คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3:การหวนคืน
"นารุโตะ"ครูไกเดินมาตบหัวร่างบางดังปังเพื่อเรียกสติร่างบางที่ดูเหมื่อนจะ
โบยบินไปซะแล้ว
"อ่ะ...คะ..ครับ!"นารุโตะสะดุ้งสุดตัวก่อนเบิกตากว้างอย่างตกใจ
"ไปๆไปวิ่งรอบสนามจนกว่าจะหมดคาบเรียนของฉันเลยเธอด้วยซาสึเกะ"ครูไกพูดดุก่อนไล่ให้ทั้งสองที่ไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำมาไปวิ่งรอบสนามแทน
( sasuke tallk)
ผมเดินตามร่างบางที่ดูเหม่อลอยมาสักพักตั้งแต่วันนั้นที่ผมจับหมอนั้นกดน้ำและก็...จูบหมอนั้น ผมไม่เข้าใจว่าตัวเองกำลังทำอะไรทั้งๆที่บอกเลิกหมอนั้นไปแต่พอขาดหมอนั้นไปเหมื่อนผมขาดบ้างอย่างในจิตใจไปผมเริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อยๆยิ่งเห็นหมอนี้คบกับใครคุยกับใครอยู่ใกล้ใครที่ไม่ใช่ผม ผมหงุดหงิดจนทนไม่ได้หรือว่าผม....
"โอ๊ย!นายวิ่งดูทางหรือป่าว"นารุโตะหันมาหาผม ผมมองตัวเองที่ล้มทับร่างบางข้างใต้อย่างไม่ตั้งใจ
"....."ผมไม่พูดอะไรก่อนลุกขึ้นยืนโดยไม่หันไปมองร่างบางอีกเลย พอหมดคาบพวกผมสองคนก็เดินเข้าห้องเรียนแต่ทุกสายตาก็จ้องมองมาที่พวกผมแต่พวกผู้หญิงต่างมองนารุโตะอย่างจิกกัดผมมองขึ้นไปบนกระดานก็พบกับคำหยามเหยียดร่างข้างๆผมที่เริ่มสั่นระริกจากอาการโกรธ
"ใครทำ"นารุโตะพูดด้วยเสียงเย็นเฉียบผมไม่เคยเห็นร่างบางเป็นแบบนี้มาก่อนเลยสักนิด
"ถ้าพวกฉันแล้วจะทำไมย่ะ"หญิงร่างบางผมทองอร่ามเดินออกมาจากกลุ่ม
"หึๆ..ทำไมหรอ"นารุโตะพูดก่อนยิ้มเหยียดตรงมุมปาก
"....."ทุกคนในห้องเงียบกริบคิบะกับชิกามารุเบิกตากว้างเหมื่อนรับรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็วิ่งเข้าไปหานารุโตะ
ซ่า
นารุโตะเดินออกไปจากห้องพร้อมถังน้ำขนาดใหญ่ก่อนสาดไปโดนพวกหล่อนและกระดาน
"กรี๊ดดดดดดดดดดด"เสียงพวกผู้หญิงกลุ่มนั้นกรีดร้อง
"คงจะชอบของโสโครกสิน่ะก็พวกเธอสองคนก็ทำได้แต่เรื่องสกปรกๆส่วนพวกที่เหลือถ้าคิดว่าที่ทำน่ะมันถูกก็เชิญทำตามยัยป้าสองคนนี้ต่อไปน่ะ บาย"นารุโตะพูดจบก็หยิบกระเป๋าเดินออกจากห้องไปผมดึงข้อมือร่างบางเอา ไว้ทันที่ ที่ร่างบางกำลังเดินออกจากห้อง
"ทำไมนายทำแบบนี้"ผมพูดด้วยเสียงเย็นชาแต่ในใจผมมันกับร้อนรนและเป็นห่วงร่างบางตรงหน้าโดยไม่ได้สนใจซากุระเลยสักนิด
"หึ..อย่าลืมล่ามยัยนั้นดีๆละ...ซาสึเกะเพราะฉันอยู่เฉยๆแล้วอย่ามายุ่งกับฉันอีก you are bad"ร่างบางตรงหน้าพูดเหยียดใส่ผมก่อนสะบัดข้อมือเดินหนีออกไปผมปล่อยมือบางไปคำพูดประโยคหลังทำให้ผมถึงกับสะอึก
...You are bad...หรอ..ได้ฉันจะเลวให้สมใจนาย เลยนารุโตะ
(Naruto takll)
ผมสะกั้ดกลั้นหยดน้ำตาต่อหน้าผมจะพยายามไม่ใส่ใจเขาแต่ยิ่งทำมันเหมื่อนมันยิ่งทำให้ผมเจ็บปวดมากขึ้นและเมื่อสามอาทิตย์ก่อนงานเลี้ยงต้อนรับพี่กาอาระกับพี่อิทาจิ
หมอนั้น...ทั้งๆที่ไม่ได้รักผมแล้วหมอนั้นจะจูบผมทำไมอย่ามายุ่งกับผมอีกเลยได้ไหมผมเจ็บพอแล้ว ผมได้แต่พูดคำเดิมนี้ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาความเข้มแข็งที่พยายามสร้างมาตลอดสามเดือนมันเริ่มพังทลายลงผมทรุดตัวกับระเบียงทางเดินลงก่อนปล่อยให้หยดน้ำตาไหลรินลง
"...นารุโตะ"เสียงทุ้มนุ่มของใครคนหนึ่งเรียกผมให้เงยหน้าขึ้นมอง
"...นายเนจิ"ผมปัดหยดน้ำตาก่อนจะพยายามยันตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก
"ไม่เป็นไรน่ะ"เนจิวิ่งเข้ามาพยุงผมที่กำลังจะทรุดลงไป
"มะ...ไม่..ฉันไม่เป็นไร"ผมพูดก่อนยิ้มให้
"อย่าฝืนดีกว่า ฮินาตะมียาดมไหม"ข้างหลังร่างสูงเป็นหญิงสาวน่าตาน่ารักยืนหน้าแดงอยู่ข้างหลังร่างสูงที่พยุงร่างบางอยู่
"นะ..นี้ค่ะ"ฮินาตะยืนยาดมให้อย่างเก้อเขิล
"อ่ะนี้ ฉันเนจินายคงรู้อยู่แล้วส่วนนี้น้องสาวฝาแฝดฉันฮินาตะ"เนจิพูดพร้อมมองดูร่างบางที่ยืนทรงตัวได้แล้วพ
"ขอบใจมาก"ร่างบางพูดและยิ้มให้ทั้งสองอย่างเป็นมิตรฃ
"นารุโตะ ขอบคุณสววรนายไม่เป็นไรใช่ไหมพวกฉันกว่าจะออกมาได้แทบตาย"คิบะวิ่งมาถึงก็บ่นให้ผมฟัง ผมยืนอมยิ้มกับนิสัยเพื่อนรักและเราทั้ง5คนก็เดินกลับบ้านด้วยกันผมได้เพื่อนใหม่มาเพิ่มสองคนด้วยนี้สิน่ะที่เขาเรียกว่าโชคดีในคราโชคร้ายหลังจากวันนั้นผมก็คุยกับเนจิมาตลอดเรื่อยๆ
"เสาร์นี้ไปผับด้วยกันไหม"เนจิพูดก่อนยิ้มอย่างอ้อนโยนให้ผม ผมเริ่มรับรู้ว่าหมอนี้ที่พยายามเข้ามาสนิดกับผมก็เพราะว่าเขาชอบผมแต่ผมไม่ได้รักใครจริงๆ
นิน่า
"อือ ตกลงเจอกันน่ะเสาร์นี้"ผมตอบรับคำพูดของร่างสูงและหันไป
สนใจข้าวกล่องตรงหน้าตนอย่างเอร็ดอร่อย
วันเสาร์ผมใส่เสื้อแขนยาวสีขาวกับเสื้อกันหนาวสีน้ำตาลอ่อนแขน
ยาวกางเกงยีนสีดำสนิดยืนรอร่างสูงที่วิ่งมาแต่ไกล
“แฮกๆ รอนานไหม”เนจิพูดก่อนยิ้มให้ผม
(End Naruto talk)
“ไม่อ่ะน่ะ แค่ 20 นาที”นารุโตะพูดก่อนเดินนำเข้าผับอย่างเซ็งๆกับ
พวกคิบะ ชิกามารุและกาอาระ
“นารุโตะอย่าดื่มหนักน่ะ”กาอาระที่เห็นน้องชายหลังจากเข้าผับ
เล่นดื่มอย่างกับน้ำเปล่า
“อือ ไม่อ่ะ งั้นผมไปห้องน้ำน่ะ”นารุโตะที่เริ่มควบคุมตัวไม่ได้ก็
เข้าห้องน้ำไปล้างหน้าก่อนพบกับบุคคลที่ไม่อยากเจอยืนอยู่หน้าห้องน้ำกับหญิงสาวที่นั่วเนียอยู่ข้างๆซาสึเกะ ซาสึเกะที่เห็นร่างบางก็
เดินเข้าไปหาร่างบางก่อนดึงแขนเอาไว้
“เดี๋ยว”ซาสึเกะพูดก่อนรั้งเอวร่าง
“นี้ซาสึเกะคุง!”หญิงสาวผมสีชมพูที่โดนทิ้งมองมาที่ร่างสูงอย่าง
ไม่เข้าใจ
“ซากุระโทษน่ะแต่ว่าฉันมีธุระกับหมอนี้กลับเองได้น่ะไปล่ะ”ร่างสูงพูดจบก็อุ้มร่างบางพาดบ่าก่อนเดินออกจากผับอย่างรวดเร็ว
ทางด้านกาอาระ
“งือ~”ร่างบางของคิบะที่สติเริ่มไม่อยู่กับตัวลุกขึ้นไปลานเต้นโดย
ดึงกาอาระไปด้วย
“อึก..”กาอาระสะอึกเมื่อมองไปที่ร่างบางที่เต้นยั่วเขาอยู่อย่างห้ามใจไม่อยู่ก่อนโน้มใบหน้าลงไปโดยลืมน้องชายของตนไปซะแล้ว...
ทางด้านนารุโตะ
(Sasuke talk)
ร่างบางที่ผมอุ้มทั้งดิ้นทั้งถีบให้มันได้ยังงี้สิ ผมเริ่มหงุดหงิดซะแล้วสิ จะยังไงผมก็อยากขอโทษร่างบางอยากที่จะโอบกอดอีกครั้ง อยากกักขังร่างบางเอาไว้ตลอดไปผมรู้แล้วว่าผมต้องการอะไรผมเข้าใจความรู้สึกของตัวเองแล้ว
ตุบ
ผมโยนร่างบางเข้าไปในรถก่อนออกรถไปด้วยความเร็วผมขับรถอย่างรวดเร็วเพื่อไปคอนโดหรูของผม
"ปล่อยฉันน่ะซาสึเกะปล่อยๆๆๆๆๆๆ"ร่างบางตะโกนลั่นเมื่อมาถึง
ห้องนอนผมก็จัดการโยนร่างบางตามที่ต้องการ(?)ก่อนขึ้นไปทาบ
ทับร่างบาง
"คืนนี้ยังอีกยาวนายเก็บแรงไว้ดีกว่าน่ะ..นารุโตะ"ผมพูดจบก่อนประกบปากร่างบาง
ความคิดเห็น