ระบบผู้ช่วยเกษตร

ลำดับตอนที่ #1 : ทายาทเพียงคนเดียว

อาทิตย์ ที่กลับจากงานศพของผู้เป็นมารดาของตน เดินเข้าบ้านหลังน้อยที่อยู่ด้วยกันมาตลอด 25 ปี ความทรงจำมากมายที่มีร่วมกันนั้น 

เขาเก็บสิ่งของของแม่ ที่ไม่ใช้แล้ว เพื่อนำไปบริจาค ตามคำสั่งเสียของเธอ ไว้ จำพวกหนังสือ หรือเสื้อผ้า ก็ตาม 

ในตอนที่กำลังคัดแยก หนังสือมากมายของแม่เขาอยู่นั้น เขาก็พบว่ามีหนังสือ โบราณเล่มหนึ่ง พอเปิดออกมาดูก็ ตกใจ 

ในความคิดของอาทิตย์มันเหมือนกับฝันไป หากเขาไม่ได้ตาฝาด มันมีแสงออกมาราวกับเวทย์มนต์ในหนังในละครที่เขาเคยดู ออกมาจากหนังสือ 

พอแสงนั้นหายไป เสียงจากไหนไม่อาจทราบได้ก็ดังขึ้น 

"ระบบเตรียมติดตั้ง โปรดยอมรับ" 

ด้วยความที่เขาตกใจมากถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้สมองเขาของนั้นตัดสินใจยอมรับการติดตั้งนั้นไปโดยอัตโนมัติ 

สิ่งนี้ทำเขาตกใจอยู่นานมาก จนกระทั่ง เสียงของระบบได้ดังขึ้นอีกครั้ง

"ระบบ ผู้ช่วยเกษตร ได้ติดตั้งเสร็จแล้ว" 

ความสงสัยของเชาทั้งหมดนั้นหมดไปเมื่อเขาได้อ่านจดหมายที่อยู่ในหนังสือเล่มนั้น มันเป็นจดหมายของแม่เขาที่เขียนเอาไว้ 

แม่วีเองนะลูก หากเมื่อไรที่ลูกได้อ่านจดหมายฉบับนี้ แม่คงไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว แม่มีเรื่องมากมายที่ไม่เคยได้เล่าให้ลูกฟังเลย โดยเฉพาะเรื่องพ่อของลูก และครอบครัวของแม่  แม่ขอโทษที่ไม่สามารถทำให้ครอบครัวเราสมบูรณ์ได้แบบคนอื่นเขา

แม่คิดว่า แม่ควรจะเริ่มจากสิ่งที่ลูกได้รับไป หลังจากที่เปิดหนังสือเล่มนี้ออกมาแล้ว  สิ่งที่ลูกได้รับไป มันเรียกว่า ระบบผู้ช่วยเกษตร เป็นระบบที่สืบทอดต่อกันมารุ่นสู่รุ่น แม่เองก็เคยมี แต่เพราะว่าได้ออกมาจาก ตระกูลแม่เลยตัดสินใจที่จะไม่ใช้ระบบนี้ แต่ไม่เหใอนกันกับลูก เมื่อแม่ตายระบบนี้จะถูกส่งต่อให้กับลูก หากลูกมีข้อสงสัย เพียงถามระบบ ระบบจะตอบลูกเอง 

เรื่องที่สอง คือพ่อของลูก เรื่องนี้แม่คงต้องเสียงใจด้วย เพราะว่าวันที่แม่รู้ว่าแม่ท้องลูกนั้น ตอนนั้นแม่ไม่เคยมีคนรัก แต่ก่อนหน้านั้น ด้วยความอ่อนต่อโลกของแม่ ทำให้ถูกเพื่อนๆ มอมเหล้า จนเมามาก ทำให้พลาดท่า โดนข่มขืน แม่เอง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ใครคือพ่อของลูก รู้แต่เพียงว่า เขามีรอยสัก รูปเสืออยู่ที่อกข้างสาย เป็นเพียงสิ่งเดียวที่แม่จำได้เกี่ยวกับพ่อของลูก 

เรื่องสุดท้าย ครอบครัวของแม่

เมื่อแม่เสียชีวิต พ่อของแม่ หรือก็ตาของลูก จะรับรู้ได้ผ่านสายเลือด เช่นเดียวกับตอนที่ลูกสัมผัสได้ ตำแหน่งร่างกายที่เสียชีวิตลง จะถูกระบุ แม่เชื่อว่า ตาของลูกจะต้องออกตามหาแน่นอน เมื่อนั้น แม่ฝากลูกนำจดหมายอีกฉบับหนึ่ง มอบให้กับคุณตาแทนแม่ที

สมุดบัญชี คือเงินที่แม่สะสมเอาไว้ หากรวมเข้ากับเงินประกัน แม่คิดว่าลูกคงพอมีเงินตั้งตัวได้บ้าง แม่อยากให้ลูกใช้ระบบให้เกิดประโยชน์มากที่สุด อย่าให้เหมือนแม่ที่ผ่านมา 

แม่วีรักลูกซันนะครับ รักที่สุด 

ต่อจากนี้อย่ากลัวไม่ว่าลูกจะตัดสินใจ หรือทำอะไร แม่เชื่อว่าลูกจะทำมันออกมาได้ดีที่สุด 

แม่จะคอยอยู่เคียงข้างลูกเสมอนะ 

รัก แม่วี

หลังจากที่อ่านจดหมายจบ น้ำตาของลูกผู้ชาย ก็ไหลออกมาแม้จะไม่มีเสียงสะอื้นให้ได้ยินก็ตาม เมื่อร้องไห้จนพอใจแล้ว หลังจากที่ตั้งสติได้ อาทิตย์ก็เริ่มวางแผนชีวิตต่อจากนี้ทันที เขานั้นไม่คิดที่จะติดต่อครอบครัวของแม่เขา ที่ผ่านมาไม่เคยเจอกัน ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องตามหา ยิ่งพูดถึงพ่อแท้ๆของเขาแล้วนั้น ยิ่งไม่มีความผูกพันธ์ใดๆทั้งสิ้น  เขาไม่คิดที่จะตามหาด้วยไป 

อาทิตย์ ตรวจสอบเงินในบัญชีของแม่วี ที่เงินฝากระบุให้กับเขานั้น มีเงินอยู่ ราวๆ สามล้านเหรียญ ซึ่งถือว่า ไม่น้อยเลยทีเดียว หากรวมเข้ากับเงินประกันของแม่วี อีก 5 ล้านเหรียญนั้น เงินที่แม่ทิ้งไว้ รวมๆแล้ว ก็ราว 8 ล้านเหรียญ เงินจำนวนสามารถทำให้เขา นั้นซื้อที่ดินได้ไม่ถึง 10 ไร่ด้วยซ้ำ 

อาทิตย์ไม่ทันคิดไม่ตกกับเรื่องที่เขาจะทำอย่างไรกับระบบ และเงิน 8 ล้านเหรียญ ก็มีเสียงกดออดหน้าบ้านของเขา พอมองออกไป กลับพบว่ามีรถสีดำแบบเดียวกัน 5 คัน จอดเรียงกันอยู่ ทำให้เขานึกถึงพ่อของแม่เขาที่เล่าให้ฟังผ่านจดหมาย 

อาทิตย์เดินออกมาเพื่อพบเจอกับผู้คนที่รออยู่หย้าบ้านของเขา 

ชายชุดดำที่เห็นอาทิตย์เดินออกมา จนถึงรั้วบ้านแล้ว

“คุณคงเป็นลูกชายของ คุณมานัสวี” 

“ใช่ครับ พวกคุณคงเป็น คนของพ่อแม่วี สินะ” เขาตอบกลับไป 

“เอ่อ เรื่องนั้นพูดแบบนั้นก็ไม่ผิดนัก พวกเราเป็นคนของ คุณท่าน หรือคุณปู่ของคุณมานัสวี เรียกแบบนี้จะถูกกว่าครับ ท่านสอง เอ่อพ่อของคุณมานัสวี ได้เสียชีวิตไปเมื่อ สามปีก่อนครับ คุณท่านจึงให้ออกตามหาคุณหนู” 

“เสียใจด้วยนะครับ คุณแม่เพิ่งเสียชีวิตไป เมื่อสามวันที่แล้ว ด้วยโรคร้าย พวกคุณมาช้าไป ผมเพิ่งทำพิธีเผาร่างของท่านไป เมื่อเช้านี้” หลังจากที่แจ้งข่าวร้ายให้ชายชุดดำฟังแล้ว สีหน้าของชายชึดดำที่ได้รับรู้ก็ตกใจเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

“ผมขอเชิญ ให้คุณ” 

“อาทิตย์ครับ” 

“ครับ คุณอาทิตย์ ผมขอเชิญคุณให้ไปพบคุณท่านกับผมด้วยครับ” 

“ยินดีครับ” 

ระยะเวลากว่า สิบสองชั่วโมง ที่อาทิตย์ร่วมเดินทางมากับชายชุดดำ คนของคุณปู่ทวดของเขา หากนับตามเครือญาติแล้ว ก็มาถึงไร่ อัครโยทิน 

เมื่อขับเข้าไปอีกหน่อยก็เป็นบ้านหลังใหญ่ รถที่เขานั่งมา จอดอยู่ตรงทางเข้า 

เมื่อรถจอดสนิท ยังไม่ทันที่เขาจะเปิดประตูลงจากรถ ก็มีคนมาเปิดให้เขาก่อนแล้ว 

.

.

.

.

.