คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่6 : ตัวอันตราย[ตอนจบ]
หลังจากพวกผมกลับมาจากเกาะความสัมพันธ์ของพวกเราทั้งสองก็ยิ่งแน่นแฟ้นมากขึ้น ผมกับนารุโตะเราต่างเชื่อใจกันและกันเป็นอย่างมากแต่ผมก็ยังคงไม่ไว้วางใจมากขนาดนั่นนี้ก็ใกล้เปิดเทอมแล้วด้วยคนที่ผมกังวลอยู่ตลอดเวลาคงจะเป็นผู้หญิงคนนั้น ซากุระ
“เกะ สอนนี้หน่อยสิโตะไม่เข้าใจอ่ะ”เสียงหวานเรียกผมที่นั่งคิดอะไรเพลินๆให้หันไปมองร่างบางที่ยืนการบ้านมาให้ดู
“ อ้าวกลับมาแล้วหรอไหนๆอ๋อข้อนี้ก็แค่คูณไขว่กันเอง อย่างนี้น่ะ”ผมสอนนารุโตะที่ตั้งใจฟังอย่างมากจนเวลาล่วงเลยผ่านไปจนเย็นมากแล้ว
“นี้ๆวันนี้ฉันไปเช่าหนังมาด้วยมาดูกันดีกว่าซาสึเกะตอนกินข้าวเสร็จแล้ว”นารุโตะหยิบถุงใส่แผ่นซีดีให้ผมก่อนเดินเข้าห้องอาบน้ำไป
“หนังเรื่องอะไรน่ะ”ผมอดสงสัยไม่ได้ก็กำลังเปิดถุงนารุโตะก้วิ่งเข้ามาคว้าก่อนยืนอีกถุงไปให้
“ฮะๆ...ฉะ..ฉันลืมไปคนล่ะถุงนี้ของพี่กาอาระน่ะ”นารุโตะพูดอย่างสั่นๆ
....โกหกหรอ หึๆ ชักอยากรู้แล้วสิว่าในถุงนั้นมีอะไร
“หรอ~....อือนารุโตะแมลงสาปนิ!”ผมหลอกร่างบางที่วิ่งมาตรงผมอย่างรวดเร็วทำให้ของที่อยู่ในถุงหลนลงมา
“นะ...ไหนๆ”นารุโตะที่ซ่อนอยู่ข้างหลังผมยืนตัวสั่นแต่ผมนี้สิอึ้งเลย
“นั้นมัน”ผมพูดก่อนชี้ไปที่ของที่หล่นออกมา
“ห๋าาาาาาาาาาาาาา”นารุโตะรีบเข้าไปตะครุบสิ่งที่อยู่ในนั้นทันที่
“ฉันเห็นว่ามันน่ารักดีก็เลยทำให้นาย”นารุโตะพูดและสะบัดหน้าที่แดงแจ๋หนีสิ่งที่นารุโตะพูดตอนแรกมันก็คือริสแบนสีน้ำเงินสองอันที่มีชื่อSกับNคู่กันที่ถูกห่ออย่างดีอยู่ในถุง
“หึๆ...เกะก็ไม่ได้ว่าอะไรโตะนิครับ..แต่ว่าที่โกหกนิต้องโดนทำโทษน่ะ”ผมพูดก่อนยิ้มอย่างเจ้าเลย์
“ไม่เอาๆพรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ว”นารุโตะพูดก่อนพยายามพลัคผมออก
“งั้นก็จุ๊บทีหนึ่งน่ะ”ผมพูดก่อนจูบไปที่หน้าผากมนของร่างตรงหน้า
“บ้าไปอาบน้ำเล่า”ร่างบางเมื่อเห็นการกระทำของร่างสูงก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที่
“หึๆ...”ผมมองร่างบางก็เบนสายตาขึ้นไปมองยังฟากฟ้าที่มีจันทราส่องแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิดนารุโตะคงเป็นแสงจันทราในใจของผมที่มืดมิด..ผมหวังมากเหลือเกินว่าซากุระจะไม่คิดทำอะไร
(Endsasuketalk)
เช้าวันรุ่งขึ้น
“ไปร.รกันเถอะ”ซาสึเกะกับนารุโตะหลังจากแต่งตัวเสร็จก็เดินออกคอนโดเพื่อไปร.ร
“เฮ้ย!ทำไรน่ะไอ้ซาสึเกะ”คิบะที่เดินมาจากไหนไม่รู้กระชากแขนนารุโตะออกจากซาสึเกะทันที่
“คิบะ!”คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวของนารุโตะคือมาจากไหน ? มาได้ไง? แล้วจะบอกยังไง?
“ทำอะไรหรอกำลังเดินจับมือกับแฟนอยู่ดีๆก็มีหมาที่ไหนไม่รู้โพล่มา”ซาสึเกะตอบกับไปกวนก่อนดึงนารุโตะกลับมา
“วะ...ว่าไงน่ะนี้แกคิดจะหลอกเพื่อนฉันอีกหรือไง”คิบะชี้หน้าซาสึเกะอย่างเอาเรื่อง
“ไอ้คิบะแกก็ใจเย็นหน่อยๆสิ”ชิกามารุเดินมาเห็นเหตุการณ์ก็ตบไปที่หัวเพื่อนรักอย่างเสียไม่ได้
“ทำไมว่ะ”คิบะหันขวับอย่างหงุดหงิด
“นารุโตะไม่โง่ขนาดที่ให้หลอกเป็นรอบที่สองได้หรอกดูความเปลื่ยนแปลงเพื่อนนายดีๆสิคิบะ”ชิกามารุกระซิบข้างๆหูคิบะที่ยืนมองคนทั้งสองที่จับมือกันแน่น
ขวับ
คิบะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อซาสึเกะขึ้นก่อนมองอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
“ซาสึเกะถ้าแกทำให้นารุโตะเจ็บล่ะก็พวกฉันไม่ปล่อยแกแน่”คิบะพูดจบก็ปล่อยคอเสื้อซาสึเกะและเดินเข้าร.รไปกับชิกามารุ
“เฮ้ย~ “นารุโตะถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
“หึๆ..มีองค์ขลักษ์คอยดูแลอยู่ด้วยหรอเนี้ยแต่จากนี้ไปเจ้าชายคนนี้จะปกป้ององค์หญิงเองน่ะครับ”ซาสึเกะพูดเบาๆให้นารุโตะได้ยิน
“บะ...บ้าๆ”นารุโตะหันหน้าหนีก่อนเดินนำหน้าไป
.
.
“เอาล่ะนักเรียนทุกคนร.รเราจะมีเทศกาลร.รนักเรียนจะทำอะไรกันเอ่ยจ๊ะ”เสียงคุณครูสาวกล่าวอย่างร่าเริง
“อื้ม..บ้านผีสิงเป็งไง”เสียงนักเรียนชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“ไม่เอาๆเดิมๆอ่ะ”เสียงนักเรียนคนนึงพูดขึ้น
“ซาสึเกะนายอยากทำอะไรอ่ะ”นารุโตะหันหน้าไปมองร่างสูงที่นั่งมองตนอยู่
“อื้ม...ไม่รู้สิ”ซาสึเกะตอบแล้วจ้องหน้านารุโตะต่อทำให้นารุโตะต้องพลัคใบหน้าร่างสูงหนี
“ผมว่าทำเป็นคาเฟย์ออกแนวบ้านผีสิงดีไหมครับ”เสียงชิกามารุพูดขึ้นทำให้ทุกคนตกลงเป็นคาเฟย์บ้านผีสิง
“แล้วเค้กขนมล่ะ”ซาสึเกะถามขึ้นอย่างเจ้าเลย์
“อือ รวมงบแล้วทำขนมขึ้นนารุโตะทำขนมเค้กอร่อยมากๆเลยดีไหม”เสียงของเนจิพูดทำให้บรรดาสาวๆพยัคหน้ากันหงึกหงัก
“แล้วชาล่ะ”เสียงของคารินพูดขึ้นทำให้ทุกคนแปลกใจเพราะเจ้าหล่อนไม่ค่อยออกความเห็น
“ก็...ซากุระไงๆ”เสียงของเท็นๆพูดก่อนตบบ่าสาวเจ้า
“อ่ะจะ”ซากุระพูดก่อนยิ้มให้
“สรุปตามนี้น่ะจัดห้องตามนี้น่ะ”เสียงชิกามารุวางแผนงานเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำ
"โอ๊ะ สีหมดอ่ะ นารุโตะไปเอาสีให้หน่อยสองถังที่ห้องเก็บของอ่ะ"เสียงเพื่อนร่วมชั้นขอความช่วยเหลือนารุโตะที่กำลังเขียนรายการอาหารและของที่ต้องเตรียมหยุดชะงัก
"อือ ได้ๆ"นารุโตะลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องเรียนโดยมีสายตาของสาวผมสีซากุระมองอยู่อย่างเจ้าเลย์
"อือ อยู่ไหนน่ะ "นารุโตะเดินไปเดินมาหาถังสีในที่สุดก็เจอ
กึก
"ซาสึเกะ.."นารุโตะเมื่อได้ยินเสียงคนข้างนอกก็รีบวางถังสีและซ่อนตัวทันที่
"ซาสึเกะทำไมล่ะ ทำไม...เธอถึงทิ้งฉันล่ะทั้งๆที่นายไม่ได้รักหมอนั้น"เสียงของซากุระดังขึ้นนารุโตะที่ซ่อนตัวอยู่ปิดปากตนไว้แน่นแล้วเงี่ยหูฟัง
"หึ...ใช่ฉันไม่ได้รักหมอนั้นแต่..."เมื่อนารุโตะได้ยินเข่าก็แทบทรุดหยดน้ำตาค่อยๆไหลลงแต่ยังคงฝืนฟังต่อ
"แต่อะไร?"ซากุระถามขึ้นอย่างดีใจกับแผนการของตน
"แต่หมอนั้นคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉันคือคนที่ฉันให้ทั้งใจ กายและจิตวิญญาณไงซากุระและที่สำคัญหมอนั้นไม่ได้เป็นพวกร่านรักแบบเธอที่ฉันคบกับเธอก็เป็นเพราะตอนนั้นฉันกำลังหลอกตัวเองทั้งๆที่ฉันได้มอบหัวใจไปให้กับอีกคนแล้วโดยไม่รู้ตัว..เพราะนารุโตะคือทุกๆอย่างของฉันอย่ามายุ่งกับเราสองคนอีกหมอนั้นคือคนที่ฉันจะรักตลอดไปฉันคิดไว้แล้วว่าเธอต้องปั่นหัวเราสองคน..."ซาสึเกะพูดจบก็เดินไปดึงนารุโตะออกจากที่ซ่อนตัวซาสึเกะจ้องมองใบหน้าทีมีคราบน้ำตาหลงเหลือก่อนเช็ดเบาๆแล้วพูดต่อ
"แต่ฉันกับนารุโตะเราเชื่อใจกันเสมอและมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไปด้วย..ซากุระ"ซาสึเกะพูดจบก็โอบกอดนารุโตะต่อหน้าซากุระทันที่
"พวกนายมันๆ..กรี๊ดๆๆๆๆๆ..คอยดูน่ะนารุโตะระวังตัวดีๆฉันจะแย่งซาสึเกะกลับมาแน่!"ซากุระกรี๊ดอย่างบ้าครั่งก่อนทิ้งประโยคที่ซาสึเกะกับนารุโตะต้องแอบลอบยิ้มอย่างขำๆเพราะยังไงซะพวกเขาสองคนก็ไม่มีทางเลิกกันเด็ดขาด
"ฮึก...นายนี้มัน..ฮื่อๆ...นายมันร้ายที่สุดเลย"นารุโตะพูดก่อนเอื้อมมือไปหยิกจมูกร่างสูงอย่างหมั่นเขี้ยว
"แล้วรักไหมครับ?"ซาสึเกะพูดหยอกนารุโตะที่หยิกจมูกตนน้อยๆ
"รักสิ I love you my badboy."นารุโตะพูดก่อนประกบปากซาสึเกะเบาๆแล้วผละออกทั้งสองยิ้มให้กันอยู่นานจนคิบะที่ยืนมองทั้งสองกระแอมกระไอขึ้น
"อ่ะแฮม จะหวานกันก็ระวังหน่อยน่ะพวกนายสองคนน่ะ"คิบะพูดก่อนเกาแก้มแล้วเดินถือถังสีออกมาทันที่
"หึๆ..คิบะนี้ตลกดีน่ะ...โอีะลืมไป..รักน่ะครับคนดีของผม"ซาสึเกะพูดข้างๆหูนรุโตะก่อนยิ้มให้กันและกัน
...ขอแค่คุณมีความเชื่อใจกัน....
...ความรักของคุณจะคงมั่นคงตลอดไป...
..แม้จะเจอกับปัญหาใด...ถ้ามีความเชื่อใจความรักของคุณก็จะผ่านพ้นอุปสรรคไปได้...
~ End~
____________________________________________________________________
>< จบซะแล้วคร้ากับเรื่อง love you my badboy. อดเศร้าใจไม่ได้Y^Y//กระซิกๆ
แต่แน่นอนคร้าว่าอาจมีเรื่องใหม่>< จะเป็นยังไงอย่าลืมเมนม์กันให้ด้วยน่ะคร้า
รักรีดเดอร์ที่ติดตามผลงานของอายามิทุกคนขอบคุณคร้า~วันนี้ก็See ya ฺัำBye...
ความคิดเห็น