คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ละลายใจนายมาเฟีย : CHAPTER 3
หลายวันต่อมา ร่างหนาต้องแปลกใจเมื่อเห็นร่างน้อยกึ่งเดินกึ่งวิ่ง
เข้ามาหาพร้อมยื่นกล่องกระดาษใบใหญ่ให้แก่ตน
มือหนาลงมือเเกะกล่องใบนั้นอย่างทะนุถอม จนเพื่อนของตนถึงกับเเซวว่า
"กลัวกล่องมันจะเจ็บหรือไง"แต่เขาก็หาสนใจคำพูดนั้นไม่
ยังคงเเกะกล่องนั้นอย่างเบามือ ท่ามกลางความอยากรู้อยากเห็น
ของชายหนุ่มอีกคนที่มองอยู่ด้วยความอิจฉา เเต่เเล้วของที่อยู่ในกล่องนั้น
ก็สร้างความประหลาดใจให้เเก่ชายหนุ่มทั้งสองคน
ของสิ่งนั้นคือตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวเล็กที่มีใบหน้าขี้เกียจอยู่ตลอดเวลา
ซึ่งดูไม่เข้ากับผู้ชายตัวโตใบหน้าเย็นชาเอาซะเลย
มันก็คงไม่เเปลกหรอกถ้าสิ่งนั้นจะเป็นเจ้า “ริลักคุมะ” ตุ๊กตาตัวโปรดของร่างบาง
แต่ที่แปลกคือจำนวนมันต่างหากล่ะ ทำไมต้องมี 2ตัว
"ยุนกลัวว่าถ้ามีตัวเดียวมันจะเหงา ยุนก็เลยให้โอปป้าสองตัวเลยมันจะได้ไม่เหงาไง "
ชายหนุ่มถึงกับเผยรอยออกมาทันทีที่ได้ฟังคำตอบจากร่างน้อย
พร้อมกับยื่นตุ๊กตาหมีตัวหนึ่งให้เเก่ร่างน้อยไป พลางเอ่ยบอกไปว่า
"งั้นกวางยุนก็เอาไปตัวหนึ่งนะค่ะ ถ้ากวางยุนให้โอปป้าทั้งสองตัว
โอปป้าก็เหงานะสิ ถ้าตุ๊กตาสองตัวนี้มันอยู่ด้วยกัน แล้วลืมโอปป้า โอปป้าไม่ยอม"
คำตอบของเขา ส่งผลให้ชายหนุ่มอีกคนมองอย่างประหลาดใจ
จนเกือบจนเกือบจะตกเก้าอี้ พลางคิดว่านี้ใช่เพื่อนเค้าตัวจริงหรือเปล่า
ทำไมพูดจาได้ช่าง........เหลือเกิน
"ก็ได้ค่ะ โอปป้า ยุนจะเก็บไว้ตัวนึง อีกตัวนึงอยู่กับโอปป้านะค่ะ.....ยัยยุน"
เสียงเด็กผู้หญิงอีกคนตะโกนเรียกเพื่อนตัวเองอยู่ไกลๆ
เพราะไม่กล้าเข้ามาสาเหตุก็มาจากเจ้าของนัยน์ตาเย็นชาคูนั้นนั้นเอง
"เดี๊ยวยุนไปอ่านหนังสือสอบที่บ้านสิก้าก่อนนะค่ะคริสโอปป้า ลู่หานโอปป้า "
เด็กน้อยพูดพลางจะเดินออกไป เเต่ถูกขัดซะก่อน
"เดี๊ยวโอปป้าไปส่งนะกวางยุนพอดี โอปป้ากับไอ้ลู่จะไปเเถวนั้นพอดี ไปกันเถอะกวางยุน"
ร่างสูงไม่ทันได้ฟังคำทักท้วงจากเพื่อนของตนพลางรีบจูงมือร่างเล็ก
ให้เดินตามทันทีทิ้งไว้เหลือแต่ชายหนุ่มหน้าหวานที่บ่นงึมงำอะไรอยู่คนเดียว
"เราไปตกลงอะไรกับมันตอนไหนว่ะ งงเลยตู "
พลางรีบเดินตามร่างสูงที่จูงน้องสาวตนออกไป
"ว่าไงยัยเป็ดขาสั้นล่ะสิ ถึงเดินตามเพื่อนไม่ทัน โอปป้าบอกเเล้วว่า
เวลากินอาหารอย่าเอาไปบำรุงเงิงอย่างเดียว บำรุงขาด้วยจะได้ขายาวๆกว่านี้"
หนุ่มหน้าหวานเอ่ยเเซว จอง ซูยอน เพื่อนสนิทของน้องสาว ทันทีเมื่อเห็นเธอ
"นั้นปากนายเหรอ ไอ้กวางบ้า ชั้นไม่ได้อยากขาสั้นซักหน่อย
ว่าเเต่นายเถอะหน้านายนะสวยยิ่งกว่าผู้หญิงอีก อยากเป็นกระเทยหรือไง
ถึงได้บำรุงเเต่หน้าอย่างเดียว555" ซูยอน ผู้ไม่เคยยอมใครมีหรือจะอยู่เฉย
ให้อีกฝ่ายกัดฝ่ายเดียวจึงตอกกลับไป
"ยัยเงิง ชั้นแก่กว่าเธอนะ เธอควรจะเรียกชั้นว่าโอปป้าสิ
ไม่ใช่กวางบ้า ไหนลองเรียกสิ ลูห่านโอปป้าผู้เเสนหล่อเหลา"
ลู่หานพูดพลางยิ้มทะเล้นใส่ซูยอน ที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ
"ทำไม ชั้นจะเรียกนายว่ากวางบ้า แล้วก็อีกอย่างหนึ่งชั้นเรียกโอปป้า
เฉพาะกับคนที่ทำตัวหน้านับถือเท่านั้น ส่วนนายมั่นใจเหรอที่พูดนะ
หล่อตายแหละ ฝาท่อยังหล่อกว่านายเยอะ 555"
ซูยอนพูดเเล้วหัวเราะอย่างซะใจ พลางรีบเดินออกมา เมื่อเห็นหน้าเหวอๆของลู่หาน
"อ้ากกก ยัยเงิง กล้าดียังไงมาบอกว่าฝาท่อหล่อกว่าชั้น อย่าให้จับได้นะ
จะเอาคืนซะให้เข็ดเลย ยัยเงิงหน้าเป็ด" ลู่หานตะโกนตามหลังพลางวิ่งไล่ตามซูยอนไป
"กวางน้อยอยากสอบเข้าที่ไหนเหรอค่ะ บอกโอปป้าได้ไหม"
คริสเอ่ยถามร่างน้อยขณะมือของเค้าก็ยังคงจับมือของร่างน้อยอยู่
ในขณะที่มืออีกข้างนั้นก็ยังคงถือเจ้าหมีขี้เกียจอยู่อย่างทะนุถนอมเช่นกัน
"ยุนอยากสอบเข้าโรงเรียนมัธยมเอสเอ็มที่เดียวกับคริสโอปป้าเเล้วก็ลู่ห่านโอปป้านะค่ะ"
เด็กน้อยพูดพลางยิ้มให้ร่างสูงที่เดินกุมมือเธออยู่
"จริงเหรอกวางน้อย ดีใจจัง สู้ๆนะค่ะ โอปป้าเอาใจช่วย"
คริสพูดพลางทำหน้าอย่างดีใจในเเบบฉบับที่คนเย็นชาอย่างเค้าคิดว่าดีใจ??
"ค่ะโอปป้า.....ยุนช่วยชั้นด้วย พี่ชายเธอจะฆ่าชั้น"
ซูยอนพูดพลางวิ่งมาหลบอยู่หลังยุนอาทำให้มือที่กุมกันอยู่คลายออกอย่างเสียไม่ได้
พร้อมกับเสียงตะโกนไล่หลังมาของลู่หาน
ทำให้ทั้งสองคนที่วิ่งมาทีหลังไม่เห็นสายตาขัดใจของชายหนุ่มผู้เย็นชา
"ยัยเงิง กล้าดียังไงว่าฝาท่อหล่อกว่าชั้นห๊ะ "
ลู่หานตะโกนอีกครั้งเมื่อเห็นเป้าหมายที่เเอบอยู่หลังน้องสาวของตน
"ก็ทันจริงนิ นายก็ยอมรับซะสิว่าหล่อน้อยกว่าฝาท่อ จริงไหมยัยยุน"
ซูยอนหันไปขอความคิดเห็นจากเพื่อนของตน
"ไม่จริงใช่ไหมยุนน้อย"ลู่ห่านเอ่ยด้วยน้ำเสียงคาดคั้น
จะให้เค้ายอมรับได้ยังไงว่าเค้าหล่อน้อยกว่าฝาท่อ ไม่จริง ลู่รับไม่ได้
"จริง...ไม่จริง...จริง....ไม่จริง...จริง...ไม่จริง....ยัยยุน ยุนน้อย เธอว่าจริงไหม.."
ทั้งสองเถียงกันไปมา พลาหันมาสองสายตาคาดคั้นเอาคำตอบจากร่างน้อย
ทำไมตอนเถียงไม่สมัคคีกัน ทีจะเอาคำตอบเนี่ยสามัคคีกันจริง
เเล้วทีนี้ยุนจะตอบยังไงดีเนี่ย คนหนึ่งก็พี่ อีกคนก็เพื่อน ทำไงดีนะ
"ฮะแฮ้ม" เสียงไอเบาๆของร่างสูง ขัดจังหวะทั้งสองคนที่ส่งสายตาคาดคั้นร่างน้อย
พลางส่งสายตาข่มขู่ไปที่ลู่หาน เพราะอีกคนก้มลงทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น
เมื่อเห็นสายตานั้นก็ทำให้ลู่ห่านยอมหยุดเเต่โดยดี อยากขัดขืนอยู่นะ
แต่ไม่อยากเสี่ยงจึงต้องทำใจยอมรับ ไม่งั้นมีหวังคงได้ไปหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาล
เหมือนกับพวกนั้นแน่ ชีวิตลู่หนอลู่ (ทำใจเหอะพี่ลู่ 555:ไรเตอร์)
"เออก็ได้ ชั้นหล่อน้อยกว่าฝาท่อก็ได้"
ลู่ห่านบ่นเสียงงืมงำเบาๆเมื่อยังคงเห็นสายตาข่มขู่นั้นอยู่
"555 ในที่สุดนายก็ยอมรับ ไปกันเถอะยัยยุน ลั๊นล๊าๆๆ "
ซูยอนพูดพลางลากร่างน้อยออกไปอย่าอารมณ์ดี
"อ๊ากกกกกก ไม่จริง" ลู่ห่านพูดพลางทรุดนั่งลงกับพื้น
พึมพำอะไรคนเดียวพลางเอานิ้วเขี่ยดิไปเรื่อยๆ
"ใช่ซิ ลู่ผิดตลอด ทำไมลู่คนนี้ถึงไม่เคยชนะเลยนะ
คราวที่เเล้วก็โดนเเย่งอุ้มน้องสาว คราวนี้ก็ต้องยอมรับว่าหล่อน้อยกว่าฝาท่ออีก
ชะตาฟ้าช่างกลั่นเเกล้งลู่ "
"ปัญญาอ่อน"เสียงเรียบๆเอ่ยขัดจังหวะลู่ห่านที่เอ่ยโทษฟ้าดิน
พลางเดินตามทั้งสองคนที่เดินนำ ทิ้งให้ลู่ห่านนั่งอยู่คนเดียว
"แงๆ ใครๆก็ไม่รักลู่ ทิ้งลู่กันไปหมดเลย รอลู่ด้วย"
ลู่ห่านเอ่ยขึ้นพลางวิ่งตามทั้งสามคนออกไป
Talk with writer
ไรเตอร์มาอัพให้ตามสัญญาแล้วนะค่ะ
เดี๊ยวดึกๆไรเตอร์จะอัพstoryof yoonaด้วยนะ
ใครชอบเรื่องนี้ก็อย่าลืมเข้าไปอ่านนะค่ะ
ไรเตอร์จะแวะมาอัพให้บ่อยๆนะค่ะ
อย่าลืมเม้นให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยนะ 5555
รักรีดเดอร์ทุกคนจ้า
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไรเตอร์ขอฝากอีกเรื่องด้วยนะค่ะ จิ้มที่รูปได้เลยค่ะ
ความคิดเห็น