ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักดึงดูด (ภู ธีร์ นนท์ ฮอร์โมน2)

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอน 2

    • อัปเดตล่าสุด 2 ต.ค. 57


         "อ้อมกอดของเขาช่างอบอุ่นเหลือเกิน ไอ้ธีร์มันคิดอะไรอยู่ในหัวของมันเนี้ย ทำแบบนี้มันคืออะไร เราไม่อยากจะรู้สึกแบบนี้เลย กลัวเหลือเกิน และไม่อยากไปผูกมัดความสัมพันธ์ ความรู้สึกดีๆที่เกินเลยกับใครอีกแล้ว "

          ธีร์ค่อยๆขยับตัวออกมาจากอ้อมกอดของผม และหันหลังให้กับผม ค่อยๆกอดหมอนข้าง ข้างของเขาอยากแน่น ส่วนผมก็ค่อยๆหันหลังให้กับธีร์เช่นกัน

    #ภู เราขอโทษน่ะที่กอดนายเมื่อกี้ เราไม่ได้เป็นเกย์น่ะเว้ย เราแค่เหงา เราอยากมีคนอยู่ข้างๆเราว่ะ
    >เราก็อยู่ข้างๆแกละไง

          น้ำเสียงของเพื่อนใหม่ดูเศร้าๆ และขอโทษที่ขยับตัวเข้ามากอดตัวของผมแต่ผมก็ไม่ได้ถือสาอะไร แต่ผมก็อดคิดไม่ได้เหมือนกัน 


    #เราอยากมีแฟนว่ะ
    >เอางี้ ถ้านายชอบใคร บอกเรา เราจะช่วยนายเอง

          ที่มันบอกว่าอยากมีแฟนเนี้ย มันแปลกๆน่ะ ถ้าอยากมีแฟนทำไมไม่หาเองล่ะ แต่ถ้ามันชอบใครเราเป็นเพื่อนก็จะช่วยมันทุกอย่างแหละ 

    ธีร์...ธีร์... ไอ้ธีร์ ผมค่อยๆขยับตัวเข้ามาใกล้ตัวของธีร์มองดูที่ใบหน้าของธีร์ ใกล้ๆ ...อ้าว หลับไปแล้วซะงั้น ให้ผมพูดอยู่คนเดียวตั้งนาน 


        ณ ร้านกาแฟ ข้างตึกคณะเรียนที่มีต้นไม้ร่มรื่น มีโต๊ะม้าหินอ่อน เรียงรายรอบๆร้านกาแฟที่เป็นซุ้มเล็กๆ ช่างดูกลมกลืนกลับบรรยากาศธรรมชาติรอบๆ ผมได้นั่งรอเพื่อนที่จบมาจากโรงเรียนเดียวกัน แต่ทันใดนั้นผมได้เห็นผู้หญิงคนนึงที่เจอเมื่อวาน นั่งโต๊ะม้าหินอ่อนอยู่ถัดไปอยู่คนเดียว กำลังนั่งอ่านนิยายอะไรสักอย่าง เธอน่าจะอ่านนิยายรักหวานแหววซึ่งน่าจะเหมาะกับตัวของเธอ เมื่อลมพัดผ่านเบาๆผมของเธอปริ้วไหวไปช่างดูน่าถนุถนอน ใครๆเห็นเธอคงต้องตกหลุมรักของเธอ 

        วันนี้ผมมีเรียนที่คณะแต่วันนี้อากาศดีเหลือเกินจึงทำให้เกิดอารมณ์ขี้เกรียจเข้าเรียนซะงั้น ผมจึงแอบมานั่งชิวๆร้านกาแฟนี้ และนั่งมองผู้หญิงตรงหน้าทำให้บรรยากาศน่านั่งมากยิ่งขึ้นและวันนี้คงโดดทั้งวัน เพราะอารมณ์ขี้เกรียจมันจับเข้าทุกส่วนของร่างกายของผม มีข้อความเข้ามาในมือถือของผมจากเพื่อนสนิทในห้องเรียน 
                               "ไอ้ภู มึงไม่มาเรียนหรอว่ะ"
       ผมเลยโทรกลับไปบอกว่า "นั่งมองสาวอยู่ร้านกาแฟอยู่ ไม่มีอารมณ์เรียนละ"

        มันดันตอบกลับมาว่า "ไอ้เ_ี้ย" สั้นๆแต่ความหมายลึกซึ้ง ผมเลยตอบกลับไปอย่างสุภาพ ว่า "ขอบคุณเพื่อนที่น่ารัก" 

       จริงๆแล้วตัวผมมันเองมีนิสัยอินดี้โคตรๆ ไม่รู้มันเกิดจากอารมณ์ส่วนลึกส่วนไหนภายในซีกของสมองที่ตอบสนองความต้องการขึ้นมา จนทำให้คนรอบข้างของผมเขาไม่เข้าใจในตัวของผมเอง ขนาดตัวผมเองแท้ๆยังไม่เข้าใจตัวเองเลย แต่ผมว่าหลายๆคนก็เป็นเหมือนผมเช่นเดียวกัน และผมก็ยังคงนั่งเล่นมือถือเรื่อยเปื่อยแบบนี้ไปเรื่อยๆ และนั่งมองเด็กผู้หญิงคนนั้นจนไม่รู้ว่าผมจ้องมองเขานานไปหรือเปล่า เด็กผู้หญิงคนนั้นจู่ๆก็เดินเข้ามาหาผม

    &นาย จ้องฉันทำไหม

    ผมตกใจกับเหตุการณ์นิดนึงและได้ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว

    >ป่าวววครับ ก็คุณน่ารักดี ก็เลยมองครับ

    ส่วนผมนั้นหรอเขินหน้าแดงเลยสิ อยากจะรีบวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้กลัวว่าเธอจะตบผมเอาน่ะสิ แต่ทำไงได้ดันเผลอชมออกไปซะงั้น แต่เหมือนเธอจะชอบกับคำพูดที่ผมดันเผลอพูดออกไป ด้วยความหน้าหม้อของผมเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็เลยเป็นไงเป็นกัน

    >ชื่ออะไรครับ ผมชื่อ ภู น่ะคับ ยินดีได้รู้จักน่ะครับ

    ในใจของผมหวังว่าเขาจะตอบกลับมา เพราะผมก็หล่อในระดับนึงอยู่ เขาน่าจะชอบผมบ้างสักนิดนึง

    &เราชื่อ เต้ย รู้ไหมว่านายมองฉันจนฉันรำคานนายรู้ไหม

    งานเข้าแล้ว เธอบอกว่ารำคานผมซะงั้น เอาไงดีเนี้ย ตอนนี้อยากจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้เสียจริงๆเลย แต่ยังดีที่ได้รู้จักชื่อของเธอ

    >ขอโทษครับ งั้นเดียวผมไปดีกว่า เดียวคุณจะหาว่าผมเป็นไอ้พวกถ้ำมอง
    &ไม่เป็นไร ฉันกำลังจะไปเรียนพอดี นายนั่งมองสาวๆแถวนี้ต่อเถอะ แต่ระวังด้วยละ สายตานายมันหื่นมากๆ ระวังจะโดนตบเอาน่ะ ฉันแค่มาเตือน

         อารายกันเนี้ย สายตาผมมันดูหื่นขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย มันจะเกิดเรื่องน่าอายอะไรทุกวันว่ะเนี้ย เมื่อวานก็ดันจุ๊ฟแก้มกับผู้ชาย วันนี้โดนผู้หญิงด่าว่าสายตาหื่น โอ๊ย.... อยากจะบ้าตาย 



         
         ผมเลยโทรศัพท์หาไอ้ธีร์ดีกว่า "แกอยู่ไหนว่ะ เบื่อๆไม่มีเพื่อนเลย"
    ปลายสายบอกว่า "กำลังจะออกไปเล่นบาส ไปด้วยไหม"

    >จะไปเล่นบาสตอนบ่าย2โมง เนี้ยน่ะ ไม่ร้อนหรือไง 
    #ตอนนี้แหละ กำลังดี คนไม่เยอะ ตอนเย็นคนเยอะมาก ไม่ได้เล่นหรอก
    >อ่อ งั้นเราไปเล่นด้วยน่ะ

         บ่าย2โมงโดดเรียนเพื่อมาเล่นบาสเนี้ยน่ะ ครั้งแรกก็ขี้เกรียจจนเข้าเส้นแต่ดันรู้สึกขยันออกไปเล่นบาสซะงั้น หรือเพราะอยากเจอไอ้ธีร์มันมากกว่าก็ไม่รู้สิ อยู่กับมันได้แกล้งมันแล้วสบายใจดี 

    >พึ่งรู้ว่ามึงชอบเล่นบาสด้วย นึกว่าเล่นเป็นแต่โดดยาง




       พอเจอหน้าปุ๊ป ผมก็เริ่มต้นในการแกล้งและกวนประสาทไอ้ธีร์มันทันที เวลามันตอบโต้ผมไม่ทันเนี้ยแหละ สะใจที่สุด

    #เล่นเป็นสิ ไอ้บ้า ใครจะไปเล่นโดดยางว่ะ แต่ถ้านายเล่น เราเล่นด้วยก็ได้น่ะ 
    >เอาป่ะล่ะ ตอนเด็กๆเราเป็นแชมป์โดดยางแถวหมู่บ้านเราเลยน่ะ
    #ตัวแค่เนี้ยจะโดดไหวหรอไอ้ภู
    >ไม่เชื่อใช่ไหม เดียวโดดให้ดูเลย
    #พอๆเลย ไปเล่นบาสดีกว่า

       มันเถียงมาผมจะยอมได้ไงต้องเถียงให้ชนะมันให้ได้ แต่เหมือนผมจะเถียงไม่สู้มันน่ะวันนี้ แต่ยังไงงานนี้ไม่จบง่ายๆแน่ เดียวค่อยหาวิธีแกล้งมันต่อ แล้วผมก็ลงสนามแข่งกับมันดูซิ ใครจะเหนือใคร แต่ผมก็ไม่ได้เล่นบาสมาหลายเดือนละเหมือนกัน แต่ยังไงผมก็ฟื้นได้ไม่ยาก เพราะสมัยเรียนมัธยมผมก็เคยลงเล่นตอนกีฬาสีเหมือนกัน แต่ถึงจะได้เป็นแค่ตัวสำรอง เพราะดันตัวเตี้ยนี่สิ ได้ลงไปเล่น5นาทีสุดท้ายก่อนทีมของผมจะแพ้ ได้จับลูกบาสแค่ครั้งเดียวตอนเพื่อนอีกคนส่งให้ แล้วผมก็ส่งให้เพื่อนอีกคนเพื่อที่จะเข้าไปในวงล้อมของอีกฝ่าย แต่ก็พลาดท่าโดนแย่งไปจนได้ แล้วจากนั้นก็หมดเวลาการแข่งขัน ถึงผมจะเสียดายอุตส่าซ้อมกับพวกมันมาเป็นเดือนๆแต่สุดท้ายได้ลงเล่น5นาที แต่ผมก็ไม่เสียใจหรอก แล้วมันก็ทำให้ผมพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้นจนในปีถัดมาผมได้เล่นเป็นตัวจริง เก่งป่ะล่ะ แต่ตอนนี้ผมเลิกเล่นไปนานความคล่องตัวก็ลดลงไปเยอะ แต่ยังไงต้องเอาชนะไอ้ธีร์ให้ได้
      
        ตอนนี้เหมือนเกมส์นี้ผมจะเหนือมัน เพราะผมนำไอ้ธีร์ไปแล้ว 5-0 แถมผมยังพูดจากวนประสาทมันทั้งเกมส์ เหมือนกำลังสร้างความกดดันให้ไอ้ธีร์ แต่เหมือนมันก็ดูไม่กดดันอะไรเลย คนกดดันเหมือนจะเป็นผมมากกว่าน่ะตอนนี้




       สุดท้ายผมก็ชนะไอ้ธีร์จนได้ แล้วผมก็เดินไปซื้อน้ำเปล่ามา2ขวด ของผมและให้ไอ้ธีร์ ผมเปิดน้ำขวดแล้วก็ดื่มทันที แต่แล้วไอ้ธีร์ดันมาแย่งดื่มน้ำจากขวดของผม

    >ดื่มน้ำขวดของนายสิ อุตส่าซื้อมาให้
    #เราจะดื่มขวดนาย 




    แล้วมันก็คว้าน้ำที่ผมพึ่งดื่มไปได้เพียงครึ่งขวด แล้วก็ดื่มจนหมด 

    >น้ำกูหมดแล้วน่ะ
    #งั้นก็ดื่มน้ำเราสิ

    ไอ้ธีร์ก็ยื่นน้ำเปล่าขวดของมันมาให้ผม แต่ผมก็ดันคว้าไม่ทัน ทำให้ขวดน้ำหลุดจากมือของผมร่วมของไปที่พื้น ทำให้น้ำกระจายไปรอบๆพื้น แถมน้ำยังเลอะมาที่กางเกงของผมอีก 

    >ไอ้ธีร์ กูเปียกไปหมดแล้ว 
    #เดียวกูเช็ดให้

    ไอ้ธีร์เลยหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กส่งมาให้ผม เป็นลายสีเขียวอ่อน ไม่มีลายใดๆบนพื้นผ้าผืนนี้ แล้วค่อยๆซับไปที่กางเกงให้ผมและส่งให้ผมเช็ดเอง

    #ผ้าเช็ดหน้าเก็บไปกับมึงก่อนก็ได้ ค่อยเอามาคืน
    >โอเคๆ

    >ไอ้ธีร์ คืนนี้มานอนเป็นเพื่อนเราได้ไหม รูเมทมันยังไม่ย้ายมาเลยว่ะ 

         ผมลองชวนไอ้ธีร์ดู เพราะผมกลัวผี ไม่กล้านอนอยู่คนเดียวน่ะสิ แต่ก็รู้สึกเกรงใจมันเหมือนกันน่ะ แต่ผมก็ไม่มีเพื่อนที่ไหนละ เมื่อคืนมันก็มานอนเป็นเพื่อน แค่คืนเดียวเท่านั้นคงไม่เป็นไรหรอกมั่ง

    #โตเป็นควายขนาดนี้แล้ว ยังกลัวผีอีกหรอว่ะ
    >เออ น่ะสิ 
    #ได้ๆ คืนนี้กูเข้าไปหาดึกๆน่ะ
    >อย่าดึกมากน่ะ เรากลัว
    #เออๆ เรื่องแค่นี้ทำเป็นกลัว เดียวจะแกล้งคืนให้หนักๆ

    ไอ้ธีร์ดันพูดมาแบบนี้ทำให้ผมกลัวเหมือนกัน ถ้ามันแกล้งมาน่ะผมจะจัดการกับไอ้ธีร์ให้สาสมเลย



    *******************************************

     ขอบคุณน่ะครับที่ติดตาม

    ฝากคอมเม้นด้วยน่ะครับ 

    ฝากVote ด้วยน่ะครับ





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×