* อ ม ยิ้ ม ' ข อ บ ต า ดํ า ★'S คลังเก็บ 'ของ

ลำดับตอนที่ #1 : OS : Chanbaek : FICSONG : ความคิด : สเเเตมป์

© Tenpoints!

‘ความคิด’ - แสตมป์ อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข  [ Chanbaek ]
ยังเดินผ่านทุกวัน
ที่ที่เราพบกันเมื่อก่อน
ยังจำซ้ำๆ ได้ทุกตอน
ราวกลับมีใครมาหมุน ย้อนเวลา

“...”
‘วู้ วันนี้อากาศดีนะนายว่ามั้ย? ^^’
“.. อืม ไม่เถียงหรอก..” ร่างสูงพูดพลางปล่อยตัวลงท่ามากลางทุ่งหญ้าสีเขียว ในช่วงหน้าร้อนของต่างจังหวัดไม่เหมือนกับโซลหรอก ถึงมันจะออกร้อน แต่ก้มีลมไสวตลอดเวลา
ร่างสูงเหม่อมองไปที่ท้องฟ้ากว้างเหมือนทุกวัน
เป็นประจำ..
‘เฮ้ชานยอล! ทำไมนายชอบมองท้องฟ้า ชอบพึมพำเป็นบ้ากับลมล่ะ ฮ่าๆๆ’
แต่ก็คงจะหมุนย้อนได้แค่ในความคิด
ในชีวิตจริง คงไม่เจอกันอีกแล้ว
ยืนอยู่ตรงที่เดิม แต่ไม่มีวี่แวว
เธอจากไปแล้ว และคงไม่ย้อนคืนมาหา
“สายไปไหม.. ถ้าจะบอกว่า เพื่อที่สายลมจะส่งความคิดของฉันไปให้นาย”
‘ย่าห์! อย่าหลับซิ!! นายมาที่นี้เพื่อมาหาฉันนะ!’
“ไม่ได้หลับหรอก แค่ไม่อยากมองหน้านายนานเกินไป เดี๋ยวนายจะรู้.. อะไรที่ ‘ไม่ควรรู้’” ชานยอลเปิดเปลือกตาอีกครั้งอย่างเหนื่อยหน่ายพลางมองดวงอาทิตย์
‘คราวหลังถ้านัดนายมาที่นี้แล้วจะเอาแต่นอน คราวหน้าฉันจะชวนจื่อเทาแทนแล้วนะ!’
“หึ.. จื่อเทา.. อยู่กับฉันห้ามพูดกับคนอื่นสิ เจ้าหมาบ้า..”
‘ไม่รู้แหละ! คราวหน้าฉันจะชวนจริงๆด้วย!”
“…”
‘ไปแล้ว! พรุ่งนี้ฉันจะไปหานะ : P’
“ปล่อยให้ใจเต้นแล้วก็ไปนะ บยอน แบคฮยอน..” ร่างสูงพูด มือหนาลูบต้นหญ้าไปมา ด้วยความโหยหา และ คิดถึง โครงหน้าที่รับกับผิวขาวสีน้ำผึ้งจมลงไปกับต้นหญ้า
นายน่ะไปได้ แต่ทำไมฉันถึงไปไม่ได้เเบบนายบ้างล่ะ ?
ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา
“…”

ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
“…”

ฉันจะฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
“…”
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า
“บอกรักตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วสินะ แบคฮยอน.. ที่รัก”
ฉันยังรักเธอ


อยากเจอเธอเหลือเกิน
เพราะก่อนที่เราต้องเดินแยกทาง
ฉันมีความคิดหลายๆ อย่าง
หลายอย่างเหลือเกิน ที่ฉันไม่ได้พูดไป
‘จดบันทึกอีกแล้วเหรอชานยอล ลิตส์ที่ไม่ทำซักที มันจะกลายเป็นแค่ ‘ฝันกลางวัน’ นา..’
“ความฝันฉันมันก็คือฝันกลางวันนั่นแหละ” ชานยอลเหมือนสมุดปกกระดาษแข็งสีกากี ภายในมีเพียงรายการเหมือนสิ่งที่ต้องทำในแต่ละวัน
หมึกสีดำกับลายมือบรรจงเกินผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ กล่องสี่เหลี่ยมเรียงเป็นสิบกับรายการที่ดูเผินๆจะไม่มีอะไร ถ้าเพียงคุณไม่อ่านบรรทัดหลังจากสามบรรทัดแรกอ่ะนะ
□ ไปเที่ยวกับแบคฮยอน
□ คุยกับแบคฮยอน
□ ไปเที่ยวบ้านแบคฮยอน
□ ฟังเรื่องที่แบคฮยอนไม่สบายใจ
□ กอดแบคฮยอน
□ ซับน้ำตาแบคฮยอน
□ จูบแบคฮยอน
และข้อความหน้าหลังสุดที่เขียนตั้งแต่เริ่มบันทึกสมุดเล่มนี้
‘ □ แต่งงานกับแบคฮยอน ‘
“…”
‘นิ ชานยอล.. ว่าแต่นายทำลิสต์อะไรบ้างอ่ะ’
“ก็ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวนายนั้นเหละ แบคฮยอน..”
‘เหรอ? ลิสต์แต่ของแบบนี้เนี่ยนะ เล่นบาส เที่ยวเล่น ไม่เบื่อรึไงฮะ?’
“อืม.. เบื่อเหมือนกัน.. ที่ต้องคอย ‘โกหก’ นายน่ะ”
‘คราวหน้า เรามาทำสิ่งที่อยู่ในนี้ด้วยกันนะ ชานยอล ^^’
“ฉันมีสิทธิ์ด้วยเหรอ แบคฮยอน  เหอะ..” ชานยอลพูดก่อนจะวางสมุดกระดาแข็งลง ก่อนจะขยับตัวเองไปทางหน้าต่าง
กลิ่นลมในช่วงฤดูร้อน กับกลิ่นหญ้าอ่อนๆ คล้ายๆกับกลิ่นตัวคนบางคน ที่ชานยอลชอบดม..
ใช่ จะหาเขาโรคจิตก้ไม่ว่า ใครบ้างไม่อยากดมกลิ่นตัวคนที่ ‘รัก’ กันบ้างล่ะ?
นัยน์ตาสีเข้มคู่นั้น ริมฝีปากอวบอิ่ม ผิวขาวน่าถนอมกับความมั่นใจเกินร้อย แค่กลิ่นหญ้าของวันปกติ ชานยอลก็นึกถึงร่างบางได้ไม่ยาก
แต่ที่ยากมาก ถึงที่สุด.. คือการ ‘ลบ’ ของ ต่างหาก..
แต่กลับมานึกขึ้นได้ในเวลานี้
ในเวลาที่เธอเดินจากฉันไปแสนไกล
หากเธอนั้นยังอยู่ จะกอดเธอให้ชื่นใจ
และค่อยพูดออกไป ทุกสิ่งที่อยู่ในใจฉัน
“ถ้ารั้งนายได้ มันคงไม่ทรมานแบบนี้ใช่ไหมแบคฮยอน”
‘นายต้องห้ามลืมฉันนะ ปาร์ค ชานยอล’
“หมาบ้า อย่ามาสาปฉันสิ.. J” ชานยอลยิ้มกว้าง มือหนาไล่ไปตามกรอบรูปที่มีแต่เรื่องราวของทั้งสองคน
แบคฮยอน ถ้านายอยู่ ฉันจะสวมกอดนายจากด้านหลัง
จะพูดว่ารักนาย จะจูบซ้ำๆที่ริมฝีปากนั้น
แต่ฉันผิดเองที่ไม่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้เมื่อนายมา
โลกของฉันหยุดหมุน เมื่อนายอยู่ตรงหน้า
เมื่อเห็นรอยยิ้มของนาย ฉันอยากครอบครองมัน
แต่ถ้าจ้องมองมันดีๆ
ฉันเห็นแต่ ‘คนของนาย’ อยู่เต็มทั้งสองนัยน์ตาของนาย
นั้นคงเป็นความรักของนายสินะ? บยอน แบคฮยอน

ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา
การที่มองท้องฟ้า พึมพำกับสายลม เฝ้ามองทุ้งหญ้าต้นอ่อนที่เราชอบมานั่งด้วยกัน
มองมัน สัมผัสมัน รู้สึกมัน แม้เพียงเป็นความรู้สึกชั่วคราวก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความเดียวดาย
แต่ฉันจะยังเฝ้ารอ ซักวันหนึ่งที่พระผู้เป็นเจ้าจะเห็นใจ
ชาติหน้ามันนานไหม แบคฮยอน? ไม่น่าถาม ไม่มีใครรู้หรอก..
แต่นานแค่ไหนก็จะรอ รอให้ถึงชาติหน้าหรืออีกหลายๆชาติ
มันต้องมีสักวันหนึ่งที่พระผู้เป็นเจ้าท่านเห็นใจ
และส่งนายคืนมาให้ฉัน

“จดหมายจ้า !!!”
ถ้าเป้นจริง ก็ขอซึมซับความรู้สึกนี้ไว้ ให้ความรู้สึก ความคิดของฉันจองจำอยู่ที่นี้
ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ
จนกว่าซักวันหนึ่งที่นายมา นายจะเข้าใจเองนะ แบคฮยอน
ว่าความคิดของฉัน มันกระซิบผ่านสายลมบอกนายเสมอ ว่า ‘รักนายคนเดียว’
‘ถึง ชานยอล
เมืองบูชอน จังหวัดคยองกี
เกาหลี  XXXX’
“เหอะ..” ชานยอลมองซองจดหมายสีน้ำตาลอ่อนที่รู้ทันทีว่าใครส่งมา ร่างสูงถือมันเข้ามาในบ้านก่อนจะนั่งลงตรงโต๊ะข้างหหน้าต่างมุมเดิม
‘ถึง ไอ้โย่งชานยอล
สบายดีไหม? ลืมไปหรือยังว่าฉันเป็นใคร 5555+ บยอน แบคฮยอนเพื่อนแกเว้ย! ตอนนี้ฉันสบายดี ที่ชิงเต่าอากาศหนาวมาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน 555 ตอนแรกฉันนึกว่ามันจะร้อนโซลซะอีก
ฉันกับเทาเราอยู่คอนโดกันน่ะ มันดูแลง่ายกว่า เราสองคนทำงานอยู่ที่สำนักงาน เทาน่ะเป็นคนดีมาก เหมือนายเลยนะ ชานยอล.. อ่อ อีกสามวันฉันจะไปหาน่ะ อยากได้อะไรล่ะ จะซื้อให้  ^ - ^
อยู่ที่นู้นมีแฟนยัง?? ถ้ามีต้องแนะนำให้รู้จักนะ!
ด้วยรัก
แบคฮยอน
เพียงอ่านจบ ชานยอลรีบเบนสายตาออก ร่างสูงเดินไปทางหน้าต่างพลางถอนหายใจ
นายจะพาเทามา เคยถามมั้ยว่าฉันอยากเจอรึเปล่า??
แต่ก็ต้องขอโทษด้วย มันอาจผิดที่ฉันเนี่ยแหละที่ดันรักนายข้างเดียว
ไม่ไช่คริส แบบที่นายพยายามจับคู่ให้..ผิดเองแหละที่ไม่ได้บอกนาย
ก็นายมัน ‘ซื่อบื้อ’ นี่ แบคฮยอน
ชานยอลหยิบบางอย่างขึ้นมาด้วยมือซ้าย ร่างสูงมองที่ทุ่งหญ้าสีอ่อน เพราะอารมณ์ชั่ววูบหรืออะไร ชานยอลยิ้มขึ้นอย่างบิดเบี้ยว
ขอโทษนะ แบคฮยอน มันทรมานไปสำหรับฉัน
อย่าให้ฉันอยู่ดูพวกนายอีกเลย...
เลือดสีข้นไหลอาบท่อนแขนแกร่งก่อนที่ร่างสูงจะเสียการทรงตัวเล็กน้อยเพราะเริ่มเสียเลือด แต่ชานยอลก็พยายามคว้ากระดาษข้างๆโต๊ะทำงาน โดยใช้นิ้วเป็นปากกา ใช้เลือดเป้นหมึก
ร่างสูงใช้นิ้วเขียนอย่างลำบากก่อนจะฉีกยิ้ม
นี่คงเป็นครั้งสุดท้าย.. ขอโทษนะที่ไม่ได้เห็นหน้านายอีก แต่ยังไงแบบนี้คงดีกว่า
ก็อย่างที่บอก ฉันทนดูให้นายไปรักกับคนอื่นไม่ได้หรอก
ฉันไม่สามารถครอบครองนายได้ แต่ฉันก็ไม่อยากเฝ้ามองเพียงอย่างเดียว
ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ได้โปรดให้อภัยฉันด้วยนะ
ที่ฉันโกหกนายมาโดยตลอด
ลาก่อน แบคฮยอน ที่รัก..