ศึกอำมหิต . . . สองสายเลือด

ลำดับตอนที่ #3 : Part 1 บทนำ

หะ !! ผลึ่บ !

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากภวังค์

"เกิดอะไรขึ้น ?" ชายปริศนาพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่จะฝืนร่างกายลุกขึ้นมา แล้วพูดขึ้นว่า "ผม เป็น ใคร !!"

เกิดอะไรขึ้นกับชายปริศนาคนนี้ ?? ทำไมเค้าถึงพูดแบบนั้น

ชายปริศนาได้หันเหลือบไปมองนาฬิกา "7.30 !!" สิ่งที่ชายผู้นี้นึกได้ขึ้นฉับพลันคือ เขาต้องไป โรงเรียน

เค้าจึงลงไปจากห้องของเขา และเมื่อลงมาถึงชั้นล่างของบ้าน ชายปริศนาก็ได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่ง

ในชุดนักเรียน มัธยมปลาย ดวงตาเธอดูเลื่อนลอย ผมของเธอสีม่วงยาวสลวย ใบหน้าของเธอดูหมองหม่น

ในขณะที่เธอหันมายิ้มให้กับชายปริศนา

"คุณเป็นใคร ?" ชายปริศนาเอ่ยปากถามหญิงสาวคนนั้น "เราก็เป็นแฟนกันไง จำไม่ได้แล้วหรอ ?" เธอพูดพร้อมส่งยิ้มให้

"เราไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน !!" ชายปริศนาคิดในใจ "แล้วเธอรู้มั้ย ว่าชั้นเป็นใคร ?" ชายปริศนาถามด้วยอาการสงสัยสุดขีด

"เธอก็คือเธอไง" เธอพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มก่อนที่จะไปหยิบชุดนักเรียนมัธยมปลาย ของผู้ชายมาให้ชายปริศนาใส่

เขายังรู้สึกงุนงงแต่ก็ หยิบเสื้อนักเรียนไปใส่ 

หลังจากที่เปลี่ยนชุดเสร็จ ชายปริศนาก็ได้ลงบันไดมาจากชั้นสอง เมื่อลงมาถึง หญิงสาวคนนั้นก็ได้รออยู่หน้าประตูแล้ว

"ไปโรงเรียนกันเถอะ !" เธอพูดพร้อมส่งยิ้มให้ "ดะ เด๋วก่อน ..." ชายปริศนาห้ามไว้ "เธอยังไม่ได้บอกชื่อของเธอเลยนะ"

ชายปริศนาถาม "นี่เป็นครั้งที่ 28 แล้วนะที่เธอจำชื่อชั้นไม่ได้ !" หญิงสาวทำท่าฉุนเฉียว "ชั้นชื่อว่า ซุกิโนะ โน คาร์เตอร์"

ซุกิโนะพูดแบบไม่สบอารมณ์กับชายปริศนา "ธะ เธอเป็นลูกครึ่งงั้นหรอ ?" ชายปริศนาถามด้วยความสงสัย "ก็ใช่นะสิ"

ซุกิโนะตอบแบบกระฟัดกระเฟียด "แม่ชั้นเป็นคนญี่ปุ่น พ่อชั้นน่ะเป็นคนอเมริกัน" ซุกิโนะพูดด้วยอาการเขินนิดๆ

"แล้วผมเป็นใคร ?" ชายปริศนาถาม "ชั้นก็บอกแล้วไง นายก็คือนายสิ จะมาถามชั้นทำไม ?" ซุกิโนะตอบแบบกวนๆ

แล้วก็วิ่งนำไป แล้วชายปริศนาก็ตามเธอไปติดๆ

ณ โรงเรียน

"แฮ่ก แฮ่ก วิ่งเร็วจริงๆ" ชายปริศนาพูดขึ้นมาด้วยอาการเหนื่อยหอบ พร้อมกับหันมองไปทางโรงเรียน

"จ๊วฟ ..." ชายปริศนาโดนลวนลามโดยไม่รู้ตัว โดยจูบของซุกิโนะ "นี่ ซุกิโนะ ทำอะไรน่ะ !!" ชายปริศนาพูดพร้อมกับ

ผลักซุกิโนะจนล้มลงไปกับพื้น "ก็นายเหนื่อยไม่ใช่หรอ ชั้นก็อยากจะช่วยน่ะ" เธอพูดเสียงอ่อยๆ "ชั้นขอโทษ ..."

ชายปริศนาพูดพร้อมกับยื่นมือไปที่ซุกิโนะ "ไม่เป็นไร ..." ซุกิโนะพูดพร้อมกับจับมือของชายปริศนาไว้

"เข้าไปในโรงเรียนกันเถอะ โรงเรียนจะขึ้นแล้วนะ" ซุกิโนะพูดเสร็จก็จับมือชายปริศนาลากเข้าไปในโรงเรียน

กริ๊ง ง ง ง ง ง ง ง  ง . . .

"แล้วเราเรียนอยู่ห้องใหนล่ะเนี่ย ?" ชายปริศนาบ่นพึมพำกับตัวเอง "ปี 3 ห้อง 4 ..." เสียงปริศนาก้องกังวาลขึ้นในหูของ

ชายปริศนา ช่างเป็นเสียงที่คุ้นหูเหลือเกิน "ใครน่ะ !" ไม่มีวี่แววของเสียง "ชั้นถามว่าใคร !" เงียบ ไม่มีเสียงใดตอบกลับ

แต่ชายปริศนากลับเชื่อในคำพูดที่ดังก้องกังวาลขึ้นเมื่อกี๊

ณ ห้องเรียนปี 3 ห้อง 4

"เธอ สายนะ !" เสียงอาจารย์สาวแหลมขึ้นมา "ผมขอโทษครับอาจารย์" ชายปริศนาพูดพร้อมกับสำนึกผิด "ไปนั่งได้แล้วไป !"

ครูสาวไล่ให้ชายปริศนาไปนั่ง แต่ "แล้วเราต้องนั่งตรงใหนเนี่ย ?" ชายปริศนาบ่นพึมพำอีกครั้ง "ตรงนี้ยังว่าง ..."

หนุ่มแว่นหน้าใสกิ๊ง ผมสีแดงแหลมชี้โด่ชี้เด่ นัยต์ตาข้างหนึ่ง สีแดง ข้างหนึ่งสีน้ำเงิน เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางเป็นมิตร

ชายปริศนาก็ได้นั่งลงที่โต๊ะนั้น

"เอาล่ะนักเรียน พอแค่นี้ก่อน" ครูสาวแสนสวยพูดขึ้นด้วยท่าทางอ่อนหวาน "และเธอ เธอคนนั้น คนที่มาสาย มาพบครูที่ห้องด้วย"

ครูสาวพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางชายปริศนา "ขะ ครับ" ชายปริศนาตอบแบบติดๆขัดๆ "ซวยแล้วไง" ชายปริศนาบ่นพึมพำ

"นายคงจะไม่รู้จักอาจารย์คนนั้นล่ะสินะ" หนุ่มแว่นพูดขึ้น "อ๊ะ นายรู้ได้ยังไง ?" ชายปริศนาถามแบบงงๆ

"ชั้นมองหน้านายก็รู้แล้ว ชั้นจะบอกให้ อาจารย์คนนี้น่ะชื่อ เซเฟีย นาราฮาชิ อยู่ห้องพยาบาลของโรงเรียน ..." หนุ่มแว่นพูดด้วยท่าทางเก๊กๆ

"อะ อืม ว่าแต่ว่า นายชื่ออะไรหรอ ?" ชายปริศนาถามด้วยความสงสัย "ชั้นชื่อ ซีล " ซีลพูดขึ้น พร้อมกับลุกจากไป "นายคนนี้แปลกๆแฮะ"

ชายปริศนาพูดบ่นพึมพำ ก่อนที่จะลุกตามไป แล้วเดินตรงไปยังห้องพยาบาล

ณ ห้องพยาบาล

ก๊อก ก๊อก "เชิญ ..." ครืด ~ ชายปริศนาเปิดประตูเข้ามาก็ได้พบกับ เซเฟียอาจารย์สาวในชุดพยาบาล กระโปรงสั้น ดวงตาเธอคม

ผมยาวสีบลอนสลวย และที่สำคัญหุ่นยังอวบอึ๋มกระชับเหลือเกิน "อาจารย์เรียกผมมา มีเรื่องอะไรหรอครับ ?" ชายปริศนา

พูดขึ้นมาด้วยความมึนงง "เธอรู้ใช่มั้ยว่าทำผิด และนี่ก็จะเป็นการลงโทษ" เซเฟียร์พูดขึ้นด้วยท่าทางดุดัน

"อะ อาจารย์จะทำอะไรผมน่ะ ? จะลงโทษอะไรผม ?" ชายปริศนาพูดด้วยความกลัว "หึหึ เดี๋ยวก็รู้" เซเฟียร์ส่งสายตาเจ้าเล่ห์

พร้อมกับลุกล้ำเข้าไปลวนลามบนเรือนร่างของชายปริศนา "อะ อะไรกัน อาจารย์ !!" ชายปริศนาตกใจสุดขีด

แต่เซเฟียร์ยังไม่หยุดลุกล้ำ ยังคงลวนลามบนเรือนร่างของชายหนุ่มต่อไป โดยเริ่มจากช่วงบนลงล่าง "หึหึ วันนี้แหละ ห้าห้า"

ชายปริศนาเริ่มทนไม่ไหวกับการกระทำของอาจารย์สาวสุดเซ็กซี่ส์ จึงโต้กลับบ้าง โดยเริ่มลุกลามจากยอดพีระมิดเลื้อยลงมายัง

ช่อง... "หยุด เดี๋ยวนี้ !!" ซีล ยืนอยู่หน้าประตูห้องพยาบาลพร้อมกับแบกอีโต้เหล็กขนาดยักไว้บนบ่า "ชิส์ แกไอ้เศษสวะ !" เซเฟียร์

กระโจนเข้าไปหาซีลทั้งๆที่ยังเปลือยช่วงบนอยู่ เผยให้เห็นพีระมิดทั้งคู่ขนาดพอเหมาะพอเจาะมือ ทันไดนั้นเอง กรงเล็บเหล็กกล้า

แหลมได้โผล่ออกมาจากมือของเซเฟียร์ขนาด 12 นิ้ว สี่ใบ แล้วเซเฟียร์ก็พุ่งตรงไปหวังแทงทะลุคอหอยของซีล แต่ "ฮึ มีแค่นี้หรอ"

"ฉั่วะ" เลือดสีแดงกระเซ็นสาดไปทั่วใบหน้า ทั้งของซีลและชายปริศนา ตอนนี้ตำแหน่งใบมีดอีโต้เหล็กขนาดยักษ์ได้อยู่บนคอ

ของเซเฟียร์ซึ่งขณะนี้ หัวของเธอได้ไปอยู่บนเตียงห้องพยาบาลแล้ว เลือดกระเด็นและไหลอย่างไม่หยุด "นะ นี่มัน อะไรเนี่ย !!!"

ชายปริศนาตะโกนขึ้นด้วยความเสียงดัง "ความจริงชั้นน่าจะปล่อยแกให้โดนยัยเลือดผสมนี่ฆ่าตายเสียซะดีกว่าอีก" ซีลพูดขึ้น

ด้วยท่าทางขึงขัง "แม้แต่คำขอบคุณก็ยังไม่มี !" ชายปริศนาเกิดความงุนงงอย่างรุนแรง "ขะ ขอบคุณ" ชายปริศนาตอบแบบงงๆ

"แล้วตกลงว่าเรื่องมันเป็นยังไง ? ชั้นไม่เข้าใจ อธิบายให้ชั้นเข้าใจที !!" ชายปริศนาพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้าสงสัย

"คำอธิบายงั้นหรอ" ซีลพูดขึ้นพร้อมกับยกอีโต้ไว้เหนือหัว "ฟรึ่บ ... กิ๊ง" เสียงอีโต้ดังกระทบพื้น ร่างกายของชายปริศนา

ค่อยๆแยกออกเป็นสองท่อนอย่างช้าๆ เผยให้เห็นเครื่องใน หัวใจตับไต ไส้พุง เป็นภาพที่ดูหน้าขยะแขยงที่สุด

"ชั้นจะอธิบายให้ฟัง" ซีลพูดขึ้นพร้อมกับ เดินจากไป แต่ วัตถุประหลาด ทะลุคอหอยของซีล เผยให้เหน ลูกกระเดือกหลุดติดออกมากลับ

ปลายมีดอันแหลมคม "แกฆ่าแฟนชั้น ตายซะ ย้ากกกก ~*" เสียงของซุกิโนะพร้อมกับทะลุกระจกเข้ามาจากชั้นสามลงมาชั้นสองแล้ว

ซุกิโนะก็วิ่งทะลุเข้าไปในตัวของซีล และร่างกายของซุกิโนะก็

อัตรธาน หายจากไป . . .