คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : eight.
บทที่ 8 ฝนที่ตกทางนั้น (?)
[FANTA PART].
วันนี้เป็นวันซวยแห่งชาติ ซวยจริงๆ ! ให้ตายสิไอ้โดมินิกันลาตายห่าไปไหนไม่รู้ ไอ้ไฮเวย์ก็หายสาบสูญ ยูไฮไปเยี่ยมญาติที่ญี่ปุ่น ! แล้วไม่มีใครบอกกูซักคำมาให้กูนั่งเงกอยู่คนเดียวที่โรงเรียนเนี่ยนะ พวกมึงจะไม่มาก็ไม่บอกกูจะได้ไม่มาด้วย (?)
ผมสับปงกเป็นรอบที่ร้อยหลังจากที่อาจารย์ศรีสมรแกพูดตั้งแต่ต้นชั่วโมง แต่เมื่อผมมองไปรอบๆตัวผมก็ค้นพบสัจธรรม...ตายตรึม ! ผมไม่เข้าใจว่าอาจารย์แกจะพูดทำไมในเมื่อไม่มีคนฟังแกซักคนเลยจริงๆ
กริ๊งงงงงง !
พรึบ! พรึบ! พรึบ!
ลุกกันเป็นสเต็ป เสียงออดดังขึ้นทุกคนพร้อมใจกันลุกอย่างพร้อมเพรียง บางคนแทบจะตีลังกาหลังขึ้นจากโต๊ะ (เวอร์ = =;) ออดคาบพักเที่ยงดัง เปรียบดังสววรค์ของเหล่าทโมนทั้งหลาย เด็กโรงเรียนชายล้วนอย่างพวกผมก็เป็นอย่างนี้แหละครับ
“ไอ้แฟน วันนี้ไปกินข้าวกับพวกกูมะ พวกไอเอไม่มาซักคน”
“แม่ง น่าสงสารวะ โดนทิ้ง !”ไอ้บลูปากมึงทำด้วยเฮี้ยไรวะ = = คนยิ่งเสียความรู้สึกอยู่สู้ไอ้นัทไม่ได้มันอุตส่าห์มาชวนกู -.,-
“มึงก็อย่าไปซ้ำเติมมันดิ มันก็เหมือนลูกหมาที่โดนปล่อยวัด ฮ่าๆๆ”กูขอถอนคำพูดที่ชมมึงไปเมื่อกี้ไอ้นัท เมื่อไอ้นัทพูดจบไอ้บลูก็พรอ้มใจกันฮาเยี่ยงมีตุ๊กกี้มายืนตรงหน้า
“ใจเย็นๆ พวกกูล้อเล่นทำหน้าเยี่ยงบิดาตายแบบนั้นไม่ดี เดี๋ยวไปกับพวกกูก็ได้วันนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวกูว่าจะแวะไปหาอาจารย์อาทิตย์เรื่องคอนเซปต์งานโรงเรียนพอดี”
“คอนเซปต์ไรว้า *0*”
“ไม่บอก พวกมึงรอดูละกันพวกมึงไปกันเหอะ”
“อืม งั้นพวกกูไม่กวน มึงอย่าลืมแดกข้าวหล่ะ”
“เออ...”ผมตอบพร้อมกับมองตามแผ่นหลังของไอ้สองคนนั้นไป เฮ้อออ ฟ้าครึ้มอีกแล้วฝนต้องตกอีกแน่ๆเมื่อวานนี้ฝนตกแรงฉิบหาย ผมไม่ชอบเลย มันให้ความรู้สึกเหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นอย่างไงอย่างนั้นแหละ
“เฮ้อออออ”หลังจากหายใจเฮือกใหญ่ผมก็เดินออกจากห้องไป เดินไปเรื่อยๆ จนหยุดที่ห้องดนตรี เสียงดนตรีพร้อมกับเนื้อเพลงที่คุ้นหูผมดังขึ้น
ก็เปรียบเธอเป็นดั่งความฝัน
เปรียบเธอเป็นดั่งไฟหลอมหัวใจ
ที่เฉยชาของฉัน...ให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม
เพลง...เพลงที่ไอ้เวย์แต่ง ใครเอามาร้องวะแล้วยังเสียงกีต้าร์อีก ไอ้ยูไฮไม่อยู่นี่หว่าแล้วใครมาเล่นกีต้าร์กับเสียงนุ่มๆแบบนั้น ผมชโงกหน้าเข้าไปมองในห้องดนตรีก็พบกับ ฮีทนั่งดีดกีต้าร์โปร่งและร้องเพลงอย่างใจเย็น
“ไม่ยักกะรู้ว่ามึงเล่นกีต้าร์เป็น”ผมทักออกไปพร้อมกับเดินเข้าไปในห้อง
“อ่า...ผมเล่นได้ไม่ดีเท่าเฮียหรอกครับ ใช่ไหม”
“ก็เออสิวะ มึงเล่นเบสนี่หว่า ถ้าให้ไอ้ยูไฮมาเล่นเบสมันก็ตายห่าเหมือนกันแหละ”
“ใช่พูดถึงเบส ผมก็สงสัยตั้งแต่เฮียไฮให้ผมมาเล่นเบสแล้ว ว่าทำไมวงพี่มีกลองแต่ไม่มีเบสแล้วจะคุมจังหวะได้ไง ?”ผมสะอึกกับคำถามของมัน มันก็จริงที่วงดนตรีถ้าไม่มีเบสก็จะไม่มีกลอง...และการที่ไอ้ยูไฮไปขอร้องให้ฮีทมาเล่นแบบนี้คงเพราะ ‘มัน’ จะไม่มา ทั้งที่ปกติทุกๆครั้งที่เราเล่นดนตรี จะมี ‘มัน’ มาเล่นเบสให้เสมอแต่ปีนี้มันคงจะไม่มาจริงๆ...
“เอ่อ...มึงไม่ไปกินข้าวเหรอ”ผมรีบเปลี่ยนประเด็นทันทีที่รู้ว่าประเด็นนี้มัน ‘ล่อแหลม’ สำหรับ ‘หัวใจ’ ผมมากเกินไป
“ผมกินแล้วครับ พี่หล่ะไม่ไปเหรอ ?”
“ไม่วะ ว่าจะไปนอนหอสมุดคาบบ่ายว่าจะโดด”
“งั้นผมไปด้วยดิ”มันพูดขึ้นพร้อมกับวางกีต้าร์ลง
“จะไปทำไม”
“ไปคุมเมียฮะ (:”มันกระซิบที่ใบหูผมก่อนจะเดินนำหน้าไปยังประตู...ไอ้บ้าเอ้ยยย ! ใครเป็นเมียมึงวะ -/-.
หอสมุด
ในที่สุดผมก็มาหอสมุดพร้อมพ่วงตัวประหลาดมาด้วยหนึ่งตัว แต่ตอนนี้มันทำผมอายมาก ทุกสายตาในหอสมุดมองมาที่โต๊ะผมที่มีทำกำลัง (เนียน) อ่านหนังสือกับอีกคนที่นอนกรนอยู่
ครอกกกก ~ ฟี้
ปึก !
ด้วยความที่ผมทนไมได้อย่างแรงผมเลย เอาสันหนังสือฟาดหัวมันอย่างแรง มันเงยหน้าขึ้นมามองผมอย่างงงๆและกำลังจะก้มลงไปหลับต่อ ผมเลยเอามือกั้นไว้ไม่ให้มันนอนแต่มันกลับจับแขนผมไว้แล้วเอาไปนอนกอดเฉยเลย
ไอ้...ไอ้ = =!
“แจ๊บๆ”มันเอาหน้าถูไถกับมือผมและนอนกอดอย่างสบายใจ ยิ่งทำให้สายตานับสิบคู่มองผมอย่างจดจ้องมากขึ้น
ผมมองมันหลับ ไปเรื่อยๆจนผมเห็นมันมีสองคน สามคนและสี่คน ตาผมเบลอๆคงเพราะแอร์เย็นๆในห้องนี้แน่ๆ = =ZzZ~
[special for Heat]
ตึก!
ผมพบว่ามือที่ตัวเองหนุนอยู่หลุดออกไปเพราเจ้าของมือดึงมันไปกอดไว้ ทำให้ผมที่กำลังหลับสบายนั้นหัวโขกกับโต๊ะเบาๆ แต่นั่นก็ทำให้ร่างสูงตื่นมาได้อย่างสลึมสลือ ผใกวาดตามองไปรอบๆทั้งห้องเงียบสงัดจะได้ยินก็เพียงเสียงแอร์และเสียง...
“อ่ะ...อ๊า อืม” คนที่ฟุบนอนข้างๆผมละเมอออกมา ทำให้คนรอบๆข้างมองมาด้วยสายตาแปลกๆจนกระทั่งบรรณารักษ์ต้องกระแอมออกมา
“อะฮึ่ม ครูเข้าใจนะว่านี่โรงเรียนชายล้วนแต่ทำอะไรเกรงใจอาจารย์นิดนึงนะ =////=”
“อะ...เอ่อ -/-.”ผมก้มหน้านิ่งๆ แต่คนที่นอนอยู่ดูเหมือนจะไม่รู้สสึกอะไรเท่าไร เพราหลังจากส่งเสียงครางนั่นออกมาก็นอนหลับอย่างสบายใจ ผมหล่ะอยากรู้จริงๆว่าคนน่ารักตรงหน้านี่กำลังคิดอะไรอยู่ถึงได้ครางแบบนั้นออกมา
ผมฟุบหัวลงกับโต๊ะและตะแคงหน้ามองคนที่หลับอยู่ หน้าใสๆแบบนี้ประกอบกับขนตายาวๆนั่นทำให้คนๆนี้ดูน่าถนุถนอมสุดๆ ผมหน่ะชอบเฮียแฟนต้ามาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเลยหล่ะ...
ติ๊ด!
เสียงนาฬิกาข้อมือของผมดังขึ้นบอกเวลาบ่ายสาม นี่ผมหลับไปสามชั่วโมงเลยเหรอวะ =[]=!
ครืน ครืน~
เสียงฟ้าข้างนอกร้องดังขึ้น ผมมองออกไปนอกหน้าต่างพบว่าท้องฟ้ากลายเป็นสีดำทะมึนไม่น่ามองเลยจริงๆ อีกไม่นานฝนต้องตกแน่ๆ เมื่อวานนี้ฝนตกหนักมากจนน่ากลัวจริงๆ ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบฝนหรอกนะ แต่เวลามันตกที่ไรก็รู้สึกหดหู่ใจทุกทีบรรยากาศมันไม่น่ามองเท่าไร
ต๊อกแต๊ก ต๊อกแต๊ก ~ (เสียงฝนกระทบกระจกมันแปลกๆนะ = =?)
ฝนตกจนได้ ผมมองสายฝนกระทบกับกระจกห้องสมุดที่เริ่มมีฝ้าขึ้น ในนี้นี่มันเย็นจริงๆ
“อืม หนาว~”ผมมองร่างบางที่นอนกอดตัวเองอยู่ คงต้องอย่างนั้นแหละที่นีเปิดแอร์ตั้งยี่สิบสี่องศา แล้วข้างบอกยังฝนตกอีก พี่แฟนก็ยิ่งตัวบางๆอยู่ไม่หนาวก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว
พรึบ ~
ผมมองคนที่มาใหม่อย่างอึ้งๆ เขาเอาเสื้อกันหนาวสีฟ้ามาห่มให้พี่แฟนอย่างเบามือ ไอ้พี่บอมเบย์ -__-+ มันมาได้ไงวะ อุตส่าห์ว่าจะอยู่กับเฮียแฟนแค่สองคนแท้ๆ L
“แฟนเป็นคนขี้หนาว นายให้แฟนทนหนาวได้ไงตั้งนาน -__-++”มัน(สรรพนามอย่างไม่เคารพ)มองผมอย่างคาดโทษ แล้วผมผิดเรอะก็ผมไม่รู้นี่ !
“ผมเห็นว่าพี่เขาไม่บ่นอะไรผมก็ไม่รู้หรอก”
“เรื่องของแฟนไม่ได้มีบอกไว้ในตำราไหนหรอก นายต้องสังเกตเขาเอาเอง”ไอ้พี่บอมเบย์ว่าพลางลูบหัวพี่แฟนเบาๆ เชอะ ผมหล่ะไม่ชอบขี้หน้ามันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลย เหอะ ! จะมาเป็นศัตรูกับผมหน่ะเร็วไปร้อยปีตอนนี้พี่แฟนเขาเป็นของผมแล้นนนนน (กูไปเป็นของมึงตอนไหน : แฟน / คืนที่พี่เมาไง ทำเป็นจำไมได้-/-. : ฮีท)
“พี่ไม่ต้องสอนผมหรอก สำหรับพี่แฟนผมจะต้องศึกษาในตัวพี่เขาให้รู้มากกว่าที่พี่รู้ให้ได้”ผมว่าพลางดึงเสื้อกันหนาวยัดคืนใส่มือของคนที่ยืนอยู่
“จะ...”
รับสายน้องบีบอยด้วยค๊าบบบ พี่บอมเบย์ จุ๊บๆ~
มันทำท่าจะพูดอะไรแต่ก็ต้องเงียบไปเมื่อมีเสียงโทรศัพท์เข้า คนทั่วห้องสมุดมองมันเป็นตาเดียว หึๆ เข้าห้องสมุดแล้วไม่ยอมปิดเสียงสมน้ำหน้า ! (มึงรอตอกย้ำเขาอย่างเดียวเลยนะพระเอกกู)
มันเดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกและก็ไม่กลับมาอีก (ไปแล้วไปลับยิ่งดี) ท่าทางงานจะเข้า หึๆ
“อือออ~”เสียงคนที่นอนอยู่ลุกขึ้นบิดขี้เกียจอย่างเบาๆ ผมมองภาพนั้นด้วยความเอ็นดู ‘น่ารักฉิบเลยให้ตายดิ’
“มองหาพ่อมึงเหรอ”แต่อย่าให้เฮียพูดนะ = =’
“พ่อผมอยู่ญี่ปุ่นครับ”
“ไอ้...”พี่แฟนพูดพร้อมกับยกหมัดขึ้น ผมจับข้อมือบางนั้นไว้ก่อนจะกระชากร่างนั้นมากระซิบเบาๆ
“หรือพี่อยากพบพ่อตาไวๆครับ”
“-[]-//////”เฮียอ้าปากหวอพร้อมกับหน้าแดงซ่าน น่ารักชะมัด !
“ล้อเล่นครับ ไปกันเถอะ”
“ไปไหน ?”
“ไหนๆก็โดดแล้วนอนที่นี่ทำไมกลับบ้านกันเถอะครับ”
“อ่า...ก็จริง”เฮียตอบอ่อยๆพร้อมกับเดินนำผมไปก่อน ฮ่าๆ น่ารักจริงๆเลยผู้ชายคนนี้...ผมยิ้มกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินตามไป
09/08/2554
อิไรท์กลับมาเเบบงงๆมึนๆอึนๆ 5555555555 นานอัพทีจริงๆเลยฟิคเนี่ย
ว่าเเต่คนอ่านหายไปไหนหมด -__-' เฮ้อออ เม้นให้หน่อยเถอะค๊าาาาา
ตอนนี้เป็นการกลับมาของน้องฮีทจริงๆเพระาเขามีบทพูดเเล้ว - -/
ตอนนี้ชื่อตอนคิดสั้นมากกกกกกกก คิดไม่ออกค่ะตัน
Cry
ความคิดเห็น