รักนี้พี่จัดให้

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 การตัดสินใจ

ตอนที่ 1 การตัดสินใจ

khunnie past.
หลังจากที่ผมได้ขอเธออยู่ที่นั้นแล้ว เพราะว่าผมไม่รู้จักใครไม่มีที่ไปไม่รู้ว่านี่คือที่ไหนแล้วก็เป็นครั้งแรกที่ผมมาบนโลกมนุษย์ เธอคงงงมากว่าผมมาอยู่ในห้องเธอได้ยังไงผมจึงขอผมไปให้เปลี่ยนชุดเพราะเธออยู่ในชุดที่ไม่เหมาะสมและผมบอกว่าจะขออยู่กะเธอให้ได้ ระหว่างนั้นผมขอเล่าอะไรเกี่ยวกับตัวผมหน่อย ผมหน่ะไม่ใช่แวมไพร์ธรรมดาเพราะผมสามารถเอาตัวรอดได้ทุกที่และไม่กลัวแดดเพราะผมเป็นสายพันธ์ใหม่และมีผมคนเดียวที่สามารถอยู่ได้เหมือนมนุษย์ธรรมดาโดยไม่มีใครสงสัยนั้นแหละทำให้คนทั่วไปไม่สามารถรู้ได้ end khunnie part.
 "นะๆๆๆๆๆขอร้องล่ะ"คุนนี่กล่าว
 "ทำไมๆๆๆๆๆๆๆต้องเป็นฉันล้ะ"ฟานี่กล่าว
 "เพราะฉันไม่รู้จักใครเรย ทางก็ไม่รู้จัก คนที่ฉันรู้จักก็แค่เธอคนเดียว"
 "แล้วนายมาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง"เพราะเธอจำได้ว่าก่อนจะเข้าห้องเธอล็อคประตูนะ
 "ถ้าฉันบอกแล้วเธอจะให้ฉันอยู่ด้วยนะแล้วเรื่องน้เรารู้แค่สองคนนะฉันขอล่ะ สัญญานะ"คุนนี่ทำหน้าตาจริงจัง
 "ก้ออออออ.....ได้"
 "ฉันหน่ะ ชื่อนิชคุณ เรียกคุณเฉยๆก้อด้ายยยย ฉันไม่ใช่มนุษย์ ฉันเป็นแวมไพร์ที่หนีมาจากสงครามและเป็นคนเดียวที่รอดจากสงครามตอนนี้พวกมาป่ากำลังตามล่าตัวฉันอยู่แต่ไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน ฉันเรยขอให้เธอช่วยฉันให้ฉันอยู่ที่นี่นะเธอจะปลอดภัยไม่ต้องกลัว และไม่ต้องกลัวฉัน ฉันไม่ทำไรเธอหรอก เอ้ออคุยต้งนานเธอชื่อไรอ้ะ"
 "ฉันจะเชื่อนายได้เหรอหลอกฉันไม่หรอกนะฉันจะโทรเรียกตำรวจ"
 "ได้ถ้างั้นดูนี่"

 "เชื่อฉันยังล่ะ"คุนนี่กล่าว
 "ฉะะะฉันเชื่อล่ะ"เธออึ่งมากไม่อยากเชื่อนึกว่ามีแต่ในนิยายมาเจอกับตัวถึงกลับไปไม่เป็นเรย
 "ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ทำไรเธอหรอก"คุนนี่กล่าว
 "............."บรรยากาศเงียบมาก (ไรท์:เรียกว่าเงียบกริบเหอะ)
 "ไม่เป็นไร ฉันไม่กวนเธอล่ะฉันไปล่ะ "
 "ดะเดี๋ยวก่อนนนนนนนนน กะ...ก้อได้ นายอยู่ที่นี่ก็ได้"
 "ขอบคุณ มากๆๆนะ"คุนนี่ไม่ได้พูดแต่กลับวิ่งไปกอดหญิงสาวแล้วโยกไปมา ก่อนที่สติกลับมาจริงผละออก
 "ขอโทดดดดดนะ อย่าโกดเค้าน้าาาา"พร้อมท่าทางน่ารักที่คนเห็นแล้วแถบละลาย แล้วเค้าก็นึกอะไรเออออ เธอยังไม่บอกชื่อเค้าเรย
 "แล้วเธอชื่ออาใย๋เย๋ออออ ยังไม่ตอบเรย"คุนนี่กล่าวอย่างกวนๆ(ไรท์:มันน่าให้อยู่ไหมน้ออ)
 "อ้อ ฉันชื่อทิฟฟานี่ เรียกฟานี่เฉยก้ออด้ายยยยยยย"ฟานี่กวนกลับ (ไรท์:เอาที่สบายใจเรย)
 "เอ้ออ ฉันลืมบอกห้องของนายอยู่ตรงข้างๆห้องฉันมีห้องน้ำในตัว ไปพักผ่อนเถอะเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนี่"
 "อืมๆเธอก้อด้วยล่ะ ไปพักเถอะ"
fany past.
นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ยยยยยยย อยุ่ดีๆก้ยอมให้ใครไม่รู้มาอยู่กับเรา แต่ก้ไม่รู้สึกลัวอะไรเลยกลับรู้สึกดีอีก แถมแววตาของหมอนั้นทันทำให้ฉันเชื่อและสามารถไว้ใจได้โดยไม่มีข้อสงสัยบวกกับรอยยิ้มนั้นและท่าทางของหมอนั้นกลับมีผลต่อหัวใจเรามาซ่ะด้วย โอ้ยๆๆๆๆหยุดเพ้อได้ล่ะนอนดีกว่า  end fany past.
khunnie past.
เฮ้ออออออออ รอดแย้ววววววววว แต่ฟานี่ก็น่ารักดีนะ โดยเฉพาะตอนยิ้มกับตายิ้มนั้นทำให้เราใจเต้นไม่เป็นจังหวะเรย โอ้ยยยยยยๆๆๆๆๆๆเลิกคิดไปอาบน้ำดีกว่า จบไปอีกวันกลับอุปสรรคต่างๆๆไปอาบน้ำและนอนดีก่า 
 

เช้าวันรุ่งขึ้น
khunnie past.
แสงแดดส่องกระทบร่างกายของคุนนี่ที่เปรียบเหมือนเทพบุตร ทำให้เจ้าตัวที่ขี้เสาตื่นและและปิดขี้เกียจและออกไปหาอะไรทานเนื่องจากเมื่อวานไม่มีอะไรตกถึงท้องและจะทำตัวให้เป้นประโยชน์โดยการทำอาหารเพือเจ้าของบ้านด้วยเพราะเค้าอุส่าให้ที่อยู่จึงเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบของมาทำอาหารเช้า (ไม่ต้องงหรอกผมไม่จำเป็นต้องเป็นเลือดเสมอไปเพราะแวมไพร์มันก็คือมนุษย์ที่มีอะไรพิเศษกว่าก็เท่านั้นส่วนเรื่องทำครัวผมช่วยแม่เป็นลูกมือและลงมือทำเองบ้างบางครั้ง:พระเอกกล่าว ไรท์:จ้าพ่อคุณพ่อคนหล่อคำพูดเปรียบดั้งมีด คมจริงๆ) end khunnie past.

 

fany past.

iร่างบางที่หลับไหลอยู่บนเตียงเมื่อโดนแสงแดดกระทบทำให้ตื่นจากภวังคืแห่งความฝันเดินตรงออกมาที่ห้องแล้วก็ได้พบกับอาหารมื้อเช้าถูกจัดไว้บนโต๊ะด้วยฝีมือของผู้ขออาศัยหน้าดูน่ารับประทานเจ้าตัวออกไปว่า
 "นี่มันอะไรกันนนนนน"
 "ก้อไม่รู้สิน้ะ"
 "อาหารนี่นายทำเองหมดเรยหรอ"ฟานี่ถาม
 "อ่าห้ะ ใช่ชั้นทำเองแหละ"คุนนี่ตอบ
 "ยังกับอาหารในภัตคารแหนะ"
 "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกก ชิมสิ"
 "อือหื้ออออ อร่อยอ่ะ"ฟานี่กล่าวพร้อมยกนิ้วให้แต่ ทำไมหมอนั้นยังใส่ชุดเดิมอยู่นะเธอจึงถาม
 "ทำไมนายยังใส่ชุดเดิมอยู่ล้ะ?"ฟานี่ถามอย่างสงสัย
 "ฉันมีมาชุดเดียวไม่ได้เอาอะไรมาเรย เงินก้อไม่มี"คุนนี่กล่าวอย่างน่าสงสาร
 "ไม่เป็นไร เดียวฉันพานายไปเลือกซื้อ และไม่ต้องเกรงใจนะเอาอย่างงี้นายมาเป็นเหมือนฉันล่ะกันและช่วยงานบ้านฉันเป็นการตอบแทนก็แล้วกัน"ฟานี่กล่าว
 "ขอบคุณเธอมากจริงๆนะ ฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด"คุนนี่พูอย่างซึ้งในพระคุณ  

 

จบแย้ว ตอนแรกเม้นกันเยอะๆนะ
ไรเตอร์รักลีดทุกคน ติชมได้
ติมตามตอนต่อไปในอีกเร็วนี้
บ๊าย บายๆ