คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 2
อี้เอินแย้มยิ้มกว้างหลังจากมา ชายผู้นั้นดูถูกเขามากเกินไปทั้งที่มิรู้จักกันแท้ๆ เพียงแค่การคลายจุดเล็กๆน้อยมีหรือที่อี้เอินผู้ฝึกฝนมาตั้งแต่เด็กๆจะทำมิได้ สิ่งโปรดปรานของอี้เอินนอกจากจะเล่นซนมากกว่าเด็กทั่วไปแล้วก็คือการสกัดจุดและการคลายจุด เขาแค่รู้สึกว่ามันน่าสนใจ ทั้งที่มิต้องออกแรงอะไรมากมายก็ทำให้ผู้คนหยุดชะงักหรือกลับมาเคลื่อนไหวต่อได้
อี้เอินแอบไปให้ผู้เฒ่าที่รู้จักกันสอน เพราะเกรงว่าหากท่านพ่อรู้เข้าคงลงโทษโดยการโบยตน ท่านกำชับไว้นักหนาว่าเขาจำต้องร่ำเรียนเรื่องการบ้านการเมืองมากกว่ามาเสียเวลากับเรื่องใช้กำลังเหล่านี้ ทั้งที่เป็นแค่บุตรของขุนนางในเมืองชนบทแท้ๆ เหตุใดต้องทำเช่นนั้นด้วย ใช่ว่าร่ำเรียนไปแล้วจะได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ปกครองประเทศเสียหน่อย นี่คือสิ่งที่อี้เอินมิเคยเข้าใจ
ฝีมือการสกัดจุดและการคลายจุดของอี้เอินเทียบเท่ากับผู้ใหญ่ตั้งแต่อายุได้เพียง15ปี อี้เอินอาศัยครูพักลักจำเอา อะไรที่อาจารย์มิสอนหรืออะไรที่อยู่นอกตำราก็ใช้การสังเกตุและจดจำ ต้องขอบคุณหัวสมองอันชาญฉลาดที่ท่านพ่อท่านแม่ให้มา ทำให้เขาสามารถเข้าใจและจดจำมันได้อย่างรวดเร็วโดยที่มิต้องให้ใครมาอธิบาย บางครั้งก็ไปช่วยคลายจุดให้พวกที่ฝึกวิทยายุทธหนักจนร่างกายเกือบจะเป็นอัมพาตแล้วมาหาท่านผู้เฒ่าก็มี ฝีมือของอี้เอินได้รับการยอมรับในหมู่พวกผู้ใช้กำลังภายในด้วยกัน แน่นอนว่าเรื่องนี้ท่านพ่อต้องมิรู้
อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นเรื่องราวที่ดีที่พอเข้าวังมาแล้วก็ยังพอมีใครสักคนให้เขาได้ใช้ฝึกวิทยายุทธอยู่บ้าง ซึ่งก็คงมิพ้นองครักษ์หนุ่มยียวนผู้นั้น
ร่างบางสาวเท้าจากสวนไปยังห้องครัวซึ่งเป็นสถานที่ทำงานของตน สองข้างทางที่เต็มไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์แปรเปลี่ยนเป็นเรือนเล็กเรือนน้อย วังหลวงในยามบ่ายอย่างนี้ไม่ค่อยมีคนมากนัก เนื่องจากทุกคนแยกย้ายไปทำหน้าที่ ยามเช้าเมื่อพระอาทิตย์โผล่ขึ้นมาให้แสงสว่างแล้ว ข้าหลวงทุกคนจำต้องรีบจัดการธุระส่วนตนให้เร็วที่สุดและไปรวมกันที่หน้าที่หน้าตำหนักของฮ่องเต้เพื่อถวายความเคารพ ทุกอย่างเป็นไปตามที่พี่สาวในครัวล่าให้ฟังถึงหน้าที่ในแต่ละวันของข้าหลวง
เมื่อมาถึงจุดหมาย อี้เอินก็นำสมุนไพรจำนวนมากที่เก็บมาได้มอบให้พี่สาวสักคนก่อนจะถูกไล่ให้ไปช่วยงานอื่น
อี้เอินเดินไป ณ จุดหนึ่งในครัวและเอ่ยถามถึงหน้าที่ของตน คำตอบที่ได้มากลับเป็นผักจำนวนเต็มอ้อมแขนและแป้งในกะละมังใหญ่หนึ่งกะละมัง
แค่นั้นอี้เอินก็รู้แล้วว่าตัวเองควรทำอย่างไร
ถึงพวกพี่สาวในครัวจะดูเอ็นดูเขาแต่อย่างไรเสียเรื่องหน้าที่ก็ต้องเป็นหน้าที่ เขาเองคงรู้สึกไม่ดีที่หากพวกพี่สาวอนุโลมให้เขาเพียงเพราะเหตุผลพวกนั้น
อี้เอินเป็นข้าคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามา หน้าที่ก็เหมือนข้าคนอื่นๆทั่วไปและเป็นข้ารับใช้ในครัวเพียงเท่านั้น
มือบางเรียบเนียนทั้งสองข้างที่ไม่เคยผ่านงานหนักใดๆมาก่อนลงมือนวดแป้งเป็นจังหวะอย่างหนักหน่วงเพื่อไม่ให้แป้งเสียสภาพ เสร็จจากนั้นก็เริ่มทำหน้าที่อื่นต่อทั้งล้างผักและหั่นผัก ด้วยความเป็นมือใหม่จึงทำให้บางครั้งคมมีดได้บาดปลายนิ้วไปบ้าง แต่อี้เอินก็มิได้สนใจ
อี้เอินลงมือทำอย่างขยันขันแข็ง มิเกี่ยงงอนเลยสักนิด แม้บางอย่างมิเคยทำแต่ก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ตรงส่วนนี้แหละคือข้อดีของอี้เอินที่ทำให้ใครๆต่างชื่นชม จนสุดท้ายก็มีคนเห็นใจอาสามาช่วย
“ เจ้าคืออี้เอินใช่ไหม มา เดี๋ยวข้าช่วยเจ้าเอง ” หญิงสาวเอ่ยอย่างเป็นมิตร
“ จะดีหรือ ข้ามิอยากเป็นภาระเจ้าหรอกนะ ” อี้เอินตอบกลับตามความจริง
“ มิเป็นภาระข้าหรอก เห็นเจ้าทำงานคนเดียวมาพักใหญ่แล้ว เพิ่งมาวันแรกแต่โดนทำงานหนักขนาดนี้คงลำบากแย่เลยใช่ไหม ”
“ ไม่เท่าไหร่หรอก นี่คงเป็นส่วนน้อยที่ข้าจะได้เจอหลังจากนี้ ”
“ ฮ่าๆๆๆ เจ้าเป็นคนพูดจาตรงจริงๆ ” เธอหัวเราะจนตาโค้งเป็นพระจันทร์เสี้ยวและเปิดปากอีกครั้ง
“ หากนั่นถือเป็นคำชมข้าก็ขอบคุณ ”
“ มือของเจ้าเต็มไปด้วยรอยแผล ไม่คิดจะบรรเทาอาการมันบ้างหรือ ”
“ ยังมิใช่ตอนนี้ หน้าที่ของข้ายังไม่เสร็จเรียบร้อยดี ”
คำตอบของอี้เอินทำให้หญิงสาวรู้สึกชื่นชม
“ ยินดีที่ได้พบเจ้านะ ข้าชื่อเสี่ยวไจ้เหลียน หรือจะเรียกว่าไจ้เหลียนเฉยๆก็ได้ ”
ไจ้เหลียนเป็นคนที่มีผมสีดำขลับตัดกับผิวขาวใสราวไข่ปลอก ตากลมสวยแวววาวเป็นประกายเหมือนมีเรื่องน่าสนุกตลอดเวลา แก้มกลมช่างเข้ากันทำให้เธอดูจิ้มลิ้ม
“ ยินดีที่ได้พบเจ้าเช่นกัน ข้าชื่อต้วนอี้เอิน เรียกว่าอี้เอินเฉยๆก็ได้ ”
อี้เอินแนะนำตัวบ้าง คล้ายเป็นการสานต่อการเริ่มทำความรู้จักกันกลายๆ
“ ใครจะมิรู้เจ้าบ้างเล่า สาวน้อยที่นางกำนัลหลี่พามา ” ประโยคนั้นสร้างความแปลกใจให้กับอี้เอิน
“น่าแปลกใจตรงไหนหรือ เพียงแค่นางกำนัลหลี่พามา ”
“ ปกตินางกำนัลหลี่ท่านมิค่อยสุงสิงกับใคร สนิทสนมกับคนในวังมิเท่าไหร่ ยิ่งกับคนนอกวังยิ่งมิต้องกล่าวถึง แต่ดูเหมือนเจ้าจะได้รับสิทธิพิเศษนั้นนะ คนนอกวังที่ท่านนางกำนัลอุตส่าห์มาฝากฝังด้วยตัวเองครั้งแรก ”
อี้เอินมิได้รู้สึกดีกับมันเท่าไหร่
“ ข้ามิทราบอะไรนักหรอก เพียงแค่ยืนอยู่หน้าวังก็โดนท่านนางกำนัลพามาแล้ว ”
“ จริงรึ บางทีท่านนางกำนัลคงถูกชะตากับเจ้า ”
อี้เอินสบตากับไจ้เหลียนพลางพยักหน้าขึ้นลงเนือยๆ ใจจริงอยากจะแก้ตัวแต่หากเอ่ยถึงเรื่องราวออกไป การเข้าวังครั้งนี้อาจจะมีผลกระทบที่ร้ายแรงต่อตัวเขาและท่านพ่อก็เป็นได้ เมื่อไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงอี้เอินจึงเลือกที่จะเงียบ
“ เจ้าอยากรู้เรื่องอะไรในวังหลวงหรือในครัวนี้บ้างไหม ข้าสามารถเล่าให้เจ้าฟังได้นะ ถ้าเจ้าต้องการ” ไจ้เหลียนพยายามชวนคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศอึดอัดเกินไป
“ เจ้ารู้จักองครักษ์ที่ชื่อเจียเอ๋อบ้างไหม ” มิรู้อะไรดลใจให้อี้เอินถามคำถามแบบนั้น
“ รู้จักสิ องครักษ์หนุ่มที่หล่อที่สุดในวังหลวงแห่งนี้ ”
เป็นที่รู้จักขนาดนี้เลยรึ?
“ เขาเป็นคนอย่างไรหรือ ”
“ ท่านเจียเอ๋อนิสัยดีมาก อ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้อื่นเสมอแม้กับคนที่มีตำแหน่งต่ำกว่า วิทยายุทธของท่านเป็นที่เลื่องลือไปทั่วเพราะความเก่งกาจเกินอายุหลายเท่าตัว ไม่น่าเชื่อสักเท่าใดว่าเป็นเพียงลูกของสามัญชนทั่วไป หากใครหลอกว่าเขาเป็นบุตรของชนชั้นสูงองคใดสักองค์ข้ากคงเชื่อ ”
คำบอกเล่าจากปากผู้อื่นดูดีกว่าที่ต้วนอี้เอินพบเจอเองเสียอีก
“ เจ้าดูชื่นชมเขามาก ”
“ ประมาณนั้น ข้าเคยไปแอบมองท่านเจียเอ๋ออยู่บ่อยๆตอนที่เข้าวังมาใหม่ๆ เจ้าอย่าเอาไปบอกใครนะ ”
“ อื้อ ข้าสัญญา ”
“ ว่าแต่ทำไมเจ้าถึงถามถึงท่านเจียเอ๋อเล่า สนใจเขาเหมือนกันหรือ ”
ไจ้เหลียนถามด้วยหน้าตาทะเล้น
“ ข้าเจอเขาตอนที่ไปเก็บสมุนไพร ตอนนั้นเขากำลังประลองยุทธกับท่านอ๋องอยู่ ”
“ น่าอิจฉาจริง! ข้าอยู่ที่นี่มาเกือบสิบปียังมิเคยเห็นเลย คราวหน้าหากเจ้าต้องไปเก็บสมุนไพรข้าขอติดตามเจ้าไปด้วยได้ไหม”
“ ได้สิ ”
“ ท่านเจียเอ๋อต้องดูดีมากแน่ๆยามฝึก ”
“ ข้ามิคิดเยี่ยงนั้นนะ ”
อี้เอินตัดจบบทสนทนาดื้อๆด้วยประโยคที่บ่งบอกว่าเจ้าตัวไม่เห็นด้วยกับไจ้เหลียนเลยสักนิด
หวังเจียเอ๋อเป็นเพียงแค่องครักษ์รูปหล่อที่มิมีสติ!
TALK
ขอโทษที่หายไปนานนะค้า
เราต้องทำการบ้านและอ่านหนังสือทุกวัน
เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว
เขียนฟิคได้ทีละนิดละหน่อยเลยใช้เวลานาน
แต่ในที่สุดวันนี้เราก็ปั่นจนจบแล้ว!
ปรบมือให้เราทีTT #ร้องไห้หนักมาก
หลังจากนี้ตอนนึงก็คงใช้เวลาประมาณนี้แหละค่ะ
แต่จะสลับอัพกับฟิคเสพติดมาร์คเรื่อยๆ
ถึงจะรอนานก็อย่าทิ้งฟิคทั้งสองเรื่องของเรานะคะTT
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านค่ะ
ช่วยไปสกรีมฟีดแบคที่แท็ก #ฟิคเพียงใจต้องรัก ให้เราด้วยน้าาาา
เจอกันตอนหน้าค่า^^
ความคิดเห็น