คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : More than 2 >> ผมชื่อนาว นนทกร
Chapter 2 : ‘ผมชื่อนาว นนทกร’
Writer : newworld (y)
( Facebook status Handsome ‘Now!’
- กูไปแดกฟูจิกับ ‘แฟน’ เอแคลล์มา
11:57 A.M. 67like 33 comment)
แสงแดดที่ส่องเข้าผ่านทางผ้าม่านที่ถูกรูดเปิดเล่นเอาผมที่กำลังหลับสบายต้องยกมือขึ้นมาบังแสงไว้
“นาวจะไปโรงเรียนไหม ม๊ามาปลุกแล้วนะอีกห้านาทีไม่ลงไปม๊าจะตัดเงินค่าขนม -__-”เสียงขู่จากม๊าเล่นเอาผมเด้งตัวขึ้นจากเตียงวิ่งไปเข้าห้องน้ำแทบไม่ทันแทบไม่ทัน โถ ม๊าตัดเงินเหรอแค่นี้นาวก็จะกินแกลบแล้วม๊ายังจะหักอีกเหรอ T____T!!!
...
ตึง ตึง ตึง...!!
ผมก้าวกระโดดลงจากบันไดอย่างช่ำชองก่อนจะเดินไปส่องกระจกเช็คความเรียบร้อย...
อ้อ ผมลืมอะไรไปรึเปล่านี่ตอนที่สองแล้วผมยังไม่แนะนำตัวเลยใช่ป่ะ –[]-!!...เอาเป็นว่าง่ายๆครับ...ผมชื่อนาวครับ นนทกร โชคติวัตน์ ตอนนี้อายุสิบเจ็ด เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน ทางบ้านเป็นคนจีนครับ ผมเลยมีตาเล็กกว่าชาวบ้านแต่เล็กกว่าไม่เท่าไรไม่ถึงขนาดตี่แบบเล็กเลยนะครับ ขนาดมันก็กำลังพอดีอ่ะ ฮ่าๆๆ
ใครๆก็ว่าผมบ้าไม่ค่อยเต็มเห็นแก่กินแถมยังพูดจาไม่ไพเราะเสนาะหูแต่ไอ้ร้ายสุดนี่คือบอกว่าผมแม่งเกย์สาส ผมเกย์ตรงไหนแค่ผิวขาวตัวเล็กตากำลังพอดีปากอมชมพู แถมยังโสดโสดอยู่ทางนี้ !! ไม่ใช่ผมไม่เคยมีแฟนนะครับ ผมมีแฟนได้สามคนแล้วครับคนแรกตอนมอสาม คนที่สองและสามตอนมอสี่ส่วนมอห้า ส่วนเหตุผลที่เลิกอ่ะเหรอไม่อยากจะเซย์พวกเธอสามคนพร้อมใจกาเบอร์แปด (?) ให้เหตุผลว่าผมน่ารักกว่าพวกเธอ...
ให้ตายสิคนหล่ออยากตายทำไมธรรมชาติไม่ส่งหน้าตาแบบมาดแมนแฮนด์ซั่มมาให้ผมส่งมาทำไมไหน้าตาแบบนี้เนี่ย !!!
“นาว...ลูกบ้าไปแล้วเหรอยืนบีบแก้มอยู่นั่นแหละ”เสียงอาม๊าดังขึ้นพร้อมกับฝ่ามือพิฆาตที่แตะลงบนไหล่ผมดังป๊าป เล่นเอาผมที่กำลังตัดพ้อพระเจ้าอยู่หน้ากระจกสะดุ้งเฮือก
“ม๊า นาวเจ็บนะ T[]T!!”
“ก็ตีให้มันเจ็บหน่ะสิ...ไปกินข้าวได้แล้วจะได้ไปโรงเรียนมัวมาดึงแก้มอยู่ได้ ดึงๆไปความหนาของหน้าลูกมันก็ไม่หลุดลอกออกมาหรอกนะ...”
“ม๊า นาวลูกม๊านะ”
“ไปกินข้าวสิจ๊ะนาว”ม๊าพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ แน่นอนมันเป็นยิ้มเย็นๆแบบที่ผมร้อนๆหนาวๆทำให้ผมต้งรีบจรลีตัวเองไปที่โต๊ะกินข้าวและโซ้ยลงท้องอย่างรวดเร็ว
โถ ม๊าไม่รักลูกเอาซะเลย T____________T!
------- more than love -------
“โย่วเชี่ยนาว”ไอ้ตองยกมือขึ้นทักทายผมทันทีที่ผมเสนอหน้าเข้าสู่ห้องเรียนผมทักทายตอบกลับมันเหมือนทุกวันก่อนจะเดินไปที่โต๊ะและวางกระเป๋านักเรียนแบนๆลงก่อนจะถามประโยคยอดฮิตของวัยรุ่น...
“การบ้านเสร็จยังวะตอง...”
“มีการบ้านด้วยเหรอวะ กูไม่เห็นรู้เลย O_O!!”เชี่ย ไอ้ห่ามีคนโง่กว่ากุอีกเรอะ กูยังรู้นะว่ามีการบ้านแต่ไม่ทำแค่นั้นเอง !!
“การบ้านของณัฐเดช...”
“เชี่ยฉิบหายแล้ว...สีฟ้าการบ้านณัฐมึงเสร็จยัง”เมื่อเห็นว่าคุยกับผมต่อจะท่าไม่ดีมันเลยหันไปตะโกนถามไอ้สีฟ้าที่กำลังเล่นเป่ายิ้งฉุบดีดมือกับไอ้ปอนด์อยู่หน้าห้อง
“เสร็จแล้ว อยู่ในกระเป๋าอะหยิบเลย...โอ๊ย เชี่ยปอนด์ ดีดเบาๆดิวะ !!”เสียงหงุดหงิดของไอ้สีฟ้าดังขึ้นเล่นเอาผมที่นั่งมองอยู่หัวเราะขึ้นมา แม่งโตเป็นควายแล้วยังเล่นเป็นเด็กๆอยู่ได้
พรึบ พรึบ !
เสียงไอ้ตองที่เปิดสมุดดังขึ้นเรียกสติผม ผมก้มลงมองนาฬิกาข้อมือก่อนจะต้องเบิกตาโต เชี่ย เจ็ดโมงสี่สิบห้า ! ต้องรีบทำการบ้านแม่งเอ๊ย ผมคิดได้ดังนั้นก็รีบหยิบอุปกรณ์มาโชว์การลอกระดับเทพยามเช้า (แหมภูมิใจนะมึง -__- : writer)
...
‘กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง’
เสียงออดหมดคาบดังขึ้นเล่นเอาผมที่กำลังสลบอยู่บนโต๊ะ ลุกขึ้นมาปาดน้ำลายแทบไม่ทัน อาจารย์ที่สอนอยู่หน้าห้องก็เก็บข้าวของลงกระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้องไป...ผมลุกขึ้นโบกหัวไอ้ปอนด์ที่นอนเหมือนตายไปแล้วอยู่ข้างๆ มันสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“เชี่ย ตีขนาดนี้ไม่เอาลูกรักมึงฟาดหัวกูเลยหล่ะ”
“มึงจะเอาป่ะหล่ะ”ผมพูดขึ้นอย่างท้าทาย ‘ลูกรัก’ ที่มันพูดถึงก็คือสเก็ตบอร์ดสีเขียวแปร๊ดที่พิงกำแพงหลังห้องอยู่ ผมรักมากรองมันจากคอมที่บ้านเพราะเป็นกิจกรรมยามว่างนอกจากการเล่นเกมที่อาม๊าหามาให้เหตุด้วยกลัวผมเอาดาบไปไล่ฟันใครเหมือนในเกม...เป็นไงหล่ะครับความคิดอาม๊าผมบรรเจิดซะ โห่ !!
“ไม่หล่ะกูกลัวตายห่า...”มันพูดพร้อมกับลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ผมหัวเราะท่ากวนตีนของมันก่อนจะหันไปมองไอ้สีฟ้าที่พยายามปลุกไอ้เจ้าชายนิทราอย่างไอ้พลุอยู่ ไอ้พลุมันเป็นคนหลับลึกมาก มากจนบางทีผมคิดว่ามันไหลตายไปแล้ว -__-;;;
“แม่ง ปล่อยมันนอนตายห่าอยู่นั่นแหละ กูหิวข้าวแล้วนะเว้ย!!!”เสียงไอ้ปากหมาหมายเลขสามดังขึ้นที่ประตูทางออก ไอ้ตองที่ยืนพิงประตูอยู่นั่นเอง...ตอนนี้ในห้องเหลือแต่พวกผม ซึ่งเป็นแบบนี้ทุกวันเพราะพวกผมต้องคอยปลุกไอ้พลุที่หลับเป็นตายอยู่นั่น ซึ่งผมพูดได้เลยว่าคนเดียวที่ปลุกมันได้มีไอ้สีฟ้าคนเดียว...เพราอะไร...ผมก็ไม่รู้
“เดี๋ยวแปปกูใช้มาตรการสุดท้ายและ...พวกมึงห้ามมองนี่วิธีการสุดยอด”ไอ้สีฟ้าพูดขึ้นพร้อมกับยักคิ้วซึ่งพวกผมทุกคนหลับตาลงอย่างเคยเพราะขี้เกียจเถียงกูหิวข้าวไปเร็วได้ยิ่งดี
1...
2...
3...
“เชี่ย !”เสียงสบถของไอ้พลุดังขึ้นทำให้พวกผมลืมตาขึ้นเป็นแบบนี้ทุกวันครับไม่มีใครรู้ว่าไอ้เชี่ยสีฟ้าปลุกมันท่าไหนมันถึงตื่น...ไอ้พลุหน้าบูดอย่างเคยครับ ฮ่าๆ คิ้วของมันขมวดเป็นปมหน้าของมันหงิกมากตาที่ส่งผ่านแว่นสายตานั่นเหมือนจะฆ่าใครซักคนให้ได้...
“ไปแดกข้าวเถอะพวกคุณมึงกูหิววววววววววววววว !!!”
“เออ !!!!!!!!!!!!!”อีกสี่เสียงประสานใส่ไอ้ตองจนมันตกใจ เออเอาสิเอากับกูมา แม่ง เพื่อนผมมีใครเต็มมั่งวะ !!
------- more than love -------
“ป้าครับกระเพาไก่ พะแนงหมูกับไข่ดาวข้าวเยอะๆนะครับ”ผมยิ้มแป้นใส่ป้าขายข้าวซึ่งป้าเขาก็เหมือนจะรู้ใจผมตักข้าวมาซะเต็มที่ โอ้ว ซื้อยี่สิบห้าเหมือนได้สี่สิบ...บางทีไอ้หน้าน่ารักนี่ก็มีประโยชน์นะครับ -.,-
ผมเอาจานมาวางที่โต๊ะก่อนจะหยิบโนเกียอาช่าออกมาเช็คสถานะเฟสบุ๊คเมื่อคืน
‘Seefha Puntanun’
เชี่ยไปแดกฟูจิกับใครไม่ชวนกูสาสส
‘Theprefectman Pound’
ไมได้ไปกับกูไมได้ไปกับมึงเป็นไอ้ตองป่าววะ สองห่านี่ชอบซุ่ม...
‘Tong Jjt’
ไม่ใช่กูสาสวันนี้กูไปแดกข้าวกับที่บ้านแถวทองหล่อ
‘Theprefectman Pound’
ที่บ้านมึงแดกข้าวแถวทองหล่อจริงดิ !
‘Tong Jjt’
เฮ้ย เยาวราชเว้ยกูพิมพ์ผิด (กูพิมพ์ด้ไงวะอยู่คนละที่เลย)
‘Seefha Puntanun’
เพราะมึงมันหมกมุ่นไงสาส กร๊ากกกก
‘Theprefectman Pound’
พูดถูกใจเอาไปสามบาท
!@#$%^&*()_++++_)%^%$#
แม่ง ได้ข่าวว่าสถานะกูพวกมึงจะมาปั่นคอมเม้นด้วยการทะเลาะกันเพื่อออ ??? พ่อง !!!! ผมหงุดหงิดแต่ความทรงจำตอนนั้นก็ทำให้ผมคิดอะไรได้ ผมตัดสินใจพิมพ์สถานะใหม่ลงเฟสบุ๊ค หึๆ...
‘กูไปแดกฟูจิกับ ‘แฟน’ เอแคลล์มา’
ผมอัพสถานะเสร็จก็วางอาช่าเคสสีเขียวของผมลงบนโต๊ะก่อนจะอมยิ้มเล็กๆ
ปุป...
เสียงวัตถุที่วางลงมาข้างๆทำให้ผมหันไปมองอย่างช่วยไม่ได้...ผมมองเห็นไอ้แว่นหน้ามึนที่ยืนอยู่ ในมือถือแก้วน้ำส้มเหมือนกับที่วางลงบนโต๊ะผมเมื่อครู่
“ซื้อมาให้แดก...ตอบแทนที่ช่วยเมื่อวาน”
“เฮ้ย...”
“แดกให้หมด กูไปละ”ไอ้หนึ่งหันหลังเดินกลับไปนิ่งๆ แต่ผมก็เห็นมันชะงักนิดนึงก่อนจะหันหลังกลับมา
“กูไม่ให้น้ำส้มคืนนะ มึงให้กูแล้ว...”ผมพูดพร้อมกับยกน้ำส้มขึ้นมาดูด
“หึ...กูไม่เอาหรอก รังเกียจ”
=[]=!! เชรี่ย ทำร้ายจิตใจ
“กูจะกลับมาบอกว่า ขอเบอร์หน่อย...”
“หา ? เบอร์กู”
“อืม...”
“เอาไปทำไร”
“เอาไปแลกโล่”ห่ามึง ย้อนมุขกู “กูจะโทรหาเผื่อมีไรให้ช่วย...”
“ไม่ให้...”
“ครั้งหน้าเดี๋ยวเลี้ยงซูกิชิ”
“ศูนย์แปดเจ็ด...”
“ไม่ค่อยเห็นแก่กินเลยนะมึง -__-”มันทำหน้าเพลียๆใส่ผม โห่ไม่ได้เห็นแก่กินเว้ย แต่เรื่องกินอะเรื่องใหญ่ !!
“จะเอาป่ะเบอร์อ่ะ...”ผมพูดอย่างเป็นต่อก่อนจะยักคิ้วกวนๆ มันหยิบโทรศัพท์ของมันออกมาก่อนจะยื่นให้ผม โอ้ว ไอโฟนสี่เอสเคสสีดำ “ให้กูเอาไปขายเหรอ -.,-”
“-__-”
“เออๆกูรู้แล้ว...”ผมเอ่ยอย่างเก้อๆที่เห็นมันไม่ขำ ก่อนจะกดเบอร์โทรศัพท์ของผมและยิงเข้าเครื่องตัวเองเมื่อเห็นว่าอาช่าของผมสั่นแล้วก็ส่งไอโฟนคืนให้มัน ไอ้หนึ่งรับไปไม่พูดอะไรเดินดูดน้ำส้มกลับไปที่โต๊ะทันที เมื่อคนชื่อหนึ่งไปคนชื่อตองก็มา...ไอ้ตองเดินเมานั่งข้างๆผมก่อนจะถามด้วยสีหน้าโง่ๆ (?)
“ไอ้นั่นมันใครวะ ?”
“อ้อ...มันชื่อหนึ่งอยู่ห้องเจ็ด”
“แล้วมันมาหามึงทำไม”
“เรื่องของกูครับ...”ผมตอบมันกวนๆพร้อมกับยักคิ้วแถมอีกที...ทำให้ไอ้ตองแยกเขี้ยวใส่ผมและตบหัวผมแรงๆทีนึง
“ทีหลังกูว่าเอาแรงกว่านี้นะ”ไอ้สีฟ้าพูดพร้อมกับหัวเราะมันเดินมากับไอ้พลุและไอ้ปอนด์ที่ยิ้มแป้นแล้นสายตาสมน้ำหน้าผมมาแต่ไกล...เพื่อนเวร -__-
“กูว่ามึงรอข้าวกูงอกเป็นต้น หรือไม่ก็รอหมูออกมาร้องอู๊ดๆ ไข่กลับเขาทางเดิมแม่ไก่และไก่ในจานกูร้องกะต๊ากได้ก่อนค่อยมาก็ได้แล้วนะแม่งกับข้าวกูหืนหมด -__-”ผมบ่นใส่พวกมันก่อนจะลงมือซัดข้าวในจานและดูดน้ำส้มฟรี
.
.
.
ของฟรีนี่อร่อยจริงๆนะ -.,-
25.10.12
การี๊ดดดดดดดดดดดดดด ตอนนี้มันแบบอ่อม -.,-
ชอบน้องหนึ่งมากน้องแกมึน กร๊ากกกก
แต่ปลื้มสุดชอบแม่ของนาวนะ
ชอบแม่แบบนี้อ่ะ -////-
รบกวนเม้นติชมด้วยนะครับ รักนะชุ๊บๆ <3.
ความคิดเห็น