เวทมนต์ที่รัก ( ปุณณ์ โน่ Love Sick)

ลำดับตอนที่ #5 : ตอน 5

    ท่านธันวา...เสียงเรียกของชายหนุ่มวัยกลางคนเลขาส่วนตัวของเขาได้เรียกออกมาอย่างเสียงดังเมื่อได้รับข่าวสารใหม่ล่าสุดจนหน่วยข่าวกรองลับสุดยอดของในรัฐบาล 

   ตอนนี้มีสายรายงานว่า ฝ่ายต่อต้านรู้แล้วว่าใครคือทายาทรุ่นที่เจ็ด เมื่อเขาได้เห็นภาพจากกล้องวงจรปิดในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง จู่ๆมีเด็กสองคนปั่นจักรยานมาชนกับรถยนต์ร่างเด็กคนนั้นประกายแสงเป็นรูปดาวห้าแฉกออกมา ตอนนี้พวกเขากำลังตามหาให้วุ่นเลยครับ

   คาดเดาไว้ไม่มีผิด เรื่องมันรวดเร็วขนาดนี้ มันต้องมีพวกหนอนบ่อนไส้ในองค์กรของเราแน่ๆ รีบตามสืบมาให้โดยเร็ว ส่วนเจ้าเด็กนั้นฉันจัดการเอง 

   ไอ้โน่... ตื่นๆ ชายหนุ่มสลึมตื่นนอนแต่เช้า เพราะเสียงเรียกจากเพื่อนใหม่ คอยปลุกให้เขาตื่นขึ้นมา

   ตื่นๆ ไอ้ขี้เซา... ไปเรียนได้แล้ว เราไปรอข้างล่างน่ะ ไปพร้อมกัน...

   ณ โต๊ะอาหารเช้า ที่มีคนร่วมโต๊ะเพิ่มมาอีกหนึ่งคนคือเพื่อนสนิทคนใหม่ และยังมีพ่อกับแม่ของเขาที่ร่วมโต๊ะอาหารพร้อมหน้ากัน

   ไอ้เอิ้น...ทำไมแต่งตัวเหมือนชุดโรงเรียนเราเลยล่ะ ชายหนุ่มทำหน้าตางุนงงกับบรรยากาศที่เกิดขึ้นตรงหน้า 

   มานี่ๆ ลูกรักของแม่ ต่อไปเอิ้นจะไปเรียนโรงเรียนเดียวกันกับลูกน่ะ ห้องเดียวกัน ชั้นเดียวกัน ดีใจไหม

   ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย โน่ไม่เข้าใจ...

   ลูกจะได้หายเศร้า...มีเอิ้นเป็นเพื่อนใหม่ ชอบไหม

   จากนั้นชายหนุ่มค่อยๆถอยออกมาจากโต๊ะทานข้าว น้ำตาค่อยๆซึมออกมา "แม่ครับ...ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้...ไม่มีใครมาแทนปุณณ์ของโน่ได้หรอกครับ" จากนั้นชายหนุ่มก็วิ่งออกมาจากบ้านโดยทันที แล้วเอิ้นรีบลุกขึ้นมาตามโน่ทันที 

   ไอ้โน่...เราขอโทษ

             ขอโทษที่มาแทนคนอื่น แต่จริงๆแล้วเราไม่ได้ อยากมาแทนที่ใครหรอกน่ะ เราอยากเป็นเพื่อนกับนาย 

      เรายังทำใจไม่ได้เลย จู่ๆให้มีใครมาแทนที่ปุณณ์ของโน่ ยิ่งทำใจไม่ได้ เราขอโทษน่ะ เรารักปุณณ์มาก รัก และคิดถึงมากๆด้วย

     นายช่วยเราตามหาปุณณ์ได้ไหม...

     ชายหนุ่มเพื่อนสนิทคนใหม่ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งไม่พูดอะไรออกมา รู้สึกเจ็บจี๊ดไปตรงที่หน้าอกของตัวเองเมื่อได้ยินอีกฝ่าย ให้ช่วยตามหาคนรักของเขา แต่ทำยังไงได้ ชายหนุ่มเพื่อนสนิทพยักหน้ารับปากทันที

    ขอบคุณน่ะ ช่วยตามหาปุณณ์ให้เราด้วย น้ำเสียงแห่งความดีใจที่มีใครสักคนที่อยู่ข้างๆเขาตอนนี้ และยังช่วยเขาตามหาคนที่เขารักด้วย

   ไปโรงเรียนกันเถอะ โน่คว้าข้อมือของเพื่อนสนิทแล้วเดินนำหน้าไปยังหน้าหมู่บ้านทันทีเพื่อที่จะไปรอรถเมย์ไปโรงเรียนด้วยกัน

    
   ณ ห้องใต้ดินในโบสถ์เก่าแก่ของเมืองคามัส เมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องราวเกี่ยวกับเวทมนต์ ในโบสถ์แห่งนี้เป็นโบสถ์เก่าแก่กว่าพันปี ที่มีรูปร่างปราสาทยังคงสภาพเดิมทุกอย่าง สูงตระการตากลางเมืองคามัส 

   โรงศพ ทายาทรุ่นต่างๆทั้ง5รุ่น วางเรียงรายในห้องใต้ดินสุดลึกลับ มีเพียงแค่ญาติและคนดูแลเพียงไม่กี่คนที่ยังคงเก็บความลับนี่ไว้ในโบสถ์แห่งนี้

   ทายาทของเรา พระองค์ท่านได้สร้างขึ้นมาให้มีพรสวรรค์มากกว่ามนุษย์ทั่วไป พ่อจะขอดูแลพวกท่านทั้งเจ็ดด้วยชีวิตของพ่อเอง...

   ดูแลลูกชายของเราด้วยน่ะค่ะ เสียงจากหญิงสาววัยกลางคน

   จากนั้นพิธีกรรมเริ่มต้นขึ้นเพื่อเป็นการบูชาบรรพบุรุษ โดยมีเครือญาติและผู้เกี่ยวข้องด้านนักเวทเข้าร่วมทำพิธี โดยการยืนรอบโรงศพทั้งห้า สวดมนต์พร้อมกันออกมาจนดังกึกก้องไปทั่วห้องใต้ดิน มีเพียงเสียงไฟจากเปลวเทียน และตะเกียงน้ำมัน จุดรอบๆห้องนี้ เสียงสวดมนต์เพื่อเป็นการบูชายันต์ให้กับทายาททั้ง5ที่โดนสังหารอย่างโหดเหี้ยมจากกลุ่มฝ่ายต่อต้าน ยิ่งนับวันยิ่งเลวกว่าซาตาน สามารถฆ่าคนโดยไม่เลือก

     
     ไอ้เอิ้น... แกเคยเชื่อเรื่องเวทมนต์ หรือพลังวิเศษ อะไรพวกนี้ไหม ชายหนุ่มได้เอ่ยถามกับเพื่อนสนิทของเขาขึ้นมาทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเคยเห็นพลังวิเศษของปุณณ์

     เชื่อดิ...ในโลกนี้ยังมีสิ่งที่ลี้ลับมากมายคอยให้พวกเราค้นหามัน... แววตาของชายหนุ่มที่พูดออกมาเหมือนมีเล่ห์ในบางอย่างที่เขารับรู้อยู่แล้วว่าคืออะไร

    ไอ้โน่...จู่ๆทำไมถึงถามแบบนี้ออกมา แต่พอเมื่อโน่เริ่มคิดในใจและภาพต่างๆก็เด้งเข้ามาในสมองของเอิ้นขึ้นมาทันที เห็นภาพที่ปุณณ์กำลังสั่งสิ่งของในห้องลอยขึ้นมา เขาเลยพอจะเดาได้ว่า ปุณณ์ก็เป็นเช่นเดียวกับตัวเขาเอง 

    เปล่า...ถามเฉยๆ ชายหนุ่มไม่กล้าเอ่ยความจริงออกมาเพราะได้สัญญาใจกับเพื่อนสนิท เอาไว้ว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกกับใคร

    เรารู้แล้ว ปุณณ์ต้องอยู่แถวไหน เดียวเราลองค้นหาข้อมูลดูก่อนน่ะ แต่ตอนนี้พอจะเดาอะไรออกมาได้บ้าง เมื่อความรู้สึกที่โน่ได้คิดถึงปุณณ์ ความรู้สึกถึงความแปลกของปุณณ์ ทำไมความรู้สึกที่เอิ้นอ่านใจใครต่อใครได้ง่ายๆ แต่พอลองเจาะเข้าในความคิดของโน่ไปยังถึงความคิดของปุณณ์กลับได้รับแรงต้านขึ้นมาทันที คนๆนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

   ขอบใจมากน่ะเอิ้น

 
    ท่านมัทธิว...ตอนนี้ยังไม่สามารถตามหาเจ้าเด็กนั้นได้เลยครับ ลูกน้องของเขาก้มหน้าก้มตาพร้อมรับสั่งงานที่ได้รับมอบหมาย และไม่สามารถทำงานให้เสร็จรุร่วงไปได้

   เก้าอี้สีดำที่หันหลังให้กับลูกน้องของเขาอยู่ในขณะนี้ ท่านมัทธิวค่อยๆหันตัวมาพร้อมกับเก้าอี้ตัวโต และใบหน้าที่ดุร้ายราวกับซาตานกลับชาติมาเกิดใหม่ แต่อายุของเขาจริงๆแล้ว150ปี เขาได้พยายามจะกลับเข้ามามีอำนาจอีกครั้ง และเด็กดาวห้าแฉกจะเป็นพลังที่สำคัญของเขา เมื่อเขาได้ตัวมา จะทำพิธีกรรมปลดปล่อยซาตานในตำนานออกมาอีกครั้ง จากนั้นไม่มีนักเวทคนไหนจะกล้าต่อกรกับพวกเขาอีกเลย

   เจ้าทำงานไม่ได้เรื่องเลย ข้าให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง ต้องจับตัวเด็กนั้นมาให้ได้ ไม่งั้นพวกเจ้าจะกลายเป็นอาหารของสัตว์เลี้ยงของข้า จากนั้นท่านมัทธิวก็หันหน้าไปมองในตู้กระจกที่มีงูอนาคอนด้าอยู่ในตู้นิรภัย แล้วก็ยิ้มให้เจ้างูยักษ์ในนั้น 

 
    หลายวันผ่านไป เรื่องราวเด็กห้าแฉกกระจายไปยังทุกส่วนทุกพื้นที่ของโลกตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักเด็กดาวห้าแฉกไปแล้ว และเรื่องราวจนมาถึงเอิ้น เขาจึงพอจะเข้าใจแล้วว่าเด็กดาวห้าแฉกคนนั้นก็คือ ปุณณ์นั่นเอง แต่เอิ้นจะบอกความลับนักเวทให้กับคนธรรมดาอย่างโน่ไม่ได้ด้วย เพราะมันเป็นกฏของนักเวท เขาจึงได้แต่บอกว่าค้นหาปุณณ์ไม่เจอเพราะตัวเขาเองไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น

  ไอ้ปุณณ์.... ทำไมกูต้องคิดถึงมึงด้วย... เสียงตะโกนของชายหนุ่มเพื่อนสนิทที่ยืนตะโกนตรงริมชายหาดที่เขาทั้งสองเคยไปด้วยกัน แต่วันนี้เขาได้หนีมาคนเดียว

  ไอ้ปุณณ์.... มึงอยู่ที่ไหน... ออกมาเจอกูหน่อยสิ...
     
    เขาค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้นทราย น้ำตาค่อยๆไหลออกมาจนเต็มแก้มทั้งสอง เขาค่อยๆเอนกายลงนอนลงบนพื้นทรายมองดูดวงดาวที่เคยดูด้วยกัน และเคยวาดรูปต่างๆโดยการลากจุดดาวบนท้องฟ้าลากไปเป็นรูปต่างๆ และปุณณ์ชอบวาดรูปดาวห้าแฉก 

   ไอ้โน่...ถ้าเผื่อวันไหนกูไม่อยู่ข้างๆมึงแล้ว ให้มึงวาดรูปดาวห้าแฉกบนฟ้าแล้วคิดถึงหน้ากูน่ะ แล้วกูจะกลับมาหา


   ไอ้บ้า...จะมาหาได้ไง เราโทรศัพท์ไปบอกง่ายกว่าไหม...

   ง่ายไปไง...เราอยากให้โน่ จดจำเรา 

   แค่หน้าตาแบบนี้ก็ไม่เหมือนใครแล้ว ยืนร้อยเมตรยังจำได้เลย...

   ไม่เอาๆ แล้วเราจะมาหาโน่น่ะ

   เมื่อความคิดที่ปุณณ์เคยบอกไว้ตอนเด็กๆ แวปเข้ามาในหัว เขาค่อยๆวาดดาวบนท้องฟ้าเป็นดาวห้าแฉก และเด็กหนุ่มก็นึกถึงใบหน้าที่ขาวใสเรียบเนียนและรอยยิ้มของชายหนุ่มเพื่อนสนิท 

   กูคิดถึงมึงแล้ว...แล้วมึงต้องกลับมาหากูน่ะ...



ไอ้โน่...ไอ้โน่...ไอ้โน่... เสียงเรียกตะโกนดังมาจากด้านหลังของเขา

มีชายหนุ่มเดินเข้ามาหาเขาจากในความมืด...