หน้าต่างใจ

ลำดับตอนที่ #2 : การพบกัน

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมใหม่
ขึ้นม.ปลายแล้วสินะเรา...ตื่นเต้นจังเลย..>.<
"มิ้น!!!!......ฉันอยู่ห้องเดียวกัยเธออีกแล้วหล่ะ..ดีใจจังเรย"
"=_=!....จ่ะๆ..ฉันควรดีใจใช่ไม๊เนี่ยยยย"
เห้อ..ฉันหล่ะเหนื่อยใจกะเพือ่นคนนี้จริงๆเลย
ใยแพร...เพือ่นสนิทที่สุดของฉัน
เธอเป็นคนน่ารัก...และนิสัยดี..แถมเรียนเก่งอีก
เรียกว่าเป็นผู้หญิงที่ดีพร้อมคนนึงเลยหล่ะ
"นี่..รีบเข้าห้องเถอะเดี๋ยวจะไม่เหลือที่ดีๆให้นั่งนะจ๊ะ"
ฉันเดินตามแพรเข้าห้องไป
พวกเรามาเช้า...ตอนนี้จึงยังไม่ค่อยมีใครมามากนัก
ฉันเลือกที่ริมประตู...จะได้เดินเข้า-ออกได้สะดวก
และแพรเองก็เช่นกัน......เรานั่งคุยกันซักพักเพื่อนๆก็เริ่มเข้ามาเรื่อยๆ
แต่ยังไม่มีคนมานั่งข้างฉันเลยนะ.T_T..ฉันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอไงกัน
เมื่อถึงเวลา..อาจารก็เดินเข้ามาทักทายนักเรียนในห้อง
"สวัสดีจ้ะนักเรียนทุกคน..ต่อไปนี้ครูคืออาจารย์ประจําชั้นของพวกเธอนะจ๊ะ"
ว้าววววว..0.0..อาจารยังสาวอยู่เลย...แถมสวยมากด้วย
ผมยาวสีนําตาลที่ถูกดัดเป็นลอนนั่น..ทําให้ครูดูเหมือนดาราเลย
ดีใจจัง..นึกว่าจะได้ครูโหดๆซะแล้ว
"เอาหล่ะจ๊ะ..ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนําให้รู้จักกันนะจ๊ะ
   นี่เธอ..เข้ามาแนะนําตัวให้เพื่อนรู้จักสิจ๊ะ"
"สวัสดีครับ..ผมชื่อณัฏฐพล..ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
เด็กหนุ่มคนนึงเดินเข้ามาแนะนําตัวในห้อง
จัดว่าหน้าตาดี..แต่ดูท่าขี้เก็กจัง
ฉันไม่ชอบหน้าหมอนี่เอาซะเลยจิงๆ
"เธอไปนั่งตรงนั้นละกันนะ"
ครูชี้มาที่ที่ว่างข้างๆฉัน
โอย....จะมีอะไรซวยกว่านี้อีกนะ...หวังว่าจะเป็นคนดีละกันนะ...เห้อ
"อ้าว..เธอ..ยัยนางรํานี่"
หมอนั่นพูดกับฉันพร้อมกับยิ้มให้
ว่าแต่นายมารู้จักฉันได้ไง
"เอ่อ..เราไม่เคยเจอกันนะ"
"ฉันเห็นเธอรํานะ....ที่ไหนซักที่"
เอาเถอะนายนี่จะรู้มาจากไหนก็ไม่สําคัญ..เพียงแต่ชีวิตม.ปลายของฉัน
คงมีนายนี่คอยกวนไม่หยุดหย่อน
แล้วฉันจะอยู่อย่างสงบสุขได้ยังไงกันเล่า


..
........
..........
....................
..........................