รักดึงดูด (ภู ธีร์ นนท์ ฮอร์โมน2)

ลำดับตอนที่ #11 : ตอน 11

      

       น้ำตาค่อยๆไหลๆออกมาโดยไม่รู้ตัว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน ผมคงทนไม่ได้ที่ได้ยินแบบนั้น เมื่อภูรู้ว่านนท์คิดอะไรกับเขาอยู่ทำไมไม่ดึงตัวเองออกมา ทำไมต้องให้ความหวังกับนนท์ที่ผ่านมาด้วย

ภู...เราไม่เข้าใจ ทำไหมต้องทำเป็นไม่รู้ด้วย

ไอ้นนท์เป็นเพื่อนที่ดีกับเรามากจะให้เราตีตัวออกห่างได้ไง

แต่ภูก็รู้ว่านนท์คิดยังไงกับภู... ภูไม่ได้รักธีร์จริงๆหรอก... ภูรักใครกันแน่? มีเหตุการณ์หลายๆอย่าง ที่เราไม่พูดออกมา กลัวภูว่าเราเยอะ... แต่บางทีเราอดคิดไม่ได้ สายตาของนนท์มองภู เรารู้แล้วว่ามันไม่ใช่แค่เพื่อนกัน มันมีอะไรมากกว่านั้น แล้ววันนี้เราก็รู้เสียที ว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ 


ก่อนสอบปลายภาคเรียน

      ไอ้นนท์...มึงเมาอีกแล้วใช่ไหม เสียงเรียกของรูเมทตะโกนเข้าไปในห้องน้ำกลางดึก แล้วเขาเคาะประตูเสียงดังเพื่อให้อีกคนเปิดประตูออกมา

      เออ...ว่าไง กูจะอ้วกว่ะ ช่วยลูปหลังให้หน่อย... จากนั้นรูเมทจัดการช่วยคนขี้เมาลูปหลังทันที

      คนขี้เมากอดคอชักโครก อ้วกออกมาเยอะจนสติที่มีหายไป เริ่มพยุงตัวเองไม่ได้ จนทำให้อีกคนพยุงเขาเข้ามานั่งพิงกำแพงในห้องน้ำ รูเมทเริ่มทนไม่ได้กับสภาพของชายหนุ่มขี้เมา เขาค่อยๆเปิดก๊อกน้ำจับฝักบัวฉีดไปยังชายหนุ่มทันที

สภาพไม่ไหวเลยน่ะ...ไอ้นนท์...เดียวกูอาบน้ำให้...

อีกคนสลึมสะลืมไม่รู้เรื่องอะไรแล้ว รูเมทจึงจัดการอาบน้ำถอดเสื้อผ้าของชายหนุ่มขี้เมาจนหมด ค่อยๆอาบน้ำให้ชายหนุ่มขี้เมา เอาสบู่เหลวลูปตัวชายหนุ่มขี้เมา แล้วล้างตัวของเขาจนสะอาด ค่อยๆลากชายหนุ่มขี้เมาออกมาจากห้องน้ำ แต่ด้วยความที่ชายหนุ่มมีหุ่นนักกีฬาที่ดูแข็งแรง จึงทำให้ภูไม่อาจหลบสายตาจากร่างกายเขาได้ เมื่อภูลากชายหนุ่มขี้เมามายังบนเตียงนอน แล้วภูจึงนั่งข้างๆของชายหนุ่มขี้เมา มองใบหน้าที่แดงกลึ่มด้วยพิษฤทธิ์แอลกอฮอร์ ทำให้ดูเขาน่ารักขึ้น หัวใจของเขาเต้นแรงกว่าปกติไม่อาจบังคับร่างกายและใจตัวเองได้ กับการตื่นเต้นเหตุการณ์ที่เห็นตรงหน้า ใบหน้าที่เรียบเนียนใสสะอาดหุ่นนักกีฬาที่ดูแข็งแรง เขาค่อยๆโน้มตัวจูบไปยังชายหนุ่มขี้เมา เมื่อเขาจูบไปยังริมฝีปากของชายหนุ่มขี้เมา จู่ๆแขนทั้งสองข้างของชายหนุ่มขี้เมาก็กอดรัดเอวของภูทันที แล้วเขาทั้งสองจูบริมฝากกันและกันอย่างดูดดื่ม...


เราทำอะไรลงไปเนี้ย... เสียงพร่ำเพ้อของชายหนุ่มที่วิ่งออกมาจากวงเหล้า วิ่งมาอยู่บนสะพานลอยที่ไร้ผู้คนผ่านไปผ่านมา น้ำตาค่อยๆไหล หัวใจสั่นเหมือนโดนฝ่ามือของใครมาบีบเล่น จนมือไม้ของตัวเองสั่นไปหมด น้ำตาที่ไม่ได้ไหลมานานค่อยๆไหนออกมาอย่างช้าๆ

ไอ้ภูมันไม่ได้รักเราซะหน่อย แต่เรื่องคืนนั้นเรากับภู...ความหมายจริงๆแล้วมันคืออะไร ผมเองไม่กล้าถามภู แต่พอเราทั้งสองตื่นนอนขึ้นมา ความรู้สึกต่างๆที่มีมันเปลี่ยนไป เขาดีกับผมมากกว่าเมื่อก่อน เทคแคร์ ค่อยดูแลช่วยเหลือต่างๆมากกว่าเมื่อก่อน ทำให้ผมคิดไปเองว่าเขาคงมีใจ แต่อีกคนไม่เคยพูดคำว่ารักเลย แต่พอผมมองตาของเขา มันสื่อให้เข้าใจว่าเราเป็นคนพิเศษของเขาอีกคนนึง ถึงแม้เขาจะมีธีร์อยู่แล้วก็ตาม  แต่หัวใจของผมไม่อาจห้ามได้จริงๆ  



   ความรักสำหรับผมตอนนี้ ผมยังกลัวๆกล้าๆที่คอยบอกใครต่อใครว่าผมรักผู้ชายด้วยกัน ผมรับตัวเองไม่ได้ ไม่กล้าเปิดเผยตัวตน เพราะกลัวคนรอบข้างไม่เข้าใจ และถ้าพ่อแม่ผมรับรู้ความจริงเขาจะรู้สึกอย่างไร... ผมต้องทำยังไงดี? 

   ตอนนี้มีปัญหาธีร์กับนนท์ด้วย ผมจะทำยังไงดี ผมผิดเองที่ทำเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมา ตอนนี้ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงดี อีกคนก็แฟน และอีกคนก็เพื่อนสนิท ไม่สามารถตัดออกไปจากชีวิตของผมได้ พรุ่งนี้ปิดเทอมแล้ว ผมจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ ต้องออกไปเครียให้รู้เรื่อง

  เมื่อทั้งสองคนได้เดินออกมาจากงานเลี้ยง ภูจึงโทรหานนท์เพื่อที่จะเครียให้เขาเข้าใจ ภูจึงวิ่งตามนนท์ไปยังถนนข้างหน้าเห็นชายหนุ่มยืนบนสะพานลอยแต่ไกล เขาจึงแน่ใจว่าใช่นนท์แน่ๆ เขาจึงวิ่งไปหานนท์ที่สะพานลอย ส่วนธีร์ยืนฝั่งตรงข้ามของถนน มองเห็นภูกำลังวิ่งไปหานนท์ตรงสะพานลอย น้ำตาของเขาไหลออกมาและเข้าใจว่าตัวเองคงไม่สำคัญกับภูแล้ว ภูเลือกที่จะตามไปง้อนนท์มากกว่าเขา แต่เขาก็ไม่ไปจากตรงนั้นได้แต่ยืนมองดูชายหนุ่มเพื่อนสนิทสองคนยืนคุยกันบนสะพานลอย

   ไอ้นนท์... มึงเป็นอะไรของมึง... กูไม่เข้าใจ  ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องหนีออกมาแบบนี้ ผมกับเขามีความรู้สึกแค่เพื่อนกันจริงๆ แต่อาจจะถะหลัมลึกไปหน่อยแต่ความรู้สึกผมกับนนท์มันแค่นี้จริงๆ 

   ไอ้ภู... มึงแกล้งไม่รู้ใช่ไหม...

   รู้สิ... รู้ว่ามึง เป็นเพื่อนสนิทของกูคนนึง มึงดีกับกูมาก
 
   ไม่ใช่... มึงรู้ใช่ไหมว่ากูรักมึง ชายหนุ่มหันหน้ามองมายังอีกฝ่ายแต่อีกฝ่ายได้แต่หลบสายตา ไม่ยอมมองไปที่หน้าและยืนนิ่งไม่พูดใดๆ

   กูรู้...ภูเข้าไปโอบกอดที่ตัวของชายหนุ่มทันที  แล้วค่อยๆกระซิบไปยังหูของอีกฝ่าย กูขอโทษ...แต่กูยังเป็นเพื่อนกับมึงได้อยู่ใช่ไหม...

  เมื่อได้ยินเช่นนั้นนนท์ได้ร้องไห้โหออกมาอย่างหนัก  

  กูเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆใช่ไหม...เป็นมากกว่านี้ไม่ได้แล้วใช่ไหม...

  ตอนนี้ได้แค่เพื่อนจริงๆว่ะ...กูยังมีธีร์อีกคน กูทำร้ายเข้าไม่ได้จริงๆ

  แต่ตอนนี้มึงกำลังทำร้ายกูอยู่...

  กูขอโทษ

  ไม่เป็นไรภู...กูเข้าใจมึง กูผิดเองแหละ แต่ตอนนี้กูกลับไปเป็นเพื่อนมึงไม่ไหวจริงๆ ขอเวลาให้กูหน่อยได้ไหม...

  เออ... 

  จากนั้นนนท์ก็เดินจากภูไป หาเพื่อนสาวคนสนิททันที


  ไอ้ภู...กูรักมึงมาก ทำไมทำกับกูแบบนี้ มึงคบซ้อนระหว่างกูกับนนท์พร้อมกันใช่ไหม จากนั้นชายหนุ่มได้แต่พร่ำเพ้อในใจ เมื่อเห็นภาพเขาทั้งสองกอดกันจากบนสะพาน จากนั้นเขาก็เดินกลับหอทันที