ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สู่สำนักงานนักสืบVHV
เหตุการ์ณร้ายๆของหมู่บ้านแห่งนี้ได้ดีขึ้นในเวลา1อาทิตย์ หลังจากได้มีบุลคลแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้าน2คน...แล้วก็จากไปพร้อมๆคนในหมู่บ้านแห่งนี้1คนซึ่งขอติดตามไปด้วย....
ณ กรุงลอนดอนที่ประเทศอังกฤษ...ในช่วงยุคกลางนั้นได้มีสำนักงานนักสืบเกิดขึ้นมามากมาย เหตุเพราะผู้คนเริ่มก่ออาชญากรรมมากขึ้น...บางคดีจึงต้องการให้มีผู้แก้ปมปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ก็มีบางคดีที่ไม่สามารถทำอะไรได้...และก็ได้กลายเป็นคดีที่ค้างคาจนมาถึงทุกวันนี้......
ในประดาสำนักงานนักสืบทั้งหมดได้มีอยู่สำนักงานหนึ่งที่แตกต่างออกมาจากชาวบ้าน เพราะในขณะที่สำนักงานอื่นๆได้ตั้งสำนักงานไว้ในใจกลางเมืองหรือไม่ก็ในตัวเมืองที่ผู้คนผ่านไปมาได้ แต่สำนักงานนี้กลับตั้งอยู่บริเวณสุสานและอยู่ติดกับโบสถ์ สำนักงานนักสืบแห่งนี้มีอักษรย่อว่าVHVเป็นชื่อสำนักงานแห่งนี้ที่ไม่มีใครรู้ความหมายจึงไม่แปลกที่ที่แห่งจะไม่มีลูกค้ามาจ้างวานมากนัก และถึงแม้มีว่าจะเคยคนเข้ามาในสำนักงานนี้ก็ตาม...แต่ก็ต้องรีบกลับออกมาทันที เพราะการตกแต่งด้วยไม้กางเขน ปืนโบราณ ดาบโบราณ และเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดอบอวลจางๆ นอกห้องรับแขกหน้าสำนักงานแล้วได้มีประตูลับซ้อนอยู่บริเวณใต้ตู้เก็บของมีประตูเหล็กหนาปิดอยู่ เมื่อเปิดออกจะพบบันไดที่จะพาลงไปสู่ชั้นใต้ดิน เมื่อลงไปถึงก็จะพบประตูของห้องๆต่างๆมากมาย ห้องนั้งเล่น ห้องทดลอง ห้องครัวและห้องอื่นๆที่เหมือนกับบ้านอื่นๆ
ในห้องทดลองกำลังมันเสียงคนคุยกันอยู่....
\"ให้ตายเถอะ!!...อีตาบ้า!!\" ครอสตะโกนใส่บลัดอย่างหงุดหงิดตอนกำลังเช็คคลังอาวุธ
\"ชั้นไม่อยากจะเชื่อเลย!!....เวลาแค่1อาทิตย์แต่นายกลับใช้กระสุนเงินจนเกือบหมดกับพวกแวมไพร์กระจอกๆเนี่ยนะ!?!\" ครอสพูดเสียงดังอย่างเสียอารมย์
\"ไม่รู้สิ...ทุกครั้งที่ฉันได้จัดการพวกมันทีไรก็เผลอยิงจนหมดแมกต์ทุกทีเลย\" บลัดพูดเรียบๆพลางนั่งจิบเลือดในแก้วไวน์บนโชฟาขนสัตว์อย่างอารมณ์ดี
\"แต่นี้มันกระสุนเงินเชียวนะยะ!!....แร่เงินตอนนี้ยิ่งแพงและหายากๆอยู่ด้วยแถมชั้นต้องใช้เวลานานมากนะในการประดิษฐ์มันขึ้นมา!!\" ครอสพูดเสร็จก็เริ่มค้นของต่อ
\"เอาน่าๆ...คุณผู้หญิง\" เค้าพูดปัดๆ \"งานดีเงินดีอย่างนี้ต่อให้ยิงจนหมดเกลี้ยงยังกำไรเลย.......อุ๊บ!!\" ทันทีที่บลัดพูดจบก็มีกล่องลอยมาโดนหัวเค้าพอดี
\"นี้!!...คุณผู้หญิง!!...ต่อให้ฉันเป็นเลือดแวมไพร์100%แต่ก็เจ็บเป็นเหมือนกันนะ!!...ขว้างมาทำไมกัน!?\" บลัดพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวตรงที่โดนกล่องกระแทก
\"นายลองอ่านข้อมูลดูสิ\" ครอสพูดและชี้มาทางกล่องกล่องนั้นแล้วพูดต่อ.......
\"CrossHolyGun(ปืนกางเขนศักดิ์สิทธิ์) เป็นปืนสั่งทำพิเศษที่รูปร่างคล้ายๆกับปืน9ม.ม. แต่มีขนาดใหญ่และหนักกว่ามาก ทั้งกระบอกทำมา
จากแร่เงิน ลูกปืนเงินขนาด20ม.ม. บรรจุโดยใช้แมกกะซีน แมกกะซีนนึงอันมีกระสุน20นัด งานคราวนี้ที่ได้ไปเจอแวมไพร์50ตัว เสียแมกกะซีนไป40อันเฉลียแล้ว
ยิงแวมไพร์1กระจอกตัวนายใช้กระสุนเงินไปตั้ง16นัด/ตัว......มันเปลืองมากเลยนะยะ!!....เงินที่ค่าจ้างที่เราได้มาไหนตอนจ่ายค่าอาหาร ค่าเลือดที่ต้องชื้อมาจากร.พ.ให้นาย ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอื่นๆอีกเยอะแยะ!! ฉันคำนวณออกมาแล้ว!!... กระสุนที่นายเอาไปยิงเล่นจนหมดน่ะทำให้เราขาดทุน!!.....อีตาบ้า!!\" ครอสพูดปนต่อว่าบลัดพลางยื่นเครื่องคิดเลขที่กดคำนวณเสร็จสับให้บลัดดู
\"หน้าตาก็น่ารักดี....แต่ทำไมขี้เหนียวจัง?\" บลัดยืนหันหลังให้แล้วบ่นอุบอิบ
\"เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ!?!\" พอดีครอสกำลังเดินมาเก็บกล่องแล้วได้ยินบางอย่างเข้า
\"ปะ...ปะ...เปล่า...ไม่ได้พูด....อุ๊บ!!\" บลัดพูดแก้ตัวอย่างร้อนรน...แต่ไม่ทันไรก็มีของสิ่งต่างๆ มีทั้งโต๊ะ เก้าอี้และสิ่งของที่แตกหักยากๆอื่นๆลอยมาทางบลัดพอดี
\"โครม!....ตูม!....อ๋า!....อย่า!....โอย!....เพล้ง!....โครม!....ยอมแล้ว!\" แวมไพร์หนุ่มผู้โหดเฮี้ยมกับแวมไพร์ด้วยกัน....แต่เมื่ออยู่กับครอสจะกลายลูกไล่ลูกชนทันที
\"ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก...\" เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากที่ทั้งคู่ตีกันเสร็จได้ไม่นาน
\"เข้ามาได้จ้ะ...โฮลี่\" ครอสบอกอนุญาตให้กับผู้ที่เคาะประตูนั้น
\"ได้เวลาน้ำชาแล้วค่ะ...คุณครอส...คุณบลัด\" โฮลี่...เด็กสาวตัวน้อยวัย 7 ขวบ นัยตาสีฟ้าสดใส ผมสีบลอนต์ตรงยาวสลวย ที่เป็นผู้รอดตายคนเดียวจากครอบครัวที่โดนแวมไพร์สังหาร พูดอย่างร่าเริงและได้ยกถาดที่มีน้ำชาพร้อมของว่างมาวางไว้ตรงโต๊ะในห้องทดลอง
\"จริงๆเธอไม่ต้องทำก็ได้นะจ้ะ...เรารับเธอมาอยู่ไม่ใช่เพื่อมาเป็นคนรับใช้หรอกจ้ะ\" ครอสเดินมาพร้อมพูดกล่าวก่อนยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ
\"ไม่เป็นไรหรอกคะ\" เธอกล่าว
\"ตอนที่พ่อแม่ของหนูยังอยู่.......พอหนูกลับมาจากโรงเรียนหนูก็ทำให้พวกท่านดื่มประจำ.......\" ใบหน้าของโฮลี่ดูเศร้าสลดลงไปทันทีเมื่อพูดถึงของพ่อแม่เธอ...แน่นอนว่าเธอยังทำใจไม่ค่อยได้กับเรื่องแบบนี้ ครอสเห็นดังนั้นจึงพยายามเปลื่อนเรื่อง
\"เออ.....จริงสิ...แล้วที่รร.ใหม่ล่ะจ้ะ?...เพิ่งเข้ามาในลอนดอนมีเพื่อนใหม่เหรอยัง?\" ครอสถามเรื่องเกี่ยวรร.ใหม่ที่เพิ่งพาโฮลี่เข้าไปสมัครและเพื่อน
\"อืม....ก็มีคนมาคุยแล้วล่ะค่ะ....แต่ยังไม่มีเพื่อนสนิทเลย....แต่ทุกคนดีกับหนูมากเลย\" เรื่องนี้ยังทำให้โฮลี่ยิ้มออกมาได้
\"อุ๊ย!!...เดี๋ยวหนูต้องไปทำการบ้านก่อนนะค่ะ...วันนี้คุณครูให้มาเยอะด้วย....ไปหล่ะค่ะ\" พอบอกเสร็จโฮลี่ก็วิ่งเข้าห้องของตนไป
\"บลัด\" ครอสเรียกบลัดอย่างเรียบๆ...หลังจากโฮลี่เข้าห้องและปิดประตูไป
\"นายคิดยังไงที่พาที่พาโฮลี่มาด้วย?...งานของพวกเรามันอันตรายมากนะ....จะให้เด็กน่ารักๆอย่างนี้ต้องมาอยู่ในที่อันตรายหรือยังไงกัน?\" ครอสถามอย่างเป็นห่วงพลางนึกถึงตอนที่อยู่ในหมู่บ้านวันสุดท้าย เธอเห็นโฮลี่วิ่งตามรถม้าว่าขอตามมาด้วย ในขณะที่เธอกำลังคิดอย่างหนักในตอนนั้นว่าจะทำยังไงดี...แต่บลัดกลับกระโดดลงจากรถม้าแล้วเดินไปอุ้มเธอขึ้นรถม้าทันที
\"อืม.......\" บลัดสงเสียงคิดอยู่ในลำคอ
\"ไม่รู้สิ...คงเป็นเพราะสงสารกระมัง....เธอไม่สงสารหล่อนหรือยัง?\" เค้าพูดอย่างอารมณ์ดีพลางยกซดน้ำชาจนหมดถ้วย
\"ชั้นก็สงสารเธอ....แต่นายก็รู้ว่างานของเรามัน.......\" ครอสพูดค้างไว้เพราะเค้ารู้สึกไม่ดีนัก
\"งานของเรามันมีอันตรายรอบด้าน\" บลัดพูดต่อให้จนจบ
\"ก็ใช่น่ะสิ...ถ้าเกิดโฮลี่เป็นอะไรขึ้นมาล่ะ?\" ครอสพูดอย่างหดหู่
\"ครอส...เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก....ฉันไปคุยกับเธอแล้ว\" บลัดบอกพลางเอนตัวกำลังจะงีบหลับบนโชฟาขนสัตว์
\"นาย....คุยเรื่องนี้กับเธออย่างนั้นเหรอ!?\" ครอสพูดอย่างตกใจ
\"อืม....เมื่อประมาณ2วันก่อนตอนอยู่ในหมู่บ้าน เธอบอกมาหาฉันกลางดึกว่าเธอจะขอติดตามมากับพวกเราเองโดยสมัครใจพอฉันอธิบายเรื่องต่างๆให้เธอฟัง...เธอก็บอกว่าเธอไม่กลัวไม่ว่าจะเกิดอันตรายแบบไหน...และเธอต้องการที่จะเป็นผู้ช่วยในปรามแวมไพร์พร้อมกับพวกเรา ตอนนั้นรู้สึกว่าหล่อนพูดออกมาโดยที่ไม่ร้องไห้เลย....เป็นเด็กที่เข้มแข็งดีมาก\" เค้าพูดจบก็เริ่มดึงหมวกปีกหนังลงมาบังตาของเค้าไว้
\"แต่ว่า.....\" ครอสยังเป็นกังวลอยู่
\"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครอส\" เค้าพูดพร้อมกับยกนิ้วก้อยขึ้น \"ชั้นเกี่ยวก้อยสัญญากับหล่อนเอาไว้แล้วว่า ไม่ว่าหล่อนจะอยู่ที่ไหนก็ตาม...ถ้าหากเกิดเรื่องอันตรายขึ้นกับเธอ...ฉันจะรีบไปช่วยทันที....ฉันสัญญา\" เค้าดึงมือกลับมากอดอกเอาไว้แล้วก็เริ่มนอนหลับไป
\"บลัด.....นายนี้มัน......ทำตัวไม่เหมือนแวมไพร์จริงๆเลย\" ครอสพูดเบาๆพลางยิ้มอย่างพอใจ......แล้วก็เดินเข้าห้องนอนของตนเองไป.................
จบตอน3
ณ กรุงลอนดอนที่ประเทศอังกฤษ...ในช่วงยุคกลางนั้นได้มีสำนักงานนักสืบเกิดขึ้นมามากมาย เหตุเพราะผู้คนเริ่มก่ออาชญากรรมมากขึ้น...บางคดีจึงต้องการให้มีผู้แก้ปมปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ก็มีบางคดีที่ไม่สามารถทำอะไรได้...และก็ได้กลายเป็นคดีที่ค้างคาจนมาถึงทุกวันนี้......
ในประดาสำนักงานนักสืบทั้งหมดได้มีอยู่สำนักงานหนึ่งที่แตกต่างออกมาจากชาวบ้าน เพราะในขณะที่สำนักงานอื่นๆได้ตั้งสำนักงานไว้ในใจกลางเมืองหรือไม่ก็ในตัวเมืองที่ผู้คนผ่านไปมาได้ แต่สำนักงานนี้กลับตั้งอยู่บริเวณสุสานและอยู่ติดกับโบสถ์ สำนักงานนักสืบแห่งนี้มีอักษรย่อว่าVHVเป็นชื่อสำนักงานแห่งนี้ที่ไม่มีใครรู้ความหมายจึงไม่แปลกที่ที่แห่งจะไม่มีลูกค้ามาจ้างวานมากนัก และถึงแม้มีว่าจะเคยคนเข้ามาในสำนักงานนี้ก็ตาม...แต่ก็ต้องรีบกลับออกมาทันที เพราะการตกแต่งด้วยไม้กางเขน ปืนโบราณ ดาบโบราณ และเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดอบอวลจางๆ นอกห้องรับแขกหน้าสำนักงานแล้วได้มีประตูลับซ้อนอยู่บริเวณใต้ตู้เก็บของมีประตูเหล็กหนาปิดอยู่ เมื่อเปิดออกจะพบบันไดที่จะพาลงไปสู่ชั้นใต้ดิน เมื่อลงไปถึงก็จะพบประตูของห้องๆต่างๆมากมาย ห้องนั้งเล่น ห้องทดลอง ห้องครัวและห้องอื่นๆที่เหมือนกับบ้านอื่นๆ
ในห้องทดลองกำลังมันเสียงคนคุยกันอยู่....
\"ให้ตายเถอะ!!...อีตาบ้า!!\" ครอสตะโกนใส่บลัดอย่างหงุดหงิดตอนกำลังเช็คคลังอาวุธ
\"ชั้นไม่อยากจะเชื่อเลย!!....เวลาแค่1อาทิตย์แต่นายกลับใช้กระสุนเงินจนเกือบหมดกับพวกแวมไพร์กระจอกๆเนี่ยนะ!?!\" ครอสพูดเสียงดังอย่างเสียอารมย์
\"ไม่รู้สิ...ทุกครั้งที่ฉันได้จัดการพวกมันทีไรก็เผลอยิงจนหมดแมกต์ทุกทีเลย\" บลัดพูดเรียบๆพลางนั่งจิบเลือดในแก้วไวน์บนโชฟาขนสัตว์อย่างอารมณ์ดี
\"แต่นี้มันกระสุนเงินเชียวนะยะ!!....แร่เงินตอนนี้ยิ่งแพงและหายากๆอยู่ด้วยแถมชั้นต้องใช้เวลานานมากนะในการประดิษฐ์มันขึ้นมา!!\" ครอสพูดเสร็จก็เริ่มค้นของต่อ
\"เอาน่าๆ...คุณผู้หญิง\" เค้าพูดปัดๆ \"งานดีเงินดีอย่างนี้ต่อให้ยิงจนหมดเกลี้ยงยังกำไรเลย.......อุ๊บ!!\" ทันทีที่บลัดพูดจบก็มีกล่องลอยมาโดนหัวเค้าพอดี
\"นี้!!...คุณผู้หญิง!!...ต่อให้ฉันเป็นเลือดแวมไพร์100%แต่ก็เจ็บเป็นเหมือนกันนะ!!...ขว้างมาทำไมกัน!?\" บลัดพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวตรงที่โดนกล่องกระแทก
\"นายลองอ่านข้อมูลดูสิ\" ครอสพูดและชี้มาทางกล่องกล่องนั้นแล้วพูดต่อ.......
\"CrossHolyGun(ปืนกางเขนศักดิ์สิทธิ์) เป็นปืนสั่งทำพิเศษที่รูปร่างคล้ายๆกับปืน9ม.ม. แต่มีขนาดใหญ่และหนักกว่ามาก ทั้งกระบอกทำมา
จากแร่เงิน ลูกปืนเงินขนาด20ม.ม. บรรจุโดยใช้แมกกะซีน แมกกะซีนนึงอันมีกระสุน20นัด งานคราวนี้ที่ได้ไปเจอแวมไพร์50ตัว เสียแมกกะซีนไป40อันเฉลียแล้ว
ยิงแวมไพร์1กระจอกตัวนายใช้กระสุนเงินไปตั้ง16นัด/ตัว......มันเปลืองมากเลยนะยะ!!....เงินที่ค่าจ้างที่เราได้มาไหนตอนจ่ายค่าอาหาร ค่าเลือดที่ต้องชื้อมาจากร.พ.ให้นาย ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอื่นๆอีกเยอะแยะ!! ฉันคำนวณออกมาแล้ว!!... กระสุนที่นายเอาไปยิงเล่นจนหมดน่ะทำให้เราขาดทุน!!.....อีตาบ้า!!\" ครอสพูดปนต่อว่าบลัดพลางยื่นเครื่องคิดเลขที่กดคำนวณเสร็จสับให้บลัดดู
\"หน้าตาก็น่ารักดี....แต่ทำไมขี้เหนียวจัง?\" บลัดยืนหันหลังให้แล้วบ่นอุบอิบ
\"เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ!?!\" พอดีครอสกำลังเดินมาเก็บกล่องแล้วได้ยินบางอย่างเข้า
\"ปะ...ปะ...เปล่า...ไม่ได้พูด....อุ๊บ!!\" บลัดพูดแก้ตัวอย่างร้อนรน...แต่ไม่ทันไรก็มีของสิ่งต่างๆ มีทั้งโต๊ะ เก้าอี้และสิ่งของที่แตกหักยากๆอื่นๆลอยมาทางบลัดพอดี
\"โครม!....ตูม!....อ๋า!....อย่า!....โอย!....เพล้ง!....โครม!....ยอมแล้ว!\" แวมไพร์หนุ่มผู้โหดเฮี้ยมกับแวมไพร์ด้วยกัน....แต่เมื่ออยู่กับครอสจะกลายลูกไล่ลูกชนทันที
\"ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก...\" เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากที่ทั้งคู่ตีกันเสร็จได้ไม่นาน
\"เข้ามาได้จ้ะ...โฮลี่\" ครอสบอกอนุญาตให้กับผู้ที่เคาะประตูนั้น
\"ได้เวลาน้ำชาแล้วค่ะ...คุณครอส...คุณบลัด\" โฮลี่...เด็กสาวตัวน้อยวัย 7 ขวบ นัยตาสีฟ้าสดใส ผมสีบลอนต์ตรงยาวสลวย ที่เป็นผู้รอดตายคนเดียวจากครอบครัวที่โดนแวมไพร์สังหาร พูดอย่างร่าเริงและได้ยกถาดที่มีน้ำชาพร้อมของว่างมาวางไว้ตรงโต๊ะในห้องทดลอง
\"จริงๆเธอไม่ต้องทำก็ได้นะจ้ะ...เรารับเธอมาอยู่ไม่ใช่เพื่อมาเป็นคนรับใช้หรอกจ้ะ\" ครอสเดินมาพร้อมพูดกล่าวก่อนยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ
\"ไม่เป็นไรหรอกคะ\" เธอกล่าว
\"ตอนที่พ่อแม่ของหนูยังอยู่.......พอหนูกลับมาจากโรงเรียนหนูก็ทำให้พวกท่านดื่มประจำ.......\" ใบหน้าของโฮลี่ดูเศร้าสลดลงไปทันทีเมื่อพูดถึงของพ่อแม่เธอ...แน่นอนว่าเธอยังทำใจไม่ค่อยได้กับเรื่องแบบนี้ ครอสเห็นดังนั้นจึงพยายามเปลื่อนเรื่อง
\"เออ.....จริงสิ...แล้วที่รร.ใหม่ล่ะจ้ะ?...เพิ่งเข้ามาในลอนดอนมีเพื่อนใหม่เหรอยัง?\" ครอสถามเรื่องเกี่ยวรร.ใหม่ที่เพิ่งพาโฮลี่เข้าไปสมัครและเพื่อน
\"อืม....ก็มีคนมาคุยแล้วล่ะค่ะ....แต่ยังไม่มีเพื่อนสนิทเลย....แต่ทุกคนดีกับหนูมากเลย\" เรื่องนี้ยังทำให้โฮลี่ยิ้มออกมาได้
\"อุ๊ย!!...เดี๋ยวหนูต้องไปทำการบ้านก่อนนะค่ะ...วันนี้คุณครูให้มาเยอะด้วย....ไปหล่ะค่ะ\" พอบอกเสร็จโฮลี่ก็วิ่งเข้าห้องของตนไป
\"บลัด\" ครอสเรียกบลัดอย่างเรียบๆ...หลังจากโฮลี่เข้าห้องและปิดประตูไป
\"นายคิดยังไงที่พาที่พาโฮลี่มาด้วย?...งานของพวกเรามันอันตรายมากนะ....จะให้เด็กน่ารักๆอย่างนี้ต้องมาอยู่ในที่อันตรายหรือยังไงกัน?\" ครอสถามอย่างเป็นห่วงพลางนึกถึงตอนที่อยู่ในหมู่บ้านวันสุดท้าย เธอเห็นโฮลี่วิ่งตามรถม้าว่าขอตามมาด้วย ในขณะที่เธอกำลังคิดอย่างหนักในตอนนั้นว่าจะทำยังไงดี...แต่บลัดกลับกระโดดลงจากรถม้าแล้วเดินไปอุ้มเธอขึ้นรถม้าทันที
\"อืม.......\" บลัดสงเสียงคิดอยู่ในลำคอ
\"ไม่รู้สิ...คงเป็นเพราะสงสารกระมัง....เธอไม่สงสารหล่อนหรือยัง?\" เค้าพูดอย่างอารมณ์ดีพลางยกซดน้ำชาจนหมดถ้วย
\"ชั้นก็สงสารเธอ....แต่นายก็รู้ว่างานของเรามัน.......\" ครอสพูดค้างไว้เพราะเค้ารู้สึกไม่ดีนัก
\"งานของเรามันมีอันตรายรอบด้าน\" บลัดพูดต่อให้จนจบ
\"ก็ใช่น่ะสิ...ถ้าเกิดโฮลี่เป็นอะไรขึ้นมาล่ะ?\" ครอสพูดอย่างหดหู่
\"ครอส...เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก....ฉันไปคุยกับเธอแล้ว\" บลัดบอกพลางเอนตัวกำลังจะงีบหลับบนโชฟาขนสัตว์
\"นาย....คุยเรื่องนี้กับเธออย่างนั้นเหรอ!?\" ครอสพูดอย่างตกใจ
\"อืม....เมื่อประมาณ2วันก่อนตอนอยู่ในหมู่บ้าน เธอบอกมาหาฉันกลางดึกว่าเธอจะขอติดตามมากับพวกเราเองโดยสมัครใจพอฉันอธิบายเรื่องต่างๆให้เธอฟัง...เธอก็บอกว่าเธอไม่กลัวไม่ว่าจะเกิดอันตรายแบบไหน...และเธอต้องการที่จะเป็นผู้ช่วยในปรามแวมไพร์พร้อมกับพวกเรา ตอนนั้นรู้สึกว่าหล่อนพูดออกมาโดยที่ไม่ร้องไห้เลย....เป็นเด็กที่เข้มแข็งดีมาก\" เค้าพูดจบก็เริ่มดึงหมวกปีกหนังลงมาบังตาของเค้าไว้
\"แต่ว่า.....\" ครอสยังเป็นกังวลอยู่
\"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครอส\" เค้าพูดพร้อมกับยกนิ้วก้อยขึ้น \"ชั้นเกี่ยวก้อยสัญญากับหล่อนเอาไว้แล้วว่า ไม่ว่าหล่อนจะอยู่ที่ไหนก็ตาม...ถ้าหากเกิดเรื่องอันตรายขึ้นกับเธอ...ฉันจะรีบไปช่วยทันที....ฉันสัญญา\" เค้าดึงมือกลับมากอดอกเอาไว้แล้วก็เริ่มนอนหลับไป
\"บลัด.....นายนี้มัน......ทำตัวไม่เหมือนแวมไพร์จริงๆเลย\" ครอสพูดเบาๆพลางยิ้มอย่างพอใจ......แล้วก็เดินเข้าห้องนอนของตนเองไป.................
จบตอน3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น