ตอนที่ 16 : พักชมโฆษณาคั่น : คุยกับนักเขียน
พักชมโฆษณาคั่น : คุยกับนักเขียน
คือหลังจากนี้จะเป็นเรื่องที่เราคิดต่อเอาเองแล้วนะคะ อาจจะเอาข้อมูลมาจากตัวเกมบ้างบางส่วนผสมกับความมโนของเราเข้าไป ดังนั้นไม่อยากจะให้คาดหวังมากว่ามันจะออกมาดี แต่เราก็พยายามร้อยเรียงออกมาอย่างเต็มที่แล้ว ทำใจให้โล่งๆ ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ แล้วเริ่มอ่านกันได้3
แต่เดี๋ยวก่อน คือพาร์ทหลังยังไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ถึงจะปิดเทอมแล้วแต่เราก็ยังมีงานสะมะรองกองแกงอยู่ประปรายทำให้นิยายพาร์ทหลังนี้ยังไม่ค่อยคืบหน้าเท่าที่ควร ดังนั้นเราจะของดอัพไปก่อนชั่วคราวนะคะ จนกว่าพาร์ทหลังนี้จะสมบูรณ์ที่สุด และแต่งไปได้เกินครึ่งแล้วถึงจะเริ่มกลับมาอีกอีกครั้ง
ไม่ต้องกลัวดองนะคะ (เหลือบมองนิยายเก่าที่ดองไว้เพียบ---) คือเรื่องนี้เราตั้งใจกับมันมาก เรารักคาร์ลอสจิลมากๆ ถึงฟิคเรื่องนี้จะไม่แมสเท่าไหร่ แต่เรายังมีคนแอดเฟบเรื่องนี้ตั้ง 13คน!! ไม่ทิ้งไว้กลางทางแน่นอนค่ะ
ระหว่างที่รอบทต่อไป ขอส่งส่วนหนึ่งในพาร์ทหลังมาให้อ่านกันกรุบๆไปก่อน เพื่อให้ความมั่นใจแก่ผู้อ่านว่าเรามีการวางแผนบทในพาร์ทหลังจริงๆไม่ติงนัง
ถ้าพร้อมแล้วไปอ่านกันเลยค่ะ
-----------------------------------------------------------------------
“เดี๋ยวก่อน” ร่างของทั้งสองคนหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของเจ้าของซึ่งกำลังเปิดประตูเข้าไปด้านใน ทว่าเสียงทุ้มของเขาดึงเธอไว้ก่อนจึงทำให้เธอต้องเบี่ยงตัวหันไปหาโดยที่มือยังคงจับลูกบิดประตูซึ่งเปิดอ้าออกเล็กน้อยอยู่
“อะไรเหรอ?”
“ผมอยากได้ประโยคบอกฝันดีจากแฟน” ถึงแม้จะขัดเขินกับคำเรียกสถานะที่เปลี่ยนไปของเขาและเธอแต่ว่า...
“ฉันไม่ใช่สาวหวานที่จะพูดอะไรพรรค์นั้นหรอกนะ”
“งั้นไม่ต้องพูด” คาร์ลอสพูดแค่นั้น วินาทีถัดมาเขาใช้แขนแกร่งผลักประตูห้องของจิลให้เปิดออกสุดก่อนจะดันตัวเธอเข้าไปด้านใน จิลที่ยังงงงันอยู่โดนเขาจับไหล่ทั้งสองข้างให้หมุนชนกับกำแพงข้างประตูที่ถูกปิดตามหลังอย่างรวดเร็ว
“อะ...อะไร?!” จิลถามอย่างตื่นตระหนก ถึงแม้ว่าในห้องจะมีเพียงแสงจันทร์สาดกระทบเข้ามา แต่เธอก็รับรู้ได้ถึงร่างสูงที่ยืนประกบอยู่ด้านหน้า หัวใจเธอเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมาจากอก ไอความร้อนจากอีกฝ่าย อีกทั้งลมหายใจอุ่นที่เป่ารดอยู่ข้างแก้มย้ำให้เธอรู้ว่าเขาอยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่นิ้ว เธอเงยหน้าสบตากับดวงตาสีเข้มของเขา แสงที่ส่งมาจากนอกหน้าต่างกระทบเข้าที่ด้านหลังของคาร์ลอสส่งผลให้เธอเห็นเส้นร่างรอบตัวเขาชัดเจนมากกว่าใบหน้าคมตรงหน้า
มือหนาที่เคยจับไหล่ทั้งสองข้างของเธอเปลี่ยนเป็นวางทาบอยู่บนกำแพง เพียงเสี้ยววินาทีใบหน้าคมคายก็โน้มลงมา ริมฝีปากหยักของร่างสูงคลอเคลียอยู่ที่แก้มของเธอแล้วค่อยๆขยับมาเข้าใกล้กับริมฝีปากราวกับจะยั่วยวน เธอรู้สึกจั๊กจี้เพราะหนวดของคนตัวใหญ่ที่สัมผัสอย่างไม่ได้ตั้งใจแต่ก็ไม่เท่ากับความรู้สึกวูบไหวในใจ
สิ่งที่เธอควรทำคือผลักเขาออกไป มือบางทั้งสองของเธอวางลงบนอกแกร่งหมายจะดันเขาออก ทว่าเมื่อมือของเธอสัมผัสที่อกแกร่งของเขากลับไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาซะอย่างนั้น ได้แต่วางมันไว้อย่างนั้นเพราะทำอะไรไม่ถูกจนดูเธอเต็มใจและเชิญชวนเขาอยู่อย่างไรอย่างนั้น
“ฝันดี” เสียงกระซิบแผ่วเบาเปล่งออกมาจากริมฝีปากที่ละออกจากใบหน้าของเธอเพียงเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆผละออกไปทิ้งให้ความรู้สึกร้อนๆรุ่มๆลากไล้ผ่านบริเวณแก้มที่เขาทาบทับริมฝีปากลามมาจนถึงข้างมุมปากของเธอ และถ้าเธอรู้สึกไม่ผิด มันเหมือนจะโดนริมฝีปากเธอนิดนึงด้วย
-----------------------------------------------------------------------
รอกันก่อนนะคะอย่าเพิ่งหนีไปไหน แฮ่ๆ สัญญาว่าไม่นาน (กะพริบตาปิ๊งๆ) เพราะเราต้องมั่นใจซะก่อนว่าวางบทมาโอเคแล้ว ไม่มีช่องโหว่ จะได้ไม่มาแก้ทีหลัง หลังจากอัพพับลิคไปแล้ว เพื่ออรรถรสของผู้อ่าน
จริงๆแล้วอยากรู้ฟีดแบคของนักอ่านด้วยนะคะว่าที่เราเขียนๆไปทั้ง 15 ตอนมันเป็นยังไงบ้าง :;
ใครคอมเม้นท์ไม่เก่งอย่าลืมกดตุ่มให้กำลังใจนักเขียนน้า ขอบคุณคนที่อ่านมาทุกตอนตั้งแต่บทที่หนึ่งถึงบทนี้เลยนะคะ บทต่อไปก็รอเพียงชั่วอึดใจเท่านั้น~
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ภาษาดีมากเลยค่ะ ชอบมาก ให้ฟีลละมุนๆนุ่มฟูงะ