คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : More than 1 >> กูชื่อหนึ่ง ภูมิรพี
Chapter 1 : ‘กูชื่อหนึ่ง ภูมิรพี’
Writer : newworld (y)
( Facebook status Handsome ‘Now!’
- วันนี้เจอคนบ้าขึ้นบีทีเอสไม่เป็นลากไปสยามT____T
...แต่ได้กินฟูจิฟรีก็ไม่เลวนะครับ !!
01:38 39like 19 comment)
หงุดหงิดชะมัด -___- โอ๊ย โว้ย กูเซ็งกูเบื่อ !!
ทุกคนอย่าได้สงสัยผมตอนนี้แค่รู้สึกเสียฟอร์ม แพ้เกมส์ให้เด็กเนิร์ด แถมไอ้บ้านั่นยังเดินหน้าตาเฉยทำสายตาเหยียดหยามใส่อีก โว้ยยยยยยยยยยยย เครียด !!!!
ผมเดินหัวเสียออกมาจากห้องคอม ท่ามกลางสายตางงๆของเพื่อนๆ ไอ้ปอนด์กับไอ้กานต์ตั้งท่าจะตามออกมาแต่ผมก็บอกว่าไม่ต้องมายุ่ง ผมเดินอินดี้คนเดียวไปเรื่อยๆจนถึงใต้ตึกสามผมก็กระแทกตัวแรงๆลงที่ม้าหินอ่อนและทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับหลับตาลง...
ลมเย็นๆพัดเอื่อยๆนี่ก็น่านอนจริงๆแหละ นอนนี่แก้เครียดดีจริงๆ -__-zZz
...
ครืด ครืด
โนเกียอาช่าสามศูนย์สามของผมสั่นอย่างแรงในกระเป๋าทำให้ผมที่กำลังหลับสบายต้องจก (?) เข้าไปและยกขึ้นมากดรับอย่างงัวเงีย
“ฮัลโหลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล”
[เชี่ย นาวมึงอยู่ไหน -__-!!!!!]
“นอนอยู่…ที่...”ผมลืมตาขึ้นพบกับแสงสีส้มที่ปลายขอบฟ้า อ้าว เชี่ยเย็นแล้วเรอะ แล้วนี่ผมก็ยังอยู่ที่เดิมอยู่เลย...ม้าหินอ่อน
[ที่ไหน]
“โรงเรียน ใต้ตึกสาม ฮ้าววววว”
[มึงไปทำไรรรร !!]
“ก็บอกแล้วว่ามานอน -__- แค่นี้แหละสัส แม่งทำตัวเป็นเมียกูไปได้”
[ดะ...เดี]
ติ๊ด
ผมกดตัดสายไอ้ปอนด์อย่างรวดเร้วใครจะรอฟังมันด่าครับ กูรำคาญ (เอ็งเลวมาก -__-) หลังจากนั้นผมก็ยกจาคอปขึ้นพาดบ่าแล้วเดินหาวออกไปยังประตูโรงเรียน แต่ระหว่างที่ผมกำลังเดินอยู่ผมก็รู้สึกถึงความผิดปกติ ใครอยู่ข้างหลังกูวะ -__-?
ผมคิดในใจยังไม่ทันเสร็จผมก็หันไปทันทีและ...
O_O!!!
...ถ้านี่เป็นนิยายรักหวานแหวว คงเป็นพระเอกที่กำลังตามนางเอกอยู่
...ถ้านี่เป็นนิยายสยองขวัญ คงเป็นวิญญาณในโรงเรียน
...ถ้านี่เป็นนิยายโรคจิต คงเป็นฆาตกรต่อเนื่องที่มาฆ่าผู้ชายหน้าตาดี (?)
...แต่นี่มันเป็นนิยายของผมมมมมมมมมม ไอ้คนที่อยู่ด้านหลังดันเป็นไอ้เด็กเนิร์ดหน้ามึนที่ตีดอทชนะผม ยืนอยู่ข้างหลังและมองผมอยู่
“มึง...ชื่อนาวใช่ไหม”
“เออ กูนี่แหละนาว มึงมีไร -___-”
“มึงเคยเดินสยามไหม ?”
“สยาม ?”
“อืม...สยาม”
“เคยสิวะ ทำไม -__-?”ผมถามไอ้บ้าท่ยืนหน้ามึนๆอยู่ไอ้ห่าถามมาได้เคยเดินสยามไหมกูไม่ได้บ้านนอกนะเว้ยยยย (กระทบกูนะเว้ย : ไรท์เตอร์)
“ดี...งั้นไปกับกู”
“ฮะ...เฮ้ยยย ไปไหนวะ”ผมโวยทันทีที่มันจับข้อมือของผมไว้ เชี่ยจะพากูไปไหนไอ้ห่ามึงงงงง
“...สยาม”
“แล้วเอากูไปทำไมไอ้ห่า”
“กูมีอะไรให้ช่วย...เดี๋ยวเลี้ยงฟูจิ -__-”มันพูดหน้าตายก่อนจะหันมามองหน้าผม...ผมคิดประมวลผลในใจ
...
“โอเค...ไปสยามกัน”
ไมได้เห็นแก่กินนะ...ผมอยากช่วยมัน (‘ ’)
.
.
.
ไม่เชื่อเหรอ จริงๆนะ T_____T!!!
...
‘สถานีต่อไปสยาม Next station Siam’
เสียงอาเจ๊พนักงานประจำรถไฟฟ้า (?) ดังขึ้นพร้อมกับรถไฟฟ้าที่กำลังเคลื่นตัวสู่สถานีสยาม เมื่อประตูเปิดออกผมก็คว้าข้อมือของไอ้หนึ่งที่ยืนหน้าตายอยู่...ที่ผมต้องจูงมือมันหน่ะเหรอเพราะมันหน่ะ
...
ขึ้นรถไฟฟ้าไม่เป็นครับ...ใช่ ขึ้นรถไฟฟ้าไม่เป็นนนนนนนน
มึงไปอยู่บ้านไหนมาวะไอ้สาสไม่รู้วิธีขึ้นลงรถไฟฟ้า ห่ารากมึงไปตายห่าไหนมาวะ ตอนแรกที่ถึงสถานีผมเห็นมันมองไปรอบๆด้วยความตะลึงผมก็ไม่เอะใจเท่าไรแต่พอมาถึงตรงที่ต้องสอดบัตรรถไฟฟ้าผมก็หยิบเอาบัตรบีทีเอสในกระเป๋าแล้วก้ผ่านไปง่ายๆแต่ผมก็เห็นไอ้หน้ามึนยืนเกาหัวอยู่ผมก็เลยตะโกนถามมันว่า
“มึงรออะไรวะ”
“ไมได้รอ...”
“แล้วทำไมไม่มาหล่ะวะ... (ฟูจิรอกุอยู่นะ)”นั่นในใจผมนะ -.,-
“ไอ้เครื่องนี่มันใช้ยังไงวะ”
มันตะโกนตอบกลับผมมาเล่นเอาคนแถวๆนั่นมองมันเป็นแถบๆตอนนั้นผมอยากจะเอาปีปคลุมหัวเดิน ผมตัดสินใจโยนกระเป๋าเงินให้มันและบอกวิธีใช้บัตรกว่ามันจะเข้ามาได้ก็เล่นเอาผมอายอย่างมาก -__-;;;
“คนเยอะ ...”โอ๊ย กูรู้แม่งเรื่องปกติวันไหนคนไม่เยอะสิวะแปลก
“เออ...แล้วมึงจะไปไหน”
“เทดดี้เฮาส์...”
“มึงจะซื้อตุ๊กตาหมีไปนอนกอดเหรอ -__-?”ผมหันหน้าไปถามมันอย่างสงสัย ตอนนี้ผมกำลังลงบันไดจากบีทีเอสและก็จับมือไอ้เด็กที่มีแนวโน้มที่จะหลงทางไว้...
“เปล่า...ซื้อให้แฟน”
“แล้วทำไมต้องพากูมา -__-”
“เพื่อนหนีกลับหมดแล้วพอดีเห็นมึงเดินอยู่เลยให้มานำทาง...”
“กูไม่ใช่หมานะ -__-”
“กูไมได้พูดมึงพูดเองนะ”
“ไอ้...”
“แล้วไปทางไหน”โอ๊ย ครับพ่อผมจะนำทางเดี๋ยวนี้...ผมถอนหายใจกับความหน้าตายของมันและเดินนำทางมันไป...ผมจำได้ว่าไอ้ร้านหมีราคามหาโหดนั่นอยู่ซอยสิบเอ็ดนะ...
...
“พี่คิดว่าของน่าจะเสร็จในอาทิตย์หน้านะค่ะ ไว้เสร็จแล้วพี่จะโทรหา ขอบคุณมากนะค่ะ”พี่พนักงานพูดกับไอ้คนที่ยืนพยักหน้าอยู่ผมเห็นมันแม่งหน้านิ่งๆอึนๆอยู่นานมาก ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันสั่งอะไรยังไงหรอกครับเพราะมัวหลีสาวอยู่ แต่ละคนสวยเด็ดจริงๆ –[]-!!!
“เสร็จแล้ว...”
“กูได้ยินแล้ว งั้นไปกัน...กลับบ้าน”ผมพูดขึ้นพร้อมกับหยิบจาคอปขึ้นมาถือ
“ไม่กินฟูจิเหรอ...”
“เอ้อ...กูก็ลืม J”กูรอมึงถามอยู่ไง...ไปกินฟูจิฟรี โอ้ววว มีความสุขจริงๆ
------- more than love -------
“นี่มึง...”ตอนนี้ผมอยู่ในร้านฟูจิครับ หลังจากที่พนักงานรับออเดอร์ไปแล้วผมก็ตัดสินใจจะชวนไอ้บ้านี่คุยก่อนปากมันจะขึ้นสนิม -__-!!
“หือ ?”
“มึงชื่ออะไร”
“...กูชื่อหนึ่ง ภูมิรพี อายุสิบเจ็ด โรงเรียนเดียวกับมึงชั้นเดียวกับมึงแต่คนละห้อง...แล้วมึงหล่ะ ?”
“...อ้าวนี่มึงไม่รู้จักกูเหรอ ?”
“ไม่ -__-”
“แล้วมึงชวนกูมาได้ไง -__-?”
“ก็เพื่อนกูไปหมดแล้ว เห็นมึงเดินๆอยู่เลยทัก...กูบอกมึงแล้ว มึงอัลไซเมอร์เหรอ”
เชรี่ยยยยยยยยยยยยยยย ด่ากูอีก...นี่มันเห็นผมเป็นตัวอะไรวะ !!!
“กูรู้แค่มึงชื่อนาวอยู่ห้องห้า...แค่นั้น -_-”
“เออ ไม่ต้องย้ำเข้าใจแล้วโว้ยยยยยยยย !!”
“หึ...”
“หัวเราะหาพ่อง”ผมทำหน้าเซ็งใส่ ก่อนจะถามคำถามหนึ่งออกไป “ว่าแต่แฟนมึง...นี่ใครวะ ?”
“มึงจะอยากรู้ไปทำไม-__-”
“ไปแลกโล่มั้ง...”
“แลกอยู่ไหน อยากไปแลกมั่ง -___-?”
“พ่องกูปะชด”
“กูก็ประชด...”มันยิ้มให้ผมบางๆเล่นเอาผมปรี๊ดครับปรี๊ด ไอ้ห่านี่หน้ามึนไม่พอกวนตีนอีกไอ้ห่าราก !!!
“โอเค...ไม่คุยกับมึงแล้ว”
“แฟนกูชื่อเอแคลร์”
“หา...มึงอย่าบอกนะว่าเอแคลร์เดียวกับที่เป็นดาวคอนแวนต์อ่ะ”ผมถามมันออกไปอย่างอึ้งๆ ไอ้หนึ่งก็ไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าครับมันพยักหน้ารับเบาๆ
เชี่ยแม่ง มีแฟนสวยฉิบหาย ผมไม่ได้พูดอะไรต่อเลยครับ มัวแต่อึ้งด้วยความที่โรงเรียนผมมันชายล้วนเรื่องผู้หญิงจึงเป็นปัจจัยสำคัญที่ทุกคนมักพูดถึงก่อนกินข้าวทุกมื้อ (เวอร์) และน้องเอแคลร์ก็เป็นที่พูดถึงบ่อยมากในหมู่เพื่อนๆพี่ๆของผม มีข่าวลือเยอะมากว่าน้องเขามีแฟนอยู่ในโรงเรียนเราแต่ก็ยังไม่มีใครรู้ ที่แท้ไอ้ห่าหน้ามึนนี่นี่เอง –[]-!!...ผมว่าน้องเขาตาบอดแหงๆ
“มึงจะเหม่ออีกนานไหม -__-”ไอ้หนึ่งเอาตะเกียบในมือมันจิ้มหน้าผากผมแรงๆเล่นเอาผมสะดุ้งหลุดจากภวังค์เชี่ยแม่งไม่เอาจิ้มตากูเลยหล่ะ -__- “อาหารมาแล้วจะแดกไม่แดก”
“แดกดิถามได้ !!!!”ผมตอบมันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเริ่มสูบ (?) อาหารญี่ปุ่นตรงหน้าเข้ากระเพาะแม่งลาภปากฉิบหาย -.,- เอาเป็นว่าผมอภัยที่มันทำมาวันนี้ทั้งหมดละกัน (ไม่ได้เห็นแก่กินนะครับบบ... -.,-)
(ทูบีคอน.)
21-10-12
นายเอกเราไม่ค่อยเห็นแก่กินเท่าไรเลย -__- เรื่องนี้แต่งๆไปแล้วฮานายเอกหมั่นไส้พระเอก
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ยังไงๆ ขอคอมเม้นท์ด้วยนะค่ะ ฝากติชมด้วยยยย
ความคิดเห็น