คำสาปรัก....the curse

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่3 : หลอกหลอน

                            ภาพเธอยังคงวนเวียนอยู่ในสมองของผมตลอดเวลา ข้อมูลต่าง ๆ ของเธอผมจำได้ขึ้นใจโดยไม่ต้องท่อง ซึ่งผมหาจากใน Hi5 ของเธอ ซึ่งบอกวันเกิด ของที่ชอบ เช่น เพลง ของกิน งานอดิเรก ประวัติเล็กน้อยของเธอ และที่สำคัญที่สุดคือ E-mailของเธออาจดูน่าสมเพชที่ผมไม่ได้ขอด้วยตัวเองแต่ไอ้สิ่งนี้แหละก็ทำให้ผมได้ติดต่อพูดคุยกับเธอมากขึ้น อย่างน้อยก็มากกว่าในห้อง ในกรณีนี้จะเรียกว่าผมเป็นนักเลงคีย์บอร์ดเลยก็ว่าได้ ส่วนนักเลงคีย์บอร์ดแปลว่าอะไรนะเรอะ มันแปลว่าพวกที่เก่งแต่ในคอม เก่งแต่ในMSNแต่ตัวจริงปอดลอย (เป็น Verb 2 ของปอดแหกเพราะหนักกว่า ) ไม่กล้าสู้หน้าคนที่ชอบนั่นเอง อย่างที่เล่าผมไม่กล้าพูดกับเธอต่อหน้า ไม่กล้าสบตาเธอกลัวจะทำให้เธอไม่สบายใจหรือลำบากใจ ดังนั้นการคุยในMSN จึง safe ที่สุดในความคิดของผม ขณะผมมองเธอตอนว่างๆสมองมักจะคิดบทหนังออกมาเป็น Scrip ที่จะใช้พิชิตใจเธอคนนั้นหรือทำให้เธอยิ้ม ทำให้เธอมีความสุขคิดเป็นหนังรักโดยมีผมและเธอคนนั้นเป็นตัวเองบ้าง บ้างก็เป็นการ์ตูน4ช่องแบบขายหัวเราะ แล้วจินตนาการตาม ซึ่งมันเหมือนช่วยเติมสีหัวใจของผมให้เปลี่ยนไปเป็นสีชมพู ยกตัวอย่างเช่น ” ถ้ามีเธอมาอยู่ที่บ้าน มีลูกด้วยกัน ใช้ชีวิตร่วมกันจะเป็นยังไงนะ ”อะไรประมาณนี้ ซึ่งจากการที่ผมทำแบบนี้ทำให้ผมหันมาเริ่มอ่านนิยายรัก ดูหนังรักเพื่อหากลวิธีที่เหมาะกับตัวเอง หรืออันที่คิดว่า เฮ้ย แม่งโคตรเจ๋งเลย หรือ เจ๋งว่ะ มา Stock เก็บไว้เพื่อเขียน Script เผื่อมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่อาจทำให้ใช้บทเหล่านี้ได้ ซึ่งการกระทำต่างๆเหล่านี้ทำให้ผมตระหนักได้ว่าผมไม่ใช่ความชอบ หรือ ความหลงใหลคลั่งไคล้เหมือนเด็กไทยบ้า K PoP แต่ผมคิดว่าความรู้สึกที่เอ่อล้นอยู่ในใจผมนี้คือความรักนั่นเอง