คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : four.
บทที่ 4 ฟราสซิส
“ยินดีต้อบรับกลับบ้าน J”
ตุบ!
ใจของผมหายวาบกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่น กระทั่งกระเป๋านักเรียนก็ยังร่วงหลุดมือไปด้วย
“กลับมาทำไม = =”
“โห ทำไมพูดจาทำร้ายจิตใจกันแบบนี้หล่ะ J”
“5 ปีเลยนะ นายทิ้งฉันอยุ่คนเดียวตั้งห้าปีแล้วนายพึ่งจะกลับมาป่านนี้ไม่สายไปหน่อยเหรอ!!!”ผมตวาดกร้าวและเดินเข้าไปต่อยหน้าหล่อๆนั่นหนึ่งหมัด
“หมัดยังหนักเหมือนเดิมเลยนะแฟน J#”ไอ้หมอนั่นจับมุมปากตัวเองเบาๆ“ฉันกลับมาแล้ว และจะไมไปไหนอีก...ฉันสัญญา”
“ไม่เชื่อ - -”
“เชื่อฉันเถอะนะ T^T”มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่ผมก็ยังไม่สนใจ “เชื่อันเถอะนะน้องรัก ฉันแค่ไปสนุกนิดหน่อยเองนะ L”
“ตอนไปหล่ะไม่คิดนะไอ้ฟราสซิส - -”
“ฮ้าวววว ง่วงแล้วไปนอนหล่ะนะ ” พอพูดจบไอ้ฟราสซิสก็เดินขึ้นห้องไปเลย ผมก็ลืมแนะนำไปเลยนี่ไอ้ฟราสซิสครับพี่ชายผมอายุ 22 เมื่อห้าปีก่อนมันหนีออกไปจากบ้านเพราะทะเลาะกับแม่แล้วผมก็เลยต้องอยู่บ้านคนเดียว...ตั้งห้าปีเลยนะ ผมไม่โกรธมันก็บ้าแล้ว แต่ผมก็ยังดีใจอยู่ดีที่เห็นมันไม่เป็นอะไร เฮ้อออออ ยังไงก็พี่ชาย = =
เช้าวันต่อมา
“แฟนนนนนนน ต้า ~” เสียง(นรก)ของไอ้ เอ๊ย พี่ฟราสดังมาจากบนบ้านมันเดินลงมาด้วยสภาพไม่น่าดู (?) เพราะมันใส่แค่กางเกงเจเจขาสั้นขอบย้วยตัวเก่า แต่กลับไม่ใส่เสื้อนอน ซิกส์แพกที่ไม่จงใจจะปิดบังกล้ามแขนที่ไม่มีมากนักพอให้รู้ว่าเล่นกีฬากับขาเรียวเล็กทำให้มันแทบจะดูดีทุกองศา(แม้ใส่เจเจ) ทำไมพระเจ้าถึงทำแบบนี้กับผมหล่ะ T______T
“ไม่ต้องมาเรียกเลย จะเอาอะไรกาแฟเหรอ ?” ผมมองหน้ามันและถามอย่างเซ็งๆ ผมเบื่อหน้าหล่อๆของมันที่ทำให้ผมเหมือนมีปมด้อย !
ก็ดูสิไอ้ฟราสแม่งหล่อเกาหลี แบบสาวๆกำลังกรี๊ดแถมมันยังแบดบอยด้วย ส่วนผมหล่อแบบหล่อ (?) สาวๆบอกผมน่ารัก แต่ผมไม่เชื่อหรอก L ผมว่าพระเจ้าเริ่มลำเอียงตั้งแต่ชื่อแล้วหล่ะ ดูชื่อมันสิ ‘ฟราสซิส’ ระบอบการปกครองแบบเผด็จการสุดเหวี่ยง ชื่อมันแม่งไม่ซ้ำ ไม่ค่อยมีคนรู้จักหากยังไมได้เรียน (แต่อ่านฟิคเรื่องนี้แล้วเจอ -.,-) แต่ชื่อผม ‘แฟนต้า’ ชื่อแบรนด์น้ำอัดลม แหมๆ ผมว่าชื่อผมมันลาวนะ T______T พ่อแม่รังแกผมมมมมม TT
“อืม ขอเข้มๆเลยยิ่งดี =_______=;”
“ได้เอา ‘เข้มๆ’ ”ผมเน้นคำว่าเข้มหนักๆเพราะมันจะได้เถียงไม่ได้ว่ามันเป็นคนสั่งผมเอง ผมตักกาแฟแบบขอไปทีแต่ที่แน่ๆน้ำหนึ่งกาแฟสิบ ‘หึๆ ทีนี้ตาสว่างถึงชาติหน้าแน่ไอ้ฟราส J’ “กาแฟได้แล้ว รีบกินหล่ะฉันจะรีบไปเรียน”
“ไม่ต้องรีบหรอกเดี๋ยวไปส่ง นี่แต่งตัวเสร็จแล้วใช่ไหม”ไอ้ฟราสพูดพลางจิบกาแฟ “อร่อยดีนี่ ฉัยชอบทีหลังทำให้บ่อยๆนะ”มันว่าพลางจับแก้วกาแฟขึ้นจิบเรื่อยๆท่ามกลางหน้าตกใจของผม ‘โห ไอ้มนุษย์กาแฟ =[]=!!’
“ไม่ต้องหรอก ต่อรถเมล์ไปก็ได้”
“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันไปส่ง”
“โอเคๆ ฉันยอมแพ้แล้วฉันต้องรอแกกินอีกนานไหม ?”ผมถามด้วยเสียงเซ็งผมเกลียดการเถียงกับมันรองจากการเถียงไอ้น้องฮีทเลยเอา L
“หมดแล้ว = =”มันว่าพลางซดกาแฟทั้งถ้วยลงท้องตัวเองและเดินมายืนข้างผม
“=[]=!!!”
“จะไปไม่ไป ฉันจะได้ไปหาเพื่อน”มันพูดก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะในห้องรับแขกแล้วเดินไปคว้ากางเกงยืนส์สีซีดและเสื้อยืดที่ใส่เมื่อวานจากตระกร้าหลังบ้านมาเปลี่ยนหน้าประตูบ้าน (จะมีใครเปิดประตูมาไหมนั่น =.,=) แม่ง แต่งแค่นี้ก็ดูดีแล้วนะเว้ยไอ้_วายยยยย T^T
“เออๆ แล้วแกจะไปหาเพื่อนที่ไหน”
“Extra Condo.s”มันตอบก่อนจะออกไปสตาร์ทรถแต่งสุดเท่ห์ที่หน้าบ้าน
“นั่นมันคอนโดหรูเลยนะเว้ย แกจะไปทำไมวะ แกมีเพื่อนแบบนั้นเมื่อไร !”
“ไม่ต้องถามมากขึ้นรถ”มันที่ขึ้นรถไปแล้วลดกระจกลงและถามผมอย่างเนือยๆ ‘แหมๆ ตะกี้หล่ะง้อกูนะไอ้สัด!’
“เออๆ”ผมว่าก่อนจะก้าวเข้าไปนั่งในรถ ทำให้ผมรู้ว่ามันไม่ได้ดูเท่ห์แค่ข้างนอกข้างในแม่งฟังก์ชั่นโคตรเจ๋ง “มึงไปขโมยรถใครมาวะ”
“ป่าว ของฉันเอง”มันตอบด้วยหน้านิ่งๆและขัดผมที่กำลังจะพูดด้วยเสียงวางอำนาจ “รัดเข็มขัดดีๆนะ...Damn Fast!!!”
หน้าประตูโรงเรียน X
ปัง!
ผมก้าวออกจากรถด้วยขาสั่นๆ หลังจากที่มันพูดประโยคสุดท้ายมันก็ออกรถจนผมแทบคว้าเข็มขัดไม่ทัน มันขับรถอย่างกับจะไปตายแซงซ้าย ปาดขวามึงรีบไปตายไหนนน TT
“แล้วตอนเย็นจะมารับนะ”มันมายืนค้ำหลังคารถและถอดแว่นกันแดดออก
“มะ...ไม่ต้องกูมีเพื่อนกลับ T________T”ผมปฏิเสธอย่างรวดเร็ว สาบานสี่เมกซ์เลยว่าถ้าไม่จำเป็นผมจะไม่ซิ่งรถกับไอ้บ้านี่ T__________T
“เหรอ งั้นก็ดีคืนนี้ฉันกลับดึกนะไม่ต้องรอกินข้าวโชคดีไอ้น้องชาย”มันโบกมือก่อนจะโยนมือถือของผมมาให้ผม “แกลืมบนโต๊ะกินข้าวหน่ะ”
“ขอบใจ...พี่ชาย”ผมพูดคำว่าพี่ชายออกมาเบาๆและมองหน้ามันอย่างอายๆ ผมไม่เคยคุยดีๆกับมันเลย ผมเกลียดมันจะตายแต่วันนี้มันกลับทำดีกับผมผมก็อดไม่ได้ L
“ห๊ะๆ ตั้งใจเรียนหล่ะ ”มันพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะเปิดประตูเข้ารถและรีบซิ่งรถออกไปทันที
ผมยิ้มนิดๆก่อนจะก้มลงมองมือถือในมือและกดเปิดเครื่องผมพบกับข้อความต้อนรับว่า ‘ฉันลืมใส่ซิมให้โทษทีนะ อ้อออ แล้วแบตหน่ะใช้ได้แค่สองนาทีนะ J’ เมื่อผมอ่านจบประโยคเครื่องก็ดับทันทีและก็เปิดไมได้ด้วย
“ไอ้ฟราสซิส ฉันเกลียดแกกกกก!!!!!!!!”เสียงตะโกนของผมทำให้นกที่บนสายไฟยังบินหนีไปเลยดูสิ = =!!!
ตุบ!
ผมโยนกระเป๋าตัวเองลงบนโต๊ะอย่างไม่กลัวพัง แล้วก็ฟุบหน้าลงกับกระเป๋าด้วยสีหน้าเบื่อโลก =”=
“นี่ไอ้แฟน ทำหน้าอย่างกับคนไมได้ขี้มาหลายชาติ เป็นเฮี้ยไรวะ”
“หุบปากมึงไปเลยไอ้กัน กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่”ผมชี้หน้าไอ้กันและก้มลงมาฟุบที่กระเป๋าเหมือนเดิม
“แฟนต้าๆ”เสียงเรียกหนึ่งทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองพบว่าเป็นไอ้บลู เพื่อนในห้องคนหนึ่งของผม
“อะไร กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ =”=”
“เมื่อเช้าเพื่อนฉันบอกว่า เห็นแกลงจากจาก Damn Fast ! นั่นจริงเหรอวะ”
“Damn Fast ! อะไรวะกูไม่รู้จัก”
“ก็รถคันสีน้ำเงินเมื่อเช้าไง”ไอ้บลูพูดอย่งตาเป็นประกาย รถคันสีน้ำเงินเหรอ งั้นก็รถไอ้ฟราสสิ เออจะว่าไปก่อนที่มันจะออกรถมันพูด Damn Fast นี่นา ไอ้บลูคงหมายถึงรถไอ้ฟราสมั้ง
“อ้ออออ รถพี่ชายฉันเองทำไมเหรอ ?”
“O_O? พะ...พี่ชายแกเหรอ”
“อืม ถ้าแกหมายถึงผู้ชายที่ชื่อฟราสซิสหน่ะนะ รึมันไปขโมยรถใครมาจริงๆหว่า ?”
“อ๊ากกกกกก แกคือน้องชายพี่ฟราสเหรอวะ”ไอ้บลูเข้ามาเขย่าตัวผมเป็นนมเปรี้ยวเลย จนพวกไอ้ไฮต้องเข้ามาแยก เอาซะผมงงและมึนเลยอ่ะ
“อะ...เออ ปล่อยกูกูจะอ๊วกกก!!!”
“เออๆ ขอโทษกูแค่ไม่อยากเชื่อว่าน้องชายพี่ฟราสจะเป็นแกหน่ะ O_o”
“น้องไอ้ฟราส มันน่าตกใจตรงไหนกัน ?”
“ก็พี่ฟราสซอสหน่ะแกเป็นเทพเจ้าแห่งสนามแข่งรถเลยนะเว้ย ชนะกวาดเงินแม่งทุกสนาม”
“ห๊ะ ไอ้ฟราสเนี่ยะ =”=”ผมมองหน้าไอ้บลูแบบไม่ค่อยเชื่อ แต่ใจหนึ่งเท่าที่ผมนั่งมากับมันแล้วก็มีส่วนจริงนะ
“อืมมม ฉันเอาพี่เขาเป็นไอดอลเลยหล่ะ ทั้งหล่อทั้งเก่ง ”
“เหรอ ฉันคงต้องมีอะไรเคลียกับไอ้ฟราสเยอะแล้วหล่ะ ว่าห้าปีที่มันหายไปเนี่ยมันไปไหนมา”ผมพูดกับตัวเองก่อนจะไล่ไอ้บลูไปไกลๆก่อนจะจมสู่ห้วงนิทรา...
06.05.54
เอา ! อัพก็อัพ วิวเป็น 100 คนเม้นเเค่สามเเบบนี้เรื่อยๆไรเตอร์ก็ไม่ไหวนะค่ะ
สงสารกันหน่อยนะค่ะ คนเเต่งก็เหนื่อยเป็น ไม่ได้เป็นเครื่องจักร
เรามาพูดเรื่องเนื้อเรื่อง ตอนต่อไปจะมีอีกคู่โผล่มาเเต่คู่ไหนเดาเองนะค่ะ
Cry
ความคิดเห็น