No Limit คู่หูต่างขั่ว รั่วกำลังสอง

ลำดับตอนที่ #16 : บทนำ

บทนำ

ร่างสูงนั่งอยู่เหนือบัลลังก์สูงสง่า นัยน์ตาสีโลหิตเสรมองภาพการติดต่อที่ถูกส่งมา ภาพของสงครามที่เกิดขึ้นไปเมื่อเดือนก่อน เป็นสงครามที่น่าขบขันเพียงเพราะมันเริ่มและจบลงในวันเดียว แต่สิ่งที่บุรุษร่างนั้นสนใจไม่ใช่สงครามแต่เป็นผู้หยุดยั้งสงครามต่างหาก  ร่างของเด็กสาวเรือนผมสีเงินค่อยแปรเปลี่ยนไปเป็นร่างของเด็กหนุ่มเรือนผมสีดำและนัยน์ตาสีแดงสดที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มควันยิ่งดึงดูด สร้างความน่าหลงใหลเข้าไปอีก

“งั้นเหรอ ที่แท้อลาวดี้...ไม่สิอลาวก็เป็นผู้ชายงั้นเหรอ เซนส์ดิเฮลเลอร์ อลัน เจ้าทำได้แสบมาก!”

 เพล้ง!

แก้วไวท์ถูกแรงบีบอัดจนแตกคามือ ไวท์ขาวไหลลงสู่เบื้องล่าง ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้วยแต่แรกได้แต่มองแล้วถอนหายใจด้วยความเสียดายไวท์ขาวชั้นดี

“ลูซิเฟอร์...ข้ารู้นะเจ้าคิดอะไรอยู่”

ชายหนุ่มได้แค่ปรายตามองแล้วถอนหายใจ รู้ดีไปหมด รู้ทุกอย่างแล้วทำไมถึงไม่รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องเขาเป็นเพศไหนเล่า ปล่อยให้โดนหลอกอยู่ได้ตั้งสิบแปดปี

“ลูซิเฟอร์!”

“ขอรับท่านพ่อ”ชายหนุ่มเสรนัยน์ตามองคนที่อยู่บนบัลลังก์

“ไม่ต้องมาขานรับ”

ร่างที่อยู่บนบัลลังก์มองลูกชายคนเล็กผู้เป็นเจ้าของแว่นตาที่หน้าเท่าก้นขวดนมแล้วส่ายหัวเบาๆ ลูกชายคนนี้เอื่อยเฉื่อยน่าดู ผิดกับลูกชายที่เขาเคยไล่ออกจาก..บ้านไปเมื่อร้อยกว่าปีก่อน ลูกคนนั้นช่างกระฉับกระเฉงดีแท้

“ลูซิเฟอร์”

ชายหนุ่มที่กำลังจะเข้าเฝ้าองค์อินทร์หันกลับไปมองหน้าผู้เป็นพ่อด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ใดๆ

“ลูซิเฟอร์ ข้าจะให้เจ้าดูแลว่าที่จักรพรรดิของเรา”

            ดวงตาสีโลหิตภายใต้กรอบแว่นเบิกโพลงขึ้นอย่างไม่เข้าใจ จักรพรรดิที่ไหนอีกในเมื่อมีเขา...อยู่ทั้งคน ท่านพ่อไม่เคยมองเห็นหัวเขาแม้สักครั้ง แม้ไม่มีท่านพี่อยู่เขาก็ยังกลายเป็นผู้ไร้ตัวตนในสายตาท่านพ่ออยู่ แต่ถ้าในตอนที่ท่านพี่อยู่อย่างน้อยๆเขาก็ยังมีค่า...ในสายตาท่านพี่ของเขา แม้จะอิจฉามากที่คนเป็นพี่ได้รับความรักมากกว่าแต่ก็รักมาก...ที่อีกฝ่ายใความสำคัญแก่ตน

“เจ้าน่ะได้ยินที่ข้าพูดไหมเนโรนัวร์ ลูซิเฟอร์ เมลลาเวียร์?”เสียงนั้นเริ่มแข็งกร้าวขึ้น

“ขอรับท่านพ่อ”