คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Chapter 28 : CAMP (1)
Chapter 28 -- Camp (1 )--
“เข้าค่าย?!”
หลากเสียงประสานกันมาจากนักเรียนตาดำๆ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ห้าและหก พวกเขาตะโกนดังก้องห้องประชุมแห่งนี้หลังจากได้ยินคำคำหนึ่งหลุดออกมาจากปากของผู้อำนวยการโรงเรียน หลายคนพากันเบิกตากว้างราวกับไม่อยากจะเชื่อ ในขณะที่อีกหลายคนยิ้มกว้างอย่างถูกอกถูกใจ
ฟราน คาร์ และคิริว ก็เป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายที่ยิ้มกว้างอย่างถูกใจ เพราะคนรักของพวกเขานั้นอยู่ชั้นมอหก และการเข้าค่ายครั้งนี้นักเรียนชั้นมอห้าและมอหกจะได้เข้าค่ายร่วมกัน
“ใช่! ชื่อของโครงการในครั้งนี้คือ ‘เข้าค่ายกระชับมิตรพี่น้องร่วมโรงเรียน’ นะเด็กๆ สำหรับรายละเอียดคร่าวๆ คุณครูประจำชั้นของทุกคนจะเป็นคนแจ้งให้ได้ทราบเอง เลิกประชุม!”
ผู้อำนวยการร่ายยาวยืดออกมารวดเดียวจบ ก่อนจะประกาศปิดการประชุมเสียงดังก้อง พลัน บังเกิดเสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ขึ้นมาในทันที นัยน์ตาของนักเรียนแต่ละคนต่างพราวระยับอย่างคึกคัก
ครูประจำชั้นของแต่ละห้องเดินไปรับแถวห้องของตนแล้วพาแยกย้ายไปยังจุดต่างๆ ภายในห้องประชุมอันใหญ่โตแห่งนี้ จากนั้นจึงสั่งให้นักเรียนนั่งลง และเริ่มอธิบายเกี่ยวกับการเข้าค่ายในทันที
“การเข้าค่ายจะจัดขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า อุปกรณ์ต่างๆ ที่จำเป็นต้องนำไปจะมีแจ้งไว้ในจดหมายที่ทุกคนกำลังจะได้รับ ขอให้ทุกคนเตรียมของมาให้ครบ แล้วเดี๋ยวจะมีการจับกลุ่มกัน แต่ละกลุ่มจำกัดจำนวนไว้หกคน รุ่นพี่กับรุ่นน้องอย่างละสามคน ถ้าเป็นชายก็ชายล้วน ถ้าเป็นหญิงก็หญิงล้วน ขอให้เลือกกลุ่มให้ดี เพราะนั่นจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของการเข้าค่ายเลยล่ะ”
อาจารย์สาวประจำห้องของพวกฟรานเว้นช่วงไปเล็กน้อยหลังจากพูดรัวออกมาชนิดไม่มีช่องว่างให้หยุดหายใจ ก่อนจะพูดต่อหน้าตายว่า
“การเข้าค่ายครั้งนี้มีผลต่อเกรดของพวกเธอ และพวกเธอจะจบชั้นมอห้าในอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้านี้แล้ว ใครไม่อยากติด ‘รอ’ ก็คำนวณคะแนนดีๆ ละกันนะ”
บังเกิดเสียงโห่อย่างพร้อมเพรียงจากนักเรียนชายหญิงที่แสนจะน่ารักทั้งหลาย
ครูสาวแสร้งทำหูทวนลมและลงมือแจกจดหมายเพื่อให้ทุกคนสงบปากสงบคำ
และแน่นอนว่านักเรียนทุกคนต่างก็เลือกที่จะให้ความสนใจกับจดหมายที่เพิ่งได้รับมาสดๆ ร้อนๆ มากกว่าการไปนั่งเถียงกับอาจารย์ประจำชั้นซึ่งมีแนวโน้มว่าจะเถียงแพ้สูงเสียด้วยต่อ พวกเขาและเธอคลี่จดหมายออก ก่อนจะกวาดสายตาอ่านอย่างรวดเร็ว
ตัวจดหมายแจ้งเรื่องราวต่างๆ ไว้ไม่มากนัก อย่างเช่นเรื่องวันเวลาที่จะไปกลับ สถานที่ที่จะไป อุปกรณ์ที่จำเป็นต้องเตรียมไปและสิ่งที่ห้ามเอาไป ตารางกิจกรรมคร่าวๆ และท้ายสุดคือเบอร์ของครูประจำชั้นที่ทิ้งไว้เผื่อสำหรับผู้ปกครองบางคนที่อยากโทรมาถามไถ่รายละเอียดให้กระจ่างชัดมากกว่านี้
“กลุ่มละหกคน รุ่นพี่รุ่นน้องอย่างละสามคน ฟราน คาร์ คิริว พี่ชาย พี่แบล็ค พี่โซล ก็ครบพอดีเลย!”
ฟรานพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เล่นเอานักเรียนชายที่กำลังจะเดินมาขอให้ฟรานเข้ากลุ่มด้วยเดินหงอยคอตกกลับไปนั่งที่เดิมแทบไม่ทัน คาร์กับคิริวมองเหตุการณ์นั้นอย่างขำๆ ก่อนจะหันกลับมามองฟรานที่ยังคงคลี่ยิ้มหวานเชื่อมต่อไปโดยไม่คิดจะใส่ใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่นิดเดียว
“เอ้า! ลุกได้แล้ว! ไปจับกลุ่มกับพวกรุ่นพี่ซะ จากนั้นก็เขียนรายชื่อไปส่งที่ผู้อำนวยการนะ อย่าลืม! ต้องเป็นกลุ่มผู้ชายล้วนหรือผู้หญิงล้วนเท่านั้น!”
ไม่วายรีบกำชับเผื่อไว้อีกรอบหนึ่งจนนักเรียนบางคนแอบตีหน้าเซ็งกันเล็กน้อยเนื่องด้วยเพื่อนสนิทหรือรุ่นพี่บางคนที่ตนรู้จักนั้นต่างเพศกัน
“พี่โซล!”
คิริวตะโกนเสียงดังฟังชัดพร้อมกับโบกมือบอกตำแหน่งที่อยู่ของเขาให้กับชายคนรัก
ไม่นานเกินรอ ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มผู้หล่อเหลาทั้งสามคนก็มาหยุดอยู่เบื้องหน้าพวกเขา รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าเป็นตัวบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่ารุ่นพี่ทั้งหลายก็มีความคิดเหมือนๆ กับพวกเขา ประมาณว่าคนกำหนดจำนวนคนในกลุ่มนั้นช่างเป็นใจเสียเหลือเกิน
โซลยื่นกระดาษกับปากกาให้คิริวอย่างรู้ใจ เด็กหนุ่มไม่รอช้ารีบคว้ามาเขียนชื่อ นามสกุล และห้องของทั้งหกคนลงไปอย่างรวดเร็ว แม่นยำ ซ้ำลายมือยังงามได้อีกในทันที
สมกับเป็นว่าที่ประธานนักเรียนคนต่อไป!
สักครู่ต่อมา กระดาษที่ถูกบันทึกรายชื่อไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยก็ถูกเอาไปโบกอยู่ข้างหน้าโซลที่รีบคว้าเอาไปส่งผู้อำนวยการโรงเรียนให้อย่างทันใจ ก่อนที่เขาจะเดินกลับมานั่งรวมกลุ่มกับทุกคนดังเดิม
“กลุ่มไหนส่งใบรายชื่อแล้วก็กลับเข้าห้องเรียนได้”
สนทนากันไปได้เพียงสักพักหนึ่ง ก็จำต้องแยกย้ายกันกลับห้องเมื่อผู้อำนวยการประกาศออกมาหลังจากที่เห็นว่ารวบรวมรายชื่อได้มากเป็นจำนวนหนึ่งแล้ว
...การเข้าค่ายครั้งนี้จะมีอะไรรอพวกเขาอยู่กันนะ?...
--Change! --
“กำหนดการเข้าค่ายออกแล้วหรือ?”
“ครับท่าน” ชายในชุดดำรับคำด้วยเสียงทุ้มต่ำ “นี่คือจดหมายแจ้งกำหนดการครับ”
ว่าพลางยื่นกระดาษสีน้ำตาลอ่อนให้กับผู้เป็นนาย ซึ่งชายผู้นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหรูก็รับมันไปแต่โดยดี เขากวาดสายตามองอย่างคร่าวๆ เมื่อพบว่าชื่อสถานที่คือที่ใดเขาก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เป็นเหตุให้ชายในชุดดำถึงกับผงะค้างไปเลยทีเดียว
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้พวกโง่! เดินมาหยุดในตำแหน่งอันตรายเสียแล้ว!”
ชายผู้นี้ยังคงหัวเราะด้วยเสียงต่ำๆ ไม่หยุดจนคนสนิทเริ่มรู้สึกขนลุกและเสียวสันหลังมากขึ้นทุกที เขาจึงรีบโค้งทำความเคารพเพื่อเป็นการตัดบท และเพียงชั่วพริบตา ร่างทั้งร่างของเขาก็หายลับไปกับเงาจันทรา
ลับหลังสายตาของคนสนิท ชายปริศนาบรรจงฉีกกระดาษจดหมายในมือเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วยังขยำไว้แน่นจนเล็บแทบจะจิกเข้าไปในมือของตนเอง รอยยิ้มเล่ห์ร้ายและแสนจะเหี้ยมเกรียมเผยขึ้นมาบนใบหน้าที่ถูกซ่อนเร้นไว้ในความมืด
สองขาก้าวหนักๆ ไปหยุดประชิดอยู่ริมบานหน้าต่าง เขายื่นมือข้างที่มีเศษกระดาษอัดแน่นอยู่ในกำมือออกไปกลางอากาศ ก่อนจะบรรจงแบมือออกอย่างแช่มช้า เศษกระดาษสีน้ำตาลปลิวว่อนร่วงหล่นลงไปราวกับจะกลายเป็นอีกสีสันหนึ่งที่มาแต่งแต้มให้กับท้องฟ้าขมุกขมัวสีหม่นในยามราตรีกาลนี้
“รุกฆาต”
ความมืดยังคงบดบังใบหน้าเบื้องบนของชายผู้นี้ ปรากฏให้เห็นเพียงใบหน้าเบื้องล่างที่ประดับด้วยรอยยิ้มแสยะน่าขนลุก
...ชายปริศนาผู้นี้คือใครกัน?...
...แล้วการเข้าค่ายในครั้งนี้ จะมีสิ่งใดแอบแฝงอยู่?...
To Be Continue
มาอัพแล้วค่ะ~ นั่งคิด นอนคิดอยู่นานจนในที่สุดก็เลือกกิจกรรมนี้มาอย่างมั่วๆ เนื่องจากเคยบอกไว้แล้วว่า Change! ไม่ได้มีการคิดพล็อตเรื่องเอาไว้ - -^ และในที่สุด...ไรเตอร์ก็อัพฟิคครบทุกเรื่องแล้ว T^T๐ ถ้าว่างๆ จะมาอัพต่อในช่วงที่ยังหยุดอยู่นะคะ ^-^
15/เม.ย./53 อัพ
4/มี.ค./55 Re-write
ความคิดเห็น