คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [First]..จุดเริ่มต้น
ในวันสุดท้ายของการเรียนม.ปลาย ทุกๆคนต่างแลกเบอร์ติดต่อ เขียนเสื้อให้กัน
ถ่ายรูปกับเพื่อนรัก ครู หรือแม้กระทั่ง "คนรัก"
เมื่อพูดถึงความรักในวัยเรียนของผม ความรักครั้งนั้นยิ่งใหญ่มาก มีทั้งความอบอุ่น ความห่วงใย ความเอาใจใส่ เพราะอะไรหน่ะหรอครับ ก็เพราะเราทั้งสองต่างเป็น
รักครั้งแรกของกันและกัน
ว่ากันว่าความรักครั้งแรกของเราเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่ความรักครั้งแรกนั้นมันไม่ค่อยจะยืนยาวสักเท่าไหร่ แป๊ปๆความรักนั้นก็จะจบลง ต่างคนไปตามทางของตนเอง
สำหรับผมก็เช่นกัน ความรักครั้งแรกของผมนั้นไม่ได้สั้นแต่ก็ไม่ได้ยาว มันเป็น
ช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดเลยแหละ ถึงแม้ความรักนั้นจะจบลงด้วยความเจ็บปวดเพียงใด แต่ผมก็ไม่เคยลืมช่วงเวลาดีๆที่มีให้กันเลย
ความรักครั้งนั้นเกิดขึ้นตอนที่ผมอยู่ม.1
ณ โรงยิมประจำโรงเรียน
ตอนนี้โรงเรียนกำลังวุ่นวายกับการซ้อมกีฬาต่างๆเพื่อที่จะไปแข่งขันกับโรงเรียนอื่น รวมถึงเรืองฤทธิ์ เขาก็เป็นตัวแทนนักกีฬาในการแข่งแบตมินตันของมอต้น
ช่วงเวลาซ้อมของเขาจะอยู่เป็นอันดับการซ้อมสุดท้ายก่อนโรงยิมจะปิด สนามที่
เขาซ้อมอีกฝั่งหนึ่งก็มีทีมบาสซ้อมอยู่ด้วยทำให้ไม่ค่อยเงียบเหงาซักเท่าไร
เวลา17.30น.หลังจากที่ซ้อมเสร็จแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับบ้านของตนเอง
"เฮ้ย ไอริทมึงจะกลับยัง วันนี้กูรีบ"
"มึงไปก่อนเลย กูจะไปล้างหน้าล้างตาก่อนค่อยกลับ"
"เออๆงั้นกูไปนะ เจอกันพรุ่งนี้"
"เออๆ เจอกัน"
หลังจากร่ำลาเพื่อนเสร็จเขาก็เดินไปล้างหน้าล้างตาเพื่อชำระเหงื่อที่เกิดจาก
การซ้อมแบตออก ก่อนจะไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินทางกลับบ้านเช่นกัน
Rit Part
ตุ๊บ
"โอ้ยยยย"
"เฮ้ย ขอโทษไอน้องเป็นไรมากป่าว"
"เจ็บสิพี่" ถามมาได้ไม่อายปาก ลูกบาสเล่นมาเต็มกลางหัวขนาดนี้ไม่เจ็บก็แปลกแล้ว
"พี่ขอโทษจริงๆพอดีโยนแรงไปหน่อยเลยพลาดมาโดนหัวน้องแทนเอางี้เดี๋ยว
พี่พาไปประคบน้ำแข็งให้" พูดเสร็จพี่เขาก็คว้ามือผมแล้วเดินไปหยิบ
กระเป๋าของเขา ก่อนที่จะพาผมไปยังร้านขายน้ำเพื่อซื้อน้ำแข็งมาประคบหัวให้ผม
"เออ พี่ขอโทษจริงๆนะพอดีโยนแรงไปเลยไม่เข้าห่วงแต่มาโดนหัวน้องแทนอ่ะ แหะๆ" เขาพูดแล้วส่งยิ้มแห้งๆมาให้
"ไม่เป็นไรหรอกครับผมเองก็ไม่ทันระวังด้วยแหละ เลยยืนให้ลูกบาสมาตกใส่กลางหัวซะอย่างนั้น" ผมพูดไปก็เอาน้ำแข็งที่พี่เค้าซื้อให้มาประคบด้วย
"มาๆเดี๋ยวประคบให้" พูดเสร็จพี่เค้าก็หยิบไปเลยโดยไม่ถามความเห็นผมสักคำ
"ว่าแต่พี่ชื่อไรหรอครับ"
"ชื่อโตโน่หน่ะ เรียกสั้นๆว่าพี่โน่ก็ได้ พี่อยู่ม.2แล้วเราหล่ะชื่อไร"
"ชื่อริทครับอยู่ม.1 พี่เป็นตัวแทนแข่งบาสหรอครับ"
"ใช่ เราเป็นตัวแทนแข่งแบตใช่มั้ยเนี่ย กลับซะเย็นเลยคนอื่นเค้ากลับไปตั้งนานและ"
"อ่าว ตารางพี่ก็เลิกแล้วไม่ใช่หรอครับทำไมยังไม่กลับหล่ะ"
"ไอเด็กนี่แสบจริงๆมีย้อนด้วย"
"ฮ่ะ ฮ่ะแซวเล่นคร๊าบบบ"
ผมคุยกับพี่เค้าไปนานเลยหล่ะมีสาระบ้างไม่มีสาระบ้าง แต่คงจะหนักไปทางไม่มีสาระเป็นส่วนใหญ่ พี่เค้าเป็นคนเฟรนด์ลี่มาก ถ้าผมจำไม่ผิดพี่เค้ากำลังป็อปมากสาวๆติดตรึมเล่นกีฬาก็เก่งดนตรีก็ดีเรียนอย่างเทพอ่ะ
ครืดดด ครืดดด
"ฮัลโลเจ้ ได้ครับ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ"
"จะกลับแล้วหรอ"
"ครับ รถมาใกล้ถึงแล้ว พี่อ่ะกลับยังไง"
"เดี๋ยวนั่งรถไฟฟ้ากลับ"
"อ่าว งั้นก็กลับได้ตั้งนานแล้วหนิ"
"ก็อยู่เป็นเพื่อนเกิดเป็นลงเป็นลมขึ้นมาเดี๋ยวถูกหาว่าไม่รับผิดชอบ"
"โถ่วก็นึกว่าอะไร พี่จะไปรถไฟฟ้าใช่มั้ยไปทางเดียวกันเลยริทต้องไปรอรถที่นั่นไปด้วยกันมั้ย"
"ไปสิ"
ควับ
"เห้ย"
"อะไร"
"เอามือมาพาดทำไม"
"เมื่อยอ่ะเมื่อกี้ประคบน้ำแข็งให้ใครบางคนอยู่ขอวางได้ป่ะ"
"ดะ ได้ครับ"
"ดีมาก"
ระหว่างทางผมแทบจะทำอะไรไม่ถูก รู้สึกได้ถึงความร้อนบนใบหน้าเลย ก็พี่แกเล่นพาดอย่างนั้น
แต่ก็ดีว่าแถวนี้ไม่มีนักเรียนรร.เดียวกัน ไม่งั้นคงเป็นข่าวไปอีกสามชาติแน่
"ต้องรออีกนานป่าวจะได้รอเป็นเพื่อน"
"ไม่เป็นไรครับพี่กลับบ้านไปเถอะคงเสียเวลากับผมมาเยอะแล้ว"
"อยู่ได้แน่นะ ทำไมหน้าแดงๆอ่ะ ตัวร้อนๆด้วย" โอ้ยแค่เอามือพาดไหล่มาตลอดทางก็อาย
จะตายและยังจะมารอเป็นเพื่อนแถมเมื่อกี้ตอนบอกว่าตัวร้อนเอามือมาแตะหน้าผากอีก
ปริ้น ปริ้น
"รถมาแล้วครับงั้นผมไปก่อนนะครับ เดินทางปลอดภัยคร๊าบ"
"จ้า แล้วเจอกันพรุ่งนี้"
"ใครอ่ะริท"
"พี่ที่โรงเรียนหน่ะ"
"ปกติไม่เห็นมาส่ง แฟนหรอ"
"จะบ้าหรอเฮีย ริทชอบผู้หญิง ส่วนพี่คนนั้นเค้าทำบาสตก$#2@^*+%=เค้าเลยเดินมาส่ง"
"อ๋อ ก็นึกว่าเป็นแฟนกันโถ่ว"
"มาโถ่วอะไรกัน จะให้น้องมีแฟนทั้งทีดันไปสนับสนุนให้เป็นเพศเดียวกันเนี่ยนะ คิดไรอยู่เนี่ย"
"ก็งี้แหละนิสัยคนหล่อ"
"แหวะ หลงตัวเอง"
ผมเอ่ยปากแขวะพี่ชายคนโต นั่นก็คือ เฮียรุท อายุห่างกัน5ปีที่ตอนนี้กำลังเตรียมตัวเรียนต่อมหาลัย แต่ว่าผมไม่ได้มีพี่น้องแค่สองคนนะ ยังมีพี่สาวคนกลางด้วยนะ เจ้ริน อายุห่างกันปีเดียว เจ้เป็นคนนิสัยดี ถึงแม้เจ้แกจะเป็นทอมก็ตาม
ครอบครัวของผมทำธุรกิจโรงแรม คุณพ่อคุณแม่จึงไม่ค่อยอยู่บ้านหรอกครับ ไปทำงานตามต่างจังหวัดซะมากกว่า เราสามพี่น้องก็จะอยู่บ้านดูแลกันเอง
ความคิดเห็น