ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 5
Jessica Part
'เมื่อวานทำความสะอาดห้องพยาบาลเหนื่อยชะัมัดเลย' ฉันบ่นในใจขณะกำลังเดินไปห้องเรียน
ซ่า ~
"กรี๊ดดดดดดดดดด!" ใครบังอาจมาซาดน้ำใส่ฉันเนี่ย
"อุ๊ย! ขอโทษนะค่ะคุณหนูจอง"
"ฮ่าๆๆๆๆ" เสียงของยัยนั้นและเพื่อนๆของมันหัวเราะเสียงดัง
"........"
"มองหน้าหาเรื่องหรอค่ะ"
"........"
"นึกว่าแน่ซะอีก" ยัยนั้นพูดและผลักฉันไปนั่งกับพื้น
"เธอคิดว่าเธอเก่งนักรึไง"
"........" ฉันไม่ตอบและยังมองหน้ายัยนั้นต่อไป
"หล่อนคิดว่าพี่แทเป็นของหล่อนคนเดียวงั้นหรอ"
"........"
"ฉันขอให้เธอเลิกยุ่งกับพี่แทซะ!" ยัยนั้นพูดเสร็จและเดินไป
"เป็นอะไรมากรึเปล่า" เสียงของคนนึงดังขึ้นใกล้ๆฉัน
"ไม่ต้องมายุ่ง!" ฉันพูดและปัดมือของยัยฟานี่ออก
"ไม่ให้ยุ่งได้ไง เสื้อเธอเปื้อนหมดแล้วนะ" ยัยฟานี่พูดและยื่นพาเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าฉัน
พอดูใกล้ๆแล้วยัยนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ...
'จะบ้าหรอสิกก้าเธอคิดอะไรของเธอเนี่ย' ฉันสะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดบ้าๆนั้นออกไปจากกหัว
"ดูสิชุดเปียกหมดเลย"
"........"
ตึกตัก ตึกตัก ~
ทำไมฉันต้องใจเต้นแรงแบบนี้ด้วยนะ บ้าที่สุดเลย
"ฉันว่าเราไปเช็ดหน้าในห้องน้ำกันดีกว่านะ" ฟานี่พูดและยื่นมือมาทางฉัน
"........" ฉันไม่ตอบและจับมือฟานี่ไปห้องน้ำ มือนุ่มจัง...
เมื่อถึงห้องน้ำฟานี่ก็รีบเช็ดหน้า เช็ดเสื้อให้ฉัน
"ทำไมเธอต้องทำอย่างนี้ด้วย..."
"........" ฟานี่ไม่ตอบแต่มองหน้าฉัน
"ต้องมีเหตุผลด้วยหรอ" ฟานี่พูดและยิ้ม 'น่ารัก น่ารักเกินไปแล้วนะ'
"เสร็จแล้ว"
"อาจจะมีคราบเปื้อนหน่อยนะเพราะว่าเช็ดยังไงก็ไม่ออกหรอก"
"........"
"น้ำปั่นรสบลูเบอรี่เป็นรสที่แย่ที่สุดเลยนะเวลาโดนหน้า"
"........"
"ฉันโดนประจำล่ะ ^^"
"........"
"ต๊ายล่ะสายแล้วหรอเนี่ย!"
"ฉันไปก่อนนะ บาย"
"อืม"
ฉันอยู่ในห้องน้ำนี้นานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ภาพตายิ้มคู่นั้นยังคงอยู่ในความคิดของฉัน
นี่!ฉันเป็นอะไรเนี่ย หรือ ว่าฉันตกหลุมรักยัยหมีนั้นแล้วนะ
ไม่มีวันหรอก ไม่มีวานนนนนนนนนนนน
End Jessica Part
"ยัยฟานี่ทำไมวันนี้มาช้างี้เนี่ย"
"ขอโทษ..." ฉันตอบไปแบบรู้สึกผิด
"เธอก็รู้นี้ว่าครูวิชาเคมีโหดขนาดไหน"
"โชคดีนะที่ครูไม่ถามฉันว่าคู่ทดลองหายไปไหน"
"ง่าาาา ยังไงครูก็ไม่ถามนี้"
"แล้วถ้าครูถามล่ะ"
"ก็ไม่รู้เหมือนกัน..."
"เฮ้อ....ช่างมันเถอะ"
"ขอโทษนะซัน..."
"ก็บอกว่าช่างมันไง" ซันนี่ตอบโดยที่ตายังคงจ้องที่หลอดทดลอง
'แงงงงง ยัยซันดูยังไงเธอก็โกรธฉันชัดๆ'
"ว่าแต่เํธอหายไปไหนมา?"
"ก็ฉันลืมสมุดไว้ไหนห้องเลยวิ่งไปเอาแล้ว..."
"แล้ว?"
"ก็เจอกับสิก้า"
"ยัยนั้นแกล้งเธอหรอ!" ซันนี่ตะโกนดังลั่นห้อง
"นี่โต๊ะสุดท้ายน่ะกรุณาอย่าคุยกันค้ะ"
"เอิ่ม...ขอโทษค่ะ" ซันนี่ตอบกลับคุณครูไปอย่างรู้สึกผิด
"แต่สิก้าโดนแกล้งเองน่ะสิ"
"อืม...เธอก็เลยไปช่วย"
"อืม" ฉันตอบกลับไป
"เธอไปช่วยยัยนั้นทำไม"
"........"
"ยัยนั้นเคยเกือบทำให้พี่แทโกรธแกนะ"
"ช่างมันเถอะซัน"
"เธอนี่เป็นอย่างนี้ตลอดเลยนะ"
"........"
Sunny Part
ทำไมวันนี้เวลาถึงผ่านไปนานอย่างนี้นะ น่าเบื่อจริงๆ
ฉันมองหน้าฟานี่ ยัยนี่เป็นอย่างนี้ตลอดเลยนะ
ใจดีอย่างนี้ตลอดเลยเพราะอย่างนี้ไงฟานี่ฉันถึงโกรธเธอไม่ลงเลยซักครั้ง
กริ๊งงงงงงงงงงง ~
"เลิกเรียนได้แล้วนะ"
'เฮ้อ....ทำไมวันนี้มันถึงน่าเบื่ออย่างนี้นะ'
"ยัยซัน" เสียงของฟานี่ตะโกนขึ้นหลังฉัน
"ทำไมไม่รอฉันยะ"
"ขอโทษ"
"เธอโกรธฉันหรอ?"
"นี่ฟานี่ฉันโกรธเธอไม่ลงหรอกนะจำไว้" ฉันพูดและขยี้ผมอีกคนเล่น
"นี่! ผมยุ่งหมดเลยเห็นไหม" ฟานี่พูดเสร็จก็ขยี้ผมฉัน
"อ๊ากกกกก ยุ่มหมดเลยเห็นไหม"
"สม-น้ำ-หน้า" ฟานี่พูดและวิ่งหนีฉัน
"ยัยอ้วนหยุดนะ"
"หยุดให้โง่ดิ แบร่"
End Sunny Part
"ตายล่ะ" ฉันตะโกนขึ้นมาเสียงดัง
"เป็นไรของเธอยะยัยฟานี่" ยัยซันถามขึ้น
"ฉันลืมของไว้ที่ห้องทดลองน่ะสิ"
"อ้าว! รีบวิ่งไปเอาเลยยัยหมี"
"โอเค เธอไปรอที่ห้องสมุดก่อนเลยนะ"
"อืม"
พูดเสร็จฉันก็รีบวิ่งไปที่ห้องทดลองทันที ลืมได้ไง ทำไมฉันถึงลืมได้นะ
"แฮ่ก แฮ่กๆๆ"
ปัง!~
ถึงซักทีเหนื่อยชะมัดเลย
อยู่ไหนนะ อยู่ไหน ของที่จะให้พี่แทอยู่ไหนนะ
'นั้นไงเจอแล้ว'
ฉันรีบวิ่งไปหยิบของชิ้นนั้นขึ้นมาจากพื้น
'หล่นไปได้ไงนะ'
แอ๊ดดดดด
"ฟานี่มาทำอะไรในห้องนี้หรอ"
"พี่แท..."
Sooyoung Part
'เฮ้อ...เมื่อไหร่จะปิดเทอมหว่า'
ฉันคิดขณะเดินไปที่ชมรม
'เอ๊ะ! นั้นมันคนหรือกระรอกวะนั้น' ฉันคิดและเพิ่งมองไปยังผู้หญิง(มั้ง)ที่กำลังถือหนังสือที่ใหญ่กว่าตัวเอง10เท่า
"กรี๊ดดดดดดด" เสียงของผู้หญิงตัวเล็กดังขึ้น
"อ้าว เฮ้ย!" ฉันอุทานขึ้นและรีบวิ่งไปรับอีกคนที่สะดุด
ตุ้บ!
"มารับทันจนได้"
"อ่า ขอบคุณค่ะ" ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมามองฉัน
"คนจริงๆด้วย"
"อะไรนะค่ะ?" ร่างเล็กตรงหน้าฉันถามขึ้น
"ฉันก็แค่บอกว่าเธอเป็นคนจริงๆด้วย"
"ถ้าไม่คิดว่าฉันเป็นคนแล้วคุณขึ้นว่าฉันเป็นอะไรล่ะ!" ร่างเล็กตะคอกเสียงใส่ฉัน
"นี่! มาตะคอกเสียงใส่ฉันทำไม"
"ก็เธอมาว่าใส่ฉันว่าไม่ใช่คนนี้"
"แค่นี้เองไม่เห็นต้องขี้นเสียงเลย - 3 -" ฉันทำหน้าไม่สนใจคนตรงหน้า
"ชิส์!"
"เถียงไม่ออกหรอป้า?" ฉันถามกวนๆออกไป
"ใครป้า ใครเป็นพี่แม่เธอ?"
"....."
"เถียงไม่ออกล่ะสิ ฮ่าๆๆๆ"
"เปล่า...ฉันแค่คิดว่าญาติฉันเตี้ยขนาดนี้เลยหรอ"
"กรี๊ดดดด ใครเขาเรียกว่าเตี้ยยะ!"
"แล้วเขาเรียกว่าไรล่ะ?"
"ตัวเล็กยะ ตัวเล็ก!"
"ใครจะตัวสูงอย่างกับเปรตแบบเธอล่ะ"
"เจ้ว่าใครเปรตหะ!"
"เปล่า แค่พูดลอยๆ - 3 -" ร่างเล็กทำหน้ากวนๆ
"นี่!คุณตัวเล็กค่ะ"
"....."
"ไม่ทราบว่าคุณจะลุกจากตัวฉันได้รึยังค่ะ หนัก!" ฉันกระแทกเสียงตรงท่อนสุดท้าย
"อยากนั่งตายล่ะ"
"อ่าหะ?" ฉันทำหน้ากวน
"ทำหน้าอย่างนั้นทำไมยะ!?" ร่างเล็กเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยเมื่อฉันเริ่มเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ
จุ๊บ!
"....."
"นี่คือการทำโทษที่ป้าเถียงฉันและ..."
"ทำหน้าน่ารักเกินไป "
End Sooyoung Part
"เอิ่ม...พอดีแทลืมของไว้นะค่ะ"
"ฟานลืมอะไรไว้หรอ?"
"ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" ฉันรีบซ่อนของสิ่งนั้นไว้ด้านหลัง
"เอามาให้พี่ดูหน่อยได้ไหม?"
"เออ...ไม่ได้จริงๆค่ะ"
"ทำไมหรอฟาน?"
"เดียวนี้ทำเป็นหวงของไม่ให้พี่ดูนะ" พี่แททำหน้างอนเหมือนเด็กๆ
"เอิ่ม..."
ร่างเล็กวิ่งมาแย่งของชิ้นนั้นจากด้านหลังฉัน
"พี่แทททททท เอามานะค่ะ"
"อะไรอ่ะดูหน่อยนะ" พี่แทไม่พูดเปล่ากับรีบเปิดกระดาษแผ่นนั้นดู
"....."
"พี่แท..."
"นี่ฟาน..." พี่แททำหน้าเครียด
"....."
"....."
เกิดความเงียบระหว่างเราสองคนขึ้น
"ฮ่าๆๆๆๆ พี่แท้ก็อยากเป็นแฟนกับพี่นี่เองไม่เห็นต้องเขียนใส่กระดาษเลยนี่" พี่แทหัวเราะ
"....." ฉันก้มหน้าเพราะฉันคิดว่าตอนนี้หน้าฉันคงแดงมากแน่ๆเลย
'ชิส์! จะไม่ให้เขียนส่กระดาศได้ไงก็ตอนที่เราบอกไม่ได้ยินนี่'
"ฟานคงคิดว่าที่ฟานขอพี่เป็นแฟนพี่ไม่ได้ยินใช่ไหม?"
"....."
"ที่จริงพี่ได้ยินนะ"
"....." อะไรนะพี่แทได้ยินงั้นหรอ แล้วทำไมตอบล่ะ
"แล้วที่พี่ถามซ้ำฟานก็ไม่ตอบพี่"
"....."
"ที่พี่ถามเพราะเพื่อความแน่ใจนะ"
"....."
"งั้นพี่จะให้คำตอบแล้วกัน" พี่แทเดินเขามาใกล้ๆฉันแล้วค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน
"พี่ตกลง" พูดเสร็จพี่แทก็จูบฉัน
ลิ้นเรียวของอีกคนเข้ามาหาความหวานจากโพรงปากของฉัน ช่างเป็นจูบที่หวานจริงๆ จูบแรกของฉัน...[/color][/left]
Yuri Part
'ไอ้คุณท่านพี่แทหายไปไหนกันนะ' ฉันเดินหาแทยอนนานจนมาเจอกับ...เจสสิก้า
'ยัยนั้นไปยืนทำไมหน้าห้องทดลองกันนะ'
"นี่!" ฉันเอื้อมมือไปจับไหล่อีกคน
ร่างบางตรงหน้าสะดุงและหันมามองทางฉัน
"มาทำอะไรตรงนี้"
"....."
ร่างบางวิ่งออกไปโดยไม่พูดอะไร
"เป็นไรของยัยนั้นนะ" ฉันหันไปมองและเกาหัวของตัวเองอย่างงง
'มีอะไรในห้องนั้นกันนะ?' ฉันคิดพลางเหลีอบมองเข้าไปในห้อง
ทิฟฟานี่กับแทยอนกำลังจูบกัน...
หรือจะเป็นเหตุผลที่ยัยนั้นวิ่งไปกันนะ
เมื่อคิดได้ฉันก็วิ่งตามร่างบางไป
'ทำไมต้องรู้สึกเป็นห่วงยัยคุณหนูนั้นด้วยนะ?'
End Yuri Part
Jessica Part
'ฮึก! พี่แทเป็นแฟนกับฟานี่งั้นหรอ'
'ไม่จริงใช่ไหม มันไม่ใช่เรื่องจริงๆ'
ฉันวิ่งไปพร้อมกับน้ำตาทำไมนะ ทำไมต้องร้องไห้ด้วย?
"นี่!ยัยสิก้า" เสียงของใครบ้างคนเรียกชื่อของฉันทำให้ฉันหยุดวิ่ง
"เธอเป็นอะไร?" คนตรงหน้าฉันถามขึ้น
"เปล่านี้" ฉันพูดพลางปาดน้ำตา
"เฮ้อ ~" ยูริถอนหายใจและยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ฉัน
"เช็ดซะ ตอนเธอร้องไห้รู้ไหมมันไม่สวยเลย"
'นี่ ไอ้ลิงมันชมฉันว่าสวยหรอ???'
"รับสิ!" ร่างสูงพูดเสียงดังขึ้น ทำให้ฉันสะดุง
"ชิส์! ก็ได้" ฉันรับผ้าเช็ดหน้านั้นมา
เราเงียบกันไปสักพักและยูริก็เปิดประเด็นพูดขึ้น
"เธอร้องไห้ทำไม?"
"....."
"เอิ่ม...ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไรนะ"
"......"
"นี่เธอจะเงียบอีกนานไหมยัยเป็ด" ยูริพูดและหยิกเข้าที่แขนของฉัน
"โอ๊ย!เจ็บนะ" ฉันพูดพลางลูบรอยที่ยูริหยิกเมื่อกี้
"เชอะ! หมั่นไส้"
"หมั่นไส้เรื่องไรยะ"
"เปล่า" ยูริพูดพลางหันไปมองทางอื่น
"ชิส์!ไอ้ลิง" ฉันพูดและต่อยเข้า่ที่ไหล่ของไอ้ลิงดำ
"โอ๊ย!ต่อยฉันทำไมเจ็บนะยัยบ้า"
"อยากต่อยทำไม" ฉันพูดพลางทำหน้ากวน
"ชิส์!จะเอาใช่ไหมยัยเป็ด"
"แบร่~"
"ขอบคุณนะ"
"เรื่องไร?"
"......"
"ช่างมันเถอะกลับกันเถอะลิงจ้า~" ฉันพูดและยืดตัวตบไหล่อีกคน
"อืม..."
End Jessica Part
"ฟานให้พี่ไปส่งอยู่บ้านไหม?"
"ไม่เป็นไรค่ะฟานกลับเองได้" ฉันตอบแล้วยิ้มให้พี่แท
"แต่มันดึกแล้วนะ"
"เอิ่ม...ก็ได้ค่ะ" ใครจะไม่ตอบตกลงล่ะก็พี่แทเล่นส่งสายตาซะ :32:
"นี่ วันนี้ฟานมีการบ้านไหม"
"มีค่ะ"
"ให้พี่ช่วยไหม?"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"แน่นะ?"
"แน่สิค่ะ ฟานทำกับยัยฟานสองคนก็ได้"
"อืม..."
"รู้ไหมพี่ชอบฟานที่ตรงไหน"
"......."
"เพราะฟาน น่ารัก ยิ้มเก่ง เป็นกันเอง"
"ที่จริงมันมีมากกว่านี้อีกนะ" พี่แทหันมายิ้มให้ฉัน
"......." ฉันไม่ตอบแต่รู้สึกถึงความร้อนที่หน้า
"ถึงแล้วหรอ" พี่แทพูดขึ้นเพื่อทำร้่ยความเงียบที่เกิดขึ้น
"อะ...เอ่อ"
"ขอบคุณค่ะ ^^"
"......." พี่แทไม่ตอบแต่กลับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆและ...
จูบฉัน จูบที่หอมหวาน จูบที่อ่อนโยน มันช่างหวานจริงๆ
เหมือนเวลาได้หยุดหมุนเหมือนทุกอย่างถูกหยุดเอาไหว จูบของฉันที่มอบให้กับคนที่ฉันรัก
มัยเป็นแบบนี้เองหรอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น