คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SINDERELLA FOUR
SINDERELLA ; FOUR
ร่างเล็กของคยองซูนั่งลงตรงฟุตบาทหน้าบ้านเพื่อรอ ‘โอเซฮุน’ มารับไปโรงเรียน เรื่องมันเกิดเมื่อจู่ๆจักรยานคันเก่งของเขาดันยางแบนส่วนมอเตอร์ไซค์ก็สตาร์ทไม่ติดซะอย่างนั้น ทำให้เขาต้องบากหน้าโทรหาโอเซฮุนเพื่อขอให้มารับเพราะมันสายแล้ว ถึงโรงเรียนจะไม่ไกลแต่ถ้าให้วิ่งไปคยองซูก็ขอบายเหมือนกัน ร่างเล็กยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลาก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะไม่เห็นวี่แววของเพื่อนสนิทแม้แต่น้อย
“อย่าบอกนะว่านอนต่ออีกแล้ว” มือเล็กตั้งท่าจะกดโทรออกหาเพื่อนสนิทอีกครั้งถ้าไม่ติดว่ามี รถเมอร์ซิเดซเบนซ์คันหรูเข้ามาจอดเทียบฟุตบาทที่ห่างจากคยองซูเล็กน้อย มันเรียกความสนใจร่างเล็กเป็นอย่างดี ดวงตากลมโตมองตรงไปอย่างสงสัยก่อนจะต้องเบิกตากว้างกว่าเดิมเมื่อเห็นว่า ‘อู๋อี้ฟาน’ ก้าวลงมาจากรถคันนั้น
“น้องเซฮุนให้พี่มารับเราหน่ะ”
“ละ...แล้วเซฮุนหล่ะครับ”
“แฮงค์หน่ะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย”
“เหรอครับ...”ร่างเล็กตอบอ้อมแอ้มในลำคอก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “งั้นผมเดินไปเองก็ได้ครับ จะได้ไม่ลำบากพี่อี้ฟาน”
มือเรียวของคุณชายตระกูลอู๋คว้าเข้าที่ข้อมือเล็กเพื่อรั้งไว้ก่อนที่จะเดินหนี
“เดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่านะ เดี๋ยวเซฮุนจะโกรธพี่ว่าพี่เป็นคนผิดสัญญา”
“ผมไม่บอกเซฮุนหรอกครับ”
“คยองซูครับ ถ้าไม่ให้พี่ไปส่งเดี๋ยวจะสายนะครับ”ร่างเล็กเหลือบมองนาฬิกาอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆและเดินไปขึ้นรถหรูทันที เพราะเขาไม่อยากไปสายหรอกนะถึงได้ยอม การกระทำนั้นทำให้อู๋อี้ฟานยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะรีบอ้อมไปเปิดประตูฝั่งคนขับเพื่อเคลื่อนรถหรูออกไป โดยมีสายตาคู่หนึ่งจากชั้นบนของบ้านมองตาม
.
.
.
“คยองซูเมื่อเช้าใครมาส่งหน่ะ !!”เสียงแว้ดๆของ ‘จองโบรา’ เพื่อนร่วมห้องของคยองซูดังขึ้นทันทีที่เขานั่งลงบนโต๊ะ “ใช่พี่คริสรึเปล่า ใช่ไหม ??”
“อืม”
“เป็นอะไรกัน แฟนเหรอ ?”
“เปล่า”
“ทำไมพี่เขาได้มาส่งหล่ะ”
“พอดีรถเราเสีย เซฮุนเลยให้พี่เขามารับ”คยองซูตอบไปตามความจริงโดยไม่ได้มองหน้าคู่สนทนาแม้แต่น้อยดวงตากลมโตเอาแต่จับจ้องหนังสือที่ตัวเองคว้าขึ้นมาอ่านเมื่อกี้ ถึงแม้จะดูเสียมารยาทแต่มันก็เป็นการแก้ปัญหาแบบส่งๆเวลาที่เขาไม่อยากคุยกับใคร แต่ดูเหมือนว่าจองโบราคนนี้จะไม่เข้าใจ
“จริงเหรอ”
“อืม”
“แล้วเย็นนี้พี่เค้าจะมาอีกไหมอ่ะ”
“คงไม่แล้วแหละ เราบอกว่าเราจะกลับเอง”
“พี่เค้าจีบคยองซูรึเปล่า”
“ไม่หรอก”ร่างเล็กตอบกลับพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาไม่ชอบเสียงผู้หญิงเลยจริงๆมันแว้ดๆน่ารำคาญชะมัด
“แล้ว...”
ปัง !
“เลิกพูดซักทีได้ไหม ฉันรำคาญ”เสียงทุบโต๊ะที่ดังลั่นขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงทุ้มๆของ ‘คิมฮวังจิน’ ที่ดังขึ้นจากข้างหลังพร้อมกับการเงยหน้ากวนๆขึ้นมาจากแบนตัวเอง สร้างเดดแอร์ให้เกิดในห้องอย่างเหลือเชื่อ เสียงของคนทั้งห้องเงียบกริบ แม้แต่โบราที่ตั้งท่าจะถามต่อก็ก้มหน้าลงไปเงียบๆ ทำให้คยองซูได้ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือเงียบๆซักที
...
ครืด
ร่างเล็กที่กำลังเหม่อสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโทรศัพท์ในกระเป๋าสั่น
‘O-Oh!SEHUN : คยองซู’
‘kyungsOO : หืม’
‘O-Oh!SEHUN : ฝากเอาสมุดชมรมใต้โต๊ะไปให้ฮวังจินหน่อย’
‘O-Oh!SEHUN : เร็วๆนะถ้าช้ามันกินหัวฉันแน่’
‘kyungsOO : อ่าฮะ’
ร่างเล็กก้มลงมองใต้โต๊ะเพื่อนสนิทก่อนจะลงมือค้นเพื่อหาสมุดเช็คชื่อชมรมของเพื่อน ก่อนจะพบมันถูกทับอยู่ข้างล่างสุด
‘สมุดกิจกรรมชมรม
ชมรม : เต้น
ประธานชมรม : คิมฮวังจิน
รองประธาน : โอเซฮุน’
“เห็นฮวังจินรึเปล่า”
“ไม่รู้สิมื่อกี้เห็นเดินออกจากห้องไป”
“น่าจะอยู่ที่ชมรมมั้ง”
“อืม ขอบใจนะ”คยองซูเอ่ยขอบคุณจองโบราที่จู่ๆก็โพล่งขึ้นมากลางบทสนทนา ไม่แปลกที่ผู้หญิงคนนี้จะรู้ว่าฮวังจินอยู่หนเพราะเธอก็เป็นหนึ่งในสมาชิกชมรม เมื่อรู้ว่าเป้าหมายอู่ที่ไหนเขาก็รีบเดินปลีกตัวออกไปยังห้องชมรม ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองกว่าๆแล้ว แต่เพราะวันนี้ครูประชุมทั้งโรงเรียนทำให้นักเรียนทุกคนว่าง แต่โรงเรียนมีกฎว่าห้ามออกจากโรงเรียนก่อนเวลาเลิกเรียนซึ่งก็คือบ่ายสามโมง ทำให้กิจกรรมยามว่างเริ่มเกิดขึ้นทั่วโรงเรียน เล่นกีฬา จับกลุ่มนินทาแบบจองโบรา นอนแบบคยองซูหรือปลีกตัวไปอยู่คนเดียวแบบฮวังจิน
ปกติเวลาแบบนี้เขาควรจะนั่งคุยหรือเล่นอะไรซักอย่างอยู่กับโอเซฮุน แต่เพื่อนตัวขาวกลับไม่มาซะอย่างนั้นมันทำให้คยองซูโกรธไม่น้อยเพราะนอกจากจะทำให้เขาเหงาแล้วยังมาเพิ่มภาระรบกวนการนอนของเขาอีก
เท้าเล็กเดินไปยังห้องริมสุดของตึกกิจกรรม ดวงตากลมโตจดจ้องไปยังร่างสูงโปร่งของคนที่ตัวเองกำลังตามหา ฮวังจินเคลื่อนตัวเองไปตามจังหวะเพลงที่เล็ดลอดออกมาทางประตูที่ปิดไม่สนิทสะกดให้คนตัวเล็กยืนมองอย่างเพลินตาไมได้
เวลาผ่านไปหลายนาที ฮวังจินเต้นไปเรื่อยๆเพลงแล้วเพลงเล่าแต่ทุกเพลงก็สะกดคยองซูไว้ได้ทุกเพลง จนเพลงสุดท้ายจบลงร่างโปร่งเดินไปหยิบน้ำจากมุมห้องกระดกเข้าปากอย่างรวดเร็ว ทำให้คยองซูได้สติ เขาเดินไปเคาะประตูสองสามครั้งก่อนจะเปิดเข้าไป
“แอบมองคนอื่นมันไม่ดีนะ”
“มาแอบมองมันไร้มารยาทนะ”
เสียงทุ้มของฮวังจินสะท้อนก้องรวมกับเสียงของคนที่อยู่ในความทรงจำของคยองซู คล้าย...ทั้งท่าทางเสียง ลักษณะการพูด คล้าย ‘คิมไค’
“ขอโทษ”
“แล้วมีธุระอะไรรึเปล่า”
“เอ่อ...เซฮุนให้เอามาให้”
“อืม ใส่ไว้ในกระเป๋าให้หน่อย”
“อ่าฮะ ไปก่อนนะ”คยองซูเอ่ยขึ้นเบาๆหลังจากยัดสมุดเล่มนั้นลงกระเป๋าเป้ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไป
“เดี๋ยวสิ”
“หืม...”
“รถนายเสียเหรอ”
“อ่า...ใช่”
“จักรยานนายหน่ะนะ”
“อืม ยางแบนหน่ะ”
“แล้วเย็นนี้กลับยังไง”
“เดิน...ละมั้ง”
“เหรอ”
“มีอะไรรึเปล่า”
“เดี๋ยวไปส่ง”
“ห้ะ”
“บอกว่าเดี๋ยวไปส่งที่บ้าน”
“เอ่อ...จะดีเหรอ”
“อย่าปฎิเสธไม่ชอบ”ร่างสูงขมวดคิ้วอย่างขัดใจเมื่อได้ยินเสียงอ้อมแอ้มของคนตัวเล็ก “ตกลงยังไง กลับหรือไม่กลับ”
“ก็ไม่ให้ปฎิเสธไม่ใช่เหรอ”คยองซูพูดขึ้นด้วยเสียงติดจะหงุดหงิดนิดๆเรียกรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของร่างสูงได้เป็นอย่างดี ฮวังจินผิวปากอย่างอารมณ์ดีก่อนจะถอดเสื้อกล้ามสีดำใส่อยู่ออกทิ้งบนพื้นแล้วไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กในกระเป๋าออกมาซับเหงื่อ
“มองทำไม อยากมาเช็ดให้เหรอ”
“ตลกละ -__-”
“หึ”ร่างสูงหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะหยิบเสื้อนักเรียนที่กองอยู่มาใส่ เขาติดหระดุมสามสี่เม็ด ก่อนจะคว้าเอาเสื้อตัวนอกมาพาดบ่า “ไปได้แล้ว”
“ตะ...ตอนนี้เหรอ”
“อืม ตอนนี้ละ”
“แต่มันยังไม่บ่ายสามเลยนะ”
“อะไรนะคยองซู”
“ฉันบอกว่ามันยังไม่บ่ายสามเลย”
“ดูเหมือนนายจะแอบดูเพลินไปหน่อยนะ”ร่างสูงหัวเราะเบาๆพร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือของตัวเองให้ดู หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาบ่ายสามสิบห้า ไม่จริง...เขามาห้องนี้ตอนบ่ายสองครึ่งไม่ใช่เหรอ ร่างเล็กลนลานยกมือขึ้นเพื่อดูนาฬิกาตนเองก่อนดวงตากลมจะเบิกกว้างกว่าเก่า
“...”
“ป่ะ กลับได้แล้ว”ฮวังจินกอดคอร่างเล็กที่หน้าแดงไปทั้งใบหน้าออกจาห้องซ้อมไปยังลานจอดรถนักเรียน ร่างสูงชูบัตรนักศึกษาให้ยามข้างหน้าก่อนจะเดินเข้าไปข้างในสุด บิ๊กไบค์สีแดงเพลิงปรากฏแก่สายตาร่างเล็ก ฮวังจินใส่หมวกกันน็อคกับเสื้อกันลมก่อนจะขึ้นไปนั่งคร่อมรถ
“ขึ้นมาสิ”
“อ่า...อืม”คยองซูตอบรับเสียงเรียบแล้วขึ้นซ้อนหลังร่างสูง มือเล็กจับที่เสื้อหนังก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อร่างสูงดึงแขนทั้งสองข้างให้รัดตัวเขาไว้
“เกาะแน่นๆเดี๋ยวหล่น”ร่างสูงเอ่ยเสียงเข้มก่อนจะติดเครื่องรถและแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว บิ๊กไบค์คันหรูเคลื่อนตัวไปตามท้องถนนอย่างคล่องตัว ใบหน้าเล็กของคยองซูได้แต่ซบลงกับแผ่นหลังกว้างเพราะแรงลม รถหรูจอดที่หน้าร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งตามที่คนตัวเล็กบอก ร่างเล็กก้าวลงจากรถพร้อมกับเอ่ยขอบคุณเพื่อนร่วมห้อง
“ทำไมลงนี่”
“มีของต้องซื้อหน่ะ”
“งั้นเดี๋ยวรอ”
“ไม่ต้องๆ บ้านเราใกล้ๆเดี๋ยวเดินกลับ”
“...”
“กลับเหอะ เรารบกวนมากและขอบคุณมากนะ”
“อืม”ฮวังจินตอบกลับก่อนจะเร่งเครื่องรถหรูออกไปอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กได้แต่มองตามจนลับสายตาแล้วจึงรีบเดินไปขึ้นรถหรูที่จอดอยู่ข้างร้านสะดวกซื้อเพราะข้อความข้อความหนึ่ง
‘ลงจากรถมันซะ : คิมไค’
80per
.
.
.
ความเงียบโรยตัวไปทั่วทั้งรถตั้งแต่เขาขึ้นมารถยังคงจอดนิ่งไม่ขยับไปไหนเพราะไม่มีคำสั่งจากเจ้าของ คยองซูไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรผิด เขาได้แต่จ้องมองคิมไคที่ทำหน้าเรียบเฉยอยู่ข้างๆด้วยแววตาสงสัยแต่ก็ไม่อาจถามอะไรได้เพราะดูจากรูปการณ์แล้วร่างสูงกำลังหงุดหงิด
“ฉันจะไม่กลับบ้าน ไปที่คอนโด”
“อะไรนะครับ?”เสียงของคนขับรถร้องถามสิ่งที่คยองซูสงสัยออกไป แต่สิ่งที่ตอบกลับมาเป็นเพียงเสียงที่หงุดหงิดจากร่างสูงเท่านั้น
“หูหนวกรึไง!! บอกว่าไปคอนโด”
“คะ...ครับ”
จบคำตอบรับนั้นรถหรูก็เคลื่อนตัวออกจากซอกเล็กๆข้างมินิมาร์ท ออกสู่ถนนใหญ่ในรถยังคงอบอวลด้วยบรรยากาศสีหม่นไม่มีคำพูดออกจากปากใครทั้งนั้น มีเพียงเสียงครางเบาๆจากแอร์รถ คยองซูพยายามครุ่นคิดถึงสาเหตุที่คิมไคโกรธ
เพราะอะไรกัน ?
รถหรูจอดที่หน้าคอนโดแห่งหนึ่ง คิมไคเดินลงจากรถโดยไม่บอกอะไรซักคำ คยองซูได้แต่ทำหน้างงแต่ก็ยอมเดินตามไปด้วยดี พนักงานหน้าประตูเปิดประตูให้เข้าไปพร้อมก้มหัวอย่างสุภาพ เขารีบเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าคิมไคกำลังยืนรอลิฟท์อยู่
ในห้องโดยสารยิ่งเงียบเชียบยิ่งกว่าเก่าเมื่อมันปิดตัวลง ดวงตากลมโตได้แต่จ้องมองเลขชั้นที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆกก่อนจะหยุดลงที่ชั้นบนสุด ชั้น 21
ร่างสูงเดินตรงไปที่ประตูบานหนึ่งก่อนจะหยิบคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋าเงินเพื่อเปิดห้องก่อนจะแทรกตัวเข้าไป ร่างเล็กก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราไม่เข้าใจก่อนจะเดินตามเข้าไป เขามองเห็นคิมไคยืนเหม่อมองพระอาทิตย์ยามเย็นอยู่ที่ริมหน้าต่างบานใหญ่
เขาพอรู้มาบ้างว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่คุณไคอาศัยอยู่นอกจากบ้านเพราะใกล้ที่ทำงานแต่ก็ยังคงงงอยู่ดีที่คิมไคพามาที่นี่ ต้องการอะไร ?
“เอ่อ...คุณไคครับ”
“…”
“คุณพาผมมาที่นี่ทำไม”
“…”
“ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบให้ตั้งคำถามแต่ถ้าคุณทำอะไรไม่บอกผมแบบนี้ผมก็งงเหมือนกันนะครับ”
“นายงงเหรอ”
“เอ่อ....ครับ”
“หึ...งั้นฉันคงจะงงงกว่า”
“??”
“เช้าคนนึงเย็นคนนึง แล้วกลางวันนายจะมีอีกซักกี่คนกันคยองซู”
“อะ...อะไรนะครับ”
“จับมือ กอด โอบ ลับหลังฉันนายคงจะทำอะไรมากกว่านั้นสินะ ขนาดหน้าบ้านกับในโรงเรียนยังไม่เว้น”
“คุณหมายความว่ายังไง !”
“ชีวิตนายมีผู้ชายกี่คนกันแน่!!”ร่างสูงตะวาดกร้าวก่อนจะเดินไปคว้าไหล่ร่างสูงก่อนจะบีบเข้าเต็มแรง “ปาร์คยองมิน อู๋อี้ฟาน นายอยากไปมั่วกับใครก็เรื่องของนาย” ไหล่เล็กถูกบีบอย่างแรงจนต้องนิ่วหน้า ใบหน้าของคิมจงอินและชื่อของ ‘ปาร์คยองมิน’ ทำให้คยองซูตัวสั่นได้ไม่ยาก ฝันร้ายเริ่มกลับมาวนเวียนในหัวอีกครั้ง
ร่างเล็กช็อคไปทั่วขณะเพราะชื่อของบุคคลที่สามเขาไม่เคยบอกคิมไคเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น เขาไม่เคยบอกว่าเขาโดนอะไรมาบ้าง...ไม่ใช่ต้องการปิดบังแต่เพราะกลัวคนตรงหน้าจะรังเกียจ แต่ดูเหมือนสิ่งที่เขากลัวกำลังจะมา
คิมไครังเกียจที่เขาเคยเป็นเมียน้อยผู้ชายคนนั้น
“แต่ทำไมต้องเป็นมัน...ทำไมต้องเป็นคิมฮวังจิน นายจะไปมั่วกับมันทำไม !!!”เสียงทุ้มตะวาดอีกครั้งก่อนจะเพิ่มแรงบีบที่หัวไหล่บาง ร่างบางนิ่วหน้าก่อนจะมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม “ฉันให้นายไม่พอเหรอคยองซู นายถึงต้องโหยหามันขนาดนั้น”
“ฮึก...”
“ร้องไห้ทำไม อยู่กับฉันไม่มีความสุขแต่อยู่กับไอ้ลูกเมียน้อยนั่นนายมีความสุขใช่ไหม !!”อารมณ์ของคิมไคยิ่งปะทุหนักเมื่อเห็นน้ำตาจากดวงตากลมโต “ตอบมาคยองซู ตอบมาสิ !!”
ร่างเล็กถูกเขย่าอย่างไม่ปราณีก่อนจะถูกลากเข้าในห้องนอนและเหวี่ยงลงบนเตียง ร่างเล็กเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นความเจ็บปวดทั้งกายและใจ
“รึมันเป็น สันดานเมียน้อย ถึงได้สนิทกันเร็วขนาดนั้น”ดวงตากลมโตเบิกกว้างน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัวเสียงสะอื้นไห้ดังลั่นของคยองซูซ้อนทับกับเสียงร่ำไห้ราวกับจะขาดใจในหัวของเขา ภาพที่แม่ของเขาต้องร้องไห้เพราะผู้หญิงคนนั้นคนที่เป็นแม่ของคิมฮวังจิน
. . . S I N D E R E L L A . . .
up 80 per ; สวัสดีรีดเดอร์ที่น่ารัก <3. กลับมาอัพแล้วนะค่ะ
มีตัวละคร 'สำคัญ' โผล่มาอีกแล้วนะค่ะ ขอบอก ผู้ชายคนนี้เราชอบมาก
กระซิบนิดน่อยนะค่ะ ว่าเปอรที่เหลือนี่มีกลิ่นมาม่าโชยมา
เอ๊ะ ม่าไหม อาจจะม่า รึเปล่า ? อุอริ -.........-
เอนจอยรีดดิ้งนะค่ะสาวๆ อย่าลืมเม้นและโหวตนะค่ะ จุ๊บๆ
P.S. มีรูปสุดหล่อมาให้ดูฮวังจินของเค้า หล่อแบดบอยชิมิล้าาา
up 100 per ; มาอัพแล้วนะค่ะครบร้อยแล้วบอกแล้วว่าม่า -...........-
ไม่รับรองเท้าปาขึ้นหลังคาบ้านนะค่ะอยากปาเชิญบ้านคิมไคค่ะ
เห็นหลาายๆคนเริ่มจะหลงฮวังจินของเค้า เค้าหวงนะจะบอก ฮ่าๆๆๆ
p.s. อุ้ยตาย ตอนหน้าเอ็นซีไหม ดีรึเปล่าน้าาาาา
ความคิดเห็น