คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SINDERELLA THREE
SINDERELLA ; THREE
สองปีต่อมา
คยองซูเปิดประตูเข้าไปในห้องของคิมไคอย่างเงียบเชียบก่อนจะเดินเข้าไปปลุกผู้หญิงคนหนึ่งที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆเจ้านายของตนเอง
“คุณครับ...ตื่นได้แล้วครับ”ผู้หยิงคนนั้นงัวเงียขึ้นมาก่อนจะทำหน้าหงุดหงิดใส่เขาเล็กน้อยแต่ก็ยอมลุกขึ้นจากเตียงไปแต่งตัวแต่โดยดีเพราะเธอคงรู้ว่าคงจะไม่ดีแน่ถ้า ‘คิมไค’ ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงของเธอ ร่างเล็กรอจนผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวเสร็จแล้วจึงพาเธอไปส่งให้คนขับรถส่งเธอกลับที่พัก
มันเป็นกิจวัตรประจำวันของคยองซูตลอดสองปีที่ผ่านมา เพราะคิมไคไม่ชอบให้ใครมานอนอยู่บนเตียงตอนตื่น
“ทำหน้าที่เสร็จแล้วเหรอตัวเล็ก”เสียงแหบของ ‘ฮวังจื่อเทา’ ดังขึ้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินมาจากหน้าบ้าน
“อืม”
“แล้วนั่นจะไปไหน”
“แต่งตัว...จะไปเรียน”ร่างเล็กตอบกลับพร้อมกับเดินไปที่ห้องของตัวเองเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ปีนี้เขาจะอายุยี่สิบแล้วแต่เขายังอยู่มัธยมปลายปีสองเพราะว่าเขาเรียนช้ากว่าคนอื่นสามปี คยองซูคว้าเอาชุดนักเรียนออกมาสวมก่อนจะเดินออกไปหลังบ้านเอาจักรยานคนโปรดออกมาจากโรงรถ
เท้าเล็กออกแรงปั่นช้าๆเพื่อรับลมเย็นๆยามเช้า เขามองบรรยากาศข้างทางด้วยแววตามีความสุข เขาปั่นมาเรื่อยๆก่อนจะจอดลงที่หน้าประตูโรงเรียน
‘โรงเรียนมัธยม S’
“สวัสดีครับอาจารย์”
“สวัสดีจ้ะคยองซู”คยองซูก้มหัวให้อาจารย์อีกครั้งก่อนจะนำจักรยานมาจอดไว้หลังโรงเรียน ที่นี่ไม่มีสถานที่สำหรับจอดจักรยานคยองซูเลยได้แต่เอามันมาคล้องไว้กับต้นไม้ใหญ่ที่นี่ ร่างเล็กก้มลงล็อกกุญแจก่อนจะลุกขึ้นหยิบกระเป๋านักเรียนมาสะพายไว้
เท้าเล็กก้าวช้าๆอย่างไม่รีบร้อนไปยังห้องเรียน ตามตึกยังมีคนไม่มากนักเพราะยังเช้าอยู่ ประตูห้อง 2-B ถูกเลื่อนออกด้วยมือเล็กเขาก้าวสม่ำเสมอไปยังโต๊ะเรียนในแถวที่สามแล้วนั่งลงเพื่อตรวจเช็คการบ้าน คยองซูไม่ใช่คนเรียนเก่งแต่เขาขยันมากเพราะเขาอยากทดแทนให้กับตลอดเวลาที่ทุกข์ทรมาน เขาจำได้ว่าเวลานั้นเขาอยากเรียนมากแค่ไหน
‘ครืดด’
เสียงงเลื่อนประตูดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับการปรากฏตัวของโอเซฮุนเพื่อนของเขา เซฮุนเดินเอื่อยๆมาที่โต๊ะข้างๆเขาก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะ
“ไม่ได้นอนอีกแล้วเหรอเซฮุนอา”
“อืม”
“ไปไหนมา”
“ผับ”
“เอาอีกแล้วนะ บอกแล้วไงว่า...”
“ทำตัวเหมือนแม่อีกแล้วนะ อยากเครียดมากสิเดี๋ยวแก่ไวนะ”เซฮุนเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยกนิ้วเรียวขึ้นนวดคลายปมคิ้วที่หน้าของเขา
“ก็เป็นห่วง”
“โอเคๆ ต่อไปจะเที่ยวน้อยลงละกันนะ”
“ดีมาก”คยองซูเอ่ยอย่างยิ้มๆ เซฮุนเป็นเพื่อนคนแรกของเขาที่โรงเรียนนี้ ถึงแม้จะพูดน้อยสี่มิติไปหน่อย แต่ก็เรียกได้ว่าเขาเป็นคนแรกที่ยอมรับเด็กไร้ฐานะอย่างผมที่นี่เป็นโรงเรียนไฮโซของลูกคนมีเงินคุณคิมไคส่งเขามาเรียนที่นี่ด้วยเหตุผลว่าใกล้บ้าน แรกๆเขาก็ไม่ค่อยอยากมาเพราได้ยินว่าค่าเทอมของที่นี่มันสูงขนาดไหนแต่ก็ไม่อาจเถียงคุณเขาได้
‘ทำไม...นายบอกว่าอยากเรียนไม่ใช่เหรอถ้าไม่เรียนที่นี่ก็ไม่ต้องเรียน ที่อื่นมันไกล’
เหตุผลข้างๆคูๆของคุณไคดังขึ้นสะท้อนในหัวเขาราวกับกรอเทปซ้ำ
...
“เซฮุนอา จะพาเราไปไหน”
“ตามมาเถอะน่า”ร่างเล็กถูกร่างโปร่งของเพื่อนกึ่งลากกึ่งจูงมาที่สนามบาสโรงเรียน ตาเรียวมองตรงไปยังสนามบาสที่มีคนยื้อแย่งลูกกลมๆสีส้มกันอยู่อย่างจริงจัง
“มาที่นี่ทำไม”
“คนนั้น”มือเรียวชี้ตรงไปยังสนามบาสที่คนวิ่งไปวิ่งมา ให้ตายเถอะคยองซูจะรู้ไหมว่าคนไหน
“อะไร ใคร”
“เบอร์เจ็ด”
“ทำไม”คยองซูถามขึ้นทันทีที่มองเห็นร่างบางที่ใส่เสื้อเบอร์เจ็ดวิ่งรับลูกจากนายเบอร์สิบสองและวิ่งไปชู้ตอย่างสบายๆ
“เป็นรุ่นพี่ชื่อ ‘เสี่ยวลู่หาน’ ฉันชอบ”
“อ้อออออ”
“ช่วยจีบหน่อยสิ”
“ยังไงหล่ะ”
“เห็นนายเบอร์สิบนั่นไหม”มือเรียวชี้ไปยังกลางสนามอีกครั้งทำให้เขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่เขาคุ้นอย่างประหลาด “รุ่นพี่เหมือนกันชื่อ ‘อู๋อี้ฟาน’ เขาชอบนาย”ดวงตากลมโตเบิกกว้างออกอีกครั้งก่อนที่สายตานั้นจะมุ่งตรงไปยังกลางสนามที่มีรุ่นพี่คนนั้นยืนอยู่
40 percent
“คยองซูนายจะไม่ช่วยเหรอ”
“ไม่”
“เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเราเถอะนะ”
“ไม่”เสียงเด็ดขาดของคยองซูดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่บึ้งตึงของโอเซฮุน
“ทำไมหล่ะ ไม่ชอบพี่เค้าเหรอ”
“ไม่”
“พี่อี้ฟานหล่อนะ เท่ด้วยเรียนเก่งด้วย”
“ต่อให้พี่เขาเป็นเทพบุตรแปลงกายลงมาถ้าเราไม่ชอบก็คือไม่”
“นายมีคนที่ชอบแล้วเหรอ”โอเซฮุนถามขึ้นมาอย่างสงสัยเพราะเขาไม่เคยเห็นเพื่อนตัวเล็กมีคนรักเลยซักครั้ง แต่ทำไมถึงปฏิเสธคนเพอร์เฟคอย่างพี่คริสก็ไม่รู้
“อาจจะละมั้ง”คยองซูเอ่ยตอบอย่างแผ่วเบาเขาไม่รู้ว่าสิ่งที่กำลังรู้สึกจะเรียกว่าความรักรึเปล่า แต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครนอกจาก ‘เขา’ คนนั้น “กลับแล้วนะ”
เมื่อรู้ว่าตัวเองพูดอะไรแปลกๆออกไปคยองซูก็ได้แต่เดินหนีโอเซฮุนออกมาเท่านั้น
เท้าเล็กก้าวเอื่อยๆไปยังหลังโรงเรียน เขาปลดกุญแจออกจากจักรยานคันโปรดช้าๆก่อนจะค่อยจูงมันออกไปทางประตูโรงเรียน
ติ๊ดๆ!
เสียงเตือนข้อความจากในกระเป๋าดังขึ้นทำให้ร่างล็กต้องจอดจักรจานไว้ก่อนจะคว้ามือถือสีขาวขึ้นมาเปิดดูโปรแกรมแชทสีเขียวปรากฎบนหน้าจอและข้อความข้างในก็ทำให้คยองซูอดที่จะยิ้มออกมาไมได้
‘Zitao : วันนี้คุณไคจะกินข้าวที่บ้าน’
‘kyungsOO : อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม’
‘Zitao : ไก่ทอด (ไค)’
...
คยองซูปั่นจักรยานคันเก่งเข้าจอดที่โรงรถอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบวิ่งพรวดเข้าไปในห้องครัว ถอดเสื้อตัวนอกพาดไว้บนเก้าอี้บาร์ นาฬิกาที่ข้อมือบอกเวลาห้าโมงเย็นเขาเหลือเวลาประมาณสองชั่วโมงเศษในการเตรียมอาหาร คนตัวเล็กคว้าผ้ากันเปื้อนที่แขวนอยู่มาสวมทับเสื้อเชิ้ตตัวในก่อนจะเอ่ยปากร้องเรียกคนในบ้าน
“ป้ามินจีครับ วันนี้คุณไคจะกลับมาทานข้าวที่บ้านครับ !”
ในครัวเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่เพราะคิมไคกลับมาทานข้าวที่บ้านในรอบเดือน ทุกๆคนในบ้านต่างรู้ดีว่า ‘คิมไค’ เจ้าของบ้านนั้นคิวทองขนาดไหนถ้าไม่มีนัดกินข้าวกับลูกค้าก็ต้องนัดสาวออกไปดินเนอร์นานๆทีจะกลับมาทานข้าวที่บ้านซักทีแต่ทุกครั้งที่เขากลับมาบ้าน มาเฟียหนุ่มมักจะร้องเรียกหาอาหารบ้านๆที่ไม่มีโอกาสได้ทานซักเท่าไรและวันนี้ก็เช่นกัน
“วันนี้คุณไคอยากทานอะไรค่ะ”
“ไก่ทอดครับ”ร่างเล็กตอบพร้อมกับเริ่มค้นวัตถุดิบในตู้เย็น คิ้วเรียวขมวดเข้า เมื่อหาสิ่งที่ต้องการไม่พบ “มีใครเห็นเอาไก่ที่ผมหมักไว้ในตู้เย็นใหญ่ไปรึเปล่าครับ”
“ป้าก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เอ๊ะ ใช่ๆไก่นั่นป้าบอกให้คนเอาไปทิ้งเมื่อสองวันก่อนเพราะป้าคิดว่ามันน่าจะเสียหน่ะ”
“งั้นป้าเตรียมแป้งไว้ก่อนนะครับเดี๋ยวผมมา”คยองซูส่งเสียงบอกกล่าวก่อนจะรีบวิ่งออกไปยังโรงงรถ มือเรียวคว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์สีเหลืองที่แขวนไว้ก่อนจะติดเครื่องและออกไปยังซุปเปอร์หน้าหมู่บ้าน
.
.
.
ร่างเล็กวิ่งเข้าไปในซุปเปอร์ก่อนจะเดินไปโซนอาหารแช่แข็ง ตากลมโตกวาดตามองหาไก่ที่ตัวเองจำเป็นต้องใช้ก่อนจะสะดุดตาที่ผู้ชายตัวสูงโย่งยืนถือ ‘มัน’ อยู่และดูเหมือนว่ามันจะเป็นชิ้นสุดท้าย...ให้ตายสิ ตากลมโตมองที่หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาห้าโมงครึ่ง เขาก้มหน้าลงเรียกความมั่นใจก่อนจะเดินตรงไปที่ผู้ชายคนนั้น
“ขอโทษนะครับ ถ้าคุณไม่ว่าอะไรผมขอไก่นั่นเถอะนะครับ”
“ครับ ?”เสียงโทนต่ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับใบหน้าสงสัย คยองซูเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายคนนั้นก่อนจะต้องเบิกตากว้างยิ่งกว่าเก่า
“คะ...คะ......คุณชานยอล !”
…
“เอาไปเถอะถ้านายต้องการขนาดนั้นหล่ะก็นะ”ชานยอลยัดถุงซุปเปอร์ใส่มือร่างเล็กก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆตรงม้าหินหน้าซุปเปอร์ “ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้”
“ผมขอบคุณคุณชานยอลมากนะครับ”
“เรื่องอะไรหล่ะ”
“ทุกๆเรื่อง ทั้งเรื่องไก่และ...”ร่างเล็กก้มหน้าลงต่ำกว่าเก่า เขารู้สึกผิดต่อผู้ชายคนนี้มากจริงๆเขาไม่รู้ว่าตอนนี้ครอบครัวของเขาจะเป็นยังไงต่อ
“เรื่องเมื่อสองปีก่อน ใช่ไหม?”
“ครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกมันก็หลายปีแล้ว ฉันลืมไปแล้ว”มือเรียววางแหมะลงบนหัวทุยก่อนจะลูบเบาๆ “เรียกฉันพี่ชานยอลเถอะเรียกคุณแล้วมันเขินแปลกๆแฮะ”
“จะดีเหรอครับ”
“ดีสิ ลองเรียกดู”
“พี่...พี่ชานยอล”
“ดีมากคยองซูอา”มือเรียวขยี้กลุ่มผมนิ่มอีกครั้งก่อนจะยื่นมือไปขอโทรศัพท์ร่างเล็กเพื่อยิงเข้าเบอร์ตัวเอง “โอเค พี่มีเบอร์นายแล้ว นายก็มีเบอร์พี่มีอะไรโทรหาได้นะ”
“ครับ”
“ว่าแต่...นายไม่รีบกลับไปทำกับข้าวเหรอเดี๋ยวเจ้านายจะด่าเอานะ”
“เฮ้ยยยย ตายละผมไปก่อนนะครับพี่ชานยอล”คยองซูที่พึ่งรู้ตัวก้มหัวลงปลกๆให้กับชานยอลก่อนจะรีบวิ่งไปยังรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองอย่างเร่งรีบทิ้งไว้แต่สายตาเอ็นดูที่มองตามทางด้านหลัง
70 percent
คยองซูวางอาหารสองสามอย่างลงบนโต๊ะอาหารและปิดท้ายด้วยไก่ทอดก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่เหนือบันไดแล้วเดินกลับไปยังห้องครัว ร่างเล็กปลดผ้ากันเปื้อนออกจากตัวคว้าเอาเสื้อนอกและกระเป๋าเป้ที่วางไว้บนเคาท์เตอร์แต่ยังไม่ทันได้ไปไหนเสียงเครื่องยนต์ที่ครางเบาๆจากทางหน้าบ้านก็ทำให้ต้องทิ้งสัมภาระทุกอย่างแล้วเดินไปที่หน้าบ้านอย่างรวดเร็ว
ดวงตากลมโตจับจ้องไปที่ร่างสูงที่เดินเคียงคู่มากับหญิงสาวคนหนึ่งด้วยความแปลกใจ...จริงอยู่ที่คิมไคเป็นผู้ชายเจ้าชู้ที่มีอะไรกับผู้หญิงมากมายเขาพาผู้หญิงแปลกหน้ามานอนที่บ้านแทบจะทุกวัน แต่เธอเหล่านั้นก็มาในตอนกลางคืนและถูกส่งกลับไปในตอนเช้า เขาไม่เคยเห็นสักครั้งที่ร่างสูงจะพาผู้หญิงเข้ามาทานข้าวที่บ้านแบบวันนี้
ใครกัน เธอสำคัญมากเลยใช่ไหม
“ไม่เห็นบอกกันเลยนะว่าวันนี้คุณไคมีแขกมาด้วย”
“ลืมหน่ะ”
“จริงเหรอ ?”
“อืม”
“แล้วเขาเป็นใคร ลูกค้า เลขา ผู้ถือหุ้น ญาติ หรือ...”ดวงตากลมโตเอ่ยพร้อมกับจับจ้องไปที่ทั้งคู่ผู้หญิงคนนั้งคล้องแขนลงบนท่อนแขนของไคอย่างสนิทสนมจนคิ้วของคนตัวเล็กกระตุก
“นั่นหน่ะคุณลีอึนจินว่าที่ ‘คู่หมั้น’ ของคุณไค”เสียงแหบเสน่ห์ของจื่อเทาตอบขึ้นมาขัดจังหวะของคยองซู หลังจากที่ทั้งสองคนเดินผ่านร่างเล็กไป
“ไม่เห็นเคยรู้เลยว่าคุณไคมีคู่หมั้น”
“ฉันก็รู้ก่อนนายไม่นานหรอก”จื่อเทาวางมือลงบนหัวของคนตัวเล็กที่ทำหน้ายุ่งก่อนจะพูดต่อ “นายแม่...ฉันหมายถึงแม่คุณไคหน่ะ เห็นว่าปีนี้คุณเขาก็ใกล้จะสามสิบแล้วแต่ทำตัวเอ้อระเหยเรื่องผู้หญิงตลอด เลยให้หมั้นกับลูกสาวของลีกรุ๊ปหน่ะ เผื่อจะได้ผูกมิตรกันไว้”ร่างเล็กพยักหน้าอย่างเข้าใจ ลีกรุ๊ปเป็นบริษัทใหญ่รองจากคิมกรุ๊ปของคุณไค แต่สองบริษัทไม่ได้เป็นศัตรูกันเพราะจับธุรกิจคนละแบบ ลีกรุ๊ปจะเป็นธุรกิจภายในประเทศแต่คิมกรุ๊ปจะเน้นที่ธุรกิจนอกประเทศและธุรกิจ ‘ส่วนตัว’ ของคุณคิมไค
คิมไคหรืออีกชื่อหนึ่งคือ FUKAI (深い ภาษาญี่ปุ่นหมายถึง ลึก) มาเฟียหนุ่มผู้มีอิทธิพลที่กำลังไปได้สวยกับการจับธุรกิจสายมืด ทั้ง ผับ บาร์ อาบอบนวดและอื่นๆ คิมไคเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในทุกหน้าหนังสือพิมพ์ส่วน FUKAI เป็นมาเฟียหนุ่มที่ไม่เคยมีคนพบเห็นหน้า ไม่มีใครรู้ว่าคนๆนี้หน้าตาเป็นอย่างไรเพราะทุกครั้งที่คิมไคเข้าตรวจเขามักจะสั่งการลูกน้องผ่านห้องควบคุมชั้นบนเท่านั้น
“แปลว่าทั้งสองคนพึ่งเคยเห็นกันเหรอ”
“ก็อาจจะเคยเห็นกันตามงานสังคมบ้างหน่ะ”
“อ้อ”
“แต่คุณอึนจินหน่ะ....แอบชอบคุณไคมาตั้งสามปี”
“นานเหมือนกันนะ”
“นั่นสิ ไม่รู้ว่าคิดยังไง”
“เธอคงจะไม่รู้จักคุณไคหล่ะมั้งครับ”
“คงจะยังงั้น เธอหลงรักในบุคลิกเทพบุตรแสนดีตามงานสังคมหล่ะมั้ง”จบประโยคนั้นคยองซูก็หลุดขำออกมา รอยยิ้มเล็กๆเกิดขึ้น เขายอมรับว่าคิมไคเป็นผู้ชายที่มีหลายบุคลิกในตัวเขา น่าเชื่อถือ สุขุม นุ่มนวล เด็ดขาดแต่บางทีก็ดุดัน
“แต่คุณไคดูเหมือนจะไม่ชอบเธอนะ”
“แน่สิ แค่หมั้นตามหน้าที่ลูกที่ดีเท่านั้นหล่ะ”
“น่าสงสารนะ”
“สงสารใคร สงสารคุณไคหน่ะเหรอ”
“เปล่า”ร่างเล็กส่ายหัวเบาๆเป็นเชิงปฏิเสธก่อนจะยิ้มเล็กๆที่มุมปาก “ผู้หญิงคนนั้นต่างหาก”
“นั่นสิ”
“เธอคงทรมานน่าดูที่ต้องมาเห็น ‘ตัวจริง’ ของคุณไค”
“ฮ่าๆ นั่นสินะก็เจ้านายเราหน่ะ ซาตานในคราบเทวดา”
. . . S I N D E R E L L A . . .
up 40 per ; สวัสดีค่ะไรท์กลับมาละนะค่ะ อุอริ
ตอนนี้เริ่มเข้าเนื้อเรื่องหลักละนะ น้องมีชีวิตใหม่กับเพื่อนดีๆแล้ว
ส่วนอพค.นี่มือที่สาม (มั้งนะค่ะ) -.............- ไม่ขอสปอย
เอนจอยรีดดิ้งนะค่ะ อย่าลืมเม้นโหวตด้วยนะค่ะ
up 70 per ; อัพแล้วนะค่ะไมไ่ด้ดองค่ะแต่ธุระเยอะจริงๆ
ฮ่าๆ แต่เห็นเม้นแล้วแอบท้อคงมีคนซุ่มอ่านเยอะใช่ม้าาาา
เขาเห็นยอดวิวนะ เม้นให้เขามั้งเหอะนะตัวเอง (กระพริบตาปริบๆ)
เฟบเยอะกว่าเม้นเค้าเสียใจนะ -............................-
up 100 per ; มาแล้วค่ะที่รักมาอัพแล้ว ตัวละครมาอีกแล้วนะสำหรับ
หน้าของลีอึนจิน เป็นยังไง นางก็น่ารักนะค่ะ แบบนี้ค่ะแบบนี้
อย่าลืมร่วมฟินด้วยการสกรีมแท็ก #นางซินKD
ความคิดเห็น