ทริปฝึกถ่ายนก : หาดจอมทอง ทะเลโคราช

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

หาดจอมทอง ทะเลโคราช!?

พอคิดว่าจะหาสถานที่เพื่อฝึกหัดถ่ายรูปอีกครั้ง ก็จัดการเปิด GPS อย่างเคยครับ
เครื่องบอกว่ามี "หาดจอมทอง" อยู่ อ.ครบุรี จ.นครราชสีมา

คำนวนคร่าวๆ ผมจะไปถึงได้ใน 1 ชม. ก็นับว่าไม่ไกลเกิน...งบ...ประมาณ 555+
ไปกันเลยครับ ลุยมันเดี่ยวๆ แต่ไม่เหงา เพราะมีกล้องตัวใหม่ เลนส์ใหม่
ไปด้วยกัน...

เนื้อเรื่อง

หาดจอมทอง ทะเลโคราช!?

พอคิดว่าจะหาสถานที่เพื่อฝึกหัดถ่ายรูปอีกครั้ง ก็จัดการเปิด GPS อย่างเคยครับ
เครื่องบอกว่ามี "หาดจอมทอง" อยู่ อ.ครบุรี จ.นครราชสีมา

คำนวนคร่าวๆ ผมจะไปถึงได้ใน 1 ชม. ก็นับว่าไม่ไกลเกิน...งบ...ประมาณ 555+
ไปกันเลยครับ ลุยมันเดี่ยวๆ แต่ไม่เหงา เพราะมีกล้องตัวใหม่ เลนส์ใหม่
ไปด้วยกัน...

พอไปถึง ก็ถึงได้รู้ว่าเป็นอีกด้านหนึ่งของเขื่อนลำมูลบนนั่นเอง ^^
บรรยากาศดีมากๆ เลยครับ มีลมพัดโชยเย็นสบายตลอดทั้งวัน
อาหารก็อร่อย ^^ ราคาก็ไม่แพง แถมเตียงผ้าใบนั้นฟรีนะครับ
ไม่จำกัดเวลา 555+ ผมก็กินไปถ่าย(รูป)ไปซะเพลินเลย อิอิ



ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เคยคิดว่า ชาตินี้จ้างก็ไม่มีวันที่จะซื้อกล้อง DSLR แบบโปร
เพราะปกติใช้มือถือถ่ายเอา มันก็ดูได้ในสายตาเรานะ 555+ >"<
แต่พอมาถึงทุกวันนี้ ต้องขอขอบคุณ ทั้งคนเชียร์ คนบังคับ ให้ผมซื้อมันมา ^^
ถามว่าพอใจในคุณภาพไหม ผมคงต้องฝึกอีกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่พอใจที่เราเลือกสิ่งที่ราคาถูกที่สุดมาก็พอ แถมคุณภาพก็โอเคนะ ^^"



เพราะอย่างน้อย กล้องแบบนี้ ถึงจะแพง แต่ก็สามารถเติมเต็มจินตาการของเราได้
ทำได้ดีขึ้นไปเรื่อยๆ ^^" บางทีก็ดีกว่าที่เราจินตนาการไว้ซะอีก
เพื่อนๆ ผมมันเคยบอกว่า...
เพื่อน : กูนึกว่ามึงชอบถ่ายรูปซะอีก
ผม : อ้าว!? ก็ชอบนะสิวะ
เพื่อน : ไม่ใช่หรอก กูว่า...มึงน่ะ "บ้า" ถ่ายรูป 555+



ตลอดระยะเวลาสองปี ที่เพื่อนๆ ต้องทนดูรูปจากมือถือของผม
เวลาไปเที่ยว ผมชอบถ่ายรูป ใครๆ ก็ชมกันว่ามุมมองแปลกดี สวยดี
แต่...รูปเล็กจังบ้าง ไม่ชัดบ้าง สุดท้ายเพื่อนๆ ก็ซื้อกล้องแพงๆ กันทีละคนสองคน
เหลือผมเป็นคนสุดท้ายในกลุ่ม...ที่ยังคงใช้มือถือถ่ายต่อไป...
และในที่สุดเมื่อเวลามาถึง ผมทนคำชมมากมายไม่ไหว...>"<
เลยตัดสินใจ ซื้อกล้อง Digital ตัวแรกในชีวิตที่ราคาหมื่นสาม 555+

ผลก็คือ...ทำให้เพื่อนๆ ที่ซื้อกล้องสี่ห้าหมื่นเซ็งไปตามๆ กัน >"<
ทำไมไม่ซื้อ DSLR ไปเลยวะ?
บ้างก็ทำลายความสัมพันธ์กันซึ่งๆ หน้า เช่น โอ้โห...กล้องหมื่นสาม
ถ่ายสวยกว่าพวกสามหมื่นอีกอ่ะ...ปัญหาชีวิตตามมาอีกละ...
พวกกล้องแพงๆ ต่างก็ไม่อยากคบค้ากับผมบ้าง เสียความมั่นใจบ้าง
น้อยใจบ้าง หมั่นไส้บ้าง...ผมบอกทุกครั้งว่า รูปสวยน่ะ กล้องไม่เกี่ยวๆๆๆๆๆ
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออ....

และพอเจ้าหมื่นสามมันผลิตผลงานออกมา ก็ทำให้เพื่อนคนที่ไม่สนใจการถ่ายรูป
หันมาสนใจมากๆ "โอ้โห หมื่นสาม ถ่ายได้ขนาดนี้เลยเหรอ!?"
ขายต่อไหม อย่างมึงต้องไปใช้สามหมื่นโน่น เอามาๆๆ เอามาขายต่อซะดีๆ >"<

มัน..."ปล้น" เอาไปเลย (สนิทกันมากมาย) แถมโยนเงินเอาไว้ให้ >"<
555+ เอาไปหากกล้องตัวใหม่ที่เหมาะกะมึงนะ ตัวนี้เหมาะกะกู...(ดูมัน ^^")



ผมน่ะ...มีความสุขนะ เวลาถ่ายรูป เพลินมากๆ ลืมได้ทุกความเศร้า ^^
ลืมได้ทุกๆ ความเครียด ลืมความเหงา ดื่มด่ำกับธรรมชาติที่แสนงดงาม...
พอจะกดแต่ละครั้ง สมองมันก็จะจินตนาการว่า...จะถ่ายไปอวดใครดีนะ 555+
จะมีใครชมว่าสวยไหมน๊า??? อะไรทำนองนี้
ไม่งั้นก็แบบว่า...สวยจัง ถ่ายไปเผื่อให้คนที่ไม่ได้มาได้ดูดีกว่า ^^"
แต่ถ่ายออกมาแล้วจะสวยเหมือนที่เราเห็นไหมนะ ค่อยมาลุ้นกันอีกที...



มีน้อยครั้งมากที่ผมจะคิดว่า...ตั้งค่าเท่าไหร่ดีนะ ชัตเตอร์เท่าไหร่ รูกว้างแคบยังไง
วัดแสงแบบไหน ฯลฯ >"<
ปวดสมอง...ผมแค่มองๆ ถ่ายๆ ถ่ายแล้วดูในจอ LCD...
พอมืดไป ก็ค่อยปรับเพิ่ม สว่างไป ก็ปรับลด อยากได้สีไหนก็ใส่เพิ่มไปในกล้องเลย
อยากให้ย้อมสีอารมณ์ไหน ก็เปลี่ยน WB เอาเลย ไม่ต้องรอธรรมชาติก็ได้ ^^
แบบว่า...เราถ่ายเอาความสุข...ไม่ได้ถ่ายไปขายเป็นอาชีพซะหน่อย T_T



บางทีรูปบางรูป ผมก็เกิดชอบโดยไม่มีสาเหตุ ไม่มีหลักการ...555+
ก็แค่ชอบโดยส่วนตัว ^^ สงสัยเพราะ...มัน...รกดี...มั้ง 555+



หลายครั้งต่อหลายครั้งที่การถ่ายให้ออกมาแล้ว...ไม่เหมือนตาเห็น จะดีกว่า ^^



ผมปล่อยอารมณ์ไปกับการถ่ายรูปที่นี่..."ทั้งวัน" เพราะ ลมเย็นๆ ที่โชยมาเรื่อยๆ
ผมไม่ต้องลุกไปไหนเลย...เพราะเจ้าเลนส์ตัวนี้ซูมได้ถึง 300mm
เหมาะกับคนขี้อายและ...ขี้เกียจอย่างผมมากมาย 555+



ยังต้องฝึกอีกมากๆ ครับ หลายรูปถ่ายไม่ได้อย่างใจด้วยซ้ำ
เพราะทั้งกล้องและเลนส์นั้นใหม่พร้อมๆ กัน ผมก็มือใหม่ ก็เลยทำได้แค่...ฝึกหัดๆ

ธรรมชาติมักจะหาอะไรมาแก้เหงาให้เราได้เรื่อยๆ...
ผมค้นพบนกเอี้ยงสายพันธุ์ใหม่ด้วยครับ "พันธุ์หัวกะโหลก" >"<
ไม่รู้ใครไปทำให้มันเป็นแบบนี้ T_T



บริเวณนี้ เห็นมีป้ายบอกว่า..."แหล่งส่องนก" !?
ผมก็พยายามเดินๆ หาเหมือนกันนะครับ จะได้ฝึกถ่ายนกไปด้วย
แต่ปัญหาก็คือ...ผมรู้จักนกอยู่ไม่กี่ชนิดเองครับ T_T
นกแก้ว นกมาคอว์ นกเอี้ยง T_T ที่เหลือมั่วๆ ตลอด...



แต่อย่างน้อย...ผมก็รู้ว่า ไก่กับนกเนี่ย มันเป็นสัตว์คนละชนิดกันนะ 555+



นกอะไรไม่รู้ครับ รอท่านผู้รู้มาแนะนำอีกที
แต่ที่ผมรู้คือ เข้าไกล้มันได้แค่นี้ จากนั้นมันก็ทำท่านี้ แล้วบินหายลิบบบบบ >"<



ครั้งนี้ถ่ายเจ้าตัวนี้ได้สำเร็จ ^^ หลังจากพลาดไปเมื่อตอนเจอกันที่พิมาย 555+



เจอเจ้าตัวนี้ในสถาณการณ์บีบคั้นสุดๆ คือ...กล้องหาโฟกัสไม่เจอ...>"<
ฟ้าก็ไกล้มืดแล้ว คงจะงงกับพวกสารพัดกิ่งไม้ 555+
ผมเลยตัดสินใจหมุน Manual โดยเอามือเราหมุมหาโฟกัสเองเลย
ได้รูปแบบแปลกๆ มา สีอะไรมะรู้ >"<



ไม่รู้จักซักกะตัวครับ T_T



แช๊ะ! เดียวเท่านั้นครับสำหรับเจ้าตาแดงตัวนี้
มันบินหายลับไปทันทีหลังได้ยินเสียงแช๊ะ!!! T_T ตาแดงน่ากลัวมากมาย


พอเริ่มจะมืด...ผมขับรถกลับผ่านมาตามทาง ก็ยังคงพอถ่ายมาได้อีก 1 ตัว
เปิดกระจกรถถ่ายเอาเลยครับ
ปิดแอร์ด้วย เดี๋ยวมันหนี อิอิ (เริ่มรู้ว่านกมันตกใจง่าย) >"<



แต่แล้วผมก็ต้องเหยียบเบรคตัวโก่งอีกครั้ง!!!!!!!!!!
เฮ้ยยยยยยย นั่นมันจาบคานี่นา ^^" (บังเอิญจำชื่อได้เพราะเห็นคนถ่ายมาบ่อย)
เจ้าจาบคาตัวน้อยคงเหม่อลอย ผมอยู่ในระยะประชิด คว้ากล้องทันที
พยายามเงียบที่สุด รอให้มันหันหน้าเข้าหาแสงแดด...จากนั้นก็ แช๊ะๆๆๆๆ
ผมแอบนั่งยิ้มอยู่คนเดียวแสนนาน...หลังจากดูรูปใน LCD ^___^
ในที่สุด ก็ได้เจอจาบคาตัวเป็นๆ กับตาตัวเอง และถ่ายรูปมาได้ 555+



หลังจากหายตะลึงและมองกวาดสายตาออกไป ก็พบว่า มีนกจาบคาอยู่บริเวณนี้
หลายตัวมากๆ
พวกมันคงกำลังจะกลับบ้านเข้านอน...หรือบ้านมันก็คือ...ที่นี่...นั่นเอง



หาดจอมทอง และบ้านนกจาบคา...
ทำเอาผมขับรถกลับด้วยรอยยิ้มที่แสนจะมีความสุข ยิ้มไปคนเดียวตลอดทาง ^^
คงต้องเก็บเอาความประทับใจในการถ่ายนกได้ในระยะประชิดแบบนี้ไว้ตลอดไป...
Bye bye ครับ ผมกันใหม่กับทริปฝึกถ่ายรูปคราวหน้านะครับ ^^