รักนี้ต้องลอง(ภู กะ ธีร์ ฮอร์โมน)

ลำดับตอนที่ #6 : รักเธอสุดหัวใจ

        ต้ากับป๊อป แอบตามไปที่หอธีร์ เห็นธีร์กับภูจับมือกันขึ้นไปบนห้อง แถมหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานเหมือนคู่รักกัน เมื่อต้าหันมาหาป๊อป ป๊อปเหมือนจะร้องไห้ เมื่อได้เห็นภาพบาดตาบาดใจ ที่เกิดขึ้นอยู่เบื้องหน้า 

&ไอ้ต้า กูไม่ไหวแล้ว กูอยากเมา กูเจ็บ
@เว่อไปเปล่าว่ะ 
&จริงๆ พากูไปกินต่อหน่อย คงนอนไม่หลับแน่ๆคืนนี้
@เอออ เดียวกูพาไปร้านพี่กูเปิดยันเช้า เดียวกูอยู่เป็นเพื่อน
&ขอบใจมากเพื่อน ชอบผู้ชายคนแรกกูก็อกหักละ ต่อไปกูจะไหวป่ะเนี้ย
@อย่าคิดมาก ป่ะๆ

ร้านเหล้า

     บรรยากาศร้านนี้อยู่สุดซอยเป็นห้องแถวๆเล็กๆ มองจากภายนอกดูไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ามีร้านเหล้าอยู่แถวนี้ด้วย มีแค่ลูกค้าประจำที่รู้จักกันเท่านั้น และเจ้าของร้านเป็นชายสูง180กว่า อายุประมาณ27-28 แต่ประเด็นอยู่ที่ว่าเป็นผัวเจ๊ชมพู่ เจ๊ชมพู่ก็จะมาร้านบ้างไม่มาบ้าง เพราะต้องมาเปิดร้านกาแฟตอนเช้า แต่วันนี้เจ๊ชมพูมาเฝ้าร้าน เพราะร้านกาแฟปิดทุกวันอาทิต เจ๊แกเลยมาดูแลกิจการช่วยผัวเจ๊

&ไอ้ต้า ร้านนี่หรอ ทำไมมันดูเงียบๆ น่ากลัวจัง
@ดึกขนาดนี้แล้ว มีให้แดกก็แดกไปเหอะ
&ป่ะๆเข้าไปในร้านกัน
@เออ
$อ้าวว เด็กๆ มากันได้ไงเนี้ย
&สวัสดีครับเจ๊ อ้าวเจ๊มาเที่ยวด้วยหรอครับ
$เปล่าจ๊ะ ร้านผัวเจ๊เอง
&สุดยอดดดด ไหนๆ คนไหนผัวเจ๊
$นี่ไง ยืนอยู่ตรงบาร์
&เจ๊กินเด็กด้วยอ่า เริศ!!!
$มานั่งโต๊ะนี่ ว่างอยู่ จะสั่งอะไรจ๊ะเด็กๆ
@เอาเบียร์ลีโอ 3 ขวดก่อนเจ๊
&ไอ้ต้า 3 ขวดไม่พอหรอก เอามาอีก 3เลยเจ๊ ผมsaddd
$เกิดอะไรขึ้นหรอจ๊ะ 
&ผมอกหักอ่าเจ๊ เดียวเอาเบียร์มาก่อนเดียวผมจะเล่าให้ฟัง 
$จ้า

       หลังจากเจ๊ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากป๊อป เจ๊เลยช่วยหาวิธีที่จะทำให้ไอ้ภูยอมเปิดเผยตัวเองว่าตัวเองเป็นเกย์ และจะใช้วิธีไหนดีล่ะเนี้ยเจ๊เองก็ไม่สันทัดเรื่อง เกย์ เท่าไหร่ งั้นต้องมีตัวช่วยเพื่อนเจ๊มีหล่อๆเยอะเดียวเจ๊ช่วยน่ะ

ภารกิจสแกนเกย์

$ก่อนอื่นเลยขอแนะนำรุ่นน้องเจ๊ ชื่อ ต่อ พึ่งเรียนจบนิเทศ 

&ผมขอได้ไหมเจ๊ ชอบ!!!! (อยากได้อ่า น่ารัก)
@ไอ้ป๊อป ไหนว่ามึงsadอยู่
&กูลืม แหะๆ 
$เดียวพี่ต่อจะมาช่วย สแกนเกย์ในภารกิจนี้ เดียวเจ๊วางแผนก่อนน่ะ


ณ ซุ้มโค้กร้านกาแฟเจ๊ชมพู่

>เจ๊คับ เอานมปั่นคับ ส่วนไอ้ธีร์เอากาแฟน่ะครับ
$ว๊ายยย มาเป็นคู่หูดูโอ เชียว นี่ๆน้องเจ๊ ชื่อต่อ วันนี้มาช่วยที่ร้าน
%สวัสดีครับ น่ารักทั้งคู่เลยน่ะครับ (ส่งสายตาให้ภู อย่างมีเล่ใน)
>ขอบคุณครับ เดียวเจ๊ ผมนั่งรอตรงโน้นน่ะครับ 
#ภูว่าน้องเจ๊น่ารักไหม
>ก็น่ารัก แต่แฟนเค้าน่ารักกว่า (ทำหน้าปากจูใส่)
#ไอ้ภูบ้า เดียวคนอื่นเห็น (หันไปมองพี่ต่อ)
>อยากจูบอ่า จูบตรงนี้เลยได้ไหม (แกล้งไอ้ธีร์)
#ภู อย่ามาแกล้งดิ 

%น้องครับ นมปั่น กับ กาแฟครับ 
>ขอบคุณครับ
%น้องเป็นแฟนกันหรอครับ น่ารักจัง
>เปล่าครับ เป็นแฟนกัน เอ้ย เพื่อนกันครับ
#ใช่ครับ เป็นเพื่อนกัน
%น้องภูมีแฟนยัง พี่ชอบน่ะ พี่ขอเบอร์ได้ไหมครับ
>เออออออ ไม่มีแฟนครับ (มองไปที่ธีร์)
#เดียวเราไปห้องน้ำก่อนน่ะ ปวดฉี่ (ใช่สิ เราเป็นแค่เพื่อนกัน อยากทำอะไรก็ทำเลย อยากแจกเบอร์ก็ให้ไป งอน)

               หลังจากธีร์เดินกลับมาจากห้องน้ำก็เห็นพี่ต่อนั่งคุยกับธีร์ เหมือนจะสนิทสนมกัน ไอ้เจ้าชู้ แจกเบอร์ไปแล้วอ่าดิ เจ็บจี๊ดๆตรงหัวใจ งอนมาก แล้วเดินไปถึงที่ม้าหินอ่อนที่นั่งกันอยู่ 

#เดียวธีร์ไปส่งการบ้านก่อนน่ะ ไอ้ภูเดียวเจอกันที่ห้องเรียนเลยน่ะ (มันจะรู้ไหมว่าผมงอนมันอยู่)
>เออ ฝากส่งการบ้านด้วยน่ะ 
#งืม (ยังมีหน้ามาฝากส่งการบ้านด้วยอีก ชอบพี่เขาล่ะสิ ไอ้ภูบ้า งอนมากกกกแล้วน่ะ)

ห้องเรียน 

      จะเริ่มเรียนกันแล้วทำไม ไอ้ภูยังไม่มาอีกเนี้ย นั่งคุยกันเพลินเลยล่ะสิ ใช่สิเราเป็นแค่เพื่อน แล้วมาบอกว่ารักทำไม (น้ำตาเริ่มครอๆ) ต่อไปเราจะต้องทำยังไงเนี้ย สับสน เราต้องทนแบบนี้ตลอดไปเลยใช่ไหม 

สุดท้ายภูก็ไม่เข้าเรียน 

หอธีร์


        เมื่อถึงหอผมก็อดกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ตรงหัวใจมันสั่นมันเจ็บจี๊ดไปทั้งตัว ร่างกายเอนตัวลงนอนแขนขาไม่มีเรี่ยวแรง แล้วก็ค่อยๆร้องไห้ออกมาเสียงดังขึ้น 

        จู่ๆเสียงข้อความก็ดังขึ้น เมื่อเปิดดู ป๊อปส่งรูป ภูกับพี่ต่อกำลังนั่งคุยกันที่ร้านกาแฟหน้ามหาลัย ยิ่งทำให้ธีร์รู้สึกเจ็บมากกว่าเดิมหลายเท่า 

#ฮัลโหล ป๊อปหรอ แกอยู่ไหนอ่า 
&แถวๆหอธีร์แหละ พอดีมากินข้าว
#มาหาเราได้เปล่า เราอยู่คนเดียวไม่ได้
&เป็นอะไรเปล่า (ธีร์ร้องไห้ ขนาดนี้เลยหรอ เราทำอะไรลงไปเนี้ย)
#เราพูดไม่ได้ มานั่งเป็นเพื่อนหน่อย
&โอเคๆ

ป๊อปเลยรีบไปหาธีร์ ทันที เพราะสงสานธีร์ ร้องไห้อย่างฟูมฟาย เมื่อได้เจอธีร์ ธีร์เข้ามากอดทันที

#ไอ้ป๊อป ขอบคุณน่ะที่มา เราอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ เราไม่มีเพื่อนสนิทๆเลยสักคนไม่รู้จะโทรหาใคร 
&เป็นอะไรเปล่า ทำไมร้องไห้ขนาดนี้ได้
#เราพูดไม่ได้จริงๆ เราอยากจะบอกทุกอย่างแต่ทำไม่ได้จริงๆ
&โอเคๆ ไม่ต้องบอกก็ได้

ทันใดนั้นภูก็เปิดประตูเข้ามา ในห้องธีร์ เห็นภาพป๊อปกะธีร์กำลังกอดกัน ทั้ง2คนรีบผลัดตัวออกจากกัน 

>ไอ้ธีร์ มึงกอดกะป๊อปทำไม (ภูเลยเดินออกจากห้องไปทันที ไม่ฟังอะไรเลย)
#ไอ้ภู รอกูก่อน มันไม่ใช่อย่างที่เห็นน่ะ

ภูเดินออกไปอย่างเร่งรีบและขับรถคันเล็กของตัวเองออกไปอย่างเร็ว

#ไอ้ภู รอกูก่อนดิ (วิ่งตามรถของภู และยิ่งร้องไห้มากกว่าเดิม) 

&ไอ้ธีร์ กูขอโทษ (พูดพร่ำเพ้ออยู่ในใจ)

ทันใดนั้นเอง อารมณ์ที่โกรธ เมื่อเห็นคนที่รักกอดอยู่กับคนอื่น ภูก็ยิ่งโมโหขับรถของตัวเองเร็วขึ้น และไม่ได้ทันระวัง รถได้ไปชนกับเสาไฟฟ้าทันที 

#ไอ้ภู.... (เสียงตะโกนเสียงดัง เมื่อเห็นภาพในระยะไกล เป็นรถคันสีดำของคนที่รักกำลังชนเข้ากับเสาไฟฟ้า ถึงกับทรุดตัวลงกับพื้นนั่งร้องไห้ตรงกลางถนน หัวใจแตกสลายคนที่รักจะเป็นยังไงบ้าง จะต้องทำอะไรสักอย่าง คนรักของผมต้องไม่ตาย ใครก็ได้ช่วยภูที)

#ใครก็ได้ช่วยภูที

ป๊อปได้เห็นภาพที่เกิดขึ้น จึงรีบขับมอเตอร์ไซค์มารับธีร์ เพื่อที่จะไปช่วยภูที่เกิดอุบัติเหตุ

#ไอ้ภู มึงอย่าเป็นอะไรน่ะ กูรักมึงมาก กูขอโทษ ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ มึงต้องไม่ตายน่ะ ถ้ามึงตายไปกูจะอยู่ยังไง ใครก็ได้ช่วยภูที (พูดพร่ำเพ้อในขณะซ้อนท้ายมอเตอร์ไซ์ป๊อป อ้อนวอนให้ใครก็ได้ช่วยคนที่รักให้ปลอดภัย)

         ป๊อปได้ยิน มันยิ่งทำให้เขาปวดใจ อยากจะออกไปจากตรงนี้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องไปช่วยเพื่อนที่รักก่อน ห่วงเพื่อนก่อนค่อยมาห่วงตัวเอง เขาพยายามบอกกับตัวเอง และเมื่อเขาเห็นคนที่แอบรักบอกพูดแบบนี้ออกมา น้ำตาของป๊อปเริ่มครอ ทั้งสงสานธีร์ ภู และตัวเอง ที่ต้องมาเจ็บแบบนี้

       เมื่อมาถึงที่เกิดเหตุ ภูไม่ได้สติ ธีร์ก็ได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญเพราะตัวเองทำให้เกิดเหตุการ์นี้ขึ้นมา นั่งร้องไห้โดยไม่สนใจใคร ป๊อปคอยพยุงตัวธีร์ให้ออกมาจากตรงนั้น เพื่อไม่ให้ธีร์ต้องเห็นภาพที่เกิดขึ้น 

2วันผ่านไป ภูยังคงไม่ได้สติ ส่วนธีร์กินไม่ได้นอนไม่หลับมา 2 วันเช่นกัน ร่างกายที่ดูเหนื่อยล้า เหมือนคนจะหมดแรง ได้แต่นั่งเฝ้ารอคอยให้คนที่รักตื่นขึ้นมา

ร้านเจ๊ชมพู่

$เจ๊รู้สึกผิดอ่า ที่ต้องเป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องแบบนี้
&ป๊อปก็มาส่วนเหมือนกัน
@ต้าด้วย
$เราจะทำไงกันละเนี้ย
&ป๊อปว่าเราน่าจะเล่าความจริงทั้งหมดให้ไอ้ธีร์กะไอ้ภูฟัง ผมเห็นมันรักกันมากเลยเจ๊ ผมสงสานธีร์ สงสานไอ้ภูด้วย
$โอเคตามนั้น

ณ โรงพยาบาล 

ทันใดนั้นภูขยับตัว ค่อยๆลืมตาขึ้นมา สิ่งแรกที่เค้าอยากเจอก็คือหน้าธีร์ เมื่อภูลืมตาขึ้นมาหันไปทางซ้าย เห็นธีร์กำลังนอนหลับอยู่ตรงโซฟา เขานอนมองธีร์จากเตียงผู้ป่วย มองคนที่เขารักมาก และไม่เคยรักใครได้เท่านี้มาก่อน ธีร์ค่อยขยับตัวมองมาทางคนรักสำรวจว่าคนรักจะตื่นหรือยัง ธีร์ค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาตรงที่คนที่รักป่วยกำลังนอนอยู่ ภูหลับตาลงทันที ธีร์ค่อยๆก้มหน้าเข้ามาใกล้ๆภูกำลังจะจูบลงที่หน้าผาก แต่ทันใดนั้นภูขยับตัวจูบเข้าตรงที่ริมฝีปากธีร์เข้าสักก่อน ธีร์นิ่ง!!!

#ไอ้ภู บ้าาาา
>อะไรหรอที่รัก
#แกล้งเค้าอ่า ตื่นแล้วทำไมไม่เรียก รู้ไหมเค้าเป็นห่วงตัวเองมากแค่ไหน
>ไม่เชื่อหรอก เค้ายังเห็นธีร์กอดกับป๊อปเลย 
#รถชนขนาดนี้ความจำยังดีอยู่เลยน่ะ น่าจะให้สมองเสื่อมเลยก็ดี
>สมองเสื่อม ก็จำแฟนเค้าไม่ได้อ่าดิ
#ชิชิ แล้วใครล่ะ ไม่ยอมมาเรียนเองอ่า รู้ไหมเค้าคิดมาก ร้องไห้จะเป็นจะตาย
>อ่อ พอดีไอ้ป๊อป กะไอ้ต้าชวนไปนั่งร้านกาแฟ ก็เลยโดด พอตอนเที่ยงไอ้ต้า บอกให้มารับธีร์ไปเรียนตอนบ่ายด้วยกัน บอกว่าธีร์ฝากมาบอก

ทันใดนั้นเจ๊ชมพู่ ป๊อป ต้า และพี่ต่อ เข้ามาเยี่ยมภู และได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ได้ขอโทษภูกะธีร์ 

$ภู เจ๊ขอโทษน่ะ ทั้งหมดเป็นความคิดของเจ๊หมดเลย เดียวค่ารักษาพยาบาลเจ๊จัดการให้
>ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมกับธีร์ เป็นแฟนกัน ครับ
#ไอ้บ้า (เขิน หน้าแดงโดยทันที)
@กูว่าแล้ว เย้ๆ
&ไอ้ธีร์ ไอ้ภู กูดีใจด้วยที่มึงยอมรับ
%น่ารักจังเลยทั้งสองคน พี่เป็นกำลังใจให้น่ะ

ภูเลยดึงมือธีร์เพื่อขยับให้ธีร์เข้ามาใกล้ๆเตียงแล้วก็โอบไปที่เอวของธีร์ 


$งั้นภูออกโรงบาลเมื่อไหร่ต้องไปฉลองกันน่ะ เจ๊เลี้ยงเองที่ร้านผัวเจ๊ อิอิ

>เย้ๆๆ กินเหล้าฟรี หวานปากเลย เย้ๆๆ
$ปากดีน่ะจ๊ะคนป่วย ยังไม่ออกโรงบาลเลย แต่หน้าเมาไปก่อนเพื่อนแล้วน่ะ
>อิอิ เจ๊สัญญาแล้วน่ะ 
$จ้า








     

>ที่รักมาให้ทำโทษซะดีๆ
#ไอ้บ้าภู
>ที่รักจ๋าาาาาา จูจูบ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟ 
#โอ๊ยยยยยยยยยยย
>รักเค้าไหม
#รักม๊ากมาก แล้วรักเค้าไหม
>รักมากกว่า ม๊ากมาก 

         เราทั้งสองคนก็คบกันไปเรื่อยๆ จนเรียนจบ4ปีด้วยกัน ป๊อปก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที หลังจากคบๆเลิกๆไปหลายคน ต้าก็เรียนจบเตรียมตัวไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ส่วนเจ๊ชมพู่ก็ขยายกิจการร้านกาแฟเปิดได้หลายสาขาจนร่ำรวย และยังคงมาเฝ้าร้านที่ซุ้มโค้กใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างตึกคณะเหมือนเดิม เพราะว่าเจ๊แกรักเด็ก เห็นเด็กๆเจ๊กระชุ่มกระซวย พวกเราก็ได้แวะมานั่งเม้ากับเจ๊ทุกวัน และยังมาช่วยเป็นเด็กเสริฟที่ร้านให้เจ๊ด้วย ชีวิตในมหาลัยของผม คงไม่มีความสุขเลยถ้าขาดภูไป ภูคือทั้งชีวิตของผม เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป และคบมาไม่เคยทะเลาะกันอีกเลย เพราะมีกาวใจระหว่างเรา2คนก็คือเพื่อนๆ และเจ๊ชมพู่ พวกเราทั้งหมดรักกันมาก แต่ตอนนี้ต้องแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง หวังว่าสักวันจะได้กลับมาเจอกันอีกสักครั้งนึง

จบบริบูรณ์


พบกันให้เรื่องหน้าน่ะครับ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม
นี่ก็เป็นเรื่องแรกอาจจะเขียนไม่ดี ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยน่ะครับ
คู่ต่อไปจะเป็นใคร คอยติดตามน่ะครับ

ขอบคุณ ธีร์และภู เรื่องฮอร์โมน ที่ทำให้แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา