คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : KrisYeol All three of us รักสามเศร้าที่ทำให้เราต้องเจ็บปวด 2
Fly5 ปีผ่านไป…
รักสามเศร้า ของพวกเขาในครั้งก่อน..
ได้สร้างความเจ็บปวดที่สุดแสนจะทรมานให้คนทั้งสอง..
พวกเขาต้องใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพัง โดยไร้คนเคียงข้าง...
ตลอดระยะเวลา 5 ปี ที่ชานยอลหายไปจากชีวิตของเขาเขาพยายามเฝ้าหาทุกวัน ไม่เป็นอันหลับนอนได้แต่เฝ้าฝัน ว่าสักวันคงจะได้เจอกันอีก.........
คริส..ได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญเฝ้าฝันทุกวันๆ กับการกลับมาของชานยอล...
“ชานยอล..นายหายไปไหน?กลับมาหาพี่เถอะนะ”
แต่คริสก็รู้ดีว่าสิ่งที่เขาเฝ้าฝันมาตลอด 5 ปี มันอาจจะเป็นความจริงไม่ได้อีกแล้ว เพราะเขาได้ทำร้ายจิตใจของคนที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตไปแล้ว เขารู้ดีว่าไม่มีหวัง แต่เขาก็อยากจะหวังอยู่อย่างนี้ตลออดไป…
ภาพของชานยอลและความทรงจำที่เขาเคยมีร่วมกันได้ย้อนเข้ามาในความทรงจำยิ่งทำให้เขายิ่งคิดถึงมากขึ้นเท่านั้น..
ถึงแม้ชานยอลจะเคยบอกให้เขาลืม และทิ้งความทรงจำของพวกเขาไป แต่สำครับคริสแล้ว มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะให้ลืม ไม่ว่าจะยังไง พยายามแค่ไหน หรือต่อให้เวลาผ่านไปนานกี่ปี คริสก็ยังคงนึกถึงความทรงจำเก่าๆนั้นไม่เคยลืม
“นายจะรู้บ้างไหม ชานยอล..ไม่มีนายชีวิตของพี่แทบไม่เหลืออะไรพี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนายได้โปรด กลับมาเถอะนะ ที่รักของพี่..”
ย้อนไปวันที่คริสกับชานยอลเลิกกันได้ 1 เดือน
“ฮึก ฮือๆๆๆ”
คริสได้แต่นอนร้องไห้เก็บตัวอยู่บนห้อง ไม่ยอมไปทำงาน ไม่ยอมลงไปกินข้าว และปิดกั้นตัวเองกับทุกคน คริสได้แต่นอนร้องไห้อยู่อย่างนั้นทั้งวันทั้งคืนบนที่นอนสีขาวสะอาดที่ตอนนี้มีแต่คราบน้ำตาเปื้อนไปหมด คริสร้องไห้เป็นอย่างหนักจนน้ำตาแทบไม่มีให้ไหล เขาไม่เคยเป้นแบบนี้มาก่อน และตอนนี้เขาได้รู้ตัวเองแล้ว ว่าชีวิตของเขา ขาดชานยอลไม่ได้จริงๆ
เพราะหลังจากที่ชานยอลเดินจากเขาไปในวันนั้น ชายยอลก็ไม่กลับมาที่คอนโดอีกเลย ชานยอลจากเขาไปทั้งๆที่ไม่ได้บอกใครไว้สักคน คริสพยายามตามหา แต่ก็ล้มเหลวอยู่เรื่อยไป จนเขารู้สึกว่า ชาตินี้เขาคงหาชานยอลไม่เจอแล้วจริงๆ
“พี่คริส เลิกร้องไห้เถอะนะ”
อยู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นอยู่หน้าห้องของคริส คริสหันไปมอง เผื่อว่าคนๆนั้นจะเป็นชานยอลที่รู้สึกเห็นใจและกลับมาหาเขา แต่คนที่เขาหวังให้ขึ้นมาพูดคำนั้นกับเขา กลับไม่ใช่คนที่เขาเฝ้ารอ แต่กลับเป็น เทา ทีทำให้ชานยอลจากเขาไปแบบนี้
“นายขึ้นมาทำไม”
“ก็มาดูหมาขี้แยน่ะสิ”
“ก็เพราะนายไม่ใช่หรือไง นายเป็นคนพูดเองไม่ใช่หรอ? ว่าชานยอลนอกใจฉัน วันนั้นนายจำได้ไหม วันที่นายมาขอฉันนอนด้วย แล้วที่ชานยอลขอให้นายอยู่ ส่วนชานยอลก็ไปนอนกับคนอื่นแทน นายบอกเองหนิ ว่าชานยอลไม่อยากนอนกับฉัน เพราะเขามีคนอื่นน่ะ ห๊ะ!!”
“หึ แล้วเชื่อหรือไง”
คำพูดนั้นทำให้คริสอึ้งและโมโหเป็นอย่างมาก จนเขารู้สึกได้ว่าความอดทนของเขาที่มีต่อเด็กคนนี้ได้ขาดไปแล้ว เขาไม่ต้องการมีน้องอย่าง เทา และอยู่ร่วมบ้าน ร่วมที่ทำงานด้วยกันอีกแล้ว
“หมายความว่าไง”
คริสได้แต่กัดฟันพูดด้วยความโมโห พยายามกลั้นไว้อีกนิด เพื่อฟังความจริงทั้งหมดจากปากมารร้ายตนนี้
“ก็หมายความว่าพี่มีจิตใจที่ลังเลเองไงล่ะ ถ้าพี่ไม่ลังเล และเชื่อใจพี่ชานยอล พี่ชานยอลก็จะไม่จากพี่ไปแบบนี้ไง”
“อย่าบอกนะว่านี่คือแผนของนาย”
“แล้วคิดว่าไงล่ะ?”
เทาได้แต่พูดด้วยเสียงยั่วยวนจนคริสได้หมดความอดทนลงแล้ว ก่อนที่จะกระโจนเข้าใส่ร่างบางจนอีกฝ่ายล้มตึงลงไปกับพื้นห้องอันเย็นเฉียบ ก่อนที่จะเขย่าร่างบางคนสั่นคลอนไปหมด
“นายทำแบบนั้นได้ยังไง ห๊ะ!! นายเคยคิดบ้างไหม ว่าจะทำให้ใครเขาเสียใจบ้าง!! ห๊ะ!!”
“พี่คริสผมเจ็บนะ ปล่อยผม!”
แต่คริสก็ไม่คิดที่จะฟังอีกฝ่ายแม้แต่น้อย ตอนน้สมองของเขาไม่รับอะไรอีกแล้ว และไม่คิดจะฟังอะไรจากมารร้ายที่อยู่ตรงหน้าเขานี่อีก เพราะตอนนี้สติของเขาได้ขาดไปแล้ว
“นายไม่เคยเข้าใจ ไม่เคยรู้สึกของคนที่โดนทิ้ง นายไม่เคยเข้าใจ ไม่เคยรู้สึกจริงๆ!!”
“ทำไมผมจะไม่รู้สึก!! ก็เพราะผมรักพี่ไง ผมถึงได้ทำแบบนั้นลงไปน่ะ!!”
เพราะคำพูดของเทาทำให้คริสถึงกับชะงักเล็กน้อย ก่อนที่จะมองไปที่ร่างข้างใต้ตน ที่ตอนนี้ใบหน้ามีแต่น้ำตาของของความเจ็บปวด แต่เขาก็ไม่คิดที่จะพูดอะไรกับอีกฝ่าย
“แต่นายก็ไม่ควรมาทำร้ายความรักของฉันแบบนี้ คนอย่างนายไม่ควรอยู่บนโลกนี้ด้วยซ้ำ!!”
คริสเผลอพูดออกไปอย่างสติหลุด ก่อนที่เสียงจะดังไปถึงห้องของเมมเบอร์คนอื่นๆ จนทำให้ต้องวิ่งมาดูที่เกิดเหตุนั่นก็คือ ห้องของคริส หลังจากที่ทุกคนมาถึง ก็พบว่าคริสกำลังบีบคอของเทาอย่างไร้ความปราณี จนทุกคนทนดูต่อไปไม่ไหวก่อนที่จะไปจับทั้งคู่แยกออกจากกัน
“ปล่อย!! อย่าห้ามนะ คนอย่างนาย! คนอย่างนายไม่คู่ควรที่จะได้ความรักจากฉันหรอก คนอย่างนาย! จะไปตายที่ไหนก็ไป!!! ฮือๆๆๆ”
พูดจบคริสก็ระเบิดเสียงร้องไห้ออกมาอย่างบ้าคลั่ง ด้วยความเสียใจกับการจากไปของชานยอล
“ชานยอล นายอยู่ที่ไหน ฮือๆๆๆ”
“แค่ก แค่ก แค่ก”
เทาถึงกับไอออกมาหลังจากแทบหมดลมหายใจจากการบีบคอของคริสเมื่อครู่
“นี่คริส! ใจเย็นๆหน่อย สงบสติอารมณ์เอาไว้สิ”
“ นายทำแบบนี้ก็ไม่ทำให้ชานยอลกลับมาได้หรอกนะ”
ลู่หานกับเซฮุนพยายามพูดเกลี้ยกล่อมคิดพร้อมทั้งช่วยพยุงร่างของคิดไว้ไม่ให้ทรุดลงไปเพราะความเพลียจากการที่ไม่ได้หลับไม่ได้นอน และไม่ได้กินอะไรมาเป็นเวลานาน เมมเบอร์คนอื่นๆต่างมองภาพนั้นด้วยความสงสาร แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ นอกจากช่วยกันตามหา แต่ก็ไม่มีใครพบวี่แววเลยสักคน ทุกคนต่างเสียใจกับการจากไปของชานยอล และอาการของคริสที่เริ่มเสียสติขึ้นทุกวันๆ
และในที่สุดร่างของคริสก็สลบล้มลงไป เมมเบอร์ทุกคนต่างตกใจเป็นอย่างมากก่อนที่จะช่วยพากันส่งโรพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ตอนนี้เมมเบอร์ทุกคนเริ่มรู้แล้วว่าวงของพวกเขาเริ่มสั่นคลอนลงเรื่อยๆตั้งแต่ที่ชานยอลหายไป แต่พวกเขาก็พยายามทำมันให้ดีที่สุด แม้จะยากลำบากเพียงใด เขาไม่ต้องการให้ใครหายไปอีกแล้ว
แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เมื่ออยู่ๆคริสก็ได้หนีออกไปจากโรงพยาบาล ส่วนเทาก็หายตัวไปอีกคน ทุกคนต่างวุ่นวายตามหาทั้ง 3 เป็นอย่างมาก แต่ก็เหมือนเคย ไม่มีใครตามพวกเขาเจอ….
“ชานยอล รอพี่ก่อนนะ พี่จะต้องหานายให้เจอให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม….”
“นายจะรู้บ้างไหม ชานยอล..ไม่มีนายชีวิตของพี่แทบไม่เหลืออะไรพี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย ได้โปรด กลับมาเถอะนะ ที่รักของพี่..”
ความคิดเห็น