คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
ณ บ้านตระกูลฮวัง
ฮวัง มิจาง นักธุรกิจอันดับต้นๆของเกาหลีและเป็นพ่อของฮวัง ทิฟฟานี่ กำลังนั่งอยุ่บนโซฟาสุดหรู ในมือถือแผ่นกระดาษ สองสามใบพลางมองสลับไปมาอย่างใช้ความคิด
‘เจ้าของที่ดิน คิม แทยอน และ ชเว วูยอง’
จะทำไงกับเด็กสลัมสองคนนี้ดี ขนาดส่งคนไปเผาร้านมันแล้ว มันยังดื้อไม่ยอมขายให้อีก กับอีกแค่พื้นดินแผ่นเล็กๆ จะหวงอะไรนักหนา
“คุณพ่อค่ะ”
ทิฟฟานี่กำลังเดินลงมาจากชั้นสอง ร่างบางมองพ่ออย่างน้อยใจเล็กๆ ดูสิ ลูกสาวอุสากลับมาหา เอาแต่ทำงานๆ
“ คุณพ่อทำอะไรคะ?”
ทิฟฟานี่ถามมิจางอย่างสงสัย พอเธอถามคุณพ่อก้รีบเก็บเอกสารอย่างรีบๆราวกับกลัวเธอเห็นอะไรสักอย่าง
“ป่าวจ๊ะ วันนี้ลูกไม่ไปไหนหรอ”
“ไม่ค่ะ ฟานี่อยากอยู่กับคุณพ่อ”
“แหนะ อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรรึป่าว” มิจางยิ้มให้กับความอ้อนของลูกสาว ต่อให้ทิฟฟานี่โตแค่ไหน เขาก็คิดว่าลูกสาวสุดที่รักยังเป้นเด็กน้อยทุกที
“ฮาๆ คุณพ่อรุ้ทันฟานี่อยู่เรื่อยเลย”
“อยากได้ไรล่ะ”
“ฟานี่อยากเปิดร้านแว่นตาค่ะ”
“หือ เปิดร้านขายแว่น?” มิจางถึงกับสงสัยกับคำขอของลูกสาว
“ไม่ใช่ค่ะ ฟานี่บอกว่าอยากเปิดร้านแว่น แต่ไม่ได้บอกว่าจะขายซะหน่อย ฟานี่จะแจกฟรีต่างหาก” ทิฟฟานี่บอกคุณพ่อที่กำลังงง
“ทำไมไม่ขายล่ะลูก ทำเป้นธุรกิจไปเลย”
“ฟานี่อยากให้โอกาสกับคนที่ไม่มีเงินค่ะ คุณพ่อ”
“แล้วแต่ลูกเลยนะ ลูกคิดยังไงพ่อก็คิดแบบนั้น ”
“ขอบคุณมากค่ะคุณพ่อ ฟานี่รักพ่อที่สุด” ทิฟฟานี่กอดบิดาอย่างดีใจ เธอจะได้มีร้านเป็นของตัวเองสักทีถึงจะไม่ได้เงินแต่ก็ได้บุญ อีกอย่างเธออยากให้ใครคนนั้นใส่แว่นตัดสักที ไม่ใช่ไปซื้อตามตลาดนัดมาใส่
ภายใต้แสงแดดในเวลาเกือบบ่าย เสื้อยืดสีฟ้าของร่างบางเปียกไปด้วยเหงื่อ แทยอนยกมือปาดเหงื่อบนหน้าผาก เงยหน้ามองตัวร้านที่เริ่มเป็นรุปเป็นร่าง รอยยิ้มเล็กๆปรากฎบนใบหน้าขาว ก่อนจะลงมือเลื่อยไม้ต่อให้เสร็จ
“ขยันจังนะแท พักก่อนก็ได้” เสียงเรียกจากด้านหลัง ทำให้แทยอนหันกลับไปมอง
“อ้าว ซู! มาแล้วหรอ” แทยอนยิ้มให้ซุยองเพื่อนในวัยเด็กของเธอ ที่อาสาออกไปซื้อข้าวให้
“มากินข้าวก่อนเร็ว ฉันซื้อของชอบแกมาด้วยนะ.” ซูยองยื่นกล่องข้าวกกระเพาไข่ดาวให้แทยอน
“ขอบคุณมากนะ” แทยอนเปิดกล่องข้าว กลิ่นกระเพาหอมๆ ข้าวสวยร้อนๆ พร้อมกับไข่ดาวฟองโต ทำให้แทยอนถึงกับท้องร้อง ร่างเล็กไม่รอช้าจัดการกับข้าวกล่องตรงหน้าทันที แทยอนและซุยองกินข้าวกันอย่างเงียบๆ ซูยองหันไปมองร้านอาหารที่เริ่มจะใกล้เป็นจริง แล้วหันมามองอีกคนที่กินข้าวอย่างเอาเป็นเอาตาย แทยอนเป็นแบบนี้เสมอจริงจังกับงาน ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กหรืองานใหญ่ จนบางทีลืมดูแลตัวเองไปเลย
“มีอะไรติดหน้าฉันรึไง มองอยู่ได้” แทยอนแขวะร่างสูงที่เอาแต่นั่งมองตน
“มีสิ มีคำว่าไอ่เตี้ยติดเต็มหน้าแกเลย” ซูยองตอบกลับคนตัวเล็กบ้าง ก่อนทั้งคู่จะหัวเราะพร้อมกันอย่างมีความสุข ตั้งแต่ร้านถูกเผาไปทั้งแทยอนและซูยองแทบจะไม่หัวเราะเลย แทยอนกินข้าวเสร็จก่อน จึงจะลุกไปทำงานที่ค้างไว้ให้เสร็จ
“นี่ แทยอน” ซูยองเอ่ยกับแทยอนเบาๆ
“หื้อ? ว่าไง?”
“แกได้คุยกับ เอ่อ.. คุณทิฟฟานี่บ้างไหม”
“ถามทำไมหรอ?” แทยอนถามอีกคนกลับอย่างสงสัย
“แกรู้ใช่ไหมว่าคุณหนูนั้น เป็นลูกใครแกยังไปยุ่งอีกหรอ”
“แต่ฟานี่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ”
“ฉันไม่ห้ามหรอกนะว่าแกจะรักใคร แต่แกต้องดูด้วยว่าคนที่แกรักจะทำให้แกเดือดร้อนรึป่าว” ซูยองบอกอีกคนด้วนความเป้นห่วง กลัวเหลือเกินว่าคุณหนูคนนั้นจะทำให้เพื่อนเธอเจ็บ
“คงไม่เป็นไรหรอก ฟานี่คงไม่มองคนอย่างฉันหรอก ฟานี่คงคิดกับฉันแค่เพื่อน”
“แกแน่ใจหรอว่ะ แล้วถ้าคุณทิฟฟานี่อะไรนั้นเกิดชอบแกจริงๆแกจะทำไง?”
แทยอนหน้าแดงเมื่อซูยองพูดจบ ถึงจะไม่เป็นควาจริงแต่มันก็ทำให้เขินไม่น้อย ทิฟฟานี่นางฟ้าในฝันของเธอ อนาคตแม่ของลูก >///<
“เฮ้ย แทยอน!!”
“……..” แทยอนยังคงอยู่ในแดนแห่งความฝัน
“แทยอน!!!!”
“……” ร่างเล็กยังคงเพ้อ ซูยองมองหน้าแทยอนอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหยิบถาดขนมคุกกี้ที่กินหมดแล้ว เคาะเบาๆทดสอบความแข็งก่อนจะ…
โป๊กกกกกกก!!!!
“แว๊กกกก เคาะทำไมว่ะ” แทยอนหันไปแว๊กใส่อีกคน ก่อนจะยกมือกุมหน้าผากที่โดนตี
“ฉันเรียกแกตั้งหลายครั้ง ไม่ได้ยินเองก็เลยเรียกสติให้”
แทยอนมองอีกคนตาขวางแบบไม่จริงจัง ก่อนจะลุกไปทำงานต่อ
ความคิดเห็น