คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : thirty-nine
บทที่ 39 รักนะครับ
[DOMINICAN PART]
‘ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก...กรุณา’
ผมโยนโทรศัพท์ลงบนกระเป๋านักเรียนอย่างหัวเสียผมพยายามติดต่อไอ้แฟนต้าตั้งแต่สิบโมงเช้าซึ่งผมเห็นว่ามันไม่มาโรงเรียน เพราะไอ้แฟนถึงมันจะไม่ตั้งใจมาเรียนแต่มันก็ไม่เคยขาดเรียนเลย มันจะมาถึงมันจะมาหลับมาเล่นมาแกล้งผมแต่มันก็ไม่เคยขาดเรียนโดยที่ไม่บอกใครแบบนี้...แต่ตอนนี้มันเลิกเรียนจนมกลับมาถึงบ้านแล้วก็ยังไม่แม้แต่เงาหัวของไอ้แฟนต้า โทรศัพท์มันก็ไม่รับ ตายห่าไหนของมันวะ !!!
“เป็นอะไร...”ไฮเวย์ถามพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ มันคงเห็นผมหัวเสียมาซักพัก (ใหญ่ๆ) แล้วแต่ไม่อยากมากวนใจ
“เชี่ยแฟน...หายไปไหนไม่รู้”
“เดี่ยวมันก็มา...มั้ง”
“พ่องดิ โทรศัพท์ก็ไม่รับเป็นห่าไรไม่รุ้เมื่อวานก็หายทั้งวันวันนี้ก็...”ผมยังพูดไม่ทันจบประโยคคนข้างๆก็ยกมือปิดปากผมไว้เพ่อกันคำพูดที่กำลังออกจากปาก ผมเลยทำได้แค่ส่งเสี้ยงอู้อี้
“ก็ไปหามันที่บ้านดิ -__-”เวย์พูดออกมาประโยคหนึ่งเล่นเอาผมอึ้ง เออ วะแล้วทำไมกุไม่ไปหามันที่บ้านวะ -__- โง่ตั้งนาน
“เออวะ...งั้นไปกัน”ผมพูดพร้อมกับกระโดดขึ้นจากโซฟา (?) ตอนนี้พวกผมอยู่ห้องนั่งเล่นของบ้าน ผมคว้าข้อมือของเวย์และลากมันออกจากห้องไป...แต่ผมยังเดินไม่พ้นตึกเรียนเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าไอ้เวย์ก็แผดเสียงขึ้นก่อน มันมองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะกดรับสายเมื่อเห็นผมพยักหน้ารับ
“ฮัลโหล...”
ไอ้เวย์พูดกับพี่หานซินเป็นภาษาจีนพักหนึ่งก่อนจะเดินมาหาผมที่นั่งรออยู่
“ว่าไง”
“โทรมาตามไปเอายาใหม่”
“ยาอีกแล้วเหรอ กูแดกเยอะเดี๋ยวเป็นไตตายห่านะมึง...”
“เดี๋ยวก็หายแล้ว”
“กูไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย L”ผมเบ้ปากใส่มันเล็กน้อยวันนั้นมันพาผมไปที่ห้องๆหนึ่งแล้วก็ไปเอาพี่หานซินมาเจอผมพี่เค้าจับๆตรวจผมอยู่สิบห้านาทีก็ปล่อยออกมา พอสองวันต่อมาไฮเวย์ก็อายาถุงนึงมาให้ผมไม่บอกว่ายาอะไรแต่บอกให้ผมกินให้หมด ผมคิดว่าคงเป็นวิตามินบำรุง ผมไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นนะ -__-
“ไม่เป็นก็กินๆไปก่อน...แล้วช่วงนี้ยังปวดหัวอยู่ไหม”มันพูดพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ หลังจากที่ผมกลับมาจากห้องเฮียยูไฮวันนั้น...วันนั้นวันที่ผมเจอยา...โอ๊ย ช่างมันเหอะ -///- เอาเป็นว่าจากนั้นผมก็มีอาการปวดหัวบ่อยๆเวลาที่อยู่กล้ไฮเวย์แต่หลังจากที่ไปหาพี่หานวินไอ้อาการนั่นมันก็หายไป...ผมว่าอาจจะเป็นเพราะยา...
“สรุปหายรึยัง...หืม?”
“หะ...หายแล้ว”ผมหายใจติดขัดเพราะตอนที่ผมได้สติขึ้นมาหน้าของเวย์ก็มาอยู่ใกล้ผมมาก...มันเอาหน้าผากมันมาชนกับหน้าผากของผมเล่นเอาผมเขินสิครับ
“แน่ใจ”แม่ง เอาหน้ามาใกล้เกินไปละนะ...ตอนนี้มันใกล้กับผมมากจนผมรู้สึกได้ถึงลมหายไปที่เป่ารดจมูกของผม “งั้นขอจูบ...ได้ไหม”
“ตรงนี้...?”
“เถอะนะ แค่จูบ”
“อืม...”
โดนแบนนะเว้ยโดนแบน !!!
กดโหลดเอาค่ะ!!
24.10.12
การี๊ดดดดดดดดหลีกหนีความเครียดนำพามาซึ่งเอ็นซี
ขอร้องนะค่ะคนไม่ชอบอย่ากดแบน -___-
ตอนนี้มันหวาน สรุปตอบจบง่ายๆของทั้งสองคนนะค่ะ
พี่หานซินแกหล่ะเก่ง -////////////////////////-
ความคิดเห็น