คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
-- Prologue --
ตึก
บุรุษร่างสูงสง่าผู้มีรูปร่างหน้าตาในแบบที่ไม่ว่าจะมองมุมไหน เหล่จากทิศทางใด มันก็ช่างผสมผสานเข้าหากันได้อย่างลงตัวจนทำให้ผู้คนทั้งหลายที่ได้พบเห็นรู้สึกอยากจะถอนหายใจออกมาแรงๆ ครั้งหนึ่ง ย่างกรายเข้ามาภายในบ้าน...หรือถ้าจะเรียกให้ถูกก็คือ ‘คฤหาสน์’ ของเขาด้วยท่าทางเหนื่อยล้าเหมือนที่เป็นอยู่ในทุกๆ วัน แต่ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะมีสภาพน่าอนาถจิตมากกว่าปกติหลายเท่าตัว
เพราะอะไรน่ะเหรอ?
ก็วันนี้เป็น ‘วันวาเลนไทน์’ นี่นา!
และด้วยเหตุผลที่แสนจะน่าเศร้าสลดตามประสาคนหน้าตาดีนั้นเอง ทำให้มือทั้งสองข้างของเขามีถุงพลาสติกมากมายห้อยพะรุงพะรังเต็มไปหมด ซึ่งภายในนั้นก็ย่อมเป็นช็อคโกแลตจำนวนมากที่ถูกบรรจุไว้ภายในกระดาษห่ออันมีลวดลายสีสันฉูดฉาดไปตามระเบียบ
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ/ค่ะ!”
บรรดาสาวใช้และพ่อบ้านชั้นสูงที่ได้รับการอบรมมาอย่างดีเอ่ยประสานเสียงอย่างพร้อมเพรียงกันดังเช่นทุกวันวาน และร่างสูงเองก็ไม่ลืมที่จะผงกศีรษะรับคำตามมารยาทที่พึงกระทำ เขากวาดสายตามองรอบๆ ‘บ้าน’ ของเขา คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อไม่พบสิ่งที่ต้องการ ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยถามพ่อบ้านที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด
“ฟรานยังไม่กลับมาอีกเหรอ?”
“คุณหนูยังไม่กลับมาครับคุณชาย”
พ่อบ้านที่ถูกถามตอบกลับมาอย่างนอบน้อม เมื่อได้ยินเช่นนั้นร่างสูงจึงทิ้งตัวลงบนโซฟาที่ทำด้วยหนังอย่างดีด้วยความเหนื่อยล้า และเฝ้าคอยการกลับมาของน้องชายสุดที่รักของเขา
ยังไม่ทันได้วางข้าวของให้เรียบร้อย เสียงประสาน ‘ยินดีต้อนรับกลับบ้าน’ ก็ดังแว่วเข้ามาในโสตประสาทพร้อมๆ กับการปรากฏกายของร่างบางร่างหนึ่งซึ่งมีสภาพไม่ต่างจากเขาสักเท่าไหร่นัก เมื่อร่างร่างนั้นมองเห็นเขา ก็บรรจงฉีกยิ้มส่งมาให้อย่างน่ารักในทันที
“กลับมาเร็วมากเลยนะฮะเนี่ย”
เสียงหวานเอ่ยทักก่อนที่เจ้าของเสียงนั้นจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ เขา
“พี่ก็เพิ่งกลับมาเมื่อกี้นี้เองแหละครับ...ด้วยสภาพที่ไม่ได้ต่างกันมากนัก”
“ฟรานก็ว่างั้นแหละฮะ”
นั่นเป็นภาพเดิมๆ ที่ทุกๆ คนในสถานที่แห่งนี้ได้พบเห็นกันจนชินตา ทุกๆ วันหลังจากที่สองพี่น้องกลับมาจากโรงเรียน ก็เป็นอันต้องนั่งคุยกันอยู่ที่โซฟาตัวหรูครู่หนึ่ง แล้วจึงชักชวนกันขึ้นไปเก็บข้าวของที่ห้องซึ่งเป็นห้องนอนของพวกเขาทั้งคู่ ทิ้งไว้เพียงกลิ่นอายแห่งความรักใคร่ปรองดองกันระหว่างสองพี่น้องผู้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้
--Change! --
ภายในห้องนอนที่แสนจะกว้างขวางขนาดที่สามารถทำเป็นสนามเตะฟุตบอลได้แบบสบายๆ ร่างสองร่างกำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดเก็บข้าวของของตนให้เรียบร้อยพลางพูดคุยไถ่ถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนไปด้วย
“วันนี้กว่าจะหลุดมานอกประตูโรงเรียนได้พี่ก็เกือบตายเลยล่ะครับ”
ฟิวส์เปรยขึ้นด้วยท่าทางหน่ายใจ
“ใช่ฮะ! อย่างฟรานเนี่ย...กว่าจะหลุดออกมาได้ก็เกือบขาดอากาศหายใจตายเลยล่ะฮะ”
เด็กชายตัวน้อยเอ่ยสนับสนุนผู้เป็นพี่ชายขึ้นมาในทันทีด้วยใบหน้าซีดเผือด
สองพี่น้องหันมามองหน้ากันอย่างพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย และถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่างปลงตก
ด้วยความที่มีบิดาผู้หล่อเหลาและมารดาที่แสนจะงดงาม ทำให้ลูกทั้งสองคนมีรูปร่างหน้าตาที่เรียกได้ว่ารับเอาความหน้าตาดีของบุพการีมาอย่างเต็มที่ คนพี่มีรูปร่างสูงสง่าและใบหน้าที่แสนจะหล่อเหลาถอดแบบมาจากผู้เป็นพ่อทั้งหมด ส่วนคนน้องก็มีรูปร่างบอบบางและใบหน้าที่แสนจะหวานหยดย้อยเกินบุรุษถอดแบบมาจากผู้เป็นแม่ทั้งหมดเช่นกัน
ฟิวส์และฟราน สองพี่น้องที่ต้องพบกับอุปสรรคขนาดใหญ่...พี่ที่แสนจะหล่อเหลามีแฟนคลับเป็นผู้หญิงจำนวนมากนั้นนับว่าเป็นเรื่องปกติ เพียงแค่ต้องใช้ชีวิตประจำวันอย่างทุลักทุเลไปบ้างเล็กน้อย ทว่าการที่น้องผู้แสนจะงดงามไม่สมกับเพศมีแฟนคลับเป็นผู้ชายจำนวนมากคอยตามตื๊ออยู่ตลอดเวลานั้นถือเป็นเรื่องที่น่าหนักใจ
“พี่ไม่มีความคิดดีๆ บ้างเลยเหรอฮะ? ยังไงซะฟรานกับพี่ก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน น่าจะมีวิธีแก้ปัญหาดีๆ นี่ฮะ”
ร่างบางพูดขึ้นมาอย่างจนใจ หากปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปอีกไม่นานเขาคงได้ตายก่อนวัยอันสมควรเป็นแน่แท้
“แล้วจะมีวิธีไหนกันล่ะที่ทำให้ผู้หญิงเลิกยุ่งกับพี่และผู้ชายเลิกยุ่งกับน้อง”
ในชั่วขณะนั้น ความคิดบางอย่างก็พลันแล่นเข้ามากระแทกลงกลางใจของทั้งคู่เข้าอย่างจัง
“มีแฟน!”
“แต่...จะไปหาแฟนจากไหนดีล่ะฮะ คนที่จะยอมเป็น ‘คนรัก’ ปลอมๆ ให้น่ะคงไม่มีหรอก”
“เรื่องนี้ไม่ยากเลยครับ เอ้า! ลองส่องกระจกดูหน้าตัวเองสิครับฟราน”
สิ้นคำเอื้อนเอ่ยของผู้เป็นพี่ชาย ฟรานก็เบิกตาโตขึ้นมาในทันที
“อย่าบอกนะฮะว่า...”
“ใช่! แฟนของพี่ก็คือฟราน และแฟนของฟรานก็คือพี่!”
...แล้วบทบาท ‘คนรักจอมปลอม’ จะเป็นไปได้ดีขนาดไหนกันเชียว...
...บางที ถ้าพวกเขารู้ว่าอนาคตในภายภาคหน้าจะต้องพบเจอกับเรื่องวุ่นวายมากเพียงใดเพราะความคิดชั่ววูบนี้ พวกเขาก็คงจะไม่ตัดสินใจกระทำการเช่นนั้นลงไปโดยเด็ดขาด...
To Be Continue
อ่า...สวัสดีท่านผู้อ่านทุกๆ ท่านนะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องเรื่องนี้ ก็มีเวลาไม่มากนัก...จึงขอบอกแค่ว่า
- ฟิวส์ อายุ 18 อยู่ ม.6
- ฟราน อายุ 17 อยู่ ม.5
สองพี่น้องอายุต่างกันแค่ปีเดียวเท่านั้นค่ะ หากมีข้อเสนอแนะ คำวิจารณ์ใดๆ ก็อย่าลืมคอมเม้นติชมเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ :)
13/ต.ค./52 อัพ
19/ม.ค./55 Re-write
ความคิดเห็น