ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : A : ทำไมโดนัทถึงมีรูตรงกลาง
ฮิโรเปิดประตูเข้าไปในห้องครัว แล้วมองหาอาจารย์ผู้ที่เป็นพ่อครัวประจำของโรงเรียน
“ขอโทษครับ! อาจารย์นิชิมูระ! ขอใช้ห้องครัวซักครู่ได้มั้ยครับ!!”
“น..นายเอาจริงหรอเนี่ย” มินยูถามอย่างตกใจ เมื่อกี้คิดว่าล้อเล่นซะอีก......
อาจารย์ร่างสูงในชุดพ่อครัวหัวมามองเด็กชายทั้งคู่อย่างประหลาดใจ “เอ้ะ?! เอ่อ ได้สิ แต่เสร็จแล้วก็ทำความสะอาดด้วยละกันนะ”
“ฮะ ขอบคุณมากนะครับ” ฮิโรและมินยูโค้งน้อยๆเป็นการขอบคุณ แล้วเริ่มเดินไปเตรียมอุปกรณ์
“ฉันว่า..เราไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นะ....แค่ถามอาจารย์ก็คงจะได้คำตอบแล้วล่ะ” มินยูเอ่ยอย่างเกรงๆ เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของฮิโร
“ไม่ได้นะ!...ถ้าไม่พิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วมันจะมีความหมายอะไรเล่า” เขาหันมาตวาดแล้วเริ่มทำโดนัทต่อไป
สองชั่วโมงต่อมา
ขนมปังทอดกลิ่นหอมน่ากินหลายชิ้นก็วางอยู่ตรงหน้าของทั้งคู่ ฮิโรปาดเหงื่อบนไปหน้าออกไป ขณะที่มินยูกำลังยิ้มอย่างภูมิใจ
“อ่ะ.. นายลองกินชิ้นนี้นะ แบบมีรูใหญ่ แล้วก็อันนี้แบบรูเล็ก และอันนี้ด้วย เป็นแบบไม่มีรู แล้วดูว่าอันไหนอร่อยกว่ากัน” ฮิโรยื่นถาดขนมมาตรงหน้าของมินยู.........ตกลงจะให้ชั้นเป็นหนูทดลองสินะเนี่ย=_=”
“อืมม..จะว่าไป ไอ้แบบที่กลมๆไม่มีรูมันก็น่ากินเหมือนกันนะ” มินยูว่าพลางหยิบโดนัทแต่ละชิ้นเข้าปาก
“เป็นไงบ้าง……!!?!!”
“ หงึบหงับๆๆ ..........หงึบๆ หงับๆ ” (เคี้ยว)
“..................? ”
____________________________________________________________________________________________________
“สรุปว่า ที่มันต้องมีรูตรงกลาง ก็เพื่อให้สามารถทอดเนื้อของโดนัทได้ทั่วถึง งั้นสินะ..”
“ใช่....ถ้าไม่เจาะรูตรงกลาง รสชาติของเนื้อตรงกลางจะไม่อร่อย.....มักจะแฉะ แล้วก็สุกไม่ทั่ว... ถ้าเจาะรูเอาไว้จะทอดได้ง่ายกว่าและอร่อยกว่า....”
“และประหยัดด้วย!!!!”
ทั้งคู่ยังคงวิเคราะห์เรื่องรูของโดนัทกันไม่จบ ขณะที่เดินมายังตึกนอน ในเย็นวันนั้น........
.............จนถึงบ่ายวันต่อมา=_=”
“แล้วจะต้องเจาะรูขนาดไหนกันนะ”
“เค้าคงคำนวณมาแล้วล่ะมั้ง..... แล้วเนื้อตรงส่วนที่เอาออกก็นำหลายๆชิ้นมารวมกันแล้วนำมาทำเป็นโดนัทอีกชิ้นได้ด้วย”
“จริงด้วยๆ แล้วเนื้อตรงกลางของชิ้นสุดท้ายจะเอาไปทำอะไรล่ะ”
ทั้งคู่เดินสวนกับนักเรียนกลุ่มหนึ่งที่กำลังยืนถกเถียงกันอยู่
“ไม่ได้หรอกนะ ถ้าพวกเธอจะอยู่ด้วย คนก็จะเกินน่ะสิ อาจารย์ให้กลุ่มละ4คนนี่นา!” เด็กหนุ่มร่างบางกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์
เด็กสาวสองคนกำลังครุ่นคิด...... พวกเธอคนหนึ่งใส่ชุดกระโปรงยาวเลยเข่าสีชมพู ปล่อยผมยาวสยายสีน้ำตาลอ่อนไว้กลางหลัง
ส่วนอีกคนใส่เสื้อยึดสีฟ้า กับกางเกงยีนส์ ผมซอยสั้นสีน้ำตาลเข้ม และสวมแว่นสายตา......
เด็กหญิงผมยาวตัดสินใจพูดขึ้น “ก็ให้พวกนายคนใดคนหนึ่งออกไปไงล่ะ.......ยูคิโตะคุง พวกเราขออยู่กับนาคาชิมะซังได้มั้ยล่ะ”
“T^Tไม่ยุติธรรมเลย แล้วฉันต้องหากลุ่มใหม่รึไงเล่า”
ฮิโรรู้สึกรำคาญกับบทสนทนาและพวกที่ยืนขวางทางเดินนั้น จึงส่งเสียง “จึ๊” ออกมาเบาๆ
ทันใดนั้นเด็กผู้หญิงทั้งสองคน ก็หันมาเห็นฮิโรและมินยูซึ่งเดินผ่านมา
“อ้ะ!นั้นโฮชิโนะนี่....โฮชิโนะซัง!! กลุ่มที่ทำโปรเจครายงานน่ะ นายมาอยู่กับพวกเราได้มั้ย” เด็กสาวผมยาวพูดขึ้น ฮิโรจึงส่งสายตาขวางๆไปให้
“..ฉันมีกลุ่มอยู่แล้ว..”
“ผู้หญิงคนนี้น่ะหรอ......” เธอถามขึ้นอีกครั้ง พลางชี้ไปทางมินยูซึ่งกำลังหันซ้ายหันขวา
“ไหน ผู้หญิงไหนกัน”
เธอชี้นิ้วไปทางมินยู “ก็นี่ไงล่ะ..?”
ฮิโรนึกขำขึ้นทันทีหลังจากที่รู้ว่าผู้หญิงในความหมายของเธอก็คือมินยูนั่นเอง “เอ่อ...ช่ายยยย ฉันอยู่กับยัยนี่แหละ” เขาพูดแล้วยกแขนขึ้นโอบไหล่มินยูไว้หลวมๆ พลางหัวเราะเบาๆ
“เฮ้ย!?....น่ะ..นี่โฮชิโนะ!!?....นี่พวกเธอ ฉันน่ะ..”
ขณะที่มินยูกำลังจะโวยวาย เด็กสาวผมสั้นก็ชิงพูดตัดบทของเขาอย่างรวดเร็วด้วยความรำคาญ “แต่พวกเราไปถามคนอื่นมาหมดแล้ว เหลือแต่เรา6คนเท่านั้นแหละที่ยังจัดกลุ่มไม่ได้”
และเพื่อนของเธอก็หันมายืนยัน “แล้วฉันก็ไม่คิดจะแยกกับอายูมิด้วย!”
“ฉันก็ไม่คิดจะแยกกับโฮชิโนะเหมือนกัน!! ” มินยูจึงรีบพูดต่อ ........นะเสะหันสายตามามอง แล้วเอ่ยขึ้นช้าๆ
“เป็น แฟน กัน หรอ..?”
มินยูเบิกตากว้าง แต่ก่อนที่เขาจะเริ่มโวยวาย.............อีกครั้ง (ด้วยน้ำเสียงหวานๆ~~) ฮิโรก็พูดแทรกขึ้นมา...อีกที “ฉันคิดว่านายฉลาดพอที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรนะ นาคาชิมะ...................เอาเป็นว่าพวกนายคนใดคนหนึ่งก็มาอยู่กับเราสิ ว่าไงล่ะ”
“เอ่อ..นะเสะ..ถ้างั้นนายจะอยู่กลุ่มไหนล่ะ” ยูคิโตะหันไปถามนะเสะด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“นายจะอยู่กับพวกเราก็ได้นะ ถ้าต้องการล่ะก็” ฮิโรพูดเปรยออกมา ทำให้มินยูรู้สึกแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้พูดแย้งอะไร
นะเสะมองหน้าฮิโร และหันไปมองหน้ามินยู “..ตกลง..”
“ถ้างั้นนาย ยูคิโตะคุง ก็มาอยู่กับพวกเรา โอเคใช่มั้ย” เด็กสาวผมยาวถามยูคิโตะขึ้นหลังจากได้ข้อสรุป
“ก้ออด้ายยย..TT”
.....................
\'ทำไมฉันถึงโชคร้ายอย่างนี้นะ?\' ยูคิโตะคิด
\'ทำไมคนอย่างโฮชิโนะ ฮิโรถึงได้ไปคบกับยัยนั่นได้นะ?\' นะเสะคิด (ยังคงคิดว่าเว มินยู เป็นผู้หญิง..- -)
\'ทำไมยัยนั่นถึงใช้ชื่อเชยๆแบบนั้นนะ อายูมิ โบราณจริงๆ? ใส่แว่นตาอีกต่างหาก เป็นพวกเด็กเรียนงั้นสิ \' ฮิโรคิด
\'ทำไมทุกคนต้องคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงด้วยล่า >0< ?????\' มินยูคิด
______________________________________________________________________________________
TTฮึกๆ แอบเศร้า คนเม้นน้อยจัง
ถ้าแต่งงงๆหรือไม่สนุกยังไงก็บอกกันได้น้า@@
ปล. ยังไม่กล้าอ่านเดธโน้ต7 เลย น่าโศกเศร้าที่สุด!!!! T0T
รักL!!!!!!!!!!!!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น