คำสาปรัก....the curse

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 : การเปลี่ยนแปลง

                    หลังจากนั้นทำให้ผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกเพื่อนหลาย ๆ คนที่มีแฟน มีความรัก ผมรู้สึกว่ามันงดงาม โลกดูสดใสเมื่อมีเธออยู่ในห้อง ผมยังคงละสายตาจากเธอไม่ได้ หัวใจยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อมองเห็นเธอ แต่ก็ยังต้องหันไปมองเธออยู่เรื่อยๆตลอดวัน ตอนนั้นผมยังไม่แน่ใจตัวเองในความรู้สึกจึงคอยพูดกับตัวเองอยู่บ่อย ๆ ว่า “ เฮ้ยกูเป็นอะไรไปวะเนี่ย          กูเป็นโรคจิตรึเปล่า ทำไมต้องหันไปมองเค้าบ่อย ๆ ต้องคิดถึงเค้าตลอดเวลา “ ผมรู้แค่ว่ามีเธออยู่ในห้องทำให้ผมอยากมาโรงเรียนมากขึ้น ถึงไม่ได้มาเรียนแต่อย่างน้อยขอแค่มาแอบมองเธออยู่เงียบๆก็มีความสุขแล้วผมมาแน่ใจกับความรู้สึกตัวเองก็เมื่อมีเพื่อนที่สังเกตเห็นพฤติกรรมของผมทักว่าเรียกว่าไอ้ F ( เพื่อนที่คุยได้ทุกเรื่องกวนตีนนิดๆ ) กับ ไอ้ B1 (เพื่อนดีที่ชอบเสือก) ละกันซึ่งเราก็จับกลุ่มกันคุยตามปกติจู่ ๆ ไอ2คนนี้ก็เตี๊ยมกันมาแล้วทักขึ้นว่า “ เฮ้ยมึงอะชอบยัยนั่นใช่มะ เห็นชอบหันไปมองทางนั้นบ่อยๆ กระดานไม่ได้อยู่ทางนั้นนะเว้ย “ F พูดเสียงฟังดูขบขันหน้าตากวนตีนนิดๆ ผมผงะเล็กน้อยนั่งนิ่งไปประมาณ 3 วินาที หน้าผมยิ้มและแดงออกมาโดยผมไม่รู้ตัว B1เลยเสือกขึ้นมาว่า “ เฮ้ยชัดเลยเว้ย ดูหน้ามันดิแดงเชียะ 555 “ สิ้นเสียงหัวเราะ บรรยากาศเปลี่ยนไปเป็นเงียบงันในทันที ผมรู้ตัวว่าผมชอบเธอทันทีแต่ปากปฏิเสธเพื่อน ๆ ด้วยเสียงกล้า ๆ กลัว กึ่งหัวเราะใบหน้ายิ้มนิด ๆ ซึ่งทุกคนรู้ทันทีว่าแหลสดเริ่มมีเพื่อนสนับสนุนผมหลายคนทำให้ผมคิดว่าจะเริ่มจริงจังกับความรักครั้งนี้ดีมั้ยนะ