คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : --- เพื่อนเล่นกลางมหาสมุทร ---
“ไม่เอาน่า มันไม่เลวร้ายนักหรอก เราช่วยกันหาก็ได้!”
“ไม่ต่างจากงมเข็มในมหาสมุทร …แค่ขนาดของใหญ่ขึ้นเท่านั้น เฮ้อ!”ผมถอนหายใจอย่างท้อแท้แล้วฟุบใบหน้าลงกับแขนตัวเองโดยมี ฟลาวเดอร์ ปลาสีแสบตาคอยปลอบผมอยู่ตลอดเวลา
“ไม่เอาน่าแอเรียล อย่าเศร้าไปเลย เราให้ทุกคนช่วยหาเลยก็ได้! เธอเป็นถึงเจ้าหญิงนี่นา!”ฟลาวเดอร์บอกผม ผมเงยหนา้ขึ้นจากแขนตัวเองก่อนจะถาม
“แค่ฉันสั่ง ทุกคนจะทำตามไหมล่ะ”
“ทำตามสิ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้ เพราะราชาไตรตั้นต้องโมโหมากแน่ๆ”ฟลาวเดอร์บอกผมด้วยสีหน้ากลัวๆ ผมหมวดคิ้วก่อนจะถาม
“ใครคือราชาตะไคร่ตัน”
“ราชาไตรตั้นต่างหากล่ะแอเรียล เธอคงโกรธราชาไตรตั้นสินะ ก็ราชาไตรตั้นให้เธอร้องเพลง ฉันว่าเธอควรจะกลับไปนะ …แม้มันจะไม่ทันแล้วก็ตาม”ผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่ ไอ้ปลานี่พล่ามอะไรกัน
“หมายความว่ายังไง คือที่่ว่าฉันควรจะกลับไปแต่ไม่ทัน”
“ก็มันเลยเวลาที่เธอควรจะร้องเพลงแล้ว ราชาไตรตั้นต้องโกรธมากๆแน่ ทำยังไงดีล่ะแอเรียล ถ้าราชาไตรตั้นรู้ว่าเธออยู่ทีี่นี่ เขาต้องทำลายแน่ๆ”เฮ้อ เอาเถอะ ผมไม่ถามไอ้ปลานี่แล้ง ยิ่งถามยิ่งงง
“อื้อ ทำลายไปสิ ก็ไม่เห็นเป็นอะไร”ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจ แค่ถ้ำที่โชว์ของที่ได้จากบนบก มีแต่ของเก่าๆไม่มีราคา มันจะสำคัญอะไรกัน
“เธอเป็นอะไรรึเปล่าแอเรียล เธอรักของพวกนี้มากเลยนะ!”ฟลาวเดอร์พยายามบอกกับผม ผมเกาหัวอย่างหัวเสียก่อนจะพยายามทำเสียงหวาน
“ใช่จ้ะ ฉันร้ากมันมาก งั้นเราอยู่ในถ้ำนี้นะจ๊ะ รอให้ราชาตะไคร่ตันหายโกรธแล้วค่อยออกไป”ผมบอกก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปด้านบนที่เป็นทางออกอีกทางของถ้ำ แล้วปล่อยให้ตัวเองลอยไปเรื่อยๆอย่างเบื่อหน่าย
“เธอเป็นอะไรรึเปล่าแอเรียล?”ฟลาวเดอร์ว่ายขึ้นมาถามผมอย่างเป็นห่วง ผมมองมันก่อนจะส่ายหน้า มองขึ้นไปด้านบนถ้ำก็เห็นว่าค่ำแล้ว …
ผมหาทั้งตุ๊กตาและหนังสือทั้งวันจนท้อแล้ว!
“ฉันจะไปว่ายน้ำเล่นนะ”ผมบอกกับฟลาวเดอร์ก่อนจะลอยขึ้นไปบนสุดของถ้ำ อันที่จริงผมว่าจะว่ายน้ำหนีเลยต่างหาก
“เดี๋ยวก่อนสิแอเรียล!”ฟลาวเดอร์ร้องห้ามผม แต่ผมก็ว่ายออกไปเรียบร้อยแล้ว อ้ากกกก ไม่อยู่มันแล้ว ผมจะกลับบ้าน! ผมไม่อยากเป็นเพื่อนกับปลาโว้ย!
“แรบบิท!!! นายอยู่ไหน! ออกมาให้ฉันตบหน่อยเซ่!”ผมตะโกนอย่างหัวเสีย ไอ้แรบบิทชอบออกมาในเวลาแปลกๆโดยไม่ให้สุ่มให้เสียงอยู่เรื่อย เวลาแบบนี้น่าจะออกมาหาผมได้บ้าง!
“ฉันจำเนื้อเรื่องนี้ไม่ได้นะ! นายจะให้ฉันทำยังไงกัน!? ฉันไม่แต่งงานกับเจ้าชายนะโว้ย! เอาหนังสือนิทานมาเซ่! ได้ยินไหม! ฉันบอกว่า ..ว้ากๆๆๆ!”ผมเริ่มด่าไอ้แรบบิทอย่างหมดความอดทน หมอนั่นเคยคุยในหัวกับผม อย่างน้อยก็คุยอีกครั้งก็ได้นี่!
‘แอเรียล หุบปาก …’
“ไอ้วะ …อะ อ้าว”ผมชะงักคำด่าที่เตรียมจะพุ่งออกไป เมื่อกี้เสียงไอ้แรบบิท อ๊ะ ยอมคุยสักทร ตอนแรกนึกว่าจะต้องให้ผมด่าจนหมดบรรพบุรุษซะอีก
‘ฟังนะ เธอต้องช่วยเจ้าชายที่จะตกลงมาในน้ำ มองห้าแสงไฟจากเรือด้านบน คอยช่วยเจ้าชาย แล้วเธอจะต้องไปหา เออซูล่า แม่มดของมหาสมุทรนี้ แลกเสียงกับขา โดยมีเวลาสามวันที่เธอจะต้องทำให้เจ้าชายหลงรักให้ได้ ไม่งั้นเธอตาย’
“ตายจริงหรือแบบตายแล้วกลับโลกเดิมได้”ผมถาม แรบบิทเงียบไปสักพักก่อนจะตอบ
‘ตายจริง …แต่ไม่เอาน่า เธอทำได้’
“แก! ไปตายซะ! ไสหัวไปเลย!”ผมด่ามันด้วยความโกรธก่อนจะว่ายไปไม่คิดจะตามหาเรือที่จะมีเจ้าชายพุ่งตกลงมา
‘ฉันขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยนะ’เสียงแรบบิทดังมาอย่างอ่อนแรง แต่เพราะเสียงเหมือนไอ้ชินนี่ล่ะผมยิ่งอยากด่า!
“ไม่โกรธ! ไม่โกรธเลย! นายให้ฉันมาที่นี่ทำไม! สนุกเหรอ! พอเลยไอ้บ้า ฉันไม่อยากคุยกับแกแล้ว เฮ้อ”ผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆก่อนจะลดความเร็วในการว่ายลง แล้วขึ้นไปลอยคอบนผิวน้ำแทน
“หิวข้าว ..หิวข้าว มาที่นี่แล้วทำไมมันอดอยากกว่าเก่าวะเนี่ย”ผมบ่นอย่างเหนื่อยๆ มองไปบนท้องฟ้าก็เห็นดาวเต็มไปหมด แต่มองไปรอบนี่สิ มองอะไรไม่เห็นนอกจากความมืดเลย
เสียวหลังชะมัด
ซ่า!
“เฮ้ย!”ผมร้องอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆก็มีตัวอะไรพุ่งขึ้นมาบนผิวน้ำอย่างรวดเร็ว
หมับ!
“นี่ไง มาหาถึงที่เลย”ผมเกือบขาดใจตายเมื่อไอ้ตัวนั้นพุ่งเข้ามากอดผมไว้ แต่พอได้ยินเสียงคนกอดเท่านั้นผมก็ตบหัวมันทันที
“ไอ้ ..ไอ้ เฮ้อ …”ผมหอบหายใจอย่างหนัก จับตรงหัวใจตัวเองพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกหายใจขัดๆยังไงก็ไม่รู้
“เป็นอะไรไป”แรบบิทถามผม ผมเลยตบหัวมันไปทีหนึ่งก่อนจะตะโกนด่า
“เพราะแกนั่นล่ะ! ตกใจหมด แล้วมาทำไม”ผมถาม เพราะความมืดอีกนั่นล่ะทำให้ผมมองไม่เห็นไอ้แรบบิทแม้แต่น้อย
“ก็ …นายไม่อยากคุย ฉันไม่คุยก็ได้ แค่มาหา”ผมกุมขมับอย่างหนักใจกับความด้านของแรบบิท
“คิดถึงจังเลย”แรบบิทว่าพลางกอดผมแน่นอย่างหวงแหนพร้อมกับซุกหน้าลงมากับคอของผม
"ฉันขอโทษ ฉันไม่เคยสนุกเพราะเห็นเธอทุกข์เลย หิวใช่ไหม บอกฉันมาสิ ฉันจะหามาให้ทุกอย่าง ถ้าเธอต้องการ"แรบบิทว่าพลางเอาแก้มตัวเองมาแนบแก้มผม พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“เหรอ ถอยไป ขยะแขยง!”ผมดันหน้าแรบบิทออกไป แต่ไอ้แรบบิทก็รีบตะกายเข้ามากอดผมแน่นทันที
“ฉันเป็นกระต่ายนะ ไม่ถูกกับน้ำ”
“อ๊ะ …ว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ”ผมร้องอย่างตื่นเต้นเมื่อแรบบิทบอกอย่างร้อนรน แรบบิทชะงักไปก่อนจะอธิบายรัวๆ
“บ้านเธอสิ! ฉันแค่ไม่ถูกกับน้ำ ไม่ได้ว่ายน้ำไม่เป็น เธอนั่นล่ะ เป็นนางเงือกซะเปล่าแต่ว่ายได้ห่วยมาก”อ้าว ไอ้…
“เหรอวะ! งั้นแกก็ว่ายเองเลยไป มาเกาะฉันทำไม!”จบคำผมก็สะบัดตัวจากแรบบิททันทีก่อนจะว่ายหนี
ซ่า!
“แค่กๆๆ! ยะ ยอมแล้วๆๆ! อ็อก แค่กๆๆ! ฉัน วะ ว่ายน้ำไม่เป็น!”แรบบิทพยายามว่ายน้ำขึ้นมาอย่างเต็มที่ ผมหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะยื่นหางไปให้แรบบิทเกาะไว้
“แค่กๆๆ! ยัยโหด เธอเกือบจะฆ่าคนแล้วนะ”แรบบิทประท้วงผมก่อนจะเข้ามากอดผมไว้ทันที
“อื้อ …อย่ารัดแน่สิ อย่างนายจะคนก็ไม่ใช่ จะกระต่ายก็ไม่เชิงอยู่แล้วล่ะ”ผมว่าพลางพยายามดันแรบบิทออกเบาๆ
“ก็นะ หึๆ”
“อื้อ …หายใจไม่ออก”ผมร้องเมื่อแรบบิทกอดตัวเองแน่นขึ้น แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา ผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆก่อนจะมองหูกระต่ายที่โผล่ออกมาจากหัวคนกอด
ว่าไปแล้ว ของจริงไหมนะ
หมับ!
“โอ๊ย! ทำอะไรเนี่ย! เจ็บนะ”แรบบิทด่าผมพลางลูบหัวตัวเองอย่างเจ็บๆ ผมเบิกตาโตอย่างตื่นเต้นทันที
“ของจริงเหรอ! เอานายไปขายได้กี่ตังค์เนี่ย!”
“ยัยประสาท! งกชะมัด…”แรบบิทด่าผมลั่นก่อนจะเงียบไป ผมก็เงียบตามเพราะแรบบิทเงียบ ความมืดทำให้ผมมองไม่เห็นหน้าแรบบิท แต่ดูเหมือนหมอนี่จะจ้องผมมั้ง
“จ้องทำไม …เออ ไม่ตอบก็ตามใจแก”ผมถาม ก่อนจะตะคอกใส่เมื่อแรบบิทไม่ตอบผม แต่จ้องหน้าแทน ผมเลยตัดสินใจนอนลงบนผิวน้ำอีกครั้งแล้วมองดาวแทน
“…”แรบบิทเองก็ไม่พูดอะไร แนบหัวลงกับท้องผมพร้อมกับกอดผมไว้แล้วมองผมนิ่งๆ
“ขอจูบได้ไหม…”อยู่ๆแรบบิทก็ขอผม ผมหลุดหัวเราะพรืดทันทีก่อนจะด่ามันลั่น
“ไปตายซะ!”
“ใจร้าย”แรบบิทก้มลงไปกอดท้องผมตามเดิมอย่างหงอยๆ พวกผมเงียบกันอยู่นานโดยมีแรบบิทคอยกอดผมไว้แล้วเล่นท้องผมอย่างสนุกสนาน แต่อยู่ๆแรบบิทก็กอดรัดแน่นผมมากกว่าเดิมจนผมหายใจไม่ทัน
“เรือมาแล้ว ไปซะแอเรียล”จบคำแรบบิทก็พุ่งเข้ามาหอมแก้มผมแรงๆทีหนึ่งทันทีก่อนจะว่ายลงไปอย่างรวดเร็ว
“หา! อะไรนะ เสือมาแล้ว!? หือ อ้าว”ผมถามรัวๆด้วยความมึนงง ก่อนจะดำลงไปในมหาสมุทรเพื่อตามหาแรบบิท แต่ก็ไม่เห็นอะไรเลยแม้แต่น้อย
“หายไปแล้วเหรอ อะไรวะ ชอบเล่นซ่อนหาเหรอไอ้บ้านี่”ผมบ่นก่อนจะหันหลังไปเพื่อมุ่งหน้าไปที่เรือทันที
เอาล่ะ ดูสิว่าผมจะทำอะไรกับเจ้าชายดี …
กดน้ำตายหรือเอาหัวโขกหินให้สาสมกับความซวยของผมดี!
ความคิดเห็น