Fic.Anime เก็บเลเวลในโลกคู่ขนาน

บทนำ 

คนน่าสมเพช คิริโตะ ใครๆต่างก็เรียกเขาแบบนั้น ทั้งอ่อนแอ ปวกเปียก และ น่าขยะแหยงเพราะเป็นโอตะคุที่น่ารังเกียจ เป็นคนที่ไม่มีอะไรดีเลยในสายตาของคนรอบตัว 

เขาทนอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งวันที่อนิเมะเรื่อง sword art online ออกฉาย เขาตกใจเป็นอย่างมากที่ชื่อพระเอกเหมือนกันกับเขา คิริโตะนั้นทั้งดีใจและอึ้งสุดๆ จนเขาลืมเรื่องราวที่โหดร้ายในโรงเรียนไปจนหมด

แต่ความสุขช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นมันช่างสั้นซะเหลือเกิน เมื่อเช้าวันรุ่งขึ้นมาถึงเขากลับต้องพบขุมนรกที่เรียกว่าเพื่อน 

"เฮ้ย!คิริโตะ!" 

ปัก! (เสียงตบหลัง)

"อึก!"  เพื่อนคนนั้นเข้าล็อกคอคิริโตะ

"แกออกจากเกมมรณะ ได้แล้วเหรอว่ะฮ่า! ฮ่า!" 

"อย่าเงียบสิแบบนี้ใครเห็นจะว่า ทาจิบานะคุงเขาแกล้งนายนะ เอ้า ยิ้มหน่อย~"   

"แกไม่ได้ยินที่แฟนชั้นพูดหรอว่ะ! บอกให้ยิ้มไง!ไอ้โง่นี้!"  

คิริโตะฝืนยิ้มอย่างอดสู พวกเพื่อนๆต่างพากันหัวเราะเยาะเย้ย ก่อนจะพากันเดินจากไป

'ในที่สุดก็ไปสักที' คิริโตะถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่เขากลับไม่รู้เลยว่าในครั้งถัดๆไปมันจะค่อยๆหนักขึ้น หนักขึ้น และ หนักขึ้นจนคิริโตะคิดไม่ออกเลยว่าจะหนักหนาถึงเพียงนี้ 

ในทุกๆครั้งที่ sword art online ออกตอนใหม่ เพื่อนของเขาจะแกล้งเขาให้เจ็บตัวมากขึ้นด้วยความอิน 

จนคิริโตะไม่สามารถที่จะทนไหวและได้ย้ายโรงเรียนในที่สุด เขาตัดสินใจเปลี่ยนชื่อเล่นของตัวเองโดยไม่บอกพ่อของเขา จนเวลาได้ล่วงเลยผ่านไป หลังจากที่เขาได้ย้ายโรงเรียน เขาก็ไม่พูดคุยกับใครจนไม่มีใครกล้าที่จะพูดคุยกับเขาเช่นกัน เหตุการณ์ในตอนนั้นทำให้เขาเลิกดูอนิเมะทันที 

เขาเลิกตามข่าวสารเกี่ยวกับอนิเมะ มังงะ และไลท์โนเวล ทำแค่เรียน และเวลาว่างก็นอน ชึวิตของเขามันช่างน่าเบื่อหน่ายจนเขาคิดว่า 

'ถ้าหากตายไป มันก็คงจะดีกว่าสินะ..'

เขาหลับตาลงก่อนจะปล่อยให้ตัวเองหลับลึกลงไป 

"พี่คะ ตื่นได้แล้วถึงเวลาอาหารเย็นแล้วนะ" 

เขาค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะถามเด็กสาวตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา 

"เธอเป็นใคร?" 

เขาลุกขึ้นนั่งก่อนจะจ้องเด็กสาวไม่กระพริบตา จนเธอรู้อึดอัด 

"พี่ชายบ้าที่สุด!" 

เด็กสาววิ่งหนีออกจากห้องของคิริโตะ เขาถอนหายใจก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขานั้นอยู่บ้านคนเดียวและล็อกประตูแล้ว มีเพียงพ่อเท่านั้นที่สามารถไขประตูได้ และการที่อยู่ๆก็มีเด็กสาวที่ไม่รู้จักมาปรากฏตัวที่ห้องของตัวเองแบบนี้ คิริโตะรู้ว่าเป็นไปได้เพียงสามอย่าง 

1.พ่อของเขาแต่งงานใหม่โดยไม่บอก 

2.ผี 

3.ภาพหลอน 

'คิดไปก็เสียเวลาเปล่า ลงไปเดี่ยวก็รู้เองแหละ' เขาลงไปชั้นล่างก่อนจะพบพ่อกับผู้หญิง และเด็กสาวที่ยืนหลบอยู่หลังผู้หญิงคนนั้น 

"....." 

เขาไม่พูดอะไรก่อนจะเดินไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป โดยไม่สนใจอาหารทั้งหลายที่วางอยู่บนโต๊ะ 

"นี้ลูกไม่คิดที่จะพูดอะไรหน่อยหรอ" 

"ไม่ล่ะ" เขาตอบกลับสั้นๆ จนพ่อของเขาลุกขึ้นและเดินตรงไปหาเขา 

"พ่อรู้ว่าแกเจออะไรมาบ้าง พ่อเข้าใจแกนะ คิริโตะ พ่ออยากให้แกเปิดใจกับให้กับแม่และน้องสาวดูสักครั้ง...พ่อสัญญารอบนี้พ่อจะไม่ปล่อยให้แกโดดเดี่ยวอีก" 

"ฮึก" 

หลังจากได้ยินเสียงสะอื้นของลูกชาย ผู้เป็นพ่อโอบกอดคิริโตะเอาไว้แน่น เขารู้ดีว่าตัวเองไม่มีเวลาให้คิริโตะเลยแม้จะเป็นช่วงเวลาที่คิริโตะต้องการเขามากที่สุดก็ตาม ถึงแม้คิริโตะจะดูไม่สนโลก แต่เขากลับอ่อนไหวกับคำพูดเป็นอย่างมาก 

ด้วยความอ่อนไหวง่ายแบบนี้เขาจึงเลือกที่จะไม่เปิดใจให้กลับใคร และมีเพียงคนในครอบครัวเท่านั้นที่เขาเปิดใจให้ 

ตั้งแต่ตอนนั้นก็ผ่านมา 5 ปีแล้ว 

คิริโตะได้จบการศึกษาและสมัครเข้าทำงานเป็นพนักงานบริษัท ความสัมพันธ์ของเขาและน้องสาวนั้นเป็นไปด้วยดีถึงดีมาก เขานั้นครั่งน้องสาวถึงขั้นซิสค่อน ซึ่งน้องสาวของเขาก็รู้เรื่องนี้ดี เธอจึงตัดใจหาแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่กว่าแฟนหนุ่มของเธอจะฝ่าด่านคุณพ่อจอมเข้มกับพี่ชายซิสค่อนของเธอมาได้ก็แทบลากเลือดเลยทีเดียว 

คิริโตะใช้เวลาทำใจอยู่นานกว่าเขาจะตัดใจจากปล่อยน้องสาวของเขาได้ คิริโตะตัดสินใจเดตกับรุ่นพี่ที่ทำงานด้วยกันมานาน ระหว่างที่กำลังเดตอยู่นั้นเขาเห็นน้องสาวที่กำลังทะเลาะกับแฟนหนุ่ม คิริโตะที่เห็นแบบนั้นตอนเขาก็เลือกที่จะปล่อยผ่านเพราะมันคงเป็นเรื่องของคู่รัก 

แต่ไอ้เวรนั้นกลับผลักน้องสาวของเขา และทั้งคู่ทะเลาะกันอยู่ข้างถนน ก็ที่จะรู้สึกตัวร่างกายของเขาก็ออกวิ่งทันที โชคดีที่อยู่ไม่กัน เขาดึงร่างน้องสาวไม่ขึ้น เขาจึงตัดใจสลับตำแหน่งกับเธอ โดยใช้น้ำหนักดึงเธอขึ้นมา 

โชคดีที่น้องสาวของเขาไม่ได้รับอันตรายอะไรมาก แต่ก็เป็นโชคร้ายเช่นกันที่มีรถขับพุ่งมาด้วยความเร็วจนชนร่างของคิริโตะกระเด็นไปกว่า 15 เมตร 

สติของเขาเลือนรางภาพสุดท้ายที่เขาจำได้มีเพียงน้องสาวของเขาที่กำลังร้องไห้ กับรุ่นพี่ที่ทำงาน เขาพยายามจะพูดบางอย่างแต่เสียงกลับไม่ออกมา  และสติของเขาก็ดับลง