ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอน 6
โน่...โน่...โน่...
เขารีบลุกขึ้นมายืนทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของเขา ด้วยความดีใจ เพราะเสียงที่ได้ยิน เป็นเสียงคุ้นๆจากเพื่อนสนิท
ไอ้โน่... ทำไหมมาไม่บอกเรา รู้ไหมทุกคนตามหาโน่กันใหญ่เลย
เมื่อชายหนุ่มเพื่อนสนิทคนใหม่ เดินเข้ามาก็เอาแต่บ่นไม่หยุด ด้วยความดื้อของโน่ ที่หายตัวออกจากบ้านไป ทำให้อีกคนเป็นห่วงอย่างมาก
ขอโทษว่ะ น้ำเสียงของชายหนุ่มพูดออกมาด้วยความผิดหวัง ที่เขานึกว่าจะเป็นเพื่อนรักกลับมาหาเขา เขาคิดว่าปุณณ์เขามีพลังวิเศษ ไม่แน่เขาอาจจะหายตัวมาหาโน่ได้ในตอนนี้
ชายหนุ่มกับไปนั่งริมชายหาดที่เดิม แล้วเอนกายลงนอนบนพื้นทรายต่อทันที มองดูท้องฟ้าที่มืดสนิทมีเพียงแสงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้าเท่านั้น
โน่...นั่งด้วยน่ะ เพื่อนสนิทคนใหม่เดินมานั่งโดยไม่สนคำตอบใดๆ แต่อีกคนก็เงียบไม่พูดคำใดออกมาเลย บรรยากาศที่เงียบสงบ เสียงลม เสียงคลื่นของน้ำทะเล ทำให้เขาทั้งสองคนรู้สึกผ่อนคลาย
เอิ้น... เคยรักใครมากๆไหม สายตาของโน่ค่อยๆหันมาทางเพื่อนสนิทคนใหม่ที่กำลังนั่งเขี่ยดินทรายเป็นรูปต่างๆนาๆ
ไม่รู้ดิ... นอกจากพ่อกับแม่แล้ว เราก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน
เล่าให้ฟังหน่อยสิ ด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ฟังเรื่องราวความรักของเพื่อนสนิทคนใหม่ โน่ถึงกับขยับเข้ามาใกล้ๆเพื่อนสนิทคนใหม่
มันนานมาแล้วน่ะ ตั้งแต่สมัยเด็กๆโน้น รอยยิ้มอย่างเล่ในของเอิ้นทำเอาให้อีกคนถึงอยากรู้เรื่องราวความรักของเขา
เล่าก็ได้...เมื่อนานมาแล้ว มีเด็กคนนึงตัวเล็กๆ ขี้อ้อน เวลาเจอเมื่อไหร่น่ะ ชอบทำเรื่องให้เราปวดหัวบ่อยๆ แต่ทำไงได้ รอยยิ้มของเขาทำให้โลกใบนี้สดใสมากๆ เอิ้นจึงยื่นมือขวาของเขาไปจับแก้มของอีกฝ่ายแล้วดึงแก้มของใบหน้าหน้าอีกฝ่าย... ยิ้มแบบนี้เลย...
โอ๊ย...เจ็บน่ะ ใครจะมายิ้มแบบเรา เรายิ้มน่ารักกว่าอีก...
หราาา แต่เราว่าเด็กคนนั้นน่ารักกว่าน่ะ...
อีกฝ่ายถึงหันหน้าหนีที่เพื่อนสนิทไม่ยอมเล่นมุกกะเขาด้วย
ใช่สิ... เรามันดูน่าเบื่อ ใครจะมาชอบเรา...
อีกฝ่ายได้แต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา และนั่งอมยิ้มที่เห็นอีกฝ่ายงอน..
หายเศร้ายัง... เอิ้นหันมาถามโน่ ที่อีกฝ่ายมันแต่จ้องดาวบนท้องฟ้า
ทำไมหรอ... อีกฝ่ายทำหน้างุนงง
เดียวเราจะพาไปดูบางอย่าง รับรองเห็นแล้วจะชอบแน่ๆ
ณ ต้นไม้ใหญ่ที่มีดอกกล้วยไม้สีชมพูที่ขึ้นมาแซมเต็มต้นไม้ มีแสงระยิบระยับบนดอกไม้ทำให้ดอกไม้และต้นไม้ที่อยู่ด้วยกันเหมือนมีชีวิต ดอกไม้พริ้วไหว กิ่งก้านของต้นไม้ค่อยๆพริ้วไหวไปตามแรงของลม ที่ยืนโดดเดี่ยวริมชายหาด
เอิ้น...ต้นไม้สวยจัง ทำไมเรามาไม่เคยเจอเลย
ต้นไม้ต้นนี้จะส่องแสงเฉพาะกลางคืน เขาเรียกว่าต้นไม้เวทมนต์
สวยจัง ด้วยความตื่นเต้นชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่ต้นไม้ทันที เขาพยายามจะเด็ดดอกไม้ที่อยู่บนต้นไม้นี้
อย่า...เด็ด ดอกไม้ น่ะ ไอ้โน่... ทันใดนั้นชายหนุ่มเด็ดดอกไม้เอามาดมทันที
ซวยแล้วไอ้โน่...
ดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานเปลี่ยนสีทันสี กลายเป็นสีแดงทั้งต้น รากต้นไม้ค่อยขยับเคลื่อนได้
ไอ้โน่ รีบวิ่งมานี่เร็ว...
ชายหนุ่มหันหลังกลับไป เจอปีศาจต้นไม้ที่กำลังเดินมาทางเข้า เขาตกใจมากจึงรีบวิ่งเข้าไปหาเอิ้นโดยทันที
เจ้าปีศาจต้นไม้กำลังจะเข้าไปทำร้ายคนที่มาเด็ดดอกไม้ของเขาโดยทันที
ไอ้โน่ ลืมบอกไป ห้ามเด็ดดอกไม้เด็ดขาด ต้นไม้ต้นนี้ สวยแต่อันตรายมาก มันเป็นต้นไม้เวทมนต์ มันอยู่ใกล้นักเวทมนต์เท่านั้นถึงจะเรืองแสงให้เห็นได้
อย่าบอกน่ะว่านาย มีเวทมนต์
ไม่ทันละโน่ รีบหนีกันเถอะ...
เอิ้นรีบคว้าข้อมือของอีกฝ่ายโดยทันที วิ่งนำหน้าไปที่รถยนต์ของเขาที่จอดไว้
ทันใดนั้น โน่กลับสะดุดก้อนหินจนทำให้เขาสะดุดล้มทันที ตัวของเขากลิ้งลงไปนอนกับพื้น เจ้าปีศาจต้นไม้กำลังจะเหยียบไปที่ตัวของเขา
แต่ทันใดนั้น มีแสงสีทองประกายออกมาจากหน้าอกของชายหนุ่มที่สะดุดล้ม ตัวของเขากำลังลอยขึ้นมากลางอากาศ ส่วนเจ้าปีศาจต้นไม้โดนแสงสีทองประกายออกมาจากหน้าอกของชายหนุ่ม ทำให้เจ้าปีศาจต้นไม้แตกกระจายออกเป็นฝุ่นผงโดยทันที
ณ บ้านของโน่
ร่างกายของโน่ได้สลบไป เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เอิ้นได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ผู้เป็นแม่ให้ของโน่ฟัง และขอให้เรื่องนี้ปิดเป็นความลับ
แม่... โน่ฝันประหลาด... หลังจากชายหนุ่มได้สลบไปหนึ่งวันเต็มๆ
แม่จะบอกความจริงบางอย่างให้ลูกฟังน่ะ ร่างกายของลูกไม่เหมือนเดิมแล้ว
แม่..พูดเรื่องอะไรครับ... ตอนนี้แม่ต้องบอกความจริงให้ลูกฟังแล้วน่ะ เพราะถ้าลูกไม่รู้เรื่องต้นกำเนิดจริงๆของลูก ลูกจะเป็นอันตรายได้
จริงๆแล้ว แม่ไม่ใช่แม่ของลูกหรอก... ลูกเป็น ลูกของเพื่อนแม่เอง เขาเอาลูกมาฝากเลี้ยงไว้
แม่โกหกใช่ไหม...
มันเกิดเรื่องราวอะไรกับผม ตอนนี้ผมสับสนตัวเองไปหมดแล้ว จริงๆผมไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาทั่วไป ส่วนแม่แท้จริงผมก็ไม่เคยเห็นหน้า ส่วนคนที่เลี้ยงผมมาก็ไม่ใช่แม่ที่แท้จริง ผมจะทำยังไงดี ทำไมแม่ต้องทิ้งผมไป...
ถ้าปุณณ์อยู่ตรงนี้คงทำให้เราหายเศร้าได้ แต่ตอนนี้หัวใจของผมมันหายไปแล้วครึ่งนึง ที่เหลือตอนนี้ก็เพียงร่างกายที่ต้องต่อสู้ต่อไป แล้วยังมาเจอปัญหาใหม่อีก แล้วผมคนนี้จะทำอย่างไรดี...
เขารีบลุกขึ้นมายืนทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของเขา ด้วยความดีใจ เพราะเสียงที่ได้ยิน เป็นเสียงคุ้นๆจากเพื่อนสนิท
ไอ้โน่... ทำไหมมาไม่บอกเรา รู้ไหมทุกคนตามหาโน่กันใหญ่เลย
เมื่อชายหนุ่มเพื่อนสนิทคนใหม่ เดินเข้ามาก็เอาแต่บ่นไม่หยุด ด้วยความดื้อของโน่ ที่หายตัวออกจากบ้านไป ทำให้อีกคนเป็นห่วงอย่างมาก
ขอโทษว่ะ น้ำเสียงของชายหนุ่มพูดออกมาด้วยความผิดหวัง ที่เขานึกว่าจะเป็นเพื่อนรักกลับมาหาเขา เขาคิดว่าปุณณ์เขามีพลังวิเศษ ไม่แน่เขาอาจจะหายตัวมาหาโน่ได้ในตอนนี้
ชายหนุ่มกับไปนั่งริมชายหาดที่เดิม แล้วเอนกายลงนอนบนพื้นทรายต่อทันที มองดูท้องฟ้าที่มืดสนิทมีเพียงแสงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้าเท่านั้น
โน่...นั่งด้วยน่ะ เพื่อนสนิทคนใหม่เดินมานั่งโดยไม่สนคำตอบใดๆ แต่อีกคนก็เงียบไม่พูดคำใดออกมาเลย บรรยากาศที่เงียบสงบ เสียงลม เสียงคลื่นของน้ำทะเล ทำให้เขาทั้งสองคนรู้สึกผ่อนคลาย
เอิ้น... เคยรักใครมากๆไหม สายตาของโน่ค่อยๆหันมาทางเพื่อนสนิทคนใหม่ที่กำลังนั่งเขี่ยดินทรายเป็นรูปต่างๆนาๆ
ไม่รู้ดิ... นอกจากพ่อกับแม่แล้ว เราก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน
เล่าให้ฟังหน่อยสิ ด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ฟังเรื่องราวความรักของเพื่อนสนิทคนใหม่ โน่ถึงกับขยับเข้ามาใกล้ๆเพื่อนสนิทคนใหม่
มันนานมาแล้วน่ะ ตั้งแต่สมัยเด็กๆโน้น รอยยิ้มอย่างเล่ในของเอิ้นทำเอาให้อีกคนถึงอยากรู้เรื่องราวความรักของเขา
เล่าก็ได้...เมื่อนานมาแล้ว มีเด็กคนนึงตัวเล็กๆ ขี้อ้อน เวลาเจอเมื่อไหร่น่ะ ชอบทำเรื่องให้เราปวดหัวบ่อยๆ แต่ทำไงได้ รอยยิ้มของเขาทำให้โลกใบนี้สดใสมากๆ เอิ้นจึงยื่นมือขวาของเขาไปจับแก้มของอีกฝ่ายแล้วดึงแก้มของใบหน้าหน้าอีกฝ่าย... ยิ้มแบบนี้เลย...
โอ๊ย...เจ็บน่ะ ใครจะมายิ้มแบบเรา เรายิ้มน่ารักกว่าอีก...
หราาา แต่เราว่าเด็กคนนั้นน่ารักกว่าน่ะ...
อีกฝ่ายถึงหันหน้าหนีที่เพื่อนสนิทไม่ยอมเล่นมุกกะเขาด้วย
ใช่สิ... เรามันดูน่าเบื่อ ใครจะมาชอบเรา...
อีกฝ่ายได้แต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา และนั่งอมยิ้มที่เห็นอีกฝ่ายงอน..
หายเศร้ายัง... เอิ้นหันมาถามโน่ ที่อีกฝ่ายมันแต่จ้องดาวบนท้องฟ้า
ทำไมหรอ... อีกฝ่ายทำหน้างุนงง
เดียวเราจะพาไปดูบางอย่าง รับรองเห็นแล้วจะชอบแน่ๆ
ณ ต้นไม้ใหญ่ที่มีดอกกล้วยไม้สีชมพูที่ขึ้นมาแซมเต็มต้นไม้ มีแสงระยิบระยับบนดอกไม้ทำให้ดอกไม้และต้นไม้ที่อยู่ด้วยกันเหมือนมีชีวิต ดอกไม้พริ้วไหว กิ่งก้านของต้นไม้ค่อยๆพริ้วไหวไปตามแรงของลม ที่ยืนโดดเดี่ยวริมชายหาด
เอิ้น...ต้นไม้สวยจัง ทำไมเรามาไม่เคยเจอเลย
ต้นไม้ต้นนี้จะส่องแสงเฉพาะกลางคืน เขาเรียกว่าต้นไม้เวทมนต์
สวยจัง ด้วยความตื่นเต้นชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่ต้นไม้ทันที เขาพยายามจะเด็ดดอกไม้ที่อยู่บนต้นไม้นี้
อย่า...เด็ด ดอกไม้ น่ะ ไอ้โน่... ทันใดนั้นชายหนุ่มเด็ดดอกไม้เอามาดมทันที
ซวยแล้วไอ้โน่...
ดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานเปลี่ยนสีทันสี กลายเป็นสีแดงทั้งต้น รากต้นไม้ค่อยขยับเคลื่อนได้
ไอ้โน่ รีบวิ่งมานี่เร็ว...
ชายหนุ่มหันหลังกลับไป เจอปีศาจต้นไม้ที่กำลังเดินมาทางเข้า เขาตกใจมากจึงรีบวิ่งเข้าไปหาเอิ้นโดยทันที
เจ้าปีศาจต้นไม้กำลังจะเข้าไปทำร้ายคนที่มาเด็ดดอกไม้ของเขาโดยทันที
ไอ้โน่ ลืมบอกไป ห้ามเด็ดดอกไม้เด็ดขาด ต้นไม้ต้นนี้ สวยแต่อันตรายมาก มันเป็นต้นไม้เวทมนต์ มันอยู่ใกล้นักเวทมนต์เท่านั้นถึงจะเรืองแสงให้เห็นได้
อย่าบอกน่ะว่านาย มีเวทมนต์
ไม่ทันละโน่ รีบหนีกันเถอะ...
เอิ้นรีบคว้าข้อมือของอีกฝ่ายโดยทันที วิ่งนำหน้าไปที่รถยนต์ของเขาที่จอดไว้
ทันใดนั้น โน่กลับสะดุดก้อนหินจนทำให้เขาสะดุดล้มทันที ตัวของเขากลิ้งลงไปนอนกับพื้น เจ้าปีศาจต้นไม้กำลังจะเหยียบไปที่ตัวของเขา
แต่ทันใดนั้น มีแสงสีทองประกายออกมาจากหน้าอกของชายหนุ่มที่สะดุดล้ม ตัวของเขากำลังลอยขึ้นมากลางอากาศ ส่วนเจ้าปีศาจต้นไม้โดนแสงสีทองประกายออกมาจากหน้าอกของชายหนุ่ม ทำให้เจ้าปีศาจต้นไม้แตกกระจายออกเป็นฝุ่นผงโดยทันที
ณ บ้านของโน่
ร่างกายของโน่ได้สลบไป เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เอิ้นได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ผู้เป็นแม่ให้ของโน่ฟัง และขอให้เรื่องนี้ปิดเป็นความลับ
แม่... โน่ฝันประหลาด... หลังจากชายหนุ่มได้สลบไปหนึ่งวันเต็มๆ
แม่จะบอกความจริงบางอย่างให้ลูกฟังน่ะ ร่างกายของลูกไม่เหมือนเดิมแล้ว
แม่..พูดเรื่องอะไรครับ... ตอนนี้แม่ต้องบอกความจริงให้ลูกฟังแล้วน่ะ เพราะถ้าลูกไม่รู้เรื่องต้นกำเนิดจริงๆของลูก ลูกจะเป็นอันตรายได้
จริงๆแล้ว แม่ไม่ใช่แม่ของลูกหรอก... ลูกเป็น ลูกของเพื่อนแม่เอง เขาเอาลูกมาฝากเลี้ยงไว้
แม่โกหกใช่ไหม...
มันเกิดเรื่องราวอะไรกับผม ตอนนี้ผมสับสนตัวเองไปหมดแล้ว จริงๆผมไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาทั่วไป ส่วนแม่แท้จริงผมก็ไม่เคยเห็นหน้า ส่วนคนที่เลี้ยงผมมาก็ไม่ใช่แม่ที่แท้จริง ผมจะทำยังไงดี ทำไมแม่ต้องทิ้งผมไป...
ถ้าปุณณ์อยู่ตรงนี้คงทำให้เราหายเศร้าได้ แต่ตอนนี้หัวใจของผมมันหายไปแล้วครึ่งนึง ที่เหลือตอนนี้ก็เพียงร่างกายที่ต้องต่อสู้ต่อไป แล้วยังมาเจอปัญหาใหม่อีก แล้วผมคนนี้จะทำอย่างไรดี...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น