ฟาโรห์

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 30 %ไปก่อนนะจ้ะ

  ณ.สนามบินไคโร 

ช่องผู้โดยสารขาเข้าได้ปะกด ร่างของสาวน้อยร่างบางหน้าตา สวยสง่า คนหนึ่งที่ทำให้ผู้คนต้องมองจนคอแทบหัก กันทั้งสนามบินเดินตรงเรียกแท็กซี่  
   "จะไหนครับ"คนขับแท็กซี่ถามผู้โดยสารสาวสวยด้วยน้ำเสียงภาษาออังกฤษสำเนียงแปงๆๆ "ไปมหาลัยไคโรค่ะ"  สาวสวยจึงตอบกลับเป็นภาษา อาหรับอย่างเจ้าของภาษาพร้อมส่งรอยยิ้มพิมใจให้เป็นของแถมอีก จนคนขับถึงกลับตกตะลึงกลับรอยยิ้มเลยทีเดียว



   เมื่อมาถึงมาลัยไคโรแล้วสาวสวยจึงต้องรีบไปรายงานตัวอย่างด่วนจึงไม่สังเกตเห็นผู้คนในมหาลัยมองเธอเหมื่อนนางฟ้าอย่างไงก็อย่างงั้นเหละ (ขอโม้หน่อยนะค่ะอิอิ)

  เมื่อถึงที่รายงานตัวเธอจึงรีบไปหลายตัวทันที
"เออ... ขอโทษค่ะหนูมารายงานตัวค่ะ''  "ชื่ออะไรคณะไหรล่ะ"ป้าใส่แว่นตาถาม (ฉันเป็นอาจารย์ย่ะ)  "หนูนางสาวพิมรภา  นันท์ ค่ะ  คณะโบราณคดีค่ะ"เธอตอบไปและขำไปกับถ้าทางของอาจารย์แว่น ที่ทำเมื่อตกใจ เพราะเธอตะโกนบอกอ่ะนะอิอิ 

  "นี้เธอจ้าตะโกนทำไมฮะ!!" อาจารย์แว่นพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจเมื่อถูกประชดเข้าให้(อ่านะนางเอกกวนอวัยะเบื้องล่างตั้งแต่เริ่มเลย  หุหุหุ)

เมื่อรายงานตัวเสร็จก็เดินไปหอพักหญิงซึ้งพักรวมกัน กับเพื่อนรวมห้องอีก 2คน คนหนึ่งเป็นชาวอเมริกัน ชื่อ เบลล่า อีกคนเป็นสาวอียิปต์แท้ชื่อเรน์น่า ด้วยความที่เห็นคนคุยสนุกจึงสนิทกับเพื่อนใหม่ได้ไว้    ทั้งสามสาวก็เรียนคณะเดียวกันอีก

          บ่ายขอองวันหนึงเล่าคณะนักัเรียน คณโรบราณคดีต้องไปสำรวจบริเวณทางตะวันออกของหุบผากษัตริย์  เพราะค้นพบสุสานใหม่ที่ไม่รู้ว่าเป็นของใคร  คณะนักเรียนต่างตั้งใจช่วยกันทำงานกันสามัคคีกัน จนดึก "เออนี้เบลล่า เรย์ ฉันง่วงแล้วอ่ะนอนไม่ค่อยหลับมาหลายคืนแล้ว ไม่รู้เป็นไร เธอสองคนกลับพร้อมฉันนะ!"
อ้อมรู้สึกง่วงนอนจึงต้องการกับไปพักก่อนเพราะเธอฝันแปลกๆๆมาหลายคืนตั้งแต่มาถึงไคโรจึงทำให้เธอนอนไม่พอบ่อยๆๆ  "อืมไปก็ไปสิย่ะเราก็ง่วงเหมื่อนกับแหละนะ"สองสาวก็มีความรู้สึกว่าอยากกลับไปพักามกๆอย่างไม่ทราบสาเหตุ "อืม ป่ะไงงั้นที่รถกันเถอะ"  ว่าแล้วสามสาวก็เดินไปที่รถกัน   เมื่อสามสาวเดินไปถึงที่รถแล้วก็ ปากฎกองทหารมากมายยืนอยู่ด้วยชุดทหารชุดโบราณมากมายยืนรอฟังคำสั้งจากทหารหน้าจาแม่ทัพเพราะชุดที่เป็นผ้าเนื้อดี  "จัดการคนที่มาบุกรุกสุสาน เอาแค่เบาละอย่าได้ฆ่าใครละแค่ ให้พวกมันเอาของไปไว้ที่เดิมก็พอ!!!!!!"
เมื่อท่านแม่ทัพพูดจบทหารก็พาการแยกกันไปทำหน้าที่ของตน  "เออ ทำไม่องฟาโรห์ไม่สั้งให้ฆ่าพวก เจ้าคนบังอาจให้สิ้นซากละ งงจริงวุ่ย"
เพราะคำสั้งจากเจ้าของสุสานที่ปกติใครบุกรุกที่ของตนต้องตายสะถานเดียว จึงทำให้แม่ทัพหนุ่มรู้สึกงงอย่างมาก(แม่ทัพเราก็ต่องหน่อยอาน่ะ  หึหึหึ)
*****************************************************
ช่วงนี้งานแยะจนไม่มีเวลานอนเลยอ่ะค่ะจนต้องลงให้ช้าขนาดนี้แต่อย่างก็ข้อให้เม้นให้หน่อยนะถ้า ว่างสัญาว่าจามาลงให้อีกแน่ค่ะ ตอนนี้เอาแค่ต้นไปก่อนนะค่ะ
                                         
******************************************************************

เมื่อไปถึงรถอ้อมก็นึกได้ว่าลืมกระเป๋า ไว้ในเต็นที่ทำการวิจัย"นี้เธอฉันลืมกระเป๋าไว้ที่เต็นอ่ะ  แหะๆๆ"
"เธอนี้จริงๆๆ  เลยนะเวลารีบทีไรลืมทุกทีเลย"  เรย์เอ่ยอย่างกลั้นหัวเราะกับเพื่อนสาวแสนสวยของเธอ(ของยอนางเอกหน่อยอ่ะ อิอิ เดียวขายไม่ออกอ่ะ)   อ้อมเดินมาถึงบริเวณหน้าสุสานแล้วกำลังจะเข้าไปในเต็น ก็รู้สึกเหมื่อนมีคนเรียกจึงหยุดแล้วหันมองรอบบริเวณนั้น

ส่วนท่านแม่ทัพเห็นคนมาใหม่ก็เกิด การตกตะลึงและดีใจไปพร้อมกัน
"โอ้ องค์เทพีได้ส่งองค์ราชินีกลับมาอยู่กับ พวกเราชาวอียิปต์แล้ว  การรอคอยขององค์ฟาโรห์จะได้สิ้นสุดกันสักที  เพราะทรงรอ พระนางมานานเหลือเกิน พระนางผู้เป็นราชินีที่รักของพวกเราชาวอียิปต์ทุกคน"
แม่ทัพใหญ่  พยามพูดไปก็เหมือนร่างบางตรงจะไม่ได้ยินสักที