คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : --- ไปเที่ยวกัน ---
ซ่า!
“….”ผมรีบว่ายขึ้นมาบนผิวน้ำโดยมีฟราวเดอร์พยุงขึ้นมาช่วยอีกแรง พอขึ้นมาได้ผมก็สูดอากาศหายใจเข้าลึกๆก่อนจะผ่อนออกมา
“แอเรียล…”ฟราวเดอร์เรียกผมอย่างเป็นกังวล ผมมองมันก่อนจะลูบหัวฟราวเดอร์ช้าๆ
“….”ผมอ้าปากจะพูด แต่ไม่มีอะไรออกไป …พอลองตะโกนก็ไม่มีอะไรอีก โหแฮะ
เกิดมาพึ่งเคยเป็นใบ้
“เธอพูดไม่ได้แล้ว…”ฟราวเดอร์บอกผมอย่างเศร้าๆ ผมยกมันขึ้นกอดไว้ก่อนจะมองไปรอบๆ …ไม่เห็นจะมีใครสักคน
“เธอควรจะหาเสื้อผ้าใส่”ฟราวเดอร์บอกกับผม ผมขมวดคิ้วก่อนจะมองลงไป ….โอ๊ะ ผมโป๊แฮะ อะไรกันเนี่ย ยัยแม่มดจอมเอาเปรียบ เอาทั้งเสียงเอาทั้งหางแต่เสื้อผ้าให้ไม่ได้เหรอวะ!
“แอเรียล!!”เสียงแปร๋นๆดังขึ้นจากด้านบน ผมมองขึ้นไปก่อนจะกับ ..สกัดเคิ้ล สกินเฮด หรืออะไรสักอย่างนี่ล่ะ แต่มันเป็นนกสีขาวปัญญาทึ่ม
“สกัตเติ้ล!”ฟราวเดอร์เรียกไอ้นกตัวนั้นอย่างดีใจ สกัตเติ้ลบินลงมาเกาะขาผมพร้อมกับมองอย่างพินิจ
“เอ ดูเหมือนเธอจะเปลี่ยนไปนะแอเรียล”ผมกุมขมับทันที เกาะอยู่โต้ๆยังไม่รู้อีกเหรอ…
“เธอใช้หวีดี๊ด๊าแล้วใช่ไหม! หรือเปลี่ยนทรงผมใหม่!”สกัตเติ้ลถามผมอย่างตื่นเต้น ฟราวเดอร์มองไอ้นกปัญญาก่อนตัวนี้อย่างอ่อนใจก่อนจะตะโกนบอก
“แอเรียลมีขา!”ฟราวเดอร์บอกอย่างตื่นเต้น
“หือ โอ้! เธอมีขาแล้ว! ยินดีด้วยนะแอเรียล! ..แล้ว ยังไงต่อ?”สกัตเติ้ลร้องอย่างดีใจก่อนจะถามต่ออย่างงงๆ ผมส่ายหน้าเพราะไม่รู้เหมือนกัน ฟราวเดอร์เลยรับหน้าที่พูดแทนผม
“แอเรียลช่วยเจ้าชายคนหนึ่ง แล้วหลงรักเจ้าชายคนนั้น เธอเลยไปหาเออซูล่าเพื่อแลกเสียงกับขา!”
“เออซูล่า! ยัยแม่มดจอมเจ้าเล่ห์แสนช่ั่วร้ายคนนั้นน่ะเหรอ!”สกัตเติ้ลร้องลั่น ผมมองฟราวเดอร์อย่างสงสัย …ท่าทางผมตอนที่ปล่อยให้ไอ้เจ้าชายจมน้ำมันคือหลงรักงั้นเหรอ
“ถ้าแอเรียลไม่ได้สมหวังกับเจ้าชายคนนั้นภายในสามวัน เธอจะหายไป!”
“โอ้ไม่! เราจะให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด! เอาล่ะแอเรียล เราจะช่วยเธอเอง”นกอย่างแกจะช่วยยังไงล่ะ ยิงลูกศรรักรึเปล่า? เฮ้ ผมสงสัยจริงๆนะ?
“ก่อนอื่นเราจะต้องหาเสื้อผ้า!”
เออ ไม่บอกผมก็ต้องทำงั้นอยู่แล้วนี่
ผมมานั่งตรงโขดหินริมทะเล ไม่รู้ว่าทำไมต้องตรงนี้ แต่สกัตเติ้ลให้ผมมานั่งตรงนี้ ก็น่าจะเป็นไปตามเรื่องเนื้อ แล้วถ้าให้เดา พระเอกก็ต้องมาเจอผมแหงๆ
โฮ่งๆๆ!
แต่สงสัยผมจะคิดผิดเล็กน้อย ไม่ใช่เจ้าชาย แต่เป็นหมาที่วิ่งเข้ามาหาผมอย่างดีใจปานผมเป็นกระดูก ไอ้หมาตัวนี้เวลาอาบน้ำสงสัยจะเสียค่าแชมพูเยอะ ขนบังตาไปหมดแล้ว
“แม็กซ์! แกจะไปไหน ….”และแล้ว เจ้าชายก็วิ่งพ้นผ่านหินมาปะทะสายตากับผม ผมเลยยิ้มหวานให้ เอาล่ะ เดินมาซะดีๆไอ้เจ้าชาย ผมจะต้องทำให้หมอนี่หลงรักผมให้ได้! จะได้รอดจากคำสาปของยัยแม่มด เลอซี่ เอ๋อสิท่า อีอ้อ หรือสักอย่าง!
พอเจ้าชายหลงรักผม ผมก็แค่อย่าพึ่งแต่งงานกับหมอนี่ หาหนังสือกับตุ๊กตาให้เจอก่อนแล้วค่อยแต่ง แล้วทุกอย่างก็จะจบ!
บราโว่!
“เธอ ..ฉันคุ้นหน้าเธอ”เจ้าชายเดินมาใกล้ๆผมพร้อมกับมองผมอย่างพินิจ อาฮะ แน่ล่ะว่าต้องคุ้นๆผม ก็ผมเป็นคนช่วยหมอนี่เชียวนะ! (ยังมีหน้ามาพูด…)
“….”ผมพยายามอ้าปากบอก แต่เสียงผมไม่มี! ผมจึงถอนหายใจอย่างเซ็งๆแล้วทำใบหน้าเศร้าสร้อยให้เจ้าชายเห็นใจแทน
“อะไร เธอพูดไม่ได้งั้นเหรอ”เจ้าชายถามผมอย่างสงสัย ผมพยักหน้ารับ มองเจ้าชายอย่างน้อยใจ
“อา อย่างนั้นเหรอ งั้นเธอคงไม่ใช่หญิงสาวที่ช่วยฉันไว้ เพราะเธอคนนั้นมีเสียงที่ไพเราะมาก”อ้าว จำเสียงได้แต่หน้าคนแกจำไม่ได้!!!
โธ่เอ๊ย เจ้าหญิงจงเจริญ ความรักมีหนามขัดขวางตลอดเวลา
“เธอคงเจอเรื่องโหดร้ายมาสินะ”เจ้าชายถามผม ผมพยักหน้ารับอย่างหงอยๆ ฮ่าๆๆ! หย่อนเบ็ดลงไปปลาก็จะกินแล้ว อะไรมันจะง่ายดายขนาดนี้กัน
“ไม่เป็นไรนะ เราจะช่วยเธอเอง”เจ้าชายบอกกับผมก่อนจะอุ้มผมแล้วพาเดินไปพร้อมกับหมาจอมดี๊ด๊า…
ปลาติดเบ็ด!!
“ทำตัวตามสบายเลยนะ”เจ้าชายบอกผม ผมจึงยิ้มแย้มให้ ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในห้องอาหารขนาดใหญ่ยักษ์ มีโต๊ะยาวเป็นเมตรแต่นั่งกันอยู่แค่สามคนไม่รู้จะทำยาวเอาโล่รึเปล่า ส่วนฟราวเดอร์อยู่ในทะเล สกินเฮด อืม อาจจะเป็นสกัตเติ้ลก็คอยดูอยู่ห่างๆ
“ไม่เอาน่า อีริค ดูเธอสิ เธอสวยมากขนาดนี้ ทิ้งนางในฝันนั้นไปเถอะ”ตาแก่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามบอกกับอีริคซึ่งน่าจะเป็นชื่อของเจ้าชาย ใช่แล้วอีริค ลืมฉันตอนเป็นนางเงือกแล้วมาชอบฉันตอนเป็นคนดีกว่า
“ไม่กริมม์ เธอมีตัวตนจริงๆ ฉันจะต้องตามหาเธอให้ได้ แล้วก็…แต่งงานกับเธอ”โห อะไรจะหลงรักง่ายปานนั้น ไอ้มัดมือชกเอ๊ย! คิดว่าตัวเองหล่อนักหรอกวะ!
“ตามใจก็แล้วกัน คารอตต้าที่รัก มีอาหารอะไรให้เรารับประทานไหม”กริมม์ถามกับคารอตต้า ผู้หญิงวัยกลางคนที่มีรูปร่างอ้วน ซึ่งเป็นคนอาบน้ำให้ผม แล้วเอาชุดฟูฟ่องสีชมพูมาให้ผมใส่!
ไม่เข้าใจว่ากระโปรงมันจะพองไปไหม เอาไว้ทำเล้าไก่รึไงกัน
“โอ้ ท่านต้องชอบแน่ๆ กุ๊กกำลังทำอาหารจานพิเศษอยู่ค่ะ …ปู่ยัดไส้ค่ะ!”ผมชะงักไปก่อนจะคิดถึงเซบาสเตียน …ไม่รู้ทำไมต้องเป็นมันเหมือนกัน
“อีริค พาเธอไปเที่ยวชมเมืองของเราสิ เอ่อ ประมาณว่าออกทัวร์”หลังจากอาหารมาตั้งไว้บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ตาแก่กริมม์ก็บอกกับอีริค เจ๋งมาก ดูเหมือนผมจะมีพ่อสื่อแล้วนะเนี่ย
“ห๊ะ โทษนะกริมม์ ว่าไงนะ”อีริคเหมือนพึึ่งได้สติ ละสายตาจากหน้าผมแล้วหันไปถามกริมม์ ไอ้เจ้าชายนี่มันมองแทะโลมผมตลอดเลยอ่ะ ผมยิ้มค้างจนแก้มกระตุกแล้ว
“โธ่เอ๊ย จะเฉาอยู่ได้ไง ออกไปเที่ยวซะบ้างสิ!”กริมม์บอกกับอีริค แน่ใจเหรอว่าที่มองผมแล้วยิ้มเคลิ้มน่ะเฉา โด่ หมอนี่ต้องหลงรักผมในร่างนี้แล้วแหงๆ แต่แค่ฟอร์มยังชอบผมในร่างมีหางปลาหรอกน่า!
“หาอะไรสนุกๆทำ เลิกคิดถึง…”
“เอาน่ากริมม์ เข้าใจแล้ว ถ้าเธออยากไป…”ในระหว่างที่ทั้งสองคนพูดคุยเถียงกัน ฝาครอบอาหารของกริมม์ก็เปิดขึ้นพร้อมกับ …เซบาสเตียน
มันมองผมอย่างอ้อนวอน ผมถอนหายใจพร้อมกับถลึงตาใส่มัน เซบาสเตียนจึงเอาก้ามปูมาประสานกันพร้อมกับทำตาปิ๊งๆเพื่อขอความช่วยเหลือจากผม ผมเลยจำใจจะเปิดฝาครอบตัวเองให้มันวิ่งเข้ามา
ตึกๆๆๆ
“แล้วเธออยากไปไหม ..เธออยากออกไปชมรอบเมืองกับฉันไหม”
เคร้ง!
ในจังหวะที่อีริคหันมาถามผม ผมก็ปิดฝาครอบลงพอดี ผมรีบพยักหน้ารับทันทีแม้จะไม่รู้ว่าพวกนี้พูดเรื่องอะไรกันก็ตาม แต่ก็ดี อยู่ด้วยกันผมจะได้หาเวลายั่ว เอ๊ย ทำให้หมอนี่รีบรัก(และจูบ)(ด้วยรักแท้) ให้ได้!
เฮ้ย! วงเล็บด้านบนหมายความยังไง!?!? มันมีในเนื้อเรื่องด้วยงั้นเหรอ! เฮ้ย!
“เอาล่ะ มากินกันเถอะ ก่อนที่ปูจะหนีออกจากจาน”กริมม์พูดติดตลกก่อนจะจิ้มซ้อมลงที่จานตัวเอง แต่พอได้ยินเพียงเสียง ‘เคร้ง’ ของจานก็ก้มลงมองอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองทันที
นี่ล่ะน้าตลกร้าย หึๆ
เช้าวันต่อมา
เช้านี้ทำผมเกือบตาย ไม่อยากจะเชื่อว่าผมต้องถ่างตาตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่! คารอตต้า ยัยป้าโหดร้าย! จะมาปลุกผมตื่นให้มันเช้าอะไรกันกันหนา ง่วงเป็นบ้าเลย
ผมนั่งหน้ายิ้มแย้มอยู่บนรถม้ากับอีริคโดยมีคารอตต้าและกริมท์โบกมือส่ง
กุกกักๆๆ
ม้าวิ่งออกไปโดยมีอีริคคอยบังคับ ประตูราชวังเปิดออกพร้อมกับภาพเมืองชนบทขนาดไม่ใหญ่มากที่สวยงามสุดๆ ใช่ สวยแต่ไม่มีประโยชน์อะไรเพราะมันไม่ใช่ของผมสักหลัง อย่างนี้ขายต่อไม่ได้!
ผมเหล่มองฟราวเดอร์ที่ว่ายตามมาและกระโดดตามรถม้าที่ผมนั่งในระหว่างที่รถม้ากำลังข้ามสะพาน
“เค้าจูบเธอรึยัง!?”ฟราวเดอร์ถามเซบาสเตียนอย่างตื่นเต้น
“ยังเลย!”เซบาสเตียนตอบ
“โธ่”ฟราวเดอร์ทำหน้าหงอยทันที ผมเองก็เซ็งเหมือนกันนะ! ใครบอกว่าผมอยากมาเที่ยวกัน เฮ้อ
พอเข้าถึงตัวเมือง ผมก็ทำตัวเริงร่ายิ้มแย้มกระชาก!อีริคไปนั่นนี่อย่างตื่นเต้นทันที แต่อันที่จริงผมแค่ทำไปเพราะกะจะกระชากมันแรงๆจะได้ล้มสักที
แต่ทำไมไม่ยอมล้มวะ!
และในที่สุดผมก็ต้องพามาเต้นที่ลานเปิดโล่ง มีคนมาเต้นไม่มาก และคราวนี้ล่ะผมจะได้ใช้ทักษะมั่วเพื่อชาติมาเต้น! แค่หมุนตัวไปมา ส่ายเอวนิดหน่อยก็น่าจะพอแล้ว!
“!!”ผมร้องอย่างเสียววาบเมื่ออีริคยกตัวผมขึ้นสูงในระหว่างเต้นรำ หัวใจวายหมดไอ้ประสาท! แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ด่าหมอนี่ในใจ ยิ้มแย้มแล้วเต้นมั่วซั่วต่อไป
“(อย่าให้ฉันเอาคืนนะไอ้ …)”ผมด่าอย่างไร้เสียง..
กุกกักๆๆ!
“โย่! ฟราวเดอร์ เขาจูบเธอรึยัง!?”และในตอนที่รถม้าผมผ่านไปอีกเพื่อที่จะไปที่อื่น สกัตเติ้ลก็บินลงมาถามฟราวเดอร์
“ยังเลย”ฟราวเดอร์ตอบอย่างหงอยๆ
“อืม แย่จัง รีบหน่อยจะดีกว่า”สกัตเติ้ลบอก
กุกกักๆ
รถม้าพาพวกผมข้ามสะพานที่ออกจากตัวเมือง ผมหอบของที่อีริคซื้อให้อย่างมีความสุข(เพราะทำให้คนอื่นเขาเสียเงินให้ตัวเองได้)
“อ่ะนี่ เธอลองบังคับดูสิ”อีริคยื่นสายบังเหียนมาให้ผม ตอนแรกผมกะจะปฎิเสธเพราะเกิดมาอย่าว่าแต่บังคับม้าเลย เคยเห็นรึเปล่าผมยังไม่เคยเลย! …แต่คิดอีกที เอาสักตั้งเพื่อความสะใจ
ผมโยนของที่ตัวเองหอบไว้โยนให้อีริคก่อนจะแย่งสายบังคับมาแล้วสะบัดมันอย่างแรงทันที
ฮี๊!!
ม้ายกขาหน้าขึ้นสูงก่อนจะเร่งความเร็วทันที
“!!”ผมอ้าปากจะร้องลั่น จะกลับไม่มีเสียง ม้าบ้าคลั่ง! มันโด๊บเหล้าแล้วแน่ๆ! รถม้าถูกเหวี่ยงไปมาอย่างรุนแรงจนมันลอยไปซ้ายทีขวาที ผมแทบจะตกอยู่ร่อมรอ โว้! เหมือนได้เล่นรถไฟเหาะแบบไม่มีสายคาด!
“#$%^&*!!!”ผมร้องอย่างสติแตกทันทีเมื่อด้านหน้าเป็นเหว ไม่มีสะพาน แถมอีกฝั่งยังอยู่ไกลอีกต่างหาก! ตายแน่ๆ บ้าเอ๊ย จะตายทั้งทีก็ขอตายแบบเท่กว่านี้ไม่ได้รึไงกัน ตายในร่างผู้ชายแท้ๆคาอ้อมอกสาวงามอะไรแบบนี้น่ะ!
กระโดดข้ามแล้วๆๆ!! โธ่เอ๊ย นี่ผมต้องตกลงไปตายกลางทะเลอย่างโดดเดี่ยวงั้นเหรอ ในเสี้ยวเวลานี้ผมจะบีบคอไอ้เซบาสเตียนแล้วให้ตายเป็นเพื่อนผมดีไหมนะ ทีแรกแค่จะทำให้ไอ้เจ้าชายขวัญหายเท่านั้น แต่เอาไปเอามาการแกล้งเล่นๆแบบนี้จะทำผมหัวใจวายก่อนได้ตกลงทะเลนี่ล่ะ!
ตึง!
“!?!?”ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆเมื่อรถม้ากระตุกอย่างแรงทีหนึ่ง ชนอะไรงั้นเหรอ หรือว่าผมจะตายแบบทันทีทันใดไปเลย…
“เฮ้อ ฮู้! เธอบังคับได้ใจฉันจริงๆ”เสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกของไอ้เจ้าชายดังขึ้นข้างๆหูผม ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะมองไปรอบๆ อะ อ้าว ไม่ตายหรอกเหรอ เมื่อกี้ใครเอาภาพลวงตามาฉายรึไงกัน …
ผมหันไปมองด้านหลังก่อนจะพบว่าไอ้ม้าตัวนี้มันกระโดดพ้นแฮะ ดูภายนอกก็ม้าผอมตัวหนึ่งแท้ๆ เจ๋งมากเพ่!
นิทานลวงโลกเจ๋งมากเพ่!!
“…”ผมหันไปหาไอ้เจ้าชายก่อนจะใช้สายตาสาปแช่งถลึงใส่ กล้าดียังไงมากอดผม! ถอยไปเลยไอ้ไม่หล่อ เดี๋ยวความไม่หล่อจะติดตัวผมมาด้วย!
“อ๊ะ ขอโทษที เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”ผมรีบเปลีี่ยนแววตาจากสาปแช่งเป็นหวานเยิ้มทันทีเมื่อเจ้าชายเงยหน้าพูดขึ้นพร้อมกับเลิกกอดผม
“….”ผมพึมพัมสาปแช่งไอ้เจ้าชายเบาๆ แต่ว่าก็ทำอะไรมากไม่ได้ นี่ก็ปาไปวันที่สองแล้ว เหลืออีกแค่วันเดียวเท่านั้น! ผมยังไงก็ยังไม่อยากตาย แต่ต้องถูกยังแม่มดช้างน้ำพันธุ์หมึกดำขัดขวางแน่นอน แต่ยังไงมันก็ช่วยไม่ได้…
งานนี้เป็นไงเป็นกัน!
ความคิดเห็น