คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : KrisYeol All three of us The End
Fly
ปัจจุบัน
คริสพยายามตามหาชานยอลมาตลอด 5 ปีที่ผ่านมา แต่ไม่พบเลยสักที่ จนบางครั้งเขาก็ร้สึกท้อ เหนื่อย แต่เขาก้ไม่คิดจะหยุด เขาตามหาชานยอลอยู่อย่างนั้นมาคนเดียวโดยตลอด ตั้งแต่วันนั้น วันที่เขาหนีทุกคนออกมาจากโรงพยาบาลเมื่อ 5 ปีที่แล้ว
และความพยายามของคริสก็ไม่สูญเปล่า เมื่อเขาได้เจอชานยอลราวกับฟ้าสงสารได้โปรดประทานพรให้... แต่..ชานยอลก็ยังคงเมินใส่เขาแล้วเดินผ่านไป เหมือนเขาเป็นแค่ธาตุอากาศเท่านั้น...
‘ผมอยากจะจับมือชานยอลไว้..แล้วบอกคำที่อยากบอกมานาน ว่า 'ขอโทษ' แต่ใจผมก็ไม่กล้าพอ...’
คริสได้แต่คิดอย่างนั้น เมื่อเขารู้สึกว่าเขาได้ปล่อยเวลาให้มันผ่านไปเฉยๆ อาจจะเป็นเพราะเขาช็อคกับปฏิกิริยาของชานยอล ที่เมินใส่เขาอย่างไม่ใยดี
“ข้าพเจ้าขอวิงวร ขอให้ข้าพเจ้า ได้เจอชานยอลอีกครั้ง ข้าพเจ้า จะไม่ทำให้โอกาสหลุดลอยไปอีกแล้ว ได้โปรด ขออีกแค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้น...”
สุดท้ายคริสก็ได้แต่มานั่งวิงวอนขอพรจากฟ้า ว่าขอให้ได้เจอชานยอลอีกเขา เขาขอแค่ปาฏิหาริย์อีกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น สุดท้ายเขาก็ต้องมานั่งร้องไห้ กับความที่ใจไม่กล้าพอของตัวเอง โอกาสมาถึงตรงหน้า แต่เขากลับไม่ขว้าไว้ เขาได้แต่ภาวนา ขอพรจากฟ้า อยู่อย่างนั้น จนรุ่งสาง...
และในเช้าวันต่อมา เขาก็ได้เจอชานยอลอีกครั้งดั่งที่เขาขอไว้ และคราวนี้เขาจะไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปอีกเขาจึงใช้จังหวะที่ชานยอลกำลังจะเดินผ่านเขาไป จับมือนั้นไว้ เพื่อไม่ให้อีกฝ่าย หนีไปอีก..แล้วชวนชานยอลมานั่งคุยกันก่อน ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง พวกเขาเลือกมุมส่วนตัว ที่จะไม่มีใครมองเห็นพวกเขาเพื่อเป็นสถานที่คุยกันในครั้งนี้...
“มีอะไรก็รีบๆพูดมาผมรีบ!!”
หลังจากที่พวกเขาตัดสินใจมานั่งคุยกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งแล้ว ชานบยอลก็เริ่มบทสนทนาที่ดูไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ขึ้นมา อย่างไม่ใยดี แต่คริสก็ไม่คิดที่จะสนใจ ก่อนที่จะเริ่มพูดในสิ่งที่ตนต้องการทันที
“ช่วยกลับมาอยู่กับพี่เหมือนดั่งแต่ก่อนได้ไหม? พี่ขอร้องล่ะ พี่ขอโทษที่เกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น
พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น”
“เอะอะก็บอกไม่ได้ตั้งใจ แต่ตอนที่ทำไปได้คิดบ้างไหม! อีกอย่าง ชวนผมมาอยู่ด้วย ไม่กลัว สุดที่รักของพี่จะโกรธหรือไงกัน!!”
“พี่ขอโทษ...ตั้งแต่ที่ชานยอลจากพี่ไปพี่ต้องอยู่คนเดียว ตลอด 5 ปี เทา เขาไม่ได้รักพี่ เขาต้องการแค่ให้เราเลิกกัน แล้วก็จากพี่ไป ได้โปรด กลับมาเถอะนะ ชานยอล พี่รักนายนะ รักมาตลอด.. พี่เฝ้าตามหาชานยอลมาตลอดระยะเวลาที่ชานยอลจากพี่ไป พี่เฝ้าทนทุขทรมานแค่ไหนกว่าจะได้มาเจอชานยอล พี่ดีใจที่ในชีวิตนี้ของพี่ได้เจอชานยอลอีกครั้ง…”
“พี่ต้องอยู่คนเดียว มาตลอด 5 ปี พี่เหงา พี่ได้แต่เฝ้ารอวันที่ชานยอลกลับมา ได้แต่ภาวนา ขอให้พี่ได้เจอชานยอลอีกครั้ง แต่ครั้งแรกพี่ก็ใจไม่กล้าที่จะรั้งชานยอลไว้ แต่ครั้งนี้พี่จะไม่ปล่อยไปอีกแล้ว..”
“เวลาที่พี่หนาว พี่ต้องการชานยอลมาอยู่ข้าง แล้วกอดกันเหมือนเมื่อก่อน ยามที่ลมหนาวมา”
“และอยากมีคนที่อยู่กับพี่ในยามที่ฝนตกเหมือนแต่ก่อน ตอนที่ชานยอลอยู่กับพี่ ได้โปรดเถอะนะ ชานยอล อยู่กับพี่ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีชานยอล ได้โปรด ให้โอกาสพี่อีกสักครั้ง พี่จะไม่มีวันให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก.. พี่ขอสัญญา..”
“ได้โปรด..ถือว่าเป็นคำขอร้องจากคนที่รักและเฝ้ารอชานยอลมาตลอด..ชานยอลให้โอกาสเขา และอย่าทิ้งเขาไปอีกได้ไหม?”
คริสพูดเล่าเรื่องราวเหตุการณ์ทั้งหมดให้ชานยอลฟังทั้งน้ำตา และตอนนี้เขาได้รู้แล้วว่า ส่งที่เขาพยายามทำมาทั้งหมดตลอด 5 ปี มันไม่ได้สูญเปล่าเลย เขาดีใจที่ได้เจอ ได้คุย ได้พบชานยอลอีกครั้ง…
และตอนนี้เขาก็ไม่กล้าหวังอะไรมากมายว่าจะได้เป็นคนรักของชานยอล เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะฐานะไหน เขาก็รับได้หมด ขอแค่มีชานยอลคอยอยู่เคียงข้างแบบนี้เขาก้ไม่ขออะไรอีกแล้ว… แต่เขาก็กล้าที่จะเสี่ยง เพื่อที่จะได้รักกับชานยอลอีกครั้ง…
“ผม.. ผมก็รักและรอพี่มาตลอดเหมือนกัน ผมก็รักพี่ พี่คริส..”
น้ำตาของทั้งคู่ไหลออกมาพร้อมกันก่อนที่จะจูบแทนสัญญา ว่าต่อจากนี้ จะรักกันตลอดไป...
และไม่ว่าต่อจากนี้ จะมีอะไรเกิดขึ้น ผม คริส จะขอรัก ชานยอล คนนี้ไปตลอด จนกว่าชีวิตของผมจะหาไม่ ถ้าผมผิดสัญญา ขอให้ผมตายคาอ้อมกอดของคนที่ผมรัก
.........................................................
ผม ชานยอล ก็จะขอรักพี่คริส จนกว่า ลมหายใจของผมจะหมด เช่นกัน..
เราจะมีกันและกันตลอดไป เราสองคนขอสัญญา...
หลังจากนั้นไม่นานคริสและชานยอลก็ได้รู้ข่าวว่า ในวันที่คริสหนีออกมาจากโรงพยาบาลคือวันเดียวกับวันที่เทาได้จบชีวิตตัวเองลงด้วยการกระโดดตึกลงมาจากห้องของคริว ซึ่งด้านล่างเป็นด้านหน้าของคอนโดพอดี และก่อนที่เทาจะจบชีวิตตัวเองนั้น เขาได้เขียนจดหมายฝากไว้ถึงคริสอีกด้วย
“ถึงพี่คริสอันเป็นที่รักของผม”
คริสเริ่มบรรจงอ่านจดหมายของเทาให้ทุกคนได้รับรู้ด้วยบรรทัดแรก แต่แค่เพียงเริ่มต้นนั้นคริสกก็ต้องหันไปมองชานยอลเล็กน้อย แต่ก็ได้รับมาเพียงรอยยิ้มเหมือนที่ชานยอลเคยยิ้มมาให้เขาเสมอ เพื่อบ่งบอกว่าไม่เป็นไร อ่านต่อเถอะ เพียงเท่านั้น คริสก็เริ่มบรรจงอ่านจดหมายนั่นอีกครั้ง
“ถึงพี่คริสอันเป็นที่รักของผม กว่าพี่จะได้อ่านจดหมายฉบับนี้ วันนั้นก็คงไม่มีคนที่ชื่อ เทา คนนี้อยู่บนโลกแล้ว ผมได้รู้ว่าผมไม่สามารถทำร้ายความรักของพี่กับพี่ชานยอลได้เลย ไม่ว่าผมจะพยายามแค่ไหน และผมก็เสียใจเป็นอย่างมากที่ได้เห็นพี่คริสทุขทรมานอยู่อย่างนั้น แต่ความผิดไม่ได้อยู่ที่ผมนะ แต่มันอยู่ที่พี่ต่างหาก พี่จำได้ไหม? วันนั้น วันที่พี่ออกมาจากคอนโด เป็นวันเดบิวต์วันแรกของ exo ผมได้ไปต้อนรับพี่ที่หน้าคอนโดด้วยนะ ผมดีใจมากที่ได้เจอพี่ และพยายามที่จะเข้าไปขอลายเซ็นพี่ แต่กลับถูกการ์ดป้องกันไว้เสียก่อน แต่เพราะพี่บอกกับการ์ด ว่าไม่เป็นไร พร้อมเดินมาเซ็นลายเซ็นให้ผม นั่นจึงทำให้ผมรักพี่เป็นอย่างมาก และพยายามฝึกเป็นแรปเปอร์แล้วมาเป็นนักร้องกับพี่ให้ได้ แต่พอได้เข้ามา ผมก็รู้ว่าพี่มีคนรักอยู่แล้วที่ชื่อ ชานยอล.. ผมจึงพยายามทุกวิธีทางเพื่อที่จะให้พี่คริสมาเป็นของผม โดยการโกหกพี่ และเสแสร้งแกล้งทำเป็นอ่อนแอแต่ลับหลังผมคงเลวมาก ผมอยากจะขอโทษพี่ กับพี่ชานยอล แต่ก็ได้สายเกินไปเสียแล้ว แต่ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมเชื่อฟังคำสั่งพี่หรอกนะ..”
“หมายความว่ายังไงพี่คริส?”
ชานยอลขัดการอ่านของคริสขึ้นมาทันควัน หลังจากที่คริสอ่านถึงบทความที่ ที่เขาทำแบบนี้ที่หมายถึงการฆ่าตัวตาย มาจากคริส เพราะช่วงเวลานั้น เขาไม่ได้อยู่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเลย จึงทำให้เขาตกใจเป้นอย่างมากกับข้อความนั้น
“ลองอ่านต่อดูสิ”
แบคฮยอนพูดขึ้น เพราะพวกเขาได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากข้อความนั้นมาก่อนแล้ว จึงไม่รู้สึกตกใจอะไร ก่อนที่จะบอกให้คริสอ่านต่อให้ชานยอลได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากข้อความนั้น
“เพราะวันนั้นพี่เป็นคนพูดเองว่าให้ผมไปตายซะ คนอย่างผมไม่คู่ควรที่จะอยู่บนโลกนี้ ผมเพียงแค่สนองคำพูดของพี่เท่านั้น แต่พี่อย่าได้รู้สึกผิดไปเลย เพราะผมทำมันด้วยความเต็มใจ สุดท้ายนี้ผมขอให้พี่กับพี่ชานยอลรักกันนาน และขออย่าให้มีใครมาทำลายความรักของพี่เหมือนกับผมอีกเลย ลาก่อนครับ…”
หลังจากที่คริสอ่านจบ ชานยอลก็พรั่งพรูน้ำตาออกมาไม่ขาดสาย อาจจะเป็นเพราะเขาที่ไม่อยู่ห้ามพี่คริสในวันนั้น จึงทำให้เทาต้องจากไปในวันนี้ เขารู้สึกผิดมากจริงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาไม่เคยคิดเลยว่า เรื่องราวมันจะเลวร้ายขนาดนี้ คริสพยายามกอดปลอบชานยอลไว้ แม้ในใจของเขาเองนั้นก็รู้สึกผิดไปไม่น้อยกว่ากันเลย
“อย่าร้องไห้เลยนะชานยอล เทาบอกแล้วนี่ ว่าไม่ต้องรู้สึกผิด อย่าทำให้เทาต้องผิดหวังสิ”
คริสกอดปลอบชานยอลอยู่นาน กว่าที่ชานยอลจะหยุดร้องไห้ ก็เล่นเอาคริสเหนื่อยอยู่เหมือนกัน และหลังจากนั้น ทุกๆวันครบรอบวันตายของเทา คริส ชานยอล และเมมเบอร์คนอื่นๆก็จะไปไหว้สุสานของเทาทุกๆปี เพื่อให้อีกฝ่ายที่จากโลกนี้ไปแล้ว ได้รู้ว่าพวกเขาไม่ได้โกรธอะไรเขาเลย และพวกเขาก็ได้ให้อภัยในสิ่งที่เทาได้ทำลงไปหมดแล้ว…
‘ความรัก’ นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับคนสองคน แต่กว่าจะผ่านอุปสรรคต่างๆนาๆมามากมาย และก็ต้องพร้อมที่จะเดินไปข้างหน้าพร้อมๆกันเพื่อวันที่ดีที่สุดของความรัก แต่ถ้าหากความรักนั้น ไร้ซึ่งความเอาใจใส่ และไม่ไว้ใจกัน ‘ความรักน่ะหรือ?’ จะไปรอด ขอให้คุณ ‘เชื่อมั่น’ ในความรักของกันและกัน ก็จะสามารถผ่านมันไปได้ด้วยดี ขอแค่ให้เชื่อมั่นในรัก ต่อให้เจอเรื่องร้าย หรือเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ‘ความรัก’ ก็จะคงอยู่กับพวกคุณตลอดไป…
นี่เป็นเรื่องแรกในชีวิตที่แต่งวันเดียวจบ 5555
เชื่อไหม? ว่าไรต์แต่งไปร้องไห้ไป รู้สึกอินจัด แต่ไม่รู้ทุกคนจะอินด้วยไหม?
แต่แต่งเรื่องนี้ แล้วทำให้สะท้อนชีวิตของคู่รักจริงๆ
และไม่รู้วันนี้เป็นอะไร แต่งทั้งเรื่องจบภายในวันเดียว
แม้จะไม่ใช่เรื่องยาว แต่ก็เยอะอยู่พอตัว ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะคะ
ความคิดเห็น