คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : More than 4 >> ระวังลูกบาส !!
Chapter 4 : ‘ระวังลูกบาส !!’
Writer : newworld (y)
( Facebook status Handsome ‘Now!’
- ลูกบาสอัดท้องเจ็บสาสสสสสส
8:55 P.M. 67 like 51 comment)
“เชี่ยนาว...เป็นไรวะหน้าแม่งบูดอย่างกับตูดหมา”
เสียงเวรๆของไอ้เชี่ยตองดังขึ้นต้อนรับทันทีที่ตีนซ้ายของผมก้าวข้ามผ่านธรณีประตู ซึ่งข้าพเจ้าก็ไม่ได้ตอบอะไรมันแต่อย่างใด ได้แต่เดินนวยนาด (?) มาถึงโต๊ะก่อนจะทิ้งจาคอปลงไปอย่างแรงปิดท้ายด้วยการฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียนทันที
เสียงไอ้ปอนด์ทะเลาะกับไอ้สีฟ้ายังคงดังขึ้นเรื่อยๆจากข้างๆ แต่สมองของผมไมได้ประมวลผลให้ผมบอกให้พวกมันเงียบเหมือนทุกวัน...แต่มันเสือกประมวลผลสิ่งที่ไอ้หนึ่งทำกับผมเมื่อคืน !!!
หรือไอ้หนึ่งจะเป็นเกย์ O_O…ไม่ม้างงงงง
ถ้ามันไม่ใช่เกย์แล้วมันมาจูบผู้ชายทำไม...
แล้วถ้ามันเป็นเกย์เกี่ยวอะไรกับผมวะ -*- เอ๊ะ...รึผมจะเป็นเกย์
เหยดดดดดดดดดดดด ไม่ใช่โว้ยกูไม่ใช่เกย์ !!!
เมื่อคิดหาเหตุผลไม่ได้ดั่งใจนึกก็ได้แต่เอามือขยุ้มผมยาวๆที่เกือบจะเป็นรองทรงของตัวเองด้วยความแน่นอกแน่นใจ...พร้อมกับดีดดิ้นไปมาบนโต๊ะ
“ไอ้นาวมันเป็นเชี่ยไรวะ”
“เมื่อเช้ามันแดกยาไม่เขย่าขวดรึเปล่า”
“...ไม่ออกความเห็น”
เสียงกระซิบแสนจะดังของพวกเพื่อนทั้งโขลงของผมทำเอาเส้นประสาทกระตุกตุบๆ และมันก็มาขาดเอาดื้อๆตรงประโยคของไอ้สีฟ้า
“อาการแบบนี้แม่งเหมือนน้องสาวกูเวลาทะเลาะกับแฟน...”
...เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ‘ทะ-เลาะ-กับ-แฟน !!’
“ไม่ใช่โว้ยยยยยยย... !!!!”ผมตะโกนขึ้นมากลางห้องเรียกความสนใจจากเพื่อนๆคนอื่นๆที่กำลังทำกิจกรรมยามเช้ากันได้อย่างดี หยุดทำกันทำไมไม่ต้องมามองกูทำต่อไปการบ้านอ่ะลอกไปเหอะ อย่าสนใจกูเลยกูบ้า “โทษทีไม่มีไร ทำงานต่อไปเหอะ -__-;”
“เชี่ยนาว กูพึ่งเห็นทำไมตามึงเป็นแบบนั้นวะ”
“นอนไม่หลับ”ผมตอบกลับไปส่งๆ แต่ก็ไม่หลับจริงๆแหละครับหลับตาลงก็เจอภาพที่...ว๊ากกกก T^T ภาพติดตา...มันไม่ใช่จูบแรกของผมแต่แม่งมันเป็นจูบแรกกับผู้ชาย !! เมื่อเช้าตื่นมาตาอย่างกะหมีแพนด้าไอ้เราก็อุตส่าห์ไปยืมแป้งม๊ามาตบปิดแล้วนะยังจะเห็นอีกกูจะไปเผาบริษัทแม่งไหนบอกตบทีเดียวอยู่ (?)
“ทำเฮี้ยไร...”
“เล่นเฟสวะ -__-;”
“เฟสบ้านพ่อมึงดิเมื่อคืนกูทักแชทตอนตีสองก็ไม่ตอบกู เม้นหน้าวอลก็ไม่ตอบ บ้านมึงเรียกเล่นเฟสเหรอไอ้นาวบ้านกูเรียกออนไว้ให้เปลืองค่าไฟ”เหงื่อเม็ดเล็กๆเริ่มผุดขึ้นตามรูขุมขนบนใบหน้าของผมเมื่อไอ้ตองด่าผมมาสิบแปดตลบ ตู้มๆๆ (?) ...แต่เล่นเฟสจริงๆนะคือเปิดเฟสค้างไว้หน้าคอมแต่ไมได้มองอ่ะ ._.
“ก็เฟส...เฟสไทม์อ่ะ”
ผัวะ ! ผัวะ !!
เสียงฝ่ามือของไอ้ตองและไอ้ฟ้าที่กระทบกับหัวทุยๆของผมคนละทีหลังจากที่ผมปล่อยควายออกไปเดินเล่น
“ทำไมต้องรังแกกูด้วยไอ้สัส T^T”
“กูไม่ได้อยากตบมึง...แต่กูอยากตบเขาที่อยู่บนหัวมึงให้กระเด็นออกมามึงจะได้เลิกเล่นมุขควายซักที”
เจ็บสัส...เหมือนเข็มแทงลงสู่ก้นบึ้งจิตใจเมื่อไอ้สีฟ้าว่ามุขของผม ไม่ควายซักหน่อยแค่ไม่ใช่มุขคน (เอ๊ะ ?)
...
“คุณไอ้นาวครับ”
“อะไรครับคุณเชี่ยตอง”
“พวกกระผมจะกระทำการจรลีไปเปลี่ยนชุด ณ บัดนาว...ไม่ทราบว่าคุณไอ้นาวจะไปไหมครับ”ไอ้ตองตอบกลับมาเล่นเอาผมหน้าหงาย...พูดกันดีๆก็ได้มั้ง
ผมก้มหน้าลงมองนาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาเที่ยงห้าสิบ...เชี่ย !!
“มึงปลุกกูพรุ่งนี้ก็ได้นะไอ้ตอง แม่ง เที่ยงห้าสิบเดินไปถึงห้องน้ำก็หมดแล้วมั้งเวลา”
“แล้วมึงยืนบ่นแบบนั้นจะถึงไหมห้องน้ำอ่ะ -__-”
“เออๆ ไปเร็วกูไม่อยากเจอณัฐเดชสวด”ผมปลงตกกับการต่อปากต่อคำกับไอ้ตองเพราะแพ้มันทุกที เลยได้แต่รีบจรลีไปยังห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุดพละ โรงเรียนพวกผมมีนโยบายให้นักเรียนใส่ชุดนักเรียนห้าวัน (ยกเว้นพวกเรียนสิบเอ็ดร.ด.ใส่สี่วัน) ให้วันที่มีเรียนพละให้เปลี่ยนชุดพละก่อนเข้าเรียนและเปลี่ยนกลับก่อนออกจากโรงเรียน
ซึ่งพวกผมก็ค่อนข้างเอือม อะไรนักหนาก็ไม่รู้ก่อนเริ่มก็ต้องมาถอดๆใส่ๆพอเสร็จก็ใส่ๆถอดๆ (?) แต่ผมก็คิดว่าเป็นเพราะชุดพละของโรงเรียนมันขาสั้นเลยเข่าละมั้งเขาเลยไม่อยากให้ใส่ออกข้างนอก (มั่วๆล้วนๆ)
“กางเกงยังไม่มาอีกเหรอวะไอ้นาว O_o”ไอ้น็อตหัวหน้าห้องผมร้องทักทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องส้วมทำเอาอารมณ์ดีๆที่เคยมีหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย
“ถ้ามากูคงไม่ใส่ตัวนี้...”ผมตอบกลับไปและยักคิ้วแถมให้มันทีนึง ก่อนจะเดินไปวางถุงเสื้อผ้าไว้บนอ่างล้างมือเพื่อเช็คความหล่อตัวเองบนกระจกซึ่งไอ้น็อตก็ไมได้อะไรกับผมมันเดินเอาถุงเสื้อผ้าพาดบ่าและเดินออกไปไม่ได้พูดอะไรต่อ
ชุดพละโรงเรียนผมเป็นชุดขาวทั้งชุดมีแถบคาดแถบสีน้ำเงินตรงไหล่ อกเสื้อข้างซ้ายมีตราโรงเรียน อกเสื้อขวาปักชื่อตัวเองแต่ที่แปลกคงเป็นกางเกงขาสั้นเลยเขาคาดแถบสีเดียวกับเสื้อแถวกระเป๋ากางเกง...ซึ่งไอ้กางเกงนี่แหละปัญหาของผม กางเกงพละของผมสั้นมาก เลยเข่ามาประมาณคืบกว่าๆเดินทีหวิวๆ ไม่ได้อยากใส่สั้นนะแต่มันสุดวิสัย...จริงๆนะ !!
‘ติ๊ด...’
เสียงนาฬิกาไอ้พลุดังขึ้นซึ่งมันบอกเวลาเที่ยงห้าสิบเจ็ดนาที พวกผมหันไปมองหน้ากันก่อนจะหยิบถุงใส่เสื้อผ้าทยอยเดินจากห้องน้ำ
ผมและผองเพื่อน (?) เดินเอาถุงเสื้อผ้าวางไว้บนแสตนก่อนจะนั่งมองเพื่อนทั้งห้องผมและห้องอื่นเล่นบาสกันกลางสนามอย่างเพลินๆ จนไอ้ปอนด์ที่นั่งข้างๆสะกิดไหล่ให้พามันไปเอามือถือที่ลืมไว้ในห้องน้ำ...
“ไอ้ห่า ความจำสั้นยังกะปลาทอง มือถือมึงเครื่องละสามสิบเรอะถึงได้ลืมง่ายๆ”
“อย่าบ่นเลย...ไปเหอะเร็วเดี๋ยวณัฐเดชมา”
“เออๆ”ผมก็ได้แต่บ่นแต่ก็ยอมพาไอ้ฟ้าไปจนได้ ผมกระโดดลงมาจากแสตนแล้วเดินเลียบขอบสนาม...แต่จังหวะที่ผมเดินอยู่ก็มีเสียงร้องดังขึ้นในโสตประสาทผม
“เฮ้ย !! …ระวังลูกบาส !!!!!!”
65 per
พลั่ก !!
ลูกบาสสีส้มที่ลอยแหวกอากาศกระแทกเข้าสีข้างผมอย่างแรงแบบไม่ทันตั้งตัวเล่นเอาผมจุกอย่างบอกไม่ถูกกับข้าวที่ยัดเข้าไปมื้อเที่ยงเหมือนเริ่มถูกตีรวนออกมามือซ้ายที่เปรียบเหมือนรีเฟล็กซ์ยกขึ้นขึ้นมากุมสีข้างไว้ทันที
เหยดดดดดดดดดดดดดด หยุดบรรยายเยอะเอาเป็นว่ากูเจ็บบบบ !!!!
“ไอ้นาว..!!”เสียงโวยวายของไอ้ปอนด์ดังขึ้นใกล้ๆแต่ผมก็ไม่ได้มองแม้แต่หน้ามันเพราะขาที่เคยมีแรงมันโอนอ่อนลงไปตามทฤษฎีของนิวตันจนผมต้องล้มลงไปกองกับพื้นสนาม
“เป็นไรมากไหมวะ”
“ถามควายๆเจ็บดิสัส...”ผมตอบเสียงอ่อนๆใส่ไอ้ปอนด์ตอนที่มันค่อยๆพยุงตัวผมขึ้น...ก็จริงนี่หว่าห่านี่ถามแปลกๆโดนลุกบาสอัดท้องนะเว้ยไม่ใช่ขนนก...เจ็บเฮี้ยๆเลยแม่ง !!
“มีอารมณ์ด่าแปลว่ายังไม่ตาย -__-”ไอ้ปอนด์พูดเสียงห้วนๆก่อนจะทิ้งตัวผมลงกับพื้นอย่างแรง
“โอ๊ยยยย...”
เชี่ย ก้นลงเต็มๆ เจ็บสาสสส T__________T!!
“มึงใช่ไหมโยนลูกบาสมา !!!!”เชี่ยปอนด์ไม่สนใจผมที่ร้องโอดโอยอยู่มันเดินไปเก็บลูกบาสที่กลิ้งอยู่ที่พื้นยกขึ้นเหนือหัวและเดินไปหาผู้ชายคนหนึ่งกลางสนามก่อนจะเอ่ยถามเสียงห้วนๆ ไอ้ฟ้าที่ลงมาจากแสตนด์เดินผ่านศพ (?) ผมไปเกาะไหล่ไอ้ปอนด์แบบมีมาดพวกมึงก่อนจะไปหาเรื่องคนโยนบาสอ่ะมึงช่วยอะไรก็อย่างดิ !!
...มาช่วยกูก่อนนนนนนนนนนนน !!!
‘ปรี๊ดดดดดดดดดดดด’
เสียงนกหวีดจากข้างสนามเป็นเหมือนระฆังหมดยก เพื่อนผมในสนามวิ่งไปเข้าแถวหน้าแสตน...ไอ้ปอนดทิ้งลูกบาสลงพื้นอย่างหัวเสียก่อนจะเดินมาหิ้วปีกผมคนละข้างกับไอ้ฟ้าที่ดูจะหงุดหงิดพอกันส่วนคู่กรณีของผมก็ยังยืนกลางแดดยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อออกจากหน้าอย่างไม่สนใจใคร
“มึงรู้ได้ไงว่าเป็นไอ้บ้านั่น...”
“บังเอิญเห็น...แต่กูว่าคงพลาดมากกว่าเพราะดูไม่ตั้งใจ”
“งั้นก็แล้วไปเหอะ...กูอยากไปห้องพยาบาลแบบด่วนๆ”ผมพูดบอกไอ้ปอนด์เสียงอ่อยๆไม่อยากจะเซย์ว่าตอนนี้อ่อนแรงมากไม่ไหวหล่ะครับจุกเจ็บทั้งท้องเจ็บทั้งก้น T___T!
“นนทกร ปัฐวี...จะไปไหน !!!”
เชี่ย...เจอณัฐขัดกูจะได้ไปไหมห้องพยาบาลเนี่ย ผมบ่นอุบอิบกับตัวเองเบาๆก่อนจะหันไปสบตาอาจารย์พละสุดโหดที่โคตรรรรร (รอเรือล้านตัว) จะไม่ชอบหน้าพวกผมเท่าไรนัก...พูดได้เลยว่าแกคงจะไม่ชอบทุกคนที่ไมได้เป็นนักกีฬาในสังกัดแกละกัน เกรดหนึ่งพละศึกษาพวกผมก็ได้มาแล้วนะ -__-vเหตุเพราะเทอมนั้นผมไปกวนตีนอาจารย์เข้า
“ผมจะพานนทกรไปห้องพยาบาล...เขาไม่สบายครับ”
“ป่วยการเมือง...”
“ครู...!!”
...
“อาจารย์ครับ นาวเค้าไม่สบายจริงๆนะครับ ถ้าอาจารย์ไม่เชื่อใจเดี๋ยวผมเป็นคนพาเค้าไปห้องพยาบาลเอง ^___^”บทสนทนา (น่าจะเรียกสงคราม) ระหว่างไอ้ปอนด์กับอาจารย์ณัฐถูกขัดด้วยรอยยิ้มของไอ้คนที่ยืนกลางสนามเมื่อกี้...ซึ่งผมคิดว่าดีแล้วเพราว่าอีกไม่นานไอ้ปอนด์คงมีเรื่องกับจารย์เข้าซะก่อนที่ผมจะได้ไปห้องพยาบาล -__-!!
“ถ้าเธอบอกแบบนั้น...”อาจารย์มองหน้าผมสลับกับไอ้แป๊ะยิ้มหน้าตี๋ที่ยืนยิ้มจนตาหยี (คล้องจองจัง -__-;) “ปัฐวี...ไปเข้าแถวกับเพื่อนส่วนนทกรให้ขจรเดชพาไปห้องพยาบาล”
“แต่...”
“งั้นนทกรก็ไม่ต้องไปจะตายก็ให้มันนอนตายตรงนี้”
...สองมาตรฐาน –[]-!
“โอเคครับ...ฝากไอ้นาวด้วยนะมึง”ไอ้ปอนด์รับคำอาจารย์แบบเซ็งๆก่อนจะผลักผมให้ไอ้แป๊ะยิ้มเบาๆก่อนจะฝากฝังผมไว้กับมัน
“ไม่ต้องห่วงจะดูแลเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี ^____^”
“หยุดพูดกันแล้วพากูไปห้องพยาบาลเถอะ !!”ผมเอ่ยอย่างเหลืออดแม่งกูจะตายและยังมีอารมณ์มาเถียงกันอีก กูจะตายห่าแล้ว!!
…
ครืดดด !
ไอ้ตี๋แป๊ะยิ้มเอาเท้าเลื่อนประตูห้องพยาบาลออกแบบทุลักทุเลเพราะมือสองข้างของมันพยุงตัวผมไว้ไม่ให้ล้ม...พอเข้ามาในห้องพยาบาลผมก็พบว่าอาจารย์ห้องพยาบาลหายไปไหนไม่รู้ เชี่ย -__- จารย์ครับหายถูกเวลาไปไหม...
“อาจารย์ไม่อยู่...”
“กูเห็นครับ กูปวดท้องไม่ได้ปวดตา -__-”
“หึ...”
“อะไรของมึง”
“มึงนั่งนิ่งๆนะอย่างลุกไปไหน...กูไปหาเคาท์เตอร์เพนก่อน”ไอ้ตี๋ที่ผมลืมถามชื่อมันพยุงผมให้นั่งบนเตียง ก่อนจะชี้หน้าสั่งแบบกวนๆซึ่งผมก็ไมได้ตอบอะไรได้แต่พยักหน้าช้าๆแทน...ยังไงกูก็โตแล้วมึงไม่ต้องสั่งกูก็ได้นะกูรู้กาละเทศะอยู่แต่ที่จริงไม่ใช่ไรสังขารไม่เที่ยงครับ
...
“ถอดเสื้อออก...”
“โอ๊ยย...”ผมถกเสื้อตัวเองขึ้นแต่พอยกแขนขึ้นความปวดก็ลามจี๊ดขึ้นจนถึงแขนเล่นเอาผมร้องเสียงหลง เชี่ย...ปวดสัส
“เป็นไรป่าว...”
“ปวดวะ”
“มาเดี๋ยวกูถอดให้”ไอ้หน้าตี๋เดินเข้ามาใกล้ผมกว่าเดิมก่อนจะค่อยๆเลิกเสื้อผมขึ้นอย่างเบามือ “นอนลง...”
“หา ?”
“นอนลง ท่านี้มันทายายาก”มันอธิบาลเหตุผลสั้นๆก่อนจะยิ้มกวนส้นตีนเล่นเอาผมต้องทำหน้าเอ๋อๆ และนอนลงบนเตียงอย่างว่าง่าย “คิดว่ากูจะทำอะไร” ไม่คิดได้ไงเลิกเสื้อกูแถมสั่งให้ผมนอนลงบนเตียง มันส่อนะเว้ย -.,-!
“เจ็บแล้วบอกนะ...”ไอ้ตี๋ (ผมตั้งชื่อให้) บอกผมก่อนที่มันจะค่อยๆทาเคาท์เตอร์เพนเย็นๆ ลงบนแผลช้ำที่สีข้างผม... “มันแดงมากสงสัยจะโดนอัดแรงไปหน่อย เจ็บไหม”
“ปวดๆวะ...มือมึงเบามากอย่างกะมือผู้หญิง”
“แน่นอนกูไมได้ใช้ขาหน้าเหมือนมึง”
เชี่ย...ด่ากูนี่หว่าไอ้สัส -__-
“ฮ่าๆ หน้ามึงอย่างฮาวะ กูล้อเล่นนิดเดียวทำหน้าเครียด”
“เคยได้ยินป่ะ...เล่นไม่ฮาพากูเครียด”
“ไม่เคยวะ....ฮ่าๆๆๆ”
“พ่อง”
“โห่ เล่นพอกูเลยเหรอ - .-”
“เออ ต่อไปจะเล่นยาวถึงผู้ยาตา ทว...โอ๊ยย เชี่ย เบาๆดิวะ”ผมสบถออกมาดังลั่นเมื่อไอ้ตี๋นั่นกดแผลผมอย่างแรงเล่นเอาจี๊ดครับ เจ็บจี๊ดถึงทรวงงงงง T_____Tv!!
“หึ...ก็เห็นปากดีนึกว่าหายแล้ว”ว่าจบมันก็ทายาและนวดที่รอยแถวเอวผมเบาๆด้วยสีหน้ากวนส้นตีน
...
“ว่าแต่มึงชื่ออะไร”ผมเอ่ยถามไอ้หน้าตี๋ที่ปิดฝาเคาท์เตอร์เพนอยู่ มันนวดยาเย็นๆนั่นอยู่ซักพักจนผมปวดน้อยลงก็หยุดเพราะตอนนี้มันเริ่มหนาวเอว...เคาท์เตอร์เพนสูตรคูลอูวววววว (?)
“น้ำขิง...เรียกสั้นๆขิงก็ได้ มึงอ่ะ”
“กูชื่อนาว...เรียกสั้นๆนาวก็ได้มีค่าเท่ากัน”
“กวนตีนนะมึง”
“ขอบใจนะ...แต่ไม่เป็นไรดีกว่าเพราะแบบประโยคนี้มีคนชมกูบ่อยมากกกก”
“กูด่าเหอะ”
“กูหล่ะเจ็บ...”
“หน้ามึงนี่แบบ...”
“หล่อใช่ปร้าาาาาาาาาาาาาาาาา”
...
“ตอแหล ^___^”
ฉึกกกกกกกกกกกกกก !! เจ็บครับเจ็บรอยยิ้มพร้อมคำว่าตอแหลมันแทงลงก้นบึ้งหัวใจดวงน้อยๆของผม T______T
“เอามีดมาแทงกูเหอะ”
“อ๊ะ...”
“เชี่ย !!”ผมร้องเสียงหลงขึ้นมาเมื่อไอ้เวรนั่นเอามีดปอกผลไม้ข้างเตียงมาจ่อหน้าผม กูประชดโว้ยยยยยยยยยยยยยย !!
“มึงนี่น่าแกล้งวะ ^___^”
“น่าแกล้งพ่องดิ”
“จริงๆไม่รู้ตัวเลยหล่ะสิมึง มึงหน่ะน่าแกล้งจะตาย...”ไอ้ขิงกระซิบข้างหูผมเพื่อตอกย้ำเล่นเอาขนลกซู่...ก่อนมันจะผละออกและเดินห่างจากเตียงผมก่อนจะบอกลา “อย่าลืมทายานะ...ไปละ ^___^”
19-11-12
ไรท์ไม่สบายค่ะขอโทษจริงๆๆ T______________T
มาอัพให้แล้วนะค่ะจะรีบมาต่อโดยเร็วววว
21-11-12
ครบร้อยแล้วครับครบร้อยแล้วว :)สำหรับตอนนี้ไม่มีอะไรมาก
สงสารน้องนาวเนอะซวยซ้ำซวยซ่อนเจรงๆ ฮ่าๆๆๆ
แต่รท์กระซิบหน่อยนะว่าชอบน้ำขิงมากอ่ะชอบมากกว่าหนึ่งอีก
แต่ยังไงหนึ่งก็เป็นพระเอก....รึเปล่านะ ฮ่าๆๆๆ
ความคิดเห็น