คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 : 20%
บทที่ 1 / 20%
หยาฝนโปรยปรายยาวนานใ้ท้อฟ้ารึ้มึมเา
เมเทาทะมึนแผ่ว้าปลุมผืนฟ้าที่รู่ให่ยัสใสให้มืมนลเรื่อยๆ
ฟ้าำลัหม่นหมอเหมือนในมอที่ำลัเ็บลืนวามเศร้าโศไว้ภายใน...
มือเรียวเล็หยิบระาษอาร์เลือบมันอย่าีึ้นมามอ ปล่อยใลอยไลไปถึเ้าอโปสาร์ใบใหม่ที่ถูส่มาถึเมื่อไม่ี่ั่วโม่อนหน้า
ภาพวา้วยสีน้ำเป็นภาพสะพานเหล็สีำพาผ่านลำน้ำสีน้ำาลไหลแรนั้นสวยาม้วยฝีมือสะบัพู่ันวิิรร้อยเรื่อราวผ่านวามทรำ
มุมภาพมีร่อรอยื้นเป็นวว้าระายไปโนัวอัษร้านหลัทำให้น้ำหมึเริ่มเือานอ่านแทบไม่ออ
แ่หล่อนยัำไ้ีถึแม้ว่าะ้อเาัวอัษรบาัวไปบ้า
ไม่ยาเย็นอะไรับารเา...
เพราะลายมือหวัลาหายาวที่ยัำไ้ไม่ลืมนั้น เป็นเอลัษ์เพาะัวอนที่ยัอยู่ในวามทรำ ส่มาพร้อมับ้อวามสั้นๆ ้านหลัโปสาร์ลื่อวันเือนปีัเนว่า
...30 ุลาม 2527...
…เธอเสียแล้ว เราว่าะลับมาอยู่บ้าน
ไม่ไปไหนอีแล้ว…
ในที่สุอัมพวา็ะลับมา
เาลับมานไ้...
หล่อนวระีใ...
แ่ทำไมหัวใลับร่ำไห้ ไม่มีแม้น้ำาไหลลมาสัหยาหย…
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น