คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แชปเตอร์ ๒ : เรื่องของคนนอกบอท
แชปเตอร์ ๒
เรื่องของคนนอกบอท
"บอทมันก็แค่พวกหลอกตัวเอง นายจะเสียใจให้คนที่หลอกนายแม้แต่ชื่อและรูปไปอีกนานเท่าไหร่"
คู จุนฮเว
วันนี้ผมก็เกือบตื่นสาย โชคดีที่เมื่อคืนไม่ได้นอนดึกเท่าไหร่ วันนี้ผมกับนัมแทจะไปกินข้าวที่มหาลัยกันเลย
เพราะไม่มีอะไรในตู้เย็นแล้ว = =
“ไอนัม แต่งตัวเสร็จยังว่ะ?” ผมตะโกนถามนัมแทที่ยังอยู่ในห้องนอน มาตอบกลับประมาณว่าเสร็จแล้ว
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นบอท ในช่วงเช้าไม่มีใครเล่นบอทแหละ ผมดูพวกบอทที่เล่นค้างกันเมื่อคืนเล่นแก้เซ็ง
'ดีจังเลยที่มีเธอ...'
'ขอบคุณที่รักกัน'
'อืม จะรักตลอดไป'
ตอนดึกบอทเค้ากินน้ำตาลกันมากไปแน่เลยล่ะ ผมไล่ดูก่อนจะมุ้ยหน้าเล็กน้อย จนไปสะดุดกับข้อความหนึ่ง
'wgmforbot เปิดรับสมัครค่ะ ซีซั่นสี่ สนใจดูที่เฟบได้'
ผมขมวดคิ้วก่อนจะคลิกเข้าไปดูตามที่บอก เป็นการจับคู่บอทจริงๆแฮะ มีทั้งหญิง-หญิง ชาย-หญิง และชาย-ชาย ด้วยซ้ำไป
กฎการสมัคร wgm สำหรับบอท
- ว่างทำภารกิจภายในยี่สิบวัน
- ยังโสด
- จะไม่ทิ้งคู่ไปกลางคัน
- ไม่คบซ้อนระหว่างเล่น wgm อยู่
ผมดูรายละเอียดก่อนจะเมนชั่นหาแอคเคาวน์นี้เพื่อขอเป็นหนึ่งในผู้ร่วมเล่นด้วย ถึงผมไม่รู้จะเล่นไปทำไมก็เถอะ
ผมก็แค่อยากรู้ว่าความสัมพันธ์ของอะไรแบบนี้ว่าจะไปได้ไกลเท่าไหร
ผมว่าคบจบยี่สิบก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วล่ะ
Minho_luckybot : @taemin_notrealKR กินข้าวเช้ารึยัง? ถ้าไม่กินก็น้ำลายสอไปเลยนะ หึหึ
ย่าห์ บอทมินโฮเเกล้งผมอีกแล้ว ตั้งแต่วันนั้นมาสามวันแล้ว บอทนี้ก็กัดผมไม่ปล่อยเลย ตามจอแจคุยกับผม ถล่มเมนชั่น
ในตอนเย็นจนเหมือนคนไม่มีอะไรจะทำ ซึ่งพวกบ้านคู่ทูมินก็ชอบใจใหญ่ ฟอลพวกผมไว้ดูพวกผมจู๋จี้กัน เหอะ.. ผมกับบอทมินโฮนั้นน่ะเหรอ ฝันไปเหอะ!
ผมวางโทรศัพท์ก่อนจะเดินไปหานัมแทที่กำลังเตรียมเครื่องเขียน
"จบคลาสแล้วไปกินร้านอร่อยๆกันมั้ย?" ผมยื่นหน้าเข้าไปถาม
มันหันมาแสยะยิ้มก่อนจะคว้าเป้มาสพายไว้ที่บ่า
"ก็ดีนะ กำลังอยากเปลี่ยนบรรยกาศเลย"
"อือ แต่ตอนเช้าก็คงตัองกินร้านเดิมไปก่อนอ่ะ 5555" ผมหัวเราะก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินตามนัมแทไป
ตึ้ง!
เสียงเตือนทวิตเตอร์ดังขึ้นมา บอกว่าบอทมินโฮมันเมนชั่นมาหาผมอีกแล้ว = = ผมเปิดขึ้นมาด้วยความไม่สบอารมณ์
แล้วก็ชะงักไปเพราะข้อความบ้าๆข้อความเดียว
'ตั้งใจเรียนนะครับตัวเล็ก ฮยองจะรออยู่หน้าทล.เนี่ยแหละ'
ผมผงะไปเล็กน้อยก่อนจะตอบข้อความไปตามหน้าที่แล้วปิดหน้าจอลงก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างตบหน้าตัวเองที่ยังร้อนฉ่าอยู่
'อื้อ ฮยองก็ด้วย อย่าคิดถึงผมให้มากล่ะ J'
ผมเดินตามแทฮยอนออกมารอหน้าห้องก่อนจะรอให้มันล็อคห้องให้เรียบร้อยแล้วพากันออกไปนอกหอ จริงๆหอดราก็อยู่เกือบจะติดกับมหาลัยเลยเชียวแหละ ผมถึงกล้าตื่นสาย เหอะๆ ผมกับนัมแทเดินมาหน้ามหาลัยในที่สุด เลี้ยวไปตรงหัวมุมอีกหน่อยก็เป็นร้านอาหารที่ใกล้จะเป็นขาประจำ ผมกับนัมแทเดินมาสั่งอาหารก่อนจะคุยกันเรื่องเปิดเรียนวันที่สอง
ก็วันแรกอาจารย์ชเวให้จดจนมือหงิก ผมก็ได้แต่หวังว่าอาจารย์คงจะผ่อนให้พวกผมบ้าง ไม่มากก็น้อยแหละนะ
"อ้าวสวัดดี.." ร่างสูงปริศนาเดินมาหาพวกผมก่อนจะยิ้มให้ ผมมองหน้าแล้วหน้างงกลับไป
ส่วนนัมแทก็ไม่ได้มีแนวโน้มจะจำได้เช่นกัน
"นายเป็นใคร?" ผมถาม คนฟังยิ้มแหยะๆก่อนจะหยิบแว่นตาขึ้นมาใส่
"ยู ยองแจเพื่อนร่วมคลาสที่นายขอยืมแลกเชอร์ฉันเพราะจดตามครูไม่ทันไง" คนพูดเบ้หน้าเล็กน้อยเมื่อเห็น
ว่าผมยังงงอยู่ ผมรีเพลกลับไปเมื่อวานก่อนจะมองหน้าคนชื่อยูยองแจ
"อ้อ! ยูยองแจ นั่งก่อนสิ" นัมแทอุทานก่อนจะดึงเก้าอี้ให้นั่ง ยูยองแจยิ้มก่อนจะนั่งฝั่งตรงข้ามผม ผมลอบ
สังเกตใบหน้ากลมของคนตรงหน้า ดวงตากลมโตกับปากอวบนั่น รวมกันผมว่ายูยองแจต้องเป็นคนติดอวบแหละ
"ยองแจอ่า.. ปกตินายก็มาที่นี้เหรอ?" ผมหันไปถามคนตรงข้าม ยองแจพยักหน้ารับก่อนจะขยับกระเป๋ามาไว้ด้านหน้าตัวเอง
"อืม ฉันพักอยู่หอพักแถวนี้น่ะ พวกนายก็ด้วยใช่ไหม?" ผมพยักหน้า พอดีกับอาหารที่มาถึงพอดี
ผมกับนัมแทกินไปคุยไปกับยองแจเรื่องคลาสของวันนี้ รวมไปถึงเพื่อน ผมถึงเพิ่งรู้ว่ายองแจมีเพื่อนสนิทอยู่
คณะวิศวะ ชื่อจอง แดฮยอน และมีรุ่นพี่อยู่ปีสี่อีกสองคน
"แสดงว่าตอนนี้นายก็ไม่มีเพื่อนที่คณะเลยอ่ะดิ" นัมแทพูดก่อนจะหันไปกินอาหารต่อ
ยองแจพยักหน้าก่อนจะยิ้มแห้งให้ ผมถอนหายใจออกมา
"แล้วเมื่อวานนี้นายทำภารกิจกับใครล่ะ?"
"ก็แดฮยอนนั่นแหละ.." ยองแจเบะปากพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์บางอย่าง
ตามด้วยรอยยิ้มเล็กๆของเจ้าตัว ผมมองคนตรงหน้าก่อนจะส่งสายตาให้นัมแทแอบดู
"แฟนนายเค้าอยู่ในมหาลัยด้วยหรือเปล่า?"
"เฮ้ย!" ยองแจสะดุ้งก่อนจะผละออกจากโทรศัพท์แล้วหันมาทางพวกผม นัมแทยิ้มก่อนจะแหย่ต่อ
"ถามก็ตอบสิ อยากรู้อ่ะ" นัมแทพูดก่อนจะทำตาเชื่อม ผมยิ้มนิดๆรอคำตอบ
ส่วนยองแจได้แต่ก้มหน้าก้มตาไม่ทำอะไร จ้องโทรศัพท์ลูกเดียว
"..."
"..."
"เค้าอยู่ม.ปลายน่ะ ยังไม่เจอกันเลยหลังจากเรามาอยู่มหาลัย"
"อืม.." ผมพยักหน้าก่อนจะเลี่ยงไปคุยอย่างอื่น เพราะดูแล้วเรื่องมันน่าจะเศร้า
ผมกับนัมแทเลยคุยเรื่องอื่นกันไป ยองแจมีเพื่อนไม่เยอะ แล้วคุยไปก็ถูกคอดี พวกผมเลยคบเขาเป็นเพื่อนไปอีกคน
พวกผมลากสังขารกันมาถึงคลาสเรียนที่มีคนบางคนมานั่งรออยู่แล้ว ผมหยิบอุปกรณ์การเรียนขึ้นมาก่อนจะ
หยิบโทรศัพท์เพื่อเล่นบอท ยอมรับเลยนะครับ ตอนนี้ผมมีความสุขกับการเป็นแทมินฮยองไปแล้วล่ะ
ฮ่าๆๆๆไม่ใช่ มีนูน่าเค้ามาคุยกับผมเหมือนกัน แต่ดูเหมือนวันนี้คนถล่มเมนชั่นผมจะเป็นเจ้าเดิม
นี่บอทมินโฮมันไม่มีเรียนเหรอ? มันถึงตามรังควานผมขนาดนี้
เอิ่ม...
Minho_luckybot : @taemin_notrealKR : แทมินอ่า รักฮยองอีกหน่อยนะ อย่าให้ฮยองต้องรักข้างเดียวสิ ; (
นี่มันคงว่างมากสินะ มามุกนี้น่ะ ผมมุ้ยหน้าก่อนจะพิมพ์ตอบแบบไม่เสียน้ำใจกลับไป นี่คงเป็นข้อเสียอย่างหนึ่ง
คือถ้าคุณด่าไป เค้าก็จะหาว่าคุณนิสัยไม่ดีทันที ก็ไม่รู้สินะ ... .เบะปาก
“ว่างไม่ได้ ว่างเล่นบอทนะมึงอ่ะ" นัมแทหันมาชกที่ไหล่ผมเบาๆ ผมหันไปยักไหล่่ก่อนจะสนใจกับโทรศัพท์ต่อ
แล้วไงว่ะ? กูไปขโมยโทรศัพท์มึงเล่นรึไงครับ นัมแทครับ.. หึ
“จินฮวานเล่นบอทด้วยเหรอ?” ยองแจหันมาหาผม ผมพยักหน้าก่อนจะยิ้มให้
"นายเล่นบอทพวกนี้ด้วยเหรอ?" ผมหันไปถาม ยองแจยักไหล่ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
แล้วเปิดเข้าไปในแกลลอรี่ เลื่อนไปมาแปปหนึ่งก่อนจะยื่นรูปดาร่านูน่ามาใหัผมดู
"ฉันกำลังเต๊าะบอทดาร่านูน่าอยู่น่ะ" ยองแจคลี่ยิ้มก่อนจะขยับแว่นแล้วหันมาอ่านหนังสือ
นัมแทใช้มือยื่นไปดันไหล่เพื่อนใหม่ของเราก่อนจะส่งเสียงโหใส่ยองแจ
"มีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ?" ยองแจยิ้มก่อนจะพูดต่อ ทำเอาผมสะดุดกึกไปเล็กน้อย
"มีแฟนในโลกความจริงแล้วลองมีแฟนในทวิตเตอร์ด้วยไง"
เอิ่ม.. นะ ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ หันมาอ่านที่จดไปแล้วดีกว่า
ผมอ่านหนังสือไปได้ไม่กี่หน้าหนังตาก็หย่อน โชคดีที่อาจารย์มาพอดี ผมถึงตาสว่างขึ้นมา ผมรีบหยิบสมุดขึ้นมาจดต่อตามสไลด์ด้วยความติดขี้เกียจ ผมก็ไม่ไดัมีกระจิตกระใจจะลอกยองแจทุกวันหรอกนะ
คาบเช้าผ่านไปอย่างน่าเบื่อ พวกผมเดินออกมาจากคลาสราวกับซอมบี้ อยากจะสิงเด็กอักษรเพื่ออุปมา
ถึงความอิดโรยของพวกผม วันนี้อาจารย์แกพูดแต่ประวัติทั้งคลาสจนผมจะหลับอยู่หลานรอบ ไม่เข้าหัวผมซักนิด - * -
ผมถือของเป็นไอบ้าในขากลับ เพราะครูให้อะไรมาออกแบบแปลนด้วยก็ไม่รู้
'อย่าลืมโปรเจคล่ะ ส่งอีกสามวัน งานนี้ทำได้ตั้งแต่สองถึงสี่ ส่งวันจันทร์หน้า'
"จินฮวาน เราจะทำยังไงดี"
"ไปนั่งคุยกันไหมมั้ย?" ผมพูด ยองแจกระชับเป้ก่อนจะเดินไปหลังตึกสถาปัตย์
มีโต๊ะหินอ่อนวางอยู่เป็นยี่สิบโต๊ะเลยถ้าผมจำไม่ผิด
ผมเดินตามสองคนเดินไปที่โต๊ะหินอ่อน ข้างหลังตึกแทบไม่มีคนเพราะหลายๆคนเลือกไปที่ห้องเขียนแบบ
พวกผมเลยพากันมานี่ อัดกันอยู่ในห้องเขียนแบบ ได้ตายกันพอดี - * -
"เอาล่ะ เดี๋ยวฉันจะลงโปรแกรมในคอมล่ะกัน" ยองแจพูดก่อสจะเปิดโน้ตบุ๊คขึ้นมา
ผมได้โอกาสเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คบอทเล่นๆ ตอนนี้เด็กคงกำลังเรียนเลยทำให้บอทเงียบ แต่ยังมีเมนชั่นหนึ่งโผล่เข้ามา
'Minho_luckybot : @taemin_notrealKR ตัวเล็ก ทำอะไรอยู่'
ผมพิมพ์ตอบไปว่าเรียนอยู่ ไม่ใช่เพราะอะไร แต่ผมคิดว่ามันเป็นคำถามที่น่าจะไปตือไม่เป็นแล้ว
นัมแทหยิบกระดาษกับดินสอขึ้นมาเสก็ตคร่าวๆขึ้นมา
"คอนเซปของชุดหัองคอนโดนี่คืออะไร?" ยองแจถามก่อนจะควงดินสอ ผมมองที่คอมก่อนจะกรอกตา
อย่างใช้ความคิด .. น่าจะคอนเซปเน้นการอยู่คนเดียวนะ เพราะถัาครอบครัวเค้าคงไม่ซื้อคอนโดกันหรอก
"เป็นคอนเซปนักบริหารดีมั้ย?" นัมแทพูดก่อนจะจิ้มในส่วนกระดาษที่ตัวเองวาดไว้คร่าวๆ ผมกับยองแจพยักหน้าเห็นด้วย
"อืม แล้าเราก็ออกแบบเน้นตรงทำงานก็ดีนะ ให้เห็นวิวด้านนอกแบบเเจ่มๆ ห้องเน้นโทนเทาดำ ส่วนตรงนี้ก็-”
ผมพล่ามก่อนจะชี้ไปที่โปรแกรม ยองแจไม่ได้พูดอะไรแล้วทำตามที่ผมบอก นัมแทเสริมตรงชั้นหนังสือ จนมันออกมาคร่าวๆ
ทุกอย่างมันออกมาเพอร์เฟ็คมาก เสียอย่างเดียว..
“แล้วเราจะขายยังไงดีเนี่ย?” นัมแทพูดขึ้นมา
“ก็ถ้าให้ขายแบบกำไรสิบเปอร์เซ็น ก็คงตกอยู่ปนะมาณ สองพันห้าล้านวอนน่ะ” ยองแจพูดก่อนจะเกาหัว ผมหันลับมาอ่านกฎเกณฑ์การให้คะเเนนของโปรเจคห้องชุดคอนโดอันนี้
น่าอยู่
เหมาะสมกับราคา
ดึงดูดความสนใจของลูกค้าได้มาก
“ก็ให้มันใกล้เมืองมากๆก็ได้ สำหรับนักธุรกิจมันคงไม่เป็นไรมั้ง?” นัมแทพูด แต่ยองแจกลับส่ายหน้า
“ฉันว่าอาจารย์ชเวคงต้องถามแน่ๆ ว่าใครจะซื้อ.. ซึ่งคำตอบก็คือไม่”
“...”
“..นั้นสินะ” ผมยิ้มแห้งๆก่อนจะให้ยองแจล้างข้อมูลใหม่ โปรแกรมกลับมาขาวเหมือนเดิม ซึ่งลดทอนกำลังผมไปหน่อยนึง
“เอาแบบนี้ดีกว่า เป็นสไตล์อีโค่ๆ รักธรรมชาติ ใกล้เมืองราคาดี”
“อืม ดีๆ” หลังจากตกลงถึงโปรเจคคร่าวๆได้เสร็จ พวกเราก็เริ่มวางโครงสร้าง ยองแจทำโปรแกรมการจำลองคอนโดคร่าวๆ ส่วนผมกับนัมแทมาดูในส่วนพิมพ์เขียวแทน
ผ่านไปสองชั่วโมงครึ่งงานก็เสร็จไปกว่าครึ่ง ผมถึงกับหมอบลงกับโต๊ะหินอ่อนด้วยความเหนื่อย .. เสร็จซักที - -
“เสร็จแล้ว เดี๋ยวจินฮวานทำในส่วนที่เหลือนะ เดี๋ยวฉันจะทำส่วนของรายงานเอง”
“อือ” ผมรับคำก่อนจะดึงข้อมูลใส่เฟลชไดฟ์ไว้ แล้วคืนโน้ตบุ๊คให้ยองแจ ยองแจรับมาก่อนจะดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง”
“สองโมงกว่าแล้ว ไปกินข้าวกันมั้ย?” ยองแจถามขึ้นมา
“เอาดิๆ มีร้านเปิดใหม่อยู่แถวโรงเรียนชาอึนน่ะ ท่าทางน่ากิน”
“โรงเรียนที่เราไปตอนรับน้องน่ะเหรอ?” ผมหันไปถามนัมแท มันยักไหล่ก่อนจะเก็บของมัน ในตอนนั้นมันถึงตรัสรู้ถึงของที่เราต้องหอบกันไปด้วยเลยเบะปากของมาเซ็งๆ
“งั้นเอาของไปเก็บแล้วค่อยไปกัน”
“อื้อ เอาอย่างนั้นก็ได้” ยองแจคลี่ยิ้มกว้าง ผมพยักหน้าเออออไป ก่อนจะเดินตามสองคนนั้นกลับหอไป
ระหว่างนั้นก็หยิบมือถือมาเช็คเรตติ้งซะหน่อย - . , -
รักฟลว. คิดถึงจังเลย ทำอะไรอยู่คนดีของแทมิน #ไล่ทักฟลว.
.
.
DONGHYUK'S Part
“และต่อไป ครูจะแจกชีทไปทบทวนก่อนจะสอบย่อยวันพุธหน้า” สิ้นเสียงของอาจารย์ผู้ทรงวุฒิ หัวหน้าห้องก็เดินตรงไปยังห้องพักครูทันที ดงฮยอกขยับกรอบแว่นก่อนจะกรอกตาไปมาอย่าเบื่อหน่าย สำหรับวันธรรมดาที่จบลงไปอีกวันหนึ่ง
จากวันที่ให้จินฮวานดูบอทไป ดงฮยอกก็ไม่ได้ตามบอทอีกเลย ไม่แม้แต่เข้าไปดูว่ารุ่นพี่เล่นไปถึงไหนแล้ว เจ้าตัวหันกลับสนใจเรื่องสตรีทเเดนซ์ หลังจากสกิลขึ้สนิมไปแล้ว เล่นทวิตเตอร์บ้างบางครั้ง ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าทำไมดงฮยอกถึงเปลี่ยนไป
นอกจากเจ้าตัวเอง
“ทำไมอาจารย์ไม่ปล่อยพวกผมก่อนล่ะครับ? ยังไงอาจารย์ก็ไม่กะสอนต่ออยู่แล้ว..” เสียงหนึ่งในสารวัตรนักเรียนของโรงเรียนพูดขึ้นมาแล้วชี้หน้าครู ร่างท้สมผงะไปเล็กน้อยเมื่อเห็นฤทธิ์ของนักเรียนที่เป็นที่กล่าวขานในสายชั้นเรียน 'คู จุนฮเว'
ดงฮยอกใช้มือตบกลางหน้าผากอย่างขัดใจ ไม่มีครเอาชนะเด็กหน้าโหดนี่ได้ แม้แต่อาจารย์ฝ่ายปกครองก็ตาม เพราะจุนฮเวจะมีคำพูดซึ้งๆทำให้อาจารย์พูดไม่ออก ส่วนคนที่สยบได้เป็นครั้งคราวก็คงเป็นคิม ฮันบิน รุ่นพี่ที่อยู่ปี2
“คู จุนฮเว เธออย่ามาชี้หน้าครูนะ”
“ผมขอโทษ แต่ผมรู้ว่าอจารย์ก็คงอยากกลับไวเหมือนกัน อาจารย์ก็ปล่อยเลย"
“...”
“ส่วนที่เหลือ.. ผมจะจัดการให้" จุนฮเวพูดก่อนจะกวาดายตาไปทั่วห้องแล้วนั่งลง อาจารย์พยักหน้าก่อนจะสั่งหัวหน้าห้องที่เพิ่งกลับมาพร้อมเอกสารกองใหญ่ให้สั่งทำความเคารพได้เลย
“นักเรียนทำความเคารพ!”
“ขอบคุณครับ/ค่ะ" นักเรียนทั้งห้องทำความเคารพกันอย่างพร้อมเพรียง อาจารย์ประจำวิชาไอกระแอมเล็กน้อยก่อนจะหออุปกรณ์การสอนแล้วเดินออกไป ดงฮยอกเอนหลังไปก่อนจะเคาะดินสอใส่คูจุนฮเว
“ย่าห์! นายทำอะไรน่ะดงฮยอก"
“เคาะหัวเตือนสตินายไง นี่ครูนะเว้ย มีสัมมาคารวะซะบ้าง" ดงฮยอกพูดพลางถอนหายใจ แต่คนโดนทำโทษกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แทน จุนฮเวเก็บของใส่กระเป๋าก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่น
“เลิกเรียนแล้วไปไหน?” เสียงทุ้มเอ่ยออกมา ดงฮยอกยักไหล่ก่อนจะเก็บของ
“คงไปที่เดิมแหละ อาทิตย์หน้ามีแข่งสตรีทแดนซ์เเล้ว" จุนฮเวมองเพื่อนสนิทตัวเองเก็ของอยู่แปปจึงเดินออกไปหน้าห้อง ลบกระดานที่อาจารย์เขียนค้างไว้แล้วสำรวจประชากรในห้องในพริบตาเดียวก่อนจะกลับมานั่งที่เดิม
ดงฮยอกถอนหายใจ คงไม่มีกล้าหือคู จุนฮเวหรอก เพราะรายล่าสุดเพิ่งมาเรียนได้วันเดียวของรอบอาทิตย์นี้เอง
ส่วนอีกสามวันที่แล้วก็นอนหยอดน้ำเกลืออยู่ที่โรงบาล
“ไปด้วยดิ ว่าง"
“เหอะๆ ถ้าจะมาบ่อยขนาดนี้ทำไมไม่มาอยู่ด้วยกันเลยล่ะ" ดงฮยอกพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเล่นบ้าง ความจริงเมื่อก่อนเค้าไม่ได้สนิทกับจุนฮเวหรอก แค่อยู่กลุ่มเดียวกัน แต่พอขึ้นม.ปลายดันมีแค่จุนฮเวกับดงฮยอกที่ได้อยู่สายเดียวกัน
เลยสนิทกันไปโดยปริยาย
“จะรับมั้ยล่ะ? ถ้ารับก็อยู่ หึหึ" จุนฮเวหัวเราะในลำคอก่อนจะยีหัวเพื่อนสนิทอย่างหมั่นเขี้ยว ดงฮยอกไม่ได้ตอบสนองกลับ แค่ปัดมือก่อนจะกลับมาสนใจโทรศัพท์อีกครั้ง.
.
.
.
.
ออกแรงกว่านี้หน่อย ต้องสะบัดมือแบบนี้" ฮันบินพูดก่อนจะสะบัดมือใหัดู สมาชิกที่เหลือพยักหน้าก่อนจะทำตาม
ร่างสูงหันไปมองสมาชิกอีกสามคนก่อนจะเริ่มซ้อมอีกรอบ จุนฮเวมองฮันบินก่อนจะหันไปมองดงฮยอกอีกรอบ
"เพลาๆลงก็ได้นะ นายไม่เห็นสีหน้าคนอื่นเหรอ?"
"เป็นคนนอก เข้ามาได้ก็ดีเท่าไหร่เเล้ว" ฮันบินแค่นยิ้มให้ก่อนจะหันไปซ้อมต่อ สมาชิกที่เหลือ
ไม่มีใครกล้าปริปากบ่นกันซักคน ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาทำตามที่สั่ง จุนฮเวกรอกตาไปมาอีกครั้งก่อนจะเอนหลังนอนบนแสตนเล็กๆไว้ให้คนมาดูเบทเทิล ถามว่าจุนฮเวชอบไหม ตอบได้เลยว่าไม่ เค้าไม่ชอบหน้าฮันบินเลย
รายนั้นชอบทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบจน
น่ารำคาญ แต่ที่ไม่มีใครท้วง เพราะความจู้จี้ของฮันบินมักทำให้ทีมเค้าชนะทุกครั้ง
"พักก่อน.." ฮันบินพูดก่อนจะเดินไปหยิบสะเบียงมาวางไว้กลางวง ทั้งยุนฮยองและจินวอนนิ้มก่อนจะพุ่งชน
ของที่วางอยู่บนผ้าปู ดงฮยอกเดินตามมาติดๆ ส่วนจุนฮเวเดินตามมาทีหลัง
"ฮันบิน ฉันเห็นนะเว้ย ว่าแกเล่นบอทตอนพักกลางวัน" จินวอนเริ่มเปิดประเด็นคนเเรกอย่างทุกวัน
ดงฮยอกหันไปมองด้วยความอึ้งที่คนอย่างฮันบินจะรู้จักอะไรที่เรียกว่าบอท ปกติฮันบินจะตีหน้านิ่ง ทว่าครั้งกลับยิ้มขึ้นมาแทน
"อืม.. เล่นบอทมินโฮ" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ชวนละลายสำหรับสาวๆหลายคน แต่ทำให้คนอื่นๆขมวดคิ้วยุ่งแทน
"คนอย่างแกเนี่ยนะ?" จินวอนพูดก่อนจะหัวเราะออกมา ฮันบินเบ้หน้าเล็กน้อยก่อนจะหันไปกัดแอปเปิ้ลแทน ดงฮยอกหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะหยิบขนมขบเคี้ยวมากิน
"ฮยองต้องระวังนะ"
"ระวังอะไร?" ฮันบินถามขึ้นมาก่อนจะกัดแอปเปิ้ลอีกรอบ ดงฮยอกถอนหายใจออกมา
"ระวังใจฮยองไว้" ดงฮยอกยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้องทันที จุนฮเวเดินตามออกไปด้วยความเป็นห่วง
ร่างสูงเดินตามอย่างทิ้งระยะห่างจนร่างเล็กมาหยุดอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่
"นาย.. รักบอทอย่างนั้นเหรอ?" จุนฮเวถามด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย ดงฮยอกไม่ได้พูดอะไร
ร่างเล็กตรงไปหน้าต้นไม้ก่อนจะปล่อยหมัดใส่เข้าไป
จุนฮเวรีบวิ่งเข้าไปคว้ามือบางไว้ เมื่อจุนฮเวอยู่ใกล้ดงฮยอกพอ ก็มองน้ำคาที่เอ่ออยู่นิดๆ
" ฮึก.. คนที่รักบอท มันผิดมากรึเปล่าล่ะ! ถ้าคิดว่าไร้สาระนักก็ไปให้พ้น" ดงฮยอกพูดก่อนจะใช้มือบางทั้งสองข้างดันจุนฮเวออกไป ร่างสูงเซไปตามแรงดันเล็กน้อยก่อนจะก้าวเท้ากลับมา เดินมาอีกครั้งแล้วดึงข้อมือทั้งสองข้างเข้าหาตัว ดงฮยอกเซไปตามเเรง
"ก็ยังไม่ได้บอกว่าไร้สาระ เพราะอย่างนี้ใช่มั้ยนายถึงไม่ค่อยเข้าทวิตเตอร์"
"..."
"บอทมันก็แค่พวกหลอกตัวเอง นายจะเสียใจให้คนที่หลอกนายแม้แต่ชื่อและรูปไปอีกนานเท่าไหร่"
"..."
"กลับมาได้แล้ว ดงฮยอก" จุนฮเวพูดก่อนจะปล่อยข้อมือบางออก ดงฮยอกช้อนตามองจุนฮเวก่อนจะโผกอดคนตัวสูง
ร่างสูงได้แต่กอดปลอบ มือหนาลูบแผ่นหลังเล็กอย่างเบามือ
"นายจะต้องไม่เสียใจอีก แล้วก็เลิกสนใจคำว่าบอทซะ เข้าใจมั้ย"
"อืม" ดงฮยอกครางก่อนจะกอดเพื่อนสนิทแน่น จุนฮเวเม้มปากก่อนจะเอาคางเกยหน้าร่างเล็ก
ทำไมนายต้องรักบอทด้วยดงฮยอก ก็ฉันยังอยู่นี่ทั้งคนน่ะ
NEW ENTRY
YOO YOUNGJAE {B.A.P}
ความคิดเห็น