คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Mycat...คำสาปรัก 01
MYCAT 01
“เหมี๊ยววววว” เสียแมวที่ไหน ผมไม่ไ้เลี้ยแมวนี่หว่าแล้วแมวที่ไหนเนี่ย ผม่อยๆลืมาึ้นมาแล้ว็้อใับภาพรหน้า นั่นมัน...
“เ้าเหมียวน้อยมาที่นี่ไ้ไัน!” ทุนใ่ไหมรับ ็เมื่อ 2 วัน่อนน่ะผมไปเินเล่นที่สวนสาธาระ็ันเอเ้าเหมียวนี่น้ำผมเลย่วย มันึ้นมาแล้วพามันไปื้ออิน
ผมมาที่มันมาอยู่ในห้ออผมไ้ไ??
“เหมี๊ยววว” มันมอสายาอ้อนสุๆเลย หว่าผม้อเลี้ยมันะแล้วล่ะ
“เ้าเหมียวมาอยู่้วยันนะ ^^”พอผมพูบมันระโึ้นมาเลียปาผมเลยรับ
“เอ๊ะ!!”ผม้อสะุ้สุัวเพราะว่าลิ้นที่มาเลียปาผมนั้น มันไม่เหมือนลิ้นแมวมันเหมือน...ลิ้นน!! ผมรีบลืมามอแมวสีสวาทนั่นอย่ารวเร็วแ่แล้วผม็โล่ใเพราะมันเป็นแมวแ่ทำไมลิ้นมันถึ..
“เหมี๊ยวว”มันมาพันแ้พันาอผม ถ้าผมเาไม่ผิมันะหิวเอาล่ะรับเออใ่!ผมลืมโทรไปหาเพื่อนสนิทอผมเลย..มันให้โทรไปทำไร็ไม่รู้
Rrrrrrrr
“เออ..มึใหู้โทรมามีไร”ผมพยายามรีบุยเพราะผมะล้มอยู่แล้วแมวบ้านี่มาพันาผมนะล้มไปนอนอยู่แล้ว
(ู..ฮืออ..แฟนูทิู้ไปแล้ว.ฮือออ)
“เห้ย!!มึใเย็นๆเว้ยมันทิ้มึเรื่อ...” ผมถามลับไปวันนี้ไอ้เพื่อนบ้านี่็ันมาร้อห่มร้อไห้อี..
(ฮึ..มึ..อึ...มาหาูหน่อยไ้ไหม??) ผม ะทำไีผม้อหวั่นไหวแน่ๆ ็ผมเอันเยไปหลอบเพื่อนนนี้ แ่ผมัใไ้แล้วผม้อไปอยู่ะมันสอ่อสอแบบนี้
ผม้อหวั่นไหวแน่ๆผม้อทำไม่ีไม่ร้ายับมันแน่ๆ
“เอ่อ...ือ...”ผมอ้ำอึ้ว่าะปิเสธมันีหรือไม่
(นะๆู..ฮึ..อึ..ูอ..ร..ร้อ..มาหา....ูหน่อย ฮืออ)ผมไม่รอ้าผมรีบอบไป
“ไ้..แล้วเอัน”
ผมวาสายทันทีแล้วรีบว้าุแเพื่อะไปหาเพื่อนแ่..ผมเหลือบไปเห็นเ้าเหมียวน้อย..ไม่!!อะไร ัน..แววาู่นั้นเหมือน..ับผมุ้นเยมา..มันเหมือนับ..สายาอแบฮยอน
แฟนผมเอที่อยู่ๆ็หายัวไปอย่าไร้ร่อรอยำรว็หาไม่เอผมิ ถึ...เา...ิถึมา ผมลัวว่าผมะลับไปหวั่นไหวะไอ้ยอูอีรั้
แบฮยอนเป็นนที่ทำให้ผมลืมยอู ทำให้ผมรัเาในแบบที่เาเป็น..ผมิถึเาเหลือเิน..ผม้อทำยัไนที่ผม รัมานอธิบายเป็นำพูไม่ออลับมาหาผม..
“เห้ย!!ยอู”ผมพึ่นึไ้ว่าผม้อไปหามัน ผมไม่รู้ว่าผมิถึวามหลัที่มันผ่านมา 2 ปีแล้วไปนานเท่าไรแ่ผม้อไปหายอูผมะพาเ้าเหมียวไป้วย.. ผมรีบวิ่ไปที่รถรีบสาร์ทรถออไปหายอูทันที..ไม่นานผม็มาถึ
-อนโยอ-
ผมรีบวิ่ไปที่ห้ออยอูโยที่มืออี้าอุ้มแมวมา้วย..
“ยอู..ูมาแล้ว..มึ..เห้ย!!!มึะทำอะไรน่ะ”รีบวิ่ไปึระปุยาออามืออยอที่เปิฝาพร้อมะเทเ้าปาทุเมื่อ..
“ฮือออ านยอล..ฮึ..อึ..เาทิู้ไปแล้ว ูไม่เหลือใรอีแล้ว ฮือออ...”ยอูึผมเ้าไปอผมเลยอลับ
“มึ..ยัเหลือูอีนนะ อย่าลืมสิ..ูอยู่้ามึเสมอนะ”ผมียิ้มให้ยอูอย่าเ็มใโยที่เห็นฟันรบ 32 ี่เลย
“อบในะ..ูรัมึที่สุเลย” ยอูึผมไปออีรอบผมรู้สึถึลมหายใอุ่นๆที่รินอยู่บริเวแผออผม ใ่สิ..ผมลืมไปเลยว่ามีสายาู่หนึ่ที่ำลัมอ(้อ)ผมับยอูอนเราอัน
สายานั้น ทำไมมันถึทำให้ผมิถึแ่แบฮยอนลอเวลา ทำไมัน..
เ้าแมวัวนี้สายาที่มอมาเหมือนเ็บ้ำอยาร้อไห้ออมาเ็มทน แ่เหมือนไม่มีน้ำา...แล้ว...ในที่สุมัน็เินหายเ้าไปในห้อรัวอยอู
เพล้!!!
“เห้ย!!เสียอะไรว่ะ”ผมรีบวิ่เ้าไปู้าในรัวที่เ้าแมววิ่หายเ้าไป และแล้วผม็....้อใสุี!!!
“บะ แบฮยอน”ผมมออย่าใสุีเาลับมาแล้วเาหายไป 2 ปี เ็มๆแล้วทำไมถึมาอยู่ที่บ้านยอูไ้ล่ะ
ำถามมมามายในสมออนนี้พรั่พรูล้นออมานผมนิ่ไปี่นาทีผมไม่สามารถรู้ ัวไ้เลย ผ..ผมเอแล้ว นที่ผมรัที่สุรัมารันผมลืมทุอย่าแม้ระทั่ยอูที่ผมเยรัเา เอามาๆ
แอบรัยอมาลอ 9 ปี เา็ทำให้ผมลืมยอไ้ อนนี้ผมมั่นใแล้วว่าในใผมมีแ่เาริๆ ไม่มีใรมาทำลายวามรัอผมไ้ แ่สิ่ที่ผมไม่าว่ามันะเิ...มันันเิึ้นมา..
“านยอล..เราเลิันเถอะ!!”ผม รู้สึเ็บมา นพูไม่ออ มีเพียน้ำาอลูผู้ายนหนึ่ไหลออมามามายทั้ที่ผมเอ็ไม่รู้เหมือน ันว่ามันไหลออมาอนไหนผมไม่สนใมันอี่อไปแล้ว ผมเินไปหาแบฮยอนเพื่อะอเา ะทำทุอย่าเพื่อยื้อไว้ แ่เาลับ...
“อย่า้ามาใล้ัน!!!ออไปห่าๆันเี๋ยวนี้”แบ ฮยอนถอยหลัหนีผม อย่ารัเลียผมมา ผมะทำยัไี ็ในเมื่อผม..รัเาหมแล้วทั้หัวใแ่อนนี้หัวใอผมมัน...แสลายลไป ในพริบาเพราะำพูที่ผมไม่อยาไ้ยิน
ถ้าผมรู้ว่าผมอที่ะเอเาแล้วเาพูแบบนี้ะผม ผมอเลือที่ะไม่เอเาีว่า อให้ผมไ้รอ ไ้เอเาแล้วเราอัน ร้อไห้ออมา
ถามว่า แบหายไปไหนมารู้ไหมผมิถึแบแ่ไหน ผมเือบะอยู่ไม่ไ้ ผมเือบ่าัวายในวันที่เาหายไป เป็นปี
โยไม่มีาริ่อลับมาแ่..ผม็รอเามาถึ 2 ปี ผมมานั่ิ ถ้าผมายไปแล้วแบลับมา ใรันที่ะมาเป็นนูแลแบ ใระเป็นนปลุแบอนเ้า ทำับ้าวให้ิน ผมเลยมีีวิอยู่ทุวันนี้เพื่อเา
ทั้หมมันวรเป็นแบบนี้สิ ไม่ใ่แบมาปราัวึ้นเพื่อบอเลิผม ไม่ มัน้อไม่ใ่แบบนี้สิ
“ท..ทำไม”ทั้ หมที่ผมิมันุอยู่ที่อ มันพูไม่ออ ในวามิผมมีำถามมีวามรู้สึอยาบอมามาย เป็นร้อยำถามแ่ที่ผมพูไปมันแ่สอำ
มันไม่ใ่อย่าที่ผมิ ผมทำอย่าที่ผมิไม่ไ้ ผมอยาเ้าไปอเ้าอีรั้แ่าอผมมันลับ้าวไม่ออ...มีแ่น้ำาที่ ไหลออมามามาย
“ันไม่มีเหุผล!!!นายออไปาีวิันเถอะ” ทำไมเา้อพูแบบนี้ เาไม่รู้เลยหรือไ ลอ 2 ปี ที่ผ่านมาผมเือบอยู่ไม่ไ้ ผมรัเาแ่ไหน ผมยอมทิ้ทุอย่าแม้ระทั้ศัิ์ศรีอัวไปเพื่อเาไ้
ผมเป็นหนุ่มฮอ และผมไม่เยร้อไห้ หรืออวามรัาใร แ่ทำไม...ผมถึทำให้เานนี้...เาเ้ามาเปลี่ยนแปลีวิอผม
เามาทำทุอย่าทำให้ผมาไม่ไ้...ทำไมันแบทำไม...มาทำให้ผมรัแล้วมา ทิ้ันไป
ทำให้ผมานายไม่ไ้แล้วมาทิ้ผมไปทำไมถึทำันแบบนี้ อนนี้มีเพีย ยอูที่ยืนูเราอยู่เียบๆแ่ทำไมผมถึรู้สึเหมือนผมอยู่ับแบแ่ 2 น
แ่ถ้าผมไม่ไ้าฝาผมเห็นหา!!แ่ผมพยายามมอูอีทีแ่ลับไม่เห็น แ่อนนี้ไม่ใ่เวลามาสนใเรื่อนี้
“เราเลิันแล้วนะ..ะ...านยอลันอให้นายโี”เหอะ ทิ้ผมไปแล้วยัมีหน้ามาบอว่าโีนายิะทำอะไรันแน่แบฮยอนนายะทรมาน ันสินะนายไม่รู้หรือไลอเวลาที่ผ่านันรอวันที่ะไ้เอนาย
นายหายไปลอ 2 ปีแล้วลับมาพร้อมับำบอเลิ ใรันที่ทำให้นายเปลี่ยนไปไ้นานี้นายรัันมา
ไม่สิ!! นายเยรัันมาๆ
แล้วทำไม..ันนายถึทำแบบนี้ับันในสมอันมันว่ามาเลยรู้ไหม หัวใันมันปวหนึบนมันะาใอยู่แล้วหัวใอันอนนี้ไม่เหลือิ้นีมัน แเป็นเสี่ยๆแล้วแบฮยอน...
“แบไม่ไปไ้ไหม..ฮึ..ไ้โปร”ผม้มลุเ่า่อหน้าเาหึ!!ผม ทำอะไรลไปผมเป็นนที่รัศัิ์ศรีอัวเอเอามาๆเลยล่ะทำไมผมถึยอมทิ้ ศัิ์ศรีอผมไปเพราะเานนี้นะ
เพราะผมรัเามาสินะแู่ที่เาทำับผมสิ ผมุเ่าอร้ออ้อนวอนนน้ำาอผมแทบะเป็นสายเลือผม..ผม้อทำยัไ
ัน อโทษานยอลันรันายมาๆแ่ันมีเหุผลอัน ันอโทษนายรอันนะ
ันะลับมาเพื่อรันาย วันนี้ันรู้แล้วว่านายรัันมาแ่ไหนนายนที่รัศัิ์ศรีไม่เย้มหัวให้ ใรแ่นายุเ่าเพื่อันให้อภัยันนะานยอลันรันายนะเพียแ่อนนี้ัน อนายไม่ไ้
ันบอรันายไม่ไ้ ันแ่ไม่อยาเห็นนายเ็บปวเพราะรอัน ันไม่รู้ว่านานแ่ไหนว่าันะลับมาหรืออาะอยู่ในสภาพนี้ไปลอีวิ
ทำไมโะา้อเล่นลับวามัอเรา้วยนะ
ัน็ปวใไม่แพ้นายหรอนะานยอลันรันายมาๆแ่โะาพลิผันึทำให้ัน และนาย้อพลัพราาันันอยาร้อไห้ออมาัๆแ่ันทำไม่ไ้...ันะ.. อโทษนายนะ ัน..รันาย..
“เลิอแยันสัที รำา!!”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรท์ : ลอแ่้า เป็นำลัให้้วยนะ ^^
พุยพุย :) Shalunla
ความคิดเห็น