแแท้ๆของชั้น...ตอนนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ...ดูสิ...ตอนนี้ฉันเปลี่ยนนามสกุลของฉันกลายนามสกุลเดียวกันกับเธอแล้วนะ...\" เค้านั่งลงชันเข่าพูดกับเธอพร้อมเอามือลูบผมเธออย่างแผวเบา
\"...............คุณคริสค่ะ!!\" เธอโผกอดเค้าแล้วเริ่มร้องร้องไห้อีกครั้ง....แต่การร้องไห้ครั้งไม่ใช่เกิดจากความเศร้าโศกเสียใจแต่อย่างใด....แต่มันเกิดจากความซาบซึ้งในใจที่มีอยู่เปี่ยมล้น....
\"โฮลี่.............อืม....เอาล่ะ....เงียบซะนะๆ...ขี้แงจังนะเลยนะเธอเนี่ย....ร้องไห้บ่อยๆเดี๋ยวไม่สวยนะ....\" เค้ายิ้มพูดปลอบพร้อมกับยื่นมือที่ใหญ่โตของเค้าสัมผัสที่แก้มอันบอบบางเธอแล้วใช้นิ้วหัวแม่มือค่อยๆปาดน้ำตาเธอทิ้งไปจนเธอเริ่มยิ้มออก
\"อืมค่ะ...ต่อไปหนูจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว\" เธอยิ้มให้เค้าแล้วยกแขนขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจนหมด
\"ดีมากเลย....โฮลี่......รีบเข้าห้องเรียนเถอะ...เธอคงไม่อยากเข้าเรียนสายหรอกนะ....จริงมั้ย?\"
\"ค่ะ......งั้นหนูไปเข้าห้องเรียนก่อนนะคะคุณคริส...\" เธอยิ้มออกมาอย่างร่าเริงแล้วเริ่มวิ่งเข้าโรงเรียน.....แต่พอเธอวิ่งไปได้สักระยะเธอก็หยุดแล้วหันกลับมาหาเค้า
\"ขอบคุณมากค่ะ....คุณคริส\" เธอหันมาพูดพร้อมๆกับรอยยิ้ม
\"อืม.....ตั้งใจเรียนนะโฮลี่...ตอนเลิกเรียนฉันจะรีบมารับไปทานขนม\" เค้าตะโกนบอกเธอ
\"ค่า~~....แล้วเจอกันตอนเลิกเรียนนะค่ะคุณคริส\" เธอตะโกนกลับมาแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป
ตอนนี้ในใจของบลัดเหมือนกับได้รับความรู้สึกบางอย่างที่ขาดหายไปนานมาก...ความรู้สึกเป็นสุขอย่างล้นปรีที่แทบจะลืมมันไปแล้ว...เค้ายิ้มให้กับตัวเองแล้วเดินออกมาจากที่ตรงนั้นเพื่อกลับสำนักงาน...แต่พอเดินทางออกมาได้ถึงประมาณนอกเมืองกำลังจะเข้าป่า....เค้ารู้สึกเหมือนมีใครบางคนเดินตามเค้าอยู่...แต่เค้ากลับไม่มีความแปลกใจตั้งแต่น้อย
\"ออกมาซะ!!...ชั้นรู้ว่านายติดตามชั้นมานานแล้วตั้งแต่เข้าเมือง!!\" เค้าเดินมาถึงที่สุสานที่ๆไม่ผู้คนแล้วจึงเรียกใครบางคนออกมาจากที่ซ่อน
\"ฮะฮะฮะฮะฮะ.....ไม่เจอกันตั้งนานนะคริส.....ไม่สิ!!...ต้องเรียกว่า บลัด มือปราบแวมไพร์ ถึงจะถูก....จริงมั้ย?\" ชายคนนึงเดินออกมาจากด้านหลังป้ายหลุมศพหินขนาดใหญ่ แล้วทักทายเค้าด้วยน้ำเสียงยียวน เค้ามีผมสีเงินยาวถึงกลางหลัง...นัยน์ตาสีขาวเทาและมีรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัย...สวมชุดคลุมสีดำ สูงพอๆกับบลัดและผิวของเค้าไม่ต่างจากสีผิวของบลัดมากนัก
\"นายต้องการอะไร....ชิลเวอร์??\" บลัดถามชายผู้นั้นด้วยน้ำเสียงที่ดูเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว
\"เปล่า.....แค่มาทักทายเฉยๆ....นายยังคงทำตัวใจดีเหมือนเดิมนะคริส....ไม่เปลี่ยนไปเลยนิสัยนาย เมื่อ2ปีก่อนก็เป็นแบบนี้\" เค้าพูดขึ้น
\"นายมาที่นี้ทำไม?....ตั้งแต่เมื่อ 2 ปีก่อนชั้นจำได้ว่านายลาออกจาก -องกรค์- แล้วบอกว่าจะไม่กลับมาที่ลอนดอนอีก\" เค้าถามน้ำเสียงเย็นชา
\"ชั้นมีธุระจำเป็นเลยต้องกลับมาที่นี้อีกที\" เค้าพูด
\"ธุระอะไร?\" บลัดถาม
\"นายคงรู้เรื่องของ-เลือดศักดิ์สิทธิ์-ใช่มั้ย?\" เค้าเอ่ยถาม
\"...อืม\" เค้าตอบสั้นๆ
\"แล้วนายก็คงรู้ว่ามันอยู่ที่ไหนใช่มั้ย?\" เค้ายิ้มออกมาพร้อมๆกับฉายแววตาที่ดูน่ากลัว
\"ชั้นไม่รู้...\" บลัดตอบเรียบๆ
\"แต่ชั้นนว่านายน่าจะรู้นะ...และตัวชั้นเองก็เริ่มเดาออกแล้วด้วยว่ามันอยู่ที่ไหน?\" เค้าพูดกับบลัดด้วยน้ำเสียงรื่นเริงก็ที่จะเริ่มพูดต่อ....บลัดมีท่าทีสนใจนิดหน่อย
\"มันจะไม่น่าแปลกไปหน่อยเหรอที่เมื่อ1-2อาทิตย์ก่อน...เกิดเหตุการณ์แวมไพร์เลือดสกปรกนับสิบๆตัวบุกโจมตีหมู่บ้านเล็กๆที่มีคนไม่ถึง100....\" ชิลเวอร์พูดอธิบาย
\"...และถึงแม้ว่านายจะเป็นคนไปจัดการพวกมันหมดทั้งหมดก็จริง....แต่พวกมันก็ทยอยมาเรื่อยๆ.....จนกระทั่งนายกลับออกมาจากหมู่บ้านนั้นพร้อมคนคนนึง....เหตุการณ์ถึงสงบ....\" เค้าเสร็จแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆบลัด
\"...นายคงรู้นะว่าฉันหมายความว่าไง?\" เค้ากระชิบ
\"โฮลี่อย่างนั้นเหรอ!?!\" เค้าตกใจขึ้นทันที
\"ใช่....เพราะตั้งแต่เด็กคนนั้นติดมากับนาย...พวกแวมไพร์ต่างๆ...ก็เดินทางมาที่ลอนดอนเพื่อที่จะต้องการเลือดของเด็กคนนั้น\" เค้าพูดพร้อมๆกับมีรอยยิ้มที่มุมปาก
\"แล้ว...นายต้องการเลือดของหล่อนหรือเปล่า?\" บลัดถามเค้าน้ำเสียงดูเย็นใจก็จริงแต่หน้าตาและท่าทางของเค้ากลับไม่เป็นอย่างนั้น
\"นายก็น่าจะรู้นิสัยชั้นดีนะคริส....สิ่งที่ทำให้ชั้นยิ่งใหญ่และมีอำนาจได้....ฉันต้องการทั้งนั้น และนายก็คงจำได้ตอนที่ชั้นลาออกจาก องกรค์ ก็เพราะว่าชั้นต้องการที่จะยิ่งใหญ่ด้วยความสามารถของชั้น\" เค้าพูดออกมาด้วยน้ำจริงเสียงจริงจัง.....เมื่อบลัดได้ยินอย่างนั้นจึงพุ่งเข้าใส่ชิลเวอร์ทันที...จนทำให้เค้าถูกดันไปติดกับป้ายหลุมศพขนาดใหญ่อย่างแรงจนหินยุบและปริแตก
\"ถ้านายกล้าแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเส้นผมล่ะก็......ฉันไม่เอานายไว้แน่!!\" บลัดตะโกนออกมาอย่างดังพร้อมเอามือจับคอเสื้อเค้าไว้พร้อมกับชักปืนของเค้ามาจ้อใต้คางของชิลเวอร์ทันที....ตอนนี้ตาของเค้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะความโมโห
\"จุๆๆๆ...ใจเย็นสิคุณสุภาพบุรุษ....นายกำลังทำเสื้อกับผ้าคลุมของชั้นยับนะ\" เค้าพูดอย่างใจเย็นและไม่รู้สึกเจ็บจากการโดนกระแทกเลยแม้แต่น้อย....บลัดจึงเอามือออกจากคอเสื้อเค้า....แววตาของเค้ากลับเป็นเหมือนเดิม
\"ไม่ต้องห่วงเรื่องที่ฉันจะทำอะไรองค์หญิงน้อยของนายหรอก...คริส ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ล่าเหยื่อหรอก...คนที่นายควรระวังน่ะไม่ใช่ชั้น....แต่เป็นคนอื่นมากกว่า....นายก็รู้ว่า-เลือดศักดิ์สิทธิ์-น่ะ...เป็นที่ต้องการขอแวมไพร์ทุกๆตัว...ไม่ว่าจะแวมไพร์แท้หรือจะเป็นพวกโดนกัดก็ตาม\" เค้าพูดในขณะที่กำลังเอามือปัดฝุ่นและเศษหินที่ติดตามเสื้อคลุมของเค้าอยู่
\"แต่นายก็อย่าลืมนะว่าฉันกับนายก็เป็นแวมไพร์เหมือนกัน....ตอนนี้อุดมคติของเราแตกต่างกันแล้ว....ครั้งหน้าถ้าเจอจะถือว่านายเป็นศัตรูของชั้น....ดูแลองค์หญิงน้อยของนายให้ดีๆเถอะ....ฉันมาเตือนนายแค่นี้แหละคริส\" เค้าพูดจบก็เดินจากไป
\"คริส...นายยังคงเป็นคู่แข่งของชั้นเสมอ\" ชิลเวอร์หันหลังพูดกับชายหนุ่ม....ก่อนที่จะค่อยหายตัวเข้าไปในป่า..
ตอนนี้บลัดไม่สามารถหลีกเลียงปัญหาได้แล้ว...เค้าจะต้องเจอคู่ต่อสู้ที่แวมไพร์ต่างๆที่กำลังจะเข้ามาในรัศมีเมืองแห่งนี้ เค้าจะต้องดูแลโฮลี่ให้ใกล้ชิดมากขึ้นไปอีก.....
จบตอนที่ 5
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น