ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    “SINDERELLA” kaido ft. exo

    ลำดับตอนที่ #8 : SINDERELLA SEVEN

    • อัปเดตล่าสุด 7 มิ.ย. 57




    SINDERELLA ; SEVEN


     

     

                “เฮ้ คยองซูเสียงร้องเรียกจากข้างหลังทำให้คยองซูที่กำลังเหม่อสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมอง เขาเห็นเซฮุนยืนยิ้มกว้างเป็นแป๊ะยิ้มอยู่ข้างหลังในสภาพที่ดูดีสุดๆเมื่อเทียบกับเขา ร่างโปร่งอยู่ในชุดลำลองเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สีเข้มพับขาให้ตายมันทำให้คยองซูรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กกะโปโลยังไงยังงั้น

     

     

                เลทไปเกือบห้านาทีนะเซฮุน ฉันนึกว่าฉันสายแล้วนะ

     

                “โถ่ นิดหน่อยเองก็รถมันติดนี่นา

     

                “เออๆ งั้นเลี้ยงหนังฉันเลยไถ่โทษที่มาสาย

     

                “โอ้ยยยยย มากี่ทีก็โดนไถเงิน

     

                “งั้นกลับก็ได้คยองซูลุกขึ้นยืนเต็มความสูงจนเพื่อนตัวขาวต้องเดินมาดักหน้าไว้กันคนตรงหน้าชิ่งหนี

     

     

                โอเคๆ เลี้ยงก็ได้เพราะนานๆทีนายถึงจะได้ออกมาจากกรงทองนั่นซักทีเซฮุนอดแขวะคนตัวเล็กไม่ได้จริงๆเพราะคยองซูเป็นคนไม่ชอบเที่ยว ปกติมักจะขลุกตัวอยู่ในบ้านไม่ยอมไปไหนกับใครนานๆทีจริงๆเขาถึงจะชวนคนตัวเล็กออกมาได้ ดูอะไรดี

     

                “อ้าว นี่ชวนมาไมได้คิดเหรอ

     

                “แค่เบื่อๆเลยชวนมา ไม่คิดว่านายจะมาเลยไมได้คิด

     

                “งั้นเลือกๆมาซักเรื่อง ฉันดูได้หมดคยองซูบอกปัดด้วยเสียงขึ้นจมูกนิดๆ เมื่อได้คำตอบอย่างนั้นเซฮุนก็เดินไปซื้อตั๋วที่เคาท์เตอร์ ร่างโปร่งเลือกดูหนังบู๊ฝรั่งเรื่องหนึ่งที่จะฉายในอีกหนึ่งชั่วโมง นี่โอเซฮุน นายทำไมไม่เลือกเรื่องที่มันใกล้จะฉายหล่ะ ทำไมต้องรอเป็นชั่วโมงด้วย

     

                “ตอนไปซื้อตั๋วอ่ะ พึ่งนึกออกว่าตั้งแต่เช้ายังไมได้กินข้าวเลย

     

                เลยจะไปกินข้าวก่อน ใช่ไหม

     

                “ช่ายยยยยยย

     

                “นายนี่จริงๆเลยคยองซูถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะเดินตามร่างโปร่งไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง กินนี่เหรอ

     

                “อืม...เดี๋ยวเลี้ยงรอยยิ้มแป๊ะยิ้มกลับมาประดับใบหน้าของเพื่อนตัวขาวทำให้คยองซูรู้สึกหน้ากระตุกๆเพราะความหงุดหงิดใจแต่ก็จำใจเดินตามเข้าไปในร้าน เมื่อนั่งลงพนักงานเสิร์ฟก็ยื่นเมนูให้พวกเขา คยองซูเปิดดูหลายรอบแต่ก็คิดไม่ออกซะทีว่าจะกินอะไรสุดท้ายก็ต้องยกหน้าที่สั่งอาหารทั้งหมดให้กับโอเซฮุน ซึ่งรายนั้นสั่งอาหารไปห้าหกอย่างราวกับเรามากันหลายคน

     

     

     

     

     

                มือเป็นอะไรเหรอคยองซู

     

                “อ่า...แก้วบาดเมื่อเช้าหน่ะ

     

                ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม

     

                “อืม...ไมเป็นอะไรคยองซูยกมือที่มีผาพันแผลขึ้นมาจับไว้พลันนึกถึงคนที่ทำแผลให้จนเผลอยิ้มออกมาที่มุมปาก โอเซฮุน

     

     

                “หืม ?

     

     

     

     

                “ถามอะไรหน่อยสิ

     

                อืม ว่ามาสิร่างเล็กเงยหน้าขึ้นสบตาของคนตรงหน้าอย่างตั้งใจ แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยถามอะไรโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็สั่นขึ้นมาซะก่อน

     

     

     

     

     

     

     

              ‘Zitao : อย่าพูดถึงฉันต่อหน้าโอเซฮุน

     

              ข้อความที่ส่งเข้ามาทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนจะจิ๊ปากออกมาอย่างขัดใจ ผู้ชายคนนั้นเหมือนคิมจงอินไม่มีผิดเซนส์แรงชะมัด

     

                ‘Zitao : ขอร้องหล่ะ

     

              คยองซูถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาเพื่อนที่นั่งจ้องเขาอยู่

     

                สรุปมีอะไรจะถามเหรอ

     

     

     

     

     

     

     

                “อ่า...คยองซูอึกอัก ไอ้อยากรู้มันก็อยากนะเรื่องความสัมพันธ์ของสองคนนี้แต่ว่าตั้งแต่คบกันมาสองปีจื่อเทาไม่เคยขอร้องเขาเลยซักครั้ง ลืมไปแล้วอ่ะ

     

                “ห้ะ...

     

                “ตะกี้อ่ะ พอสมาธิหลุดไปกับไลน์มันก็หายไปเลย

     

                แถสุดฤทธิ์ -__-;
     

                คยองซูกระพริบตาปริบๆให้กับโอเซฮุนที่ทำท่าไม่ค่อยจะเชื่อเท่าไร แต่คนตรงหน้ายังไม่ได้ซักฟอกอะไรต่ออาหารก็มาเสิร์ฟซะก่อน

     

                โชคดีไปคยองซู

                .

                .

                .

     

                รถของโอเซฮุนจอดเทียบหน้าบ้านตระกูลคิมอย่างนิ่มนวล คยองซูเอ่ยลาเซฮุนก่อนจะก้าวออกมาจากรถ ร่างเล็กเดินลัดสนามหญ้าเพื่อไปเข้าทางหลังบ้าน พลันตากลมโตก็หยุดมองที่โรงรถเขาเห็นรถของจื่อเทาจอดอยู่ในนั้นแต่คงไม่แปลกใจเท่าการที่เจ้าของยืนตากยุงพิงกระโปรงรถสูบบุหรี่อยู่ ก้นบุหรี่สามสี่อันที่ระเกะระกะบนพื้นบ่งชัดได้ดีว่าคนๆนี้คงยืนสูบมันอยู่หลายชั่วโมงแล้ว

     

                เครียดอะไรรึเปล่าเสียงเล็กๆที่เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบเปรียบเสมือนการปลุกจื่อเทาออกจากภวังค์ ดวงตาคมเคลื่อนมามองหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้ยืนพิงประตูโรงรถอยู่ ปกติไม่เห็นสูบจัดขนาดนี้

     

                คยองซูเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อเห็นอีกคนไม่ตอบอะไรซักที เขาอยู่ที่นี่มาสองปีไม่บ่อยนักที่จะเห็นฮวังจื่อเทาสูบบุหรี่

     

                ไม่ได้เครียด...แต่กำลังกลัว

     

     

     

     

     

     

     

     

                “กลัวโอเซฮุนเหรอจบคำพูดนั้นก้านนิ้วเรียวที่คีบบุหรี่ไว้ก็ชะงักกึก ริมฝีปากบางเฉียบยิ้มมุมปากก่อนจะพยักหน้าช้าๆแต่นั่นทำให้คยองซูถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้อีกคนที่ยืนก้มหน้าอยู่

     

                อย่าบอกหมอนั่นนะ

     

                “...

     

                “อย่าบอกว่านายรู้จักฉัน

     

                “...

     

                “อย่าบอกว่านายเคยเจอฉัน

     

                “...คยองซูยังคงเงียบปล่อยให้จื่อเทาได้พูด ตอนนี้คนตรงหน้าดูอ่อนแอบุหรี่ที่ถูกจุดไว้ถูกทิ้งลงพื้นก่อนจะถูกทำให้มอดดับด้วยปลายเท้า ทำไมหล่ะ

     

                “ไม่ตอบได้ไหม

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                “ถ้าตอบว่าไมได้หล่ะคยองซูจ้องลึกลงไปในดวงตาสีดำเข้มของคนโตกว่า จื่อเทาอายุยี่สิบห้าห่างจากคิมไคสองปีแต่ก็แก่กว่าเขาหกปีแต่ที่ไม่เคยพูดจาแบบให้ความเคารพอาจเพราะจื่อเทาอยากให้รู้สึกว่าเป็นเพื่อนมากกว่าพี่น้องถึงแม้ในตอนแรกเขาจะยังเกร็งๆแต่พอผ่านไปซักพักทำให้รู้ว่าคนตรงหน้านอกจากใบหน้าที่จริงจังเวลาทำงานก็ไม่มีอะไรให้น่าเคารพเท่าไร ความลับมันไม่มีในโลกหรอกนะจื่อเทา

     

     

                จื่อเทานิ่งไปชั่วครู่เมื่อร่างเล็กพูดจบ ก่อนจะเดินเข้าประชิดตัวคยองซู คนตัวเล็กกว่าถูกดึงเข้าไปกอดโดยไม่ทันตั้งตัว กลิ่นบุหรี่ฉุนกึกตีเข้าจมูกทันทีแต่เขายังไม่ได้ตะโกนด่าอะไรตัวต้นเรื่องก็พูดสิ่งที่เขาไม่คิดว่าจะได้ยินจากคนตรงหน้า แต่ถ้าความลับหลุดออกมาจากปากนาย...ฉันคงรู้สึกอยากฆ่านายให้ตาย

     

     

                หึ...คยองซูหัวเราะในลำคอออกมาก่อนจะกอดตอบอีกคน นายอ่อนแอแบบนี้เพราะโอเซฮุนสินะ

     

                “คงจะใช่

     

                “ทำอะไรไม่สมเป็นนายเลยคยองซูผละออกจากอกกว้างก่อนจะตบที่ไหล่จื่อเทาสองสามที แต่ยังไงฉันอยู่ข้างนายเสมอนะจื่อเทา

     

                “ขอบคุณนะคยองซู

     

                “ไม่เป็นไรคยองซูบอกปัดก่อนจะขอตัวเข้าบ้านทิ้งไว้แต่ฮวังจื่อเทาที่ยังจมอยู่กับความคิดตัวเอง


     

    45.1per
     

     

               ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดด

     

              แรงสั่นจากกระเป๋ากางเกงทำให้จื่อเทาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะคว้าขึ้นมากดรับสาย

     

                ฮัลโหล

     

                [เฮียวันนี้ที่ ALLZ จะมีการส่งยา]

     

                “ใคร...

     

                [เห็นว่าเป็นพวกของไอ้จุนซอกครับ]

     

                “จับตาดูเงียบๆอย่าให้ลูกค้าแตกตื่น เดี๋ยวฉันเข้าไป

     

                [ครับ]

               

     

     

     

     

     

                ทางด้านโอเซฮุน

     

                หลังจากที่ส่งคยองซูลงจากรถ ร่างโปร่งก็มุ่งหน้าไปยังผับ ‘ADDICTED’ ที่เขามักจะมาเป็นประจำทุกครั้งที่ว่าง นิ้วเรียวเคาะลงที่พวงมาลัยตามจังหวะเพลงที่เปิดคลอเบาๆขณะที่รถติดไฟแดง จนกระทั่งต้องหลุดออกจากภวังค์เมื่อโทรศัพท์ที่วางลนเบาะข้างๆสั่น เซฮุนเอื้อมมือไปหยิบหูฟังบลูทูธที่คอลโซลก่อนจะกดรับสาย

     

                ฮัลโหล

     

                [เฮ้ยย ไอ้เซฮุนวันนี้จะไปเที่ยวไหมวะ]

     

                “กำลังจะไปริมฝีปากบางเอ่ยตอบไปพร้อมกับเปลี่ยนเกียร์เพื่อเดินหน้ารถเมื่อเห็นสัญญาณไฟเปลี่ยนสี

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                [ตอนนี้พวกกูอยู่ที่ ‘ALLZ’ วะ มึงจะมาไหม...] คิ้วเรียวขมวดยุ่งทันทีที่ได้ยินชื่อผับถึงแม้มันจะห่างจากผับเดิมที่เขาตั้งใจจะไปในตอนแรกไม่เท่าไรแต่มันก็ไม่มีอะไรจูงใจให้เขาไป [อย่าบอกว่าไม่มานะ ลู่หานรอมึงอยู่]

     

                ชื่อของร่างบางที่หลุดออกมาจากปากเพื่อนสนิททำให้เซฮุนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหักรถเปลี่ยนเส้นทางไปที่ ALLZ

     

                “อีกห้านาทีถึง

     

                ...

     

                ไอ้สัด ถ้าไอ้ลู่ไม่มามึงก็จะไปนั่งเปลี่ยวคนเดียวที่แอดดิคใช่ไหมไอ้เวรเสียงของ คิมจงแดร้องด่าทันทีที่เห็นร่างของน้องรักเดินเข้ามาและยังคงบ่นงุบงิบๆคนเดียวต่อ ไม่รู้มีห่าไรดีไปนั่งได้ทุกวันๆ

     

                “แล้วไหนอ่ะพี่ลู่

     

                “ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวก็มาคิมจงแดตอบก่อนจะยัดแก้วเหล้าส่งให้เซฮุนที่นั่งชะเง้อคอมองหาร่างเล็ก

     

                “ไปนานยัง

     

     

                “ก็ซักพักนะ แต่ไม่ต้องห่วงหรอก ไปกับไอ้คริส

     

                “อ้อโอเซฮุนร้องในลำคอก่อนจะก้มลงจิบเหล้าในมือ พร้อมกับมองไปรอบๆ เอาจริงๆสำหรับเซฮุนที่นี่น่านั่งกว่าแอดดิคมากโข คนไม่ค่อยเยอะเท่าไรอากาศถ่ายเทมากกว่าแต่ยังไงๆที่นี่ก็ไม่มี คนที่เขาอยากเจอนี่

     

     

     

     

     

                เซฮุนนั่งไม่นานลู่หานก็โดนอี้ฟานหิ้วปีกมาจากฝั่งห้องน้ำ ดวงตาเรียวมองตรงไปที่ ลูกพี่ลูกน้องตัวเองที่เมาแอ๋ไม่เป็นท่า ทำไมเฮียมีสภาพนั้นหล่ะ

     

                “พอดีเมื่อตอนเย็นๆมันบังเอิญเจอแฟนเก่าหน่ะเสียงของอี้ฟานเอ่ยตอบก่อนจะหันไปถอนหายใจใส่เพื่อนที่พูดจาอ้อแอ้ มาถึงนี่ก็ไม่พูดห่าไรแดกเอาๆ แล้วก็พร่ำเพ้อถึงหมอนั่นไม่หยุด

     

                โอเซฮุนหันไปมองที่พี่ลู่หาน ท่าทางคืนนี้คนที่ต้องพากลับส่งคอนโดก็คงจะหนีไม่พ้นเขาอีกนั่นแหละ

     

                พี่อี้ฟาน

     

                “หือ

     

                “พี่กับคยองซูไปถึงไหนแล้วคำถามของเซฮุนทำให้คริสถึงกับชะงักแล้วหันไปส่งยิ้มแห้งๆให้

     

                เหมือนเดิมวะ พี่ว่าพี่จะตัดใจละ

     

                “อะไรวะ ผมอุตส่าห์ช่วยนะ !”โอเซฮุนตะโกนแข่งกับเสียงเพลงก่อนจะทำหน้ามุ่ยยใส่คนเป็นพี่ เขาหล่ะอุตส่าห์วางแผนถือโอกาสที่คยองซูไม่รู้ว่าลู่หานเป็นลูกพี่ลูกน้องเขา แกล้งตีเนียนให้ช่วยเข้าทางเพื่อนสนิทลู่หานอย่างอี้ฟานเพื่อเปิดโอกาสให้รุ่นพี่ได้ใกล้ชิดคยองซูบ้าง

     

                แต่คยองซูไม่ยอมเปิดใจให้พี่เลยนี่หว่า

     

                “เฮียไม่พยายามมากกว่ามั้ง

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                แกไม่เคยมองในตาเขาเหรอวะ...มันมีใครอยู่ในนั้นแล้วคริสเอ่ยตอบก่อนจะปรายตามองเซฮุนที่ชะงักไปเล็กน้อย ก็เหมือนนายนั่นแหละ...ตอนนี้โคตรเดจาวูมันเหมือนตอนที่พี่ตัดใจจากนาย

     

                คำพูดนั้นทำให้เซฮุนมืออ่อนแรงเขาค่อยๆวางแก้วลงบนโต๊ะแล้วมองอู๋อี้ฟานที่มองตรงมาที่เขาด้วยสายตาจริงจัง เมื่อก่อนคนๆนี้เคยตามจีบเขาแต่เขาก็ไม่สามารถรับรักได้และขอเป็นแค่พี่น้องกันดีกว่า ความผิดนั้นทำให้เขาตัดสินใจช่วยอี้ฟานจีบคยองซู

     

                นายยังลืม หมอนั่นไม่ได้อีกเหรอเซฮุน

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                “ผมอยากจะลืมนะ...แต่มันทำไม่ได้เซฮุยเอ่ยพร้อมกับปรายตามองลู่หานที่ล้มตัวนอนกับโซฟา ปากเล็กขยับไม่หยุดเสียงอ้อแอ้ๆของคนเมาหลุดออกมาไม่ขาดสาย ถ้าตอนนั้นเขาสามารถกินเหล้าได้อย่างอิสระเขาก็คงจะมีสภาพเหมือนลู่หานในตอนนี้ อาการเจ็บเจียนตายเพราไม่สามารถลืมคนๆหนึ่งได้มันเป็นยังไงเขารู้ดี...รู้ดีกว่าใครเพราะทุกวันนี้เขาก็ยังไม่สามารถลืม คนๆนั้นได้ซักที

     

                นายอย่าจมกับอดีตนักเลย

     

                “ผมพยายามแล้วริมฝีปากบางเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาก่อนจะกระดกเหล้าที่จงแดส่งให้เข้าปากจนหมดอีกแก้ว แต่ก็ยังเจ็บทุกทีที่คิดถึงมัน

                “เซฮุน...อี้ฟานครางชื่ออีกคนออกมาเบาๆเมื่อเห็นว่าหน่วยตาสวยเริ่มมีน้ำใสๆเอ่อคลอ

     

                ผมไปเข้าห้องน้ำนะเซฮุนลุกพรวดขึ้นและเดินตรงไปห้องน้ำทันที เมื่อรู้ว่าขอบตาตัวเองร้อนผะผ่าวเหมือนกำลังจะร้องไห้ ร่างโปร่งเปิดประตูห้องน้ำก่อนจะขังตัวเองไว้ในห้องน้ำห้องในสุด น้ำตาค่อยๆไหลอาบแก้มช้าๆแต่ไร้ซึ่งเสียงสะอื้น เขามักจะเป็นแบบนี้เสมอเก็บกดเสียงร้องไห้เพื่อปกปิดความอ่อนแอ

     

                ร่างโปร่งอยู่ในห้องน้ำนานเกินไปจนอี้ฟานโทรมาตามแต่เขาก็ตัดสินใจบอกอีกคนไปว่าตอนนี้อยู่บนรถกำลังถึงบ้านและฝากดูแลลู่หานด้วยเพราะหากกลับไปที่โต๊ะเขาก็ไม่มีอารมณ์จะมีสุนทรีย์กับแอลกอฮอล์หรือว่าซาวด์เพลงที่เริ่มหนักขึ้นตามเข็มนาฬิกาที่เปลี่ยนไป

     

                ซ่า...

     

                น้ำจากก๊อกน้ำถูกเซฮุนวักขึ้นมาล้างหน้าหลายที ดวงตาเรียวต้องมองตัวเองผ่านเงาสะท้อนในกระจกที่กำลังสะท้อนความอ่อนแอออกมา

     

                ตึง ! โครม !

     

                “เดินประสาอะไรวะเซฮุนสบถขึ้นมาทันทีที่ถูกชนขณะกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ ซองอะไรซักอย่างถูกไอ้บ้าที่หนีหัวซุกหัวซุนยัดใส่มือไว้ ดวงตาเรียวจ้องมองมันอย่างสงสัยก่อนจะตัดสินใจเปิดมันออกมา เม็ดยาสีแดงหลายเม็ดถูกห่อด้วยกระดาษอย่างดีมันทำให้ร่างโปร่งเบิกตากว้าง

     

     

                ...ยา...

     

     

     

                ...เขาโดนยัดยา...

     

                เซฮุนมองซ้ายมองขวาอย่างตื่นตระหนก เขาตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งมือเรียวโยนยาทั้งห่อลงในชัดโครกแต่ยังไม่ทันได้กดให้มันลงประตูห้องน้ำที่เขาเข้ามาก็ถูกเปิดออก

     

                หยุด ! แกคิดจะทำลายหลักฐานงั้นเหรอเหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายทั่วใบหน้า แขนเรียวถูกล็อกจากทางด้านหลังด้วยฝีมือชายฉกรรจ์สองคน เซฮุนออกแรงดิ้นสุดแรงเมื่อถูกจับปากป้องตะโกนไม่หยุดว่าเขาไม่ได้ทำและไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกเพราะมีผ้าผืนหนึ่งมัดปากไว้และความมืดก็เข้าครอบงำเมื่อผ้าสีดำอีกผืนถูกส่งมาคาดทับดวงตา

     

                ...

     

                เป็นยังไงบ้าง...จื่อเทาถามลูกน้องที่ตัวเองให้ดูผับแห่งนี้ทันทีที่ขึ้นมาถึงห้องรับรอง

     

                จับไอ้คนส่งไม่ได้ครับ...จับได้แต่คนรับยา

     

                “แล้วสอบสวนรึยัง

     

                “ผมถามแล้วครับ...แต่มันเอาแต่บอกว่าไม่ได้ทำ ไม่รู้เรื่อง

     

                “ทุกคนก็เห็นพูดแบบนี้

     

                “แล้วลูกพี่จะให้ทำยังไงต่อ

     

                “เดี๋ยวฉันจะเข้าไปถามเองร่างสูงเอ่ยตอบคนเป็นลูกน้องก่อนจะเดินเปิดประตูเข้าไปในห้องรับรอง แอร์เย็นเฉียบแตะเข้าที่ผิวกายทันทีที่เข้าไปถึง ดวงตาคมมองตรงไปที่ร่างที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่ ขาที่เคยมั่นคงปัจจุบันกลับอ่อนแรงเป็นครั้งที่สองของวันทันทีที่ได้ยินเสียงที่ออกมาจากริมฝีปากอีกคน

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                เฮ้ ! จะจับฉันมัดไว้อีกนานไหม ฉันไม่ได้ทำอะผิดนะเว้ย ไอ้บ้านั่นมันเอายามายัดใส่มือฉัน ฉันยังไม่ได้ทำไรเลย ปล่อยย !!”โอเซฮุนดิ้นเร่าๆอยู่บนเก้าอี้มือสองข้างถูกมัดไพล่หลังไว้

     

                ...

     

                “นี่ เป็นใบ้แล้วรึไงทำไมไม่พูด !”

     

                ปึง !

     

                จื่อเทาตัดสินใจเปิดประตูกลับออกมาและทรุดลงนั่งกับพื้นทันทีที่ประคองร่างออกมาได้

     

     

     

     

     

                ลูกพี่ ! ลูกพี่เป็นอะไรครับ...

     

                “ปล่อยเขาไป...

     

                “ครับ ?

     

     

                “เขาไม่ได้ทำ

     

                “แต่...

     

     

     

                “ฉันสั่ง !”จื่อเทาตวาดก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ส่งให้ถึงรถ...อย่าให้มีรอยขีดข่วน

     

                “คะ...ครับ

    . . . S I N D E R E L L A . . .

     


    update 45.1 ; มาแล้วค่ะตอนนี้มาแบบเทาโด้ หรือเปลี่ยนเป็นคู่นี้ดีไหมฮ่าๆๆ
    ไม่มีอะไรจะทอคอ่ะค่ะ -33- เอนจอยนะค่ะ

    up 100 ; ครบหนึ่งร้อยแล้วนะจ้ะ <3 โอเซนี่แผนสูงนะค่ะหลอกน้องคยองได้ ฮ่าๆ
    ส่วนจื่อเทารายนั้นก็ยังทำใจไมไ่ด้หรอกค่ะที่ต้องมาเจอน้องฮุน
    เอนจอยรีดดิ้งนะค่ะ อย่าลืมเม้นโหวต <3 

    อย่าลืมร่วมฟินด้วยการสกรีมแท็ก #นางซินKD
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×