คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอน 1
เปิดเทอมสักที ผมรอวันนี้มาหลายเดือนมาก อยากใช้ชีวิตในมหาลัยไม่ต้องมีใครมาบังคับตัวผม ตอนนี้ก็ย้ายมาอยู่หอพักใกล้ๆมหาลัยแล้ว เปิดเทอมนี้จะเจออะไรบ้างน้อ คงสนุกน่าดูเลย แต่ก่อนอื่นต้องจัดการยกของขึ้นไปบนหอพักเสียก่อน
หอพักนักศึกษาที่ผมอยู่นี้ เป็นหอพักของนักศึกษาปีที่1เท่านั้นตอนนี้ผมยังไม่เคยเห็นหน้าตารูเมทของผมเลย มันจะนิสัยยังไง เป็นใครมาจากไหน ขอแค่อย่านอนโกนละกัน ไม่งั้นผมคงนอนไม่หลับแน่ๆ ข้างหอพักมีโต๊ะม้าหินอ่อนเรียงรายกันอยู่เต็มไปหมดเลย มีต้นไม้สูงที่ให้ความร่มรื่นเหมาะแก่การนั่งอ่านหนังสือเวลากลางวันจริงๆ อากาศไม่ร้อนมากเพราะด้วยความร่มรื่นของต้นไม้นี่เองทำให้เด็กๆนักศึกษามานั่งจับกลุ่มคุยกันทำงานกันเป็นประจำ และในขณะนี้ก็มีกลุ่มของนักศึกษาต่างๆนั่งเรียงรายกันหลายโต๊ะ ว่าแต่จะจัดการกับของเยอะแยะที่จะยกขึ้นไปบนหอพักยังไงดีเนี้ย เยอะเหลือเกิน
#เฮ้!!! ให้เราช่วยไหม
>ไม่เป็นไร เราจัดการเองได้
จู่ๆ ก็มีเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก ตาโต ผิวสีแทน มาอาสาช่วยในการยกของขึ้นไปบนหอพัก แต่ด้วยความเกรงใจผมเลย ปฏิเสธไปซะงั้น แต่ใจจริงๆก็อยากจะให้ช่วยแหละ
#ไม่เป็นไร เราว่าง เราอยู่หอที่นี่เหมือนกัน มาๆเราช่วย
>งั้น.... โอเค เหนื่อยหน่อยน่ะ
#สบายมาก
>นี่นายชื่อไร
#เรา ธีร์ น่ะ นายละ
>เรา ภู ยินดีได้รู้จัก
#โอเค พึ่งเข้าปี1ใช่ป่ะ
>ใช่สิ หน้าเราเด็กขนาดนี้ ต้องปี1สิ ธีร์ละ
#เหมือนกัน ทำไมไม่มีเพื่อนมาช่วยย้ายของหรอ
>เพื่อนๆเราไม่มีอ่า แถวนี้
#งั้น เราก็เป็นเพื่อนคนแรกของนายสิน่ะ
>ใช่ ขอบใจน่ะ นายนี่ใจดีจริงๆ
#เขินน่ะเนี้ย ชมกันแบบนี้
บรรยากาศในหอพักใหม่ของผมมีอยู่2เตียงอยู่คนละฝากกัน มีโต๊ะเขียนหนังสืออยู่2โต๊ะ ไว้สำหรับคน2คน ที่ต้องมาพักอยู่ในห้องเดียวกัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ารูเมทอีกคนจะยังไม่มาตอนนี้ ดังนั้นรีบๆจัดของตัวเองดีกว่าเดียวรูเมทอีกคนมาถึงจะวุ่นวายไปมากกว่านี้
#ภู ช่วยจัดห้องไหม
>ไม่เป็นไร วางๆไว้ตรงนั้นแหละเดียวเราจัดการเอง โอเคน่ะ
#โอเคๆ
>ขอบคุณน่ะ
โชคดีจังที่ได้เจ้าธีร์มาช่วยในวันนี้ไม่งั้น ขาลากแน่ๆ แต่ก็ดีน่ะ ที่ได้เพื่อนใหม่เพิ่มมาอีกคน ดูน่ารักดี ใจดีอีกด้วย
โอ๊ยย เหนื่อยจัง กว่าจะย้ายหอเสร็จก็จะค่ำละ ว่าแต่วันนี้เราจะกินอะไรดีน่ะ คิดไม่ออก เดียวออกไปดูแถวๆหอดีกว่า ไปเดินสำรวจด้วยว่าแถวหอมีอะไรบ้าง เดียวเราเลี้ยงนายเอง ขอบใจที่มาช่วยขนของ
ร้านอาหารตามสั่งที่คนแถวนี้รู้จักกันดี อร่อย สะอาดและเจ๊น้อยแกใจดี ใครๆก็รัก จึงทำให้ลูกค้าแกเยอะมาก ต้องนั่งต่อคิวกันยาวเลยทีเดียว
>ธีร์ แกดูผู้หญิงคนนี้สิ น่ารักป่ะว่ะ
#ไหน
>คนนี่ไง นั่งโต๊ะตรงข้ามเรา
#อ่อ น่ารักดี ชอบหรอ
>ใช่ โดนเลย น่ารักที่สุด
ผู้หญิงที่ผมแอบมองนั้นน่ารักเหลือเกิน ตาโต ปากนิดจมูกหน่อย ขาวใสโอโม่มากคนอะไรกินหลอดไฟเป็นอาหารเปล่าเนี้ย น่ารักขนาดนี้สงสัยมีแฟนแล้วแน่ๆเลย แล้วผมก็รีบบอกไอ้ธีร์มันก่อน เดียวมันจะชิงจีบตัดหน้าก่อน
#ขอเบอร์ให้ป่ะ
>ไม่กล้า ขอมองแบบนี้นานๆก็พอ คนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย
#เราละ น่ารักไหม
>ถามอะไรของนายว่ะ แต่นายก็น่ารักน่ะ สาวๆเห็นคงชอบเยอะ
จู่ๆก็ดันมาถามบ้าอะไรของมันผู้ชายเขาไม่ถามกันแบบนี้หรอก ผมก็เลยแก้เขิน ถามเรื่องแฟนมันกลับไป แต่ก็เขินมันน่ะ เพราะไอ้ธีร์มันก็น่ารัก และก็รู้สึกเกรงใจยังไงไม่รู้
>บอกมาสิ มีแฟนกี่คนแล้ว
#เฮ้ยยย ไม่เคยเลย
>ขี้โม้เปล่า อายุขนาดนี้ไม่เคยมีแฟน เป็นเกย์ป่ะเนี้ย
#เฮ้ยยย ไม่ใช่ พูดไรของนาย คุยเรื่องอื่นดีกว่า
>แหมๆ ทำไมต้องร้อนตัวด้วย
#เปล่าสักหน่อย กินๆเข้าไป
>จ้า คนสวย คิคิ
#ไม่หยุดเดียวจะโดน
แค่ผมถามแค่นี้ทำเป็นเขิลไปได้ ผมจึงยื่นมือไปหยิกแก้มของไอ้ธีร์มัน แล้วก็ก็ปัดมือของผมออก แล้วก็ก้มหน้าลงไปที่โต๊ะอาหาร ทำหน้านิ่งครึม ผมก็แหย่ไปที่เอวของไอ้ธีร์มัน แล้วมันก็สะดุ้งตกใจจนมือของมันไปปัดโดนแก้วน้ำหกลงบนโต๊ะ น้ำเริ่มไหลมาโดนที่เป้ากางเกงของไอ้ธีร์มัน แล้วมันก็เริ่มด่าผมขึ้นมาทันที
#ไอ้ภู น้ำไหลมาโดนกางเกงหมดแล้วน่ะ หยุดแกล้งได้แล้ว
>ขอโทษน่ะ มาๆเดียวเช็ดกางเกงให้
ผมก็รีบคว้ากระดาษเช็ดชู่ที่อยู่บนโต๊ะ ไปซับตรงเป้ากางเกงของไอ้ธีร์ ด้วยความเร่งรีบที่น้ำไหลลงมาใส่เป้ากางเกง และไอ้ธีร์ก็หันใบหน้ามาทางผมพอดีทำให้ไอ้ธีร์ จูบมาที่แก้มซ้ายของผม สายตาของผมอึ้งไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เราทั้งสองคนนิ่งสายตาประสานกันจ้องสายตากัน จนทำให้หัวใจของผมมันสั่นๆไหวแปลกๆยังไงไม่รู้ แล้วผมก็ค่อยๆขยับตัวออกมาจากตัวของธีร์
บรรยากาศที่เกิดขึ้นมาเมื่อกี้ในร้านข้าวที่คนเยอะแยะมากมาย ต่างหันหน้ามามองดูเด็กหนุ่มสองคนหอมแก้มกันในร้าน ที่เกิดขึ้นด้วยความบังเอิญหรือตั้งใจกันแน่ และรอบๆก็เริ่มซุบซิบนินทาเราสองคนขึ้นมาทันที ผมรู้สึกไม่ดีก็เลยสะกิดไอ้ธีร์แล้วกระซิบไปที่หูเบาๆว่า
>ออกจากร้านนี้กันไหม สถานการณ์ไม่น่าไว้ว่างใจ
#เออๆ
เสียงจากเด็กหนุ่มที่จุ๊บผมเข้าโดนบังเอิญก็เห็นด้วยกับความต้องการของผม ควรออกจากร้านนี้ไปก่อนดีกว่า แค่มีอยู่หอพักวันแรกก็มีเรื่องน่าอายเกิดขึ้น แถมโดนเม้าตั้งแต่วันแรกอีกด้วย ต่อไปจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกไหมเนี้ย
>เราพึ่งซื้อ DVD การ์ตูนโคนันมาดูด้วยกันป่ะ คืนนี้
#นายยังดูการ์ตูนด้วยหรอ โตขนาดนี้ละ
แค่ชวนดูกาตูนแค่นี้หาว่าเราเป็นเด็กอีก ก็เราชอบดูกาตูนนี่หนา และไอ้เจ้ารูเมทก็ยังไม่ย้ายเข้าหอพักคืนนี้ด้วย คืนนี้เลยต้องนอนคนเดียวในหอพัก แต่มันก็ดูน่าวังเวงยังไงไม่รู้ รู้สึกมันแปลกที่ สงสัยคืนนี้คงนอนไม่หลับแน่ๆเลย
>ว่าแต่ไปดูด้วยกันน่ะ
#งืม
เย้ๆ คืนนี้ไม่เหงาแล้ว และไม่กลัวแล้วเพราะมีไอ้เจ้าธีร์นั่งดูกาตูนเป็นเพื่อนดีซะมัดเลย
#เราช่วยจัดห้องไหม
>ได้สิ
#ของนายนี่ก็เยอะเหมือนกันน่ะ ว่าแต่พวกโมเดลการ์ตูนขนมาทำไหมเยอะแยะ
>ก็เราชอบนิ
#นายนี่นิสัยเหมือนเด็กเลยน่ะ
>เราโตแล้วน่ะ อยากพิสูจน์ป่ะล่ะว่าโตแค่ไหน
#พูดอะไรของนาย
>ฮ่าๆๆ ล้อเล่น
#นายนี่กวนประสาทจริงๆเลย
>คืนนี้นอนเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ
#อะไรว่ะ นอนห้องใครห้องมันสิ
>น่ะๆ คืนนี้คืนแรก มันแปลกที่ เรานอนไม่หลับแน่ๆ
#เอออ ก็ได้
ครั้งแรกก็ไม่กล้าชวนหรอก เดียวหาว่าเราคิดไม่ดีกับไอ้ธีร์ทำไงได้ล่ะ เมื่อกี้ดันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน จุ๊ฟแก้มกันกลางร้านข้าวซะงั้น บอกตรงๆเลยว่า โคตรอายยยยยยยย แต่ยังดีที่ไอ้ธีร์มันไม่ได้ว่าอะไรเลยเมื่อกี้เราก็ไม่กล้าเริ่มที่จะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะอายน่ะสิ ช่างมันเถอะ
>ธีร์ แกกลัวความเหงาไหม
#กลัวสิ
>ยังไง
#ตั้งแต่เรารู้ว่าต้องมาใช้ชีวิตที่นี่ โดยไม่มีแม่แล้ว เราไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไง ที่ผ่านมาเราอยู่กับแม่มาโดยตลอด
>อ่อ เราไง คงไม่เหงาละมั่ง จะกวนประสาททุกวันเลย
#โรคจิตป่ะเนี้ย ภูละ
>เราไม่กลัวเท่าไหร่ แต่บางทีมันก็จี๊ดไปที่หัวใจบ้าง ความเหงามันทำให้เราทำบ้างสิ่งที่ไม่คาดคิดได้
#ยังไง
>ไม่รู้สิ ก็แบบว่าไปคบใครสักคนแต่มันเป็นความเหงาไม่ใช่ความรัก น่ากลัวน่ะ
จู่ๆไอ้ธีร์ค่อยๆขยับตัวบนที่นอนเข้ามาใกล้ๆผมจนตัวชิดกัน แค่เตียงก็เล็กแล้วมันดันขยับตัวเข้ามาใกล้ผมอีก และมันดันจ้องไปที่หน้าของผม เหมือนกำลังรู้สึกได้ว่าผมต้องมีปัญหามากมายที่ต้องคิด แต่มันก็จริงของมันเพราะผมจะชอบทำตัวเหมือนไม่มีปัญหาอะไร ยิ้มแย้มแจ่มใส หัวเราะร่าเริง แต่ในใจของผมจริงๆแล้วเก็บอารมณ์ความรู้สึกต่างๆเอาไว้ แต่ไอ้ธีร์มันดันดูผมออก นี่มันเก่งจริงๆเลยน่ะ
#ภู แกมีปัญหาอะไรเล่าให้เราฟังได้น่ะ ถึงเราจะเป็นเพื่อนกันแค่วันเดียวแต่เราก็รับรู้ถึงความรู้สึกของนาย เราดูนายออก
>ดูออกได้ยังไง
#ง่ายนิดเดียวเอง พอดีเราดันแอบเปิดดูไดอารี่ของนายอ่า ขอโทษน่ะ
>ไอ้บ้าธีร์ แกอ่านอะไรของเราไปมั่งเนี้ย
ผมรู้สึกตกใจกับการที่ไอ้ธีร์เปิดไดอารี่ของผมอ่าน และพยายามขยั่นขยอมันว่าอ่านอะไรไปมั่งแล้ว แต่มันก็แค่บอกว่าอ่านแค่หน้าเดียวที่ผมเขียนไว้ที่หน้าปกสมุดไดอารี่ที่คอยเตือนตัวเองเอาไว้ว่า
"ปัญหาต่างๆมีไว้แก้ไข ต้องใช้สมอง ร่างกาย และหัวใจ สู้ต่อไป เพื่อตัวเอง"
#ขอกอดได้ไหม
>ได้สิ นายเป็นไรป่าว
จู่ๆไอ้ธีร์ก็มาขอกอดผม ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เลยยอมให้มันกอด มันอาจจะมีปัญหาอะไรก็ได้แต่ผมไม่อยากจะถามมัน แค่อยากให้มันอุ่นใจแค่นั้นก็พอแล้ว แต่ทำไมหัวใจของผมมันเต้นแรงขนาดนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวผมเนี้ย จริงๆแล้วผมก็อยากจะรู้ว่าไอธีร์มันกอดผมทำไม แต่ก็ไม่กล้าจะถามมัน
*******************************************
ขอบคุณน่ะครับที่ติดตาม
ฝากคอมเม้นด้วยน่ะครับ
ฝากVote ด้วยน่ะครับ
ความคิดเห็น