คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CH 1
CH 1
เช้านี้มีรถคันหรูมาจอดที่หน้าบ้านของฉันพร้อมกับมีชายในชุดสูทสองคนยืนรอ แม่ฉันเปิดประตูต้อนรับพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
“คุณท่านให้ผมมารับพวกคุณนะครับ ผมช่วยถือกระเป๋าครับ” ชายคนหนึ่งกล่าวด้วยความสุภาพ และช่วยยกกระเป๋านำไปขึ้นรถ ฉันกับแม่ก็เดินไปขึ้นรถคันหรูนั้นเช่นกัน
ฉันรู้สึกตื่นเต้นในระหว่างทาง ที่จริงฉันรู้ว่าสามีใหม่ของแม่นั้นมีฐานะแต่ก็ไม่คิดว่าจะมีเยอะขนาดนี้ เพราะแม่ฉันก็ไม่ได้เล่าอะไรมากมาย มันคงจะไม่เหมือนในนิยายที่ฉันอ่านใช่ไหม เมื่อไปถึงบ้านก็เจอกับพระเอก ที่เป็นลูกติดสามีใหม่ของแม่ แต่ถ้าเป็นจริงก็ดีสิ
ฉันยิ้มให้กับความคิดที่ฟุ้งซ่านของตัวเอง เพราะจะอะไรซะอีกละ เขามีลูกติดก็จริงแต่เป็นลูกผู้หญิง แม่บอกว่ารุ่นเดียวกับฉันด้วย ฉันจะโดนแกล้งเหมือนซินเดอเรลล่าไหมนะ
“ยิ้มอะไรหรอลูก” ฉันคงยิ้มนานไปจนแม่เห็น
“คิดอะไรเรื่อยเปื่อยคะแม่”
“แม่อยากให้ลูกมีความสุขนะ” สีหน้าของแม่เริ่มสลดลงอีกแล้ว
“ไม่ต้องห่วงหรอกคะ ซองบอกแล้วไง ว่าซองโอเค ดูทำหน้าสิยิ้มหน่อยนะคะ” ฉันหยอกล้อกับแม่เพื่อทำให้หล่อนสบายใจขึ้น
“คุณท่านค่ะ ตอนนี้คุณหนูยังไม่กลับเลยคะ” หญิงชราบอกผู้เป็นนาย
“ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวมันก็กลับมาเอง”
รถหรูเคลื่อนมาจอดหน้าประตูคฤหาสน์หลังใหญ่
ชายวัยกลางคนกับหัวหน้าแม่บ้านที่กำลังกำลังคุยกันอยู่ต้องออกมาต้อนรับ
“มาถึงซักที ผมคิดถึงคุณมากเลย” คิม อึนฮวา เดินลงมารับแม่ฉันด้วยลอยยิ้ม เขาดูมีความสุขมากเลยที่ได้เจอหล่อน
“สวัสดีคะ” ฉันกล่าวทักทายเขาด้วยลอยยิ้มเช่นกัน
“สวัสดีจะ เราเข้าบ้านกันดีกว่า หิวไหม ฉันเตรียมกับข้าวอร่อยๆไว้ด้วย” พวกเราเดินเข้ามาในห้องโถง ในความคิดฉันมันเหมือนกับในละครเลย ทั้งหมดตกแต่งได้สวยงาม
“หนูซองชอบไหม”
“ชอบมากคะ ตื่นเต้นจังเลย” อึนฮวาหัวเราะหน่อยๆ กับท่าทางของฉัน
“ฉันดีใจนะที่หนูชอบ ฉันอยากให้แม่ของเธอและเธอมีความสุขกับที่นี่”
อาหารมากมายถูกเสริฟบนโต๊ะ มันอร่อยมาก อึนฮวาชวนฉันคุยและถามเรื่องต่างๆ เขาเล่าเรื่องตลกให้ฟังด้วย จนอาหารมื้อนี้มีลอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ฉันเริ่มคลายกังวลกับการมาอยู่ที่นี่ เหล่าแม่บ้านก็ต้อนรับพวกเราอย่างดี
“ฉันให้แม่บ้านจัดห้องและยกของไว้หมดแล้ว ชินยองพาหนูซองขึ้นไปดูห้องนอนหน่อยนะ ส่วนคุณผมอยากคุยกับคุณก่อน” ฉันเดินตามแม่บ้านขึ้นไปที่ห้องใหม่ของฉัน ส่วนแม่ของฉันอยู่คุยกับอึนฮวา
ห้องฉันอยู่ทางซ้ายสุด ชั้นนี้จะมีอยู่สี่ห้องคือด้านขวาสุดจะเป็นห้องของคุณอึนฮวาซึ่งเป็นห้องใหญ่สุดและห้องก่อนจะถึงห้องของเขาเป็นห้องว่าง ด้านซ้ายก่อนถึงห้องฉันก็เป็นห้องของลูกสาวของเขา ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนจะไม่อยู่บ้าน
สาวใช้มาส่งชั้นที่ห้องพร้อมกับให้กุญแจไว้ ก่อนจะขอตัวไปทำงานของตัวเอง ภายในห้องกว้างตกแต่งสไตล์เรียบๆและเป็นระเบียบ ฉันอยากให้ที่นอนลายแซลลี่จัง แต่แบบนี้ก็โอเคแล้วมั้ง ฉันไม่อยากเรื่องมากเกินไป ตรงข้ามกับเตียงมีโต๊ะไว้สำหรับทำงาน และบนโต๊ะก็มีโน้ตบุคกับเครื่องปริ้นวางอยู่ ฉันเดินเข้าไปก็พบกับกระดาษโน้ตสีเหลืองติดอยู่บนตัวเครื่อง
......ของขวัญสำหรับหนูนะ ไว้ทำงานไง......
ฉันยิ้มกับของขวัญที่อยู่ตรงหน้า เขาใจดีเกินไปแล้ว ฉันอยากให้แม่ได้เริ่มต้นใหม่และมีความสุขกับคนนี้คนที่แม่เลือกฉันคิดว่าแม่เลือกคนถูก และเขาจะไม่ทำให้แม่เสียใจ
เสียงรองเท้ากีฬากระทบกับพื้นปาร์เก้ในสนามบาส หญิงสาวร่างบางกำลังเลี้ยงลูกยางสีส้มวิ่งไปและโยนใส่ห่วง แต่ก็พลาดลูกกระแทกกับขอบห่วงกระเด็นออกมา มันทำให้อารมณ์เสียไม่น้อยเลย
เหงือมากมายไหลออกมาจากผิดกายหลังจากการเล่นกีฬา เธอเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างสนามเพื่อนั่งพักและดื่มน้ำเติมกำลังที่เสียไป
“ห่วงก็ไม่ใช่จะอยู่ไกล แต่กลับโยนลูกให้ลงแค่นี้ก็ทำไม่ได้ นักบาสอันดับหนึ่งของโรงเรียนฝีมือตกแล้วมั้ง” จินซูพูดขึ้นหลังจากนั่งดูการเล่นของเธอมาตั้งแต่ต้น
คำตอบที่ได้กลับมาคือความเงียบ นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนกันมานานคงมีต่อยกันซักหมัดสองหมัดแหละนะ คิม โซฮเย
“มันคงไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอกนา เย็นนี้ไปเที่ยวกันดีกว่าโอเคไหม สมองจะได้ปรอดโปร่งไง”
“อืม ตอนเย็นเจอกัน”
ร่างสูงเดินออกจากสนามบาสไปแล้ว เหลือแต่เธอที่นั่งคิดเรื่องต่างๆอยู่ในหัว
เธอคิดถึงแม่
เธอยังทำใจไม่ได้กับการที่แม่จากไป ถึงมันจะผ่านมานานแล้วก็ตาม แต่เวลาไม่ได้ช่วยเยียวยาหัวใจเธอเลย หลังจากนั้นพ่อเริ่มทำงานหนักขึ้นจนไม่ได้สนใจเธอ แต่มันคงไม่ทำให้เธอต้องเสียใจหนักขนาดนี้ถ้าเขาไม่พาใครมาแทนแม่
“คุณหนูปิดเครื่องคะ ติดต่อไม่ได้เลย” แม่บ้านบอกกับอึนฮวาหลังจากที่พยายามติดต่อกับลูกสาวของเขา นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้วที่เธอไม่กลับบ้านหลังจากที่เขาตัดสินใจให้ซอนมินภรรยาใหม่มาอยู่ที่บ้านหลังนี้
“กลับมาเมื่อไหร่ ฉันจะจัดการกับแก”
รถมินิคูเปอร์สีน้ำตาลทองเคลื่อนมาจอดหน้าผับชื่อดัง ร่างบางลงจากรถและยื่นพวกคุณแจให้พนักงานขับไปจองข้างใน เธอแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวพับครึ่งแขน กางเกงยีนส์เดฟสีดำและสวมลองเท้าผ้าใบ เมื่อเดินเข้ามาด้านในทำให้ทุกสายตาต้องหันมองไม่ว่าจะชายหรือหญิง เพราะใบหน้าเรียวที่ไม่ได้ถูกตกแต่งด้วยเครื่องสำอาง จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบางที่เติมแค่ลิปสติกสีชมพูอ่อน บวกกับการแต่งตัวแนวนี้ถึงจะดูเท่และไม่ได้โชว์สัดส่วน แต่มันก็เซ็กซี่ไม่น้อย เธอเมินสายตาที่มองมาและเดินไปทางโซวีไอพี
“โหย รอตั้งนาน” จินซูพูดพร้อมกับรินไวน์ใส่แก้วให้กับคนที่พึ่งมา
“ตกลงแกจะไม่กลับบ้านจริงๆหรอวะ เดี๋ยวพ่อแกก็ฮุบเงินหรอก”
“วันนี้ว่าจะกลับ” เธอตอบแค่นั้น
“แล้วเอาไงต่อ”
“ฉันจะไปดูหน้าคนพวกนั้น มันคงจะมาเกาะหวังเงิน”
“เฮ้ยๆ อาจจะไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นก็ได้ แกก็มองในแง่ร้ายเกินไปวะโซ”
“เดี๋ยวก็รู้” เธอจะไม่ยอมคนพวกนั้นได้อยู่บ้านหลังเดียวกับเธอตลอดไปหรอก
วันนี้ทั้งวันฉันใช้เวลาเดินสำรวจบ้าน เดินดูสวน และพูดคุยทำความรู้จักกับแม่บ้านที่นี่พวกเขาใจดีมากๆ มันไม่ทำให้ฉันเบื่อเลย หลังจากทานมื้อเย็นฉันก็เดินมานั่งดูทีทัศน์ในห้องรับแขก ทั้งวันฉันยังไม่เห็นลูกของคุณอึนฮวาเลย ส่วนเขาก็ไม่ได้พูดหรือถามถึงอะไร แม่บ้านบอกว่าเธอชื่อโซฮเย ฉันอยากเจอจัง เธอจะเป็นคนยังไงนะ จะเกลียดฉันหรือเปล่า แล้วถ้าเกลียดฉันจะทำยังไงดี ขอให้เธอใจดีกับฉันเหมือนทุกคนในบ้านเถอะ
“ยังไม่นอนอีกหรอลูกดึกมากแล้วนะ” แม่ของฉันเอง ฉันลืมดูเวลาไปเลยมัวแต่คิดอะไรเพลินๆ
“ซองขอดูโทรทัศน์อีกหน่อยนะคะ เดี๋ยวก็ขึ้นไปนอนละ”
“จ๊ะ ฝันดีนะ”
“ฝันดีคะแม่” หล่อนเดินขึ้นไปบนห้อง
ฉันนั่งดูละครโปรดไปเลื่อยๆ แต่ความง่วงก็ทำให้ตาของเริ่มปิดลงและหลับไปโดยไม่รู้ตัว
รถมินิคูเปอร์เข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่พร้อมกับร่างบางที่เดินเข้ามาในบ้าน เธอแปลกใจหน่อยๆ เพราะนี่ก็ดึกมากแล้วทำไมห้องรับแขกถึงยังเปิดไฟ และโทรทัศน์ยังเปิดทิ้งไว้
และเห็นว่ามีคนนั่งอยู่ที่โซฟา คงเป็นแม่บ้านที่แอบมาดูโทรทัศน์ เธอเดินเข้าไปใกล้หวังจะทำโทษ
“พี่ชิน.....” ไม่ใช่หนิ
“คุณหนู กลับมาแล้วหรอค่ะ” แม่บ้านชินยองได้ยินเสียงรถ หล่อนจึงเดินเข้ามาดู ก็เป็นโซฮเยจริงๆด้วย เธอหันไปตามเสียงเรียก
“อืม แล้วนี่ใคร”
“เอ่อ ลูกสาวของคุณซอนมินคะ” หล่อนตอบไม่เต็มเสียงนัก
สีหน้าที่ไร้อารมณ์ของเธอทำให้หล่อนเริ่มทำตัวไม่ถูก โซฮเยเดินขึ้นบันไดโดยไม่ได้พูดอะไรต่ออีก
“คุณซองคะ ตื่นคะ”
“ขอโทษคะ หนูเผลอหลับไป ขอบคุณที่ปลุกนะคะ” ฉันเดินเข้าห้องไปอย่างงัวเงีย
พอถึงเตียงก็ล้มตัวลงนอน มันนอนสบายกว่าเตียงที่บ้านเก่ามากๆ
วันนี้ผ่านไปได้ดี ที่นี่ไม่ได้เลวร้ายเลย ฉันชอบบ้านหลังนี้จัง
...............................................................................................................
ฝากติดตามด้วยนะคะ
ความคิดเห็น